De Winterkabouter

Uit loodgrijze luchten valt langzaam de sneeuw
in grillige bochtige baan
Zo licht als een veertje, zo blank als een meeuw
zo dicht als de sterretjes staan

Daar boven, daar boven daar klopt klopt,
daar klopt de schavuit de winterkabouter
de winterkabouter zijn beddeken uit

Al gauw zie je buiten in veld en landdauw
het werk van de vallende vlok
Daar reist aan de einder in nevelig blauw
het bos in zijn wit wollen rok

Daar boven, daar boven daar klopt klopt,
daar klopt de schavuit de winterkabouter
de winterkabouter zijn beddeken uit

Op bouwland en bomen, op velden en hei
rust vluchtig de donzige vacht
Zacht wordt in het licht van de tanende zon
het blauw in de eenzame nacht

Daar boven, daar boven daar klopt klopt,
daar klopt de schavuit de winterkabouter
de winterkabouter zijn beddeken uit.