1960 – Zaterdag 7 mei : Voetbedevaart naar Scherpenheuvel
Modest Van Steenwinkel in “De Band” nr. 4 over de “Compagnie van Scherpenheuvel” :
Dat is van heel de maanderij de mooiste maand, de milde mei ! “Meimaand ! Mariamaand ! Bedevaartmaand ! Ook dit jaar zal onze “Compagnie” weer optrekken ter bedevaart naar Scherpenheuvel, en wel op zaterdag 7 mei. Maar wat is eigenlijk de “Compagnie van Scherpenheuvel” ? Wel, het is een groepje mensen, die jaarlijks, in naam van gans de parochie, te voet op bedevaart gaan ; ledenlijsten houden ze niet, wie een paar maal meegaat wordt vanzelf als lid beschouwd. De meeste Leestenaren zijn al wel eens mee geweest. Sommigen houden het jaren vol, we hebben er al twee van meer dan zestig, een van vijfenvijftig, twee van meer dan dertig, enkelen van twintig, anderen geven het na een paar malen op, maar wie het enkele malen volhoud, als moet hij onderweg eens op zijn tanden bijten, die is ieder jaar weer trouw op post. Ieder jaar gaan we de mensen ook eens thuis bezoeken, wat ons niemand kwalijk neemt, want ik durf beweren, er is geen enkel huis te Leest, waar onze rondgangers niet met een gul hart ontvangen worden, zelfs meer, daar waar men afwezig was, brengen de meesten zelf hun bijdrage ons na. De som die we omhalen is dan ook niet onbelangrijk. Er wordt wel eens gevraagd, wat wordt met dat geld gedaan ? Buiten de algemene onkosten, die de bedevaart meebrengt, worden jaarlijks een aantal H. Missen betaald voor de overledenen en zieken van de gemeente. Te Scherpenheuvel wordt een H. Mis opgedragen tot al de intenties ons meegegeven. Door de zorg van onze leider Frans Van den Broeck hebben we een groepje in de processie tot stand gebracht. Het Mariabeeldje, ongeveer 30 cm hoog is met de hand uit hout gesneden, draagt een brocaat zijden kleed en mantel, massief zilveren kroontje en scepter, een gouden ketting en kruisje ; dit laatste gegeven door een der leden. Hier zij ook vermeld, de draagbaar, vervaardigd en geschonken door L. De Hondt, die ook sinds 1947 zich met zijn auto edelmoedig ter beschikking stelt als vervoerder van de benodigdheden tijdens de bedevaart. Met de klederen van de kinderen, wordt voor dat groepje meer dan 12.000 frank betaald. Jaarlijks wordt er ook een grote mooie kaars geofferd : die houdt dan gans het jaar wacht ; als stille getuige van onze liefde, bij het beeld der Lieve Vrouwe. Eens werd me in een buurgemeente gezegd : als ze naar Scherpenheuvel gaan, dan gebeurt er van alles, wat daarmee bedoeld werd weet ik niet, wat ik wel weet is : wat er het meest van al bij ons gedaan wordt, dat is bidden, ook ’s avonds, als ge nog even de kerk binnen gaat, vind ge de meesten nog, stil biddend in een duister hoekje voor de beeltenis van Maria. Daarom vraag ik : ga zo veel mogelijk met ons mee ; besturen van parochiale verenigingen, zet er uw leden toe aan, richt die dag geen andere uitstappen of vergaderingen in, ook gij soldaten met verlof, en gij vooral jongeren sluit aan zorg er voor dat ons ledenaantal verdubbeld ; zeg niet, dat ken ik niet ; iedereen kan dat en er is nog nooit iemand onderweg gebleven, en indien het toch niet meer moest gaan, wij zorgen wel dat U heelhuids thuis komt. O.L.Vrouw van Scherpenheuvel draagt als kenspreuk : Ik bemin die mij bemint ! De Leestenaren beminnen Maria nog, zie naar de vele kapelletjes die onze gevels versieren. Daarom, ga mee, laat deze schone gewoonte die ons voorouders meer dan een eeuw volhielden niet verloren gaan. TER ERE VAN MARIA. Tot welzijn van onze parochie.”
Het verslag van de tocht van dat jaar verscheen in De Band van juni : “Zaterdag, drie uur in de morgen, stil en verlaten ligt het dorpsplein, alleen de kerkdeur is een lichte vlek in het donker. Daar naderen vlugge stappen, het zijn de bedevaarders voor de H. Mis, kwart na drie, wanneer allen ter H. Tafel naderen. Na de mis bijeenkomst aan de Sint Annakapel, 13 vrouwen en meisjes en 34 jongens en mannen. E.P. Onderpastoor zegt een kort woordje en na de gebruikelijke gebeden (het is intussen kwart na vier geworden) op weg voor de eerste tocht Mechelen- Bonheiden. Reeds bij de eerste stappen begint het bidden van de Rozenkrans, Wees gegroet Maria... Na een korte pauze, onder een stralende meizon, en langs geurende dennenbossen, naar Keerbergen, steeds maar biddend, Wees gegroet... Daar wordt het ontbijt genomen, de eetlust verscherpt door de frisse ochtendwandeling, de broodzakken worden bijna leeggegeten. Vlug wat, want de tocht gaat verder naar Tremelo. Over een gloednieuwe baan stappen 45 mensen blijgezind naar Baal en Betekom, ondertussen biddend, Wees gegroet... Even rusten en dan verder. Om tien voor twaalf wordt Aarschot bereikt, juist tijd voor het middagmaal. Maar zo goed als deze ochtend smaakt het toch niet meer ! Nu al moe ? Dat mag nog niet, om 13 uur gaat het verder naar Rillaar en door ’t golvend Hageland klinkt onophoudend, biddend, zingend, spelend, Wees gegroet Maria... Om half vier wordt het doel bereikt : “SCHERPENHEUVEL”. Om vier uur lof, gedaan door onze Onderpastoor, enkele stille stonden rondgang, rond het altaar van O.L.Vrouw. Gezamelijke Rozenkrans en H. Kruisweg. De rest van de avond is iedereen vrij. ’s Avonds nog vervoegt Georgette Daelemans (foto onderaan) de groep en na veel over en weer geloop geraakt ieder rond tien uur tussen de lakens. De nacht is kort, om 4 uur al H. Mis en te Communie, daarna met spoed de baan op. We zijn al een kwart uur over tijd. Even voor Aarschot ontmoet men de eerste Leestenaars per fiets. Te Aarschot ontbijt, doch niet te lang, het is nog ver en ’t beloofde warm te worden. Van Betekom langs de oude weg naar Tremelo en Keerbergen. Daar werd het middagmaal genomen, iedereen krijgt een bord soep of een glas bier op kosten van de Compagnie. Daar ook vernemen we het droeve nieuws “het overlijden van onze leider”. (noot : Voorzitter van de Compagnie Frans Van den Broeck, foto’s onderaan) Rond één uur gaat het verder. Hoog op het kruis vooraan wapperen vrolijk de vlaggetjes in de wind, de zon schijnt ongenadig, hier en daar een lach, een zucht, men wordt moe, maar verder gaat het Wees gegroet Maria...naar Bonheiden toe. Nog twee uurtjes stappen over Mechelen en Battel. Even rusten en dan met Pater Onderpastoor en de Benjamin van de Compagnie op kop naar de Sint Annakapel. Een hartelijk onthaal door familie en vrienden, een ontroerend woord van onze onderpastoor die we danken omdat hij ons steeds wil vergezellen. De gewone gebeden, de zegen en het proficiat van de E.H. Pastoor en dan naar de kerk voor de zegen met het H. Sacrament. Dan gaat iedereen naar huis, oververmoeid maar zeer tevreden.” (Zie ook 1843 en 13/5/1958)
Deze editie was de eerste waarin ik zelf heb meegestapt. Ik was nog geen twaalf en de jongste van de bende. Wat me van deze tocht nog is bijgebleven zijn de moederlijke zorgen van “Emmerance van de Croes. (M.V.H.)
