Voorjaar 1992
Jan Bomm was directeur van een fabriek, waar men stoffen weefde, verfde en bedrukte.
De fabriek deed het goed, de handel bloeide.
Jan was dik tevreden, alleen het feit, dat hij, 44 jaar oud zijnde al vijf jaar als weduwnaar door het leven moest viel niet mee.
Peter, zijn zoon deed het ook goed. Hij was juist als arts afgestudeerd. Zijn vader was erg gelukkig daarmee. Zijn zoon had zo zijn best gedaan, dat hij met 24 jaar dit al voor elkaar gekregen had.
Maar Jan had op de zaak wel een probleempje. Zijn secretaresse, die zwanger was, had aangekondigd, dat ze na de bevalling thuis wilde blijven om voor haar kindje te zorgen.
>Ja, ik ben zo ouderwets, dat ik pas weer terug wil komen, wanner de kleine op school zal gaan.
Zo bleef Jan met een vacature achter, die echter al gauw werd opgelost! Het resultaat mocht zich laten zien!~Een jongedame van 19 jaar kwam het kantoor opvrolijken en na drie maanden kon Jan vaststellen, dat hij een perfecte keus had gemaakt.
De jongedame had juist haar middelbare studies afgerond en nu ging ze drie keer per week naar een avondcursus in de Hogeschool voor secretaresse. Boekhouden en steno had ze op de middelbare school al geleerd.
Twee keer had Jan haar niet op kantoor getroffen. Hierdoor kwam hij er achter, dat in de fabriek zelf een nichtje van haar werkte.
Het werk beviel Elfride uitstekend. Haar naam zou ook >uit de koelkast< kunnen betekenen, maar daar was ze al enige tijd uit!
De laatste maand op school had ook een »dolle dag« betekend, waarbij de leerlingen de leiding van de leraren over mochten nemen. Op die dag waren ale meisjes al negerinnen geschminkt, de jongens kwamen als piraten verkleed. Toen de meisjes ‘s middags onder de douches stonden om de huidverf te verwijderen, overvielen de jongens de was ruimten, stormden naar binnen en gingen ook onder de douches!
Elfride vertelde het hele verhaal later aan haar moeder, want daar had ze als enige dochter, zonder vader een zeer goede relatie mee. Anna Bon was 38 jaar en weduwe.
> Maar, mam, ik ben nog steeds maagd hoor !
De tweede keer, dat ze haar nichtje in de fabriek op zocht gebeurde er een klein ongelukje. Een pot met blauwe verf viel om en over het lichtgele bloesje van Elfride.
Het was helemaal haar geluksweek niet! Twee dagen eerder miste Jan het kopje koffie, dat zij hem aanreikte. En de koffie vloog over haar witte jurkje. ‘S Middags haalde zij een enorme ladder in haar nylons.
Haar moeder raadde haar aan een extra stel kleding mee naar de zaak te nemen, zodat bij verdere ongelukken zij in ieder geval de rest van de dag niet voor gek, of nog gekker, zou hoeven te lopen.
In de herfst moest Jan twee dagen naar Parijs. Het weer was regenachtig. Elfride, een sportieve meid, was om zeven uur al van huis gefietst. Bij aankomst voelde ze zich als anders op zondagmorgen, wanneer ze altijd ding zwemmen, door en door nat!
Dank zij de raad van haar moeder besloot ze zich direct even om te kleden. Eerst ging ze naar een douche in de fabriek om een baddoek te halen. Terug op kantoor sloot ze zich op in de directiekamer. Staande op het warme, hoogpolig tapijt trok ze haar natte kleren uit, die ze in de waskom smeet. Ze schoot in de lach, want haar zwarte panty kwam er maar half in terecht en begon een meertje op de grond te lekken. Net toen ze zich met de baddoek had afgedroogd hoorde ze gerommel aan de deur.
Ze schrok er best van! De directeur was vanmorgen vertrokken en daarom verwachtte ze nu niemand hier aan de deur voor 9 uur. Maar de directeur kwam wel naar binnen!!
Door een snelle beweging probeerde ze zich met de baddoek te bedekken maar, ook door de schrik, lukte dat maar half. Een borst en de bovenkant van haar buik werden door de doek bedekt!
>Nee me niet kwalijk, stamelde de totaal onthutste directeur Jan.
>Ik hoef alleen maar een paar documenten nog bij me te steken en dan ben ik weg! Tot vrijdag!
En terwijl hij langs Elfride liep, trok hij de baddoek zover omhoog, dat die tenminste nu ook haar buik bedekte. Twee minuten later was het of er niets was gebeurd.
Dit voorval vertelde Elfride niet aan haar moeder!!
Er gingen enkele maanden voorbij en Jan en Elfride raakten verliefd op elkaar! En toen werd ze door Jan uitgenodigd mee naar de Beurs van Parijs te gaan. Zij moest voor Jan in een hotel twee kamers reserveren, maar daar maakte ze, zonder iets te zeggen, een kamer van!
Een verrassing bij aankomst in Parijs.
○ ○ ○
Peter was niet blij, dat zijn vader weer een echtgenote zou krijgen, die dan nog zo’n 25 jaar jonger was dan hij.
De reactie van moeder Anna was totaal anders! Zijzelf wilde die man wel hebben, die veel te oud was voor haar dochter. Was zij zelf dan ook niet vrij ? Zonder iets tegen Elfride te zeggen belde ze naar Jan, wiens enige hobby de Duitse Literatuur was en vroeg hem haar een belangrijk boek te lenen. Jan vond het leuk op deze manier iets voor zijn aanstaande schoonmoeder te kunnen doen. Hij had alleen geen tijd en daarom vroeg hij Peter, of die dat boek bij Elfride’s moeder even langs wilde brengen.
> Dat boek is duur genoeg, wees er dus zuinig mee! Je kunt mijn auto wel even gebruiken, want ik reis toch met de trein.
In tegenstelling tot zijn vader was er Peter alles aan gelegen, om er als 24 jarige arts wat ouder uit te zien. Zo heb je al wat makkelijker toegang tot je toekomstige patiënten. Jan vond, wanneer je de veertig bent gepasseerd, je er best wat jonger uit mag zien, vooral wanneer je en veel jongere verloofde hebt!
De volgende dag ging Anna, direct nadat Elfride naar de zaak was in bad gegaan, bleef extra lang van het warme en geparfumeerde water genieten. Toen ze zich bijna had afgedroogd, hoorde ze de deurbel. Vanachter het gordijn keek ze naar beneden en zag een pracht van een auto staan. Glimlachend schoot ze haar badmantel aan.
Toen ze de buitendeur open deed, zag ze een jeugdig ogende man staan, die met prettige stem tegen haar zei
> Hier is het boek, waar u om gevraagd hebt!
Hij draaide zich om weg te gaan, maar haar stem hield hem tegen.
>Ik heb binnen twee minuten koffie, moet me alleen nog even afdrogen!
Peter ging naar binnen, nam plaats en hoorde water lopen in de keuken. Vijf minuten later kwam Anna de kamer weer in en zette twee kopjes op het salontafeltje.
Hierdoor merkte Peter, dat ze zich nog niet had aangekleed. Haar »tweeling« leed kennelijk een beetje vanwege de warmte. En toen ze met beide handen, terwijl ze op de bank plaats nam, haar kapsel omhoog stak, zag Peter, dat ze ook nog geen gelegenheid gehad had een slipje uit te zoeken. Hij kreeg een kleur, maar dat kon ze niet zien, want ze kwam naast hem op de bank zitten.
Drie uur later stond de mooie auto daar nog voor de deur!
Omdat Anna ‘s avonds nog geloofde, dat haar nieuwe geliefde Jan geweest was, zweeg ze tegenover Elfride. Die het verhaal dan wel van Jan zou horen. En Peter zweeg eveneens, omdat hij niet zeker was, of hij nu de liefde bedreven had met Elfride of met de moeder van Elfride.
Zo werd niemand iets wijzer over de laatste stand van zaken.
▾ ▾ ▾
Na zes weken kondigde Elfride thuis aan, dat zij en Jan twee maanden later zullen trouwen. Zij vroeg haar moeder, of zij haar aan Jan mocht voorstellen. Anna schrok hevig, ze was geschokt! Onmiddellijk weigerde ze Jan voor hun huwelijk te ontmoeten !
Deze belofte bereikte Elfride op het juiste ogenblik.
Want twee weken later bleek dat bij Anna de menstruatie gestopt was ! En dat verplichte haar eens flink met Jan te gaan praten. En hem te zeggen, dat hij dat huwelijk met Elfride maar uit z’n hoofd moest zetten. Hij zou vader worden ! En met haar trouwen.
‘s Avond reed ze de auto de garage uit, nadat ze tegen Elfride had gezegd nog een afspraak met een kennis te hebben. Twintig minuten later belde ze aan bij Huize Domm. Het duurde even voor de deur open ging.
Peter stond in de deur en keek Anna strak aan. Ook zij zweeg. Zij was wel de eerste, die reageerde. Ze duwde hem opzij en vroeg> Is je zoon ook thuis ? Ik moet eens een hartig woordje met hem spreken.
Peter stamelde perplex
>Ja, de zoon is thuis, maar mijn vader is er niet!
Hij had nauwelijks het laatste woord gezegd of het kon het totaal slappe lichaam van Anna opvangen.
Voorzichtig legde hij haar op een bank in de salon. Snel ging hij naar de badkamer, waar hij twee doeken nat maakte en ging terug de salon in. Anna lag nog op de bank. Langzaam maakte hij haar japon los en begon met de twee vochtige doeken haar lichaam te betten. Anna opende haar ogen, zag het gezicht van Peter en vergat haar boodschap. Zij dacht eraan, wat ze ooit eens gehoord had.
Er kon een spontane abortus optreden, wanneer men een te krachtig liefdesspel in de eerste weken van de zwangerschap zou beleven! Hier zou Peter een rol kunnen vervullen.
Een uur later toen Peter opnieuw bezwoer, dat hij de zoon en niet de vader was, stond ze zwijgend op. Ze ging naar boven, de badkamer in, gebruikte bad en toilet en ging terug naar beneden. Hier kleedde ze zich weer aan, na Peter gevraagd te hebben, of hij haar bh even wilde vastmaken en de rits van haar japon wilde sluiten.
Zo gebeurde het twee maanden later. Er werden twee huwelijke in de families gesloten.
Anna Bomm werd Mevrouw Peter Bonn kaj Elfride Bomm werd zo Mevrouw Jan Bonn.
Zo was het ook dat Anna een schoonzoon kreeg, die tevens haar schoonvader was.
En Elfride kon haar moeder ook als schoondochter beschouwen.
Dat was begrijpelijk, maar de geschiedenis ging door.
Anna en Peter kregen een tweeling, twee flinke zonen, Hans en Antoon. Het ging hen net zo goed la hun ouders.
En voor Elfride haar jubileum vierde had ze Jan een zoon en twee dochtertjes geschonken.
Maar hij had drie beurten nodig voor dit resultaat.
Toen was de familie werkelijk compleet !
▾ ▾ ▾
Toen Jan zijn zeventigste verjaardag vierde droeg hij de fabriek over aan zijn zonen Hans en Antoon. Het moest een intiem feest worden.
Toch waren er aanwezig
Zijn vrouw en hun zoon, dus zijn schoondochter en zijn schoonvader
Zijn schoonmoeder en zijn zoon, dus zijn schoonzoon en zijn schoonvader
Zijn twee zwagers en zijn twee neven
Zijn drie kinderen, dus ook zijn drie kleinkinderen.
Toch zaten er maar negen personen aan tafel!
Eet smakelijk en nog veel jaren voor jullie allemaal!
PS
Ik hoop, dat jullie geen rekenmachine nodig hadden !
K.Orido.