“De Band” versloeg de uitvaart van de voorzitter van de Compagnie Frans Van den Broeck : “Terwijl de zon van haar stralen liet genieten, en een zwak windje af en toe als fluisterend voorbij ging trok een treurende stoet langs de reeds verdroogde velden ter kerke. Omringd door getrouwen van de Compagnie van Scherpenheuvel, en gevolgd door een schare dorpsgenoten werd de lange weg al bidden afgelegd. Wees gegroet Maria, vol van genade…weerklonk het als een blijvende echo, want het stoffelijk overschot van wijlen Frans Van den Broeck, de trouwe dienaar van de Hemelse Moeder werd naar Haar toe gedragen. De eerste keer ging hij tot Haar in ’t jaar 1896, de laatste keer deed hij de weg in 1958 om uiteindelijk door Haar opgenomen te worden als uitverkorene op 8 mei 1960. Terwijl de bedevaart-kinderen op pelgrimstocht waren naar O.L.V. van Scherpenheuvel, werd hem, hun vader, de reis voorbehouden : de eeuwige reis van het aardse naar het hiernamaals. De aanwezigen in de H. Mis voelden het zo intens aan, dat een der besten was heengegaan ; feestelijk was de uitvaart bij de orgelklanken en zang : “De Engelen geleiden U het paradijs binnen ; bij uw aankomst nemen de Martelaren u op en geleiden u in de heilige stad Jerusalem. Moge het koor u ontvangen, en moogt ge met Lazarus, eens zo arm, de eeuwige rust vinden”. Rondom het open graf stonden zijn bewonderaars geschaard en werd door zijn pelgrimsdochter “Emmerence” (Noot : Emmerence Van Den Heuvel) , die op de dag van zijn overlijden, haar zilveren jubileum als bedevaardster herdacht, afscheidswoorden uitgesproken, waarin de kinderlijke gevoelens vertolkt werden. Wij willen deze uitdrukking aan onze lezers niet ontnemen, want schoner kon het niet, omwille van zijn eenvoud, zonder praal of pracht, maar sober en echt én recht uit het hart : Beste vriend Frans, geachte familie, het is voor ons een droeve plicht en een harde taak die op onze schouders weegt, de beste van de onzen te vergezellen naar zijn laatste rustplaats. Als ik zeg, de beste uit de onzen, dan weet niemand wat zulks betekent vriend Frans : wij bedevaarders, pelgrims van O.L.Vrouw, wij weten het maar al te best, wij weten wie wij verloren hebben. 62 jaar hebt gij aan het hoofd onzer Compagnie gestaan, 62 jaar hebt gij u geofferd voor ons, uw kinderen, want voor u waren wij uw bedevaart-kinderen ; steeds stond gij paraat om moed in te spreken ; zelfopoffering aan te moedigen wanneer de vermoeidheid zich van een pelgrim meester maakte ; met uw vrolijke verschijning, uw vaderlijk gemoed, hebt ge steeds onze Compagnie weten hoog te houden ; wij mogen er prat op gaan dat wij steeds van u, beste vriend, zulke goede raadgevingen hebben mogen ontvangen. Wat een harde pijn en zware beproeving was het niet voor u, toen wij verleden jaar voor het eerst een “geestelijke leiding” mede kregen van uit het dorp, en gij weerhouden waart door ziekte van uw zuster, en dus niet kon mede vertrekken naar het genadeoord van O.L.Vrouw van Scherpenheuvel ! Hoe moet uw hart niet gepopeld hebben gedurende die twee dagen verwijdering van ons, en hoe blij waart ge niet als gij de goede stand van de Compagnie mocht in ontvangst nemen, met kloeken moed en vast vertrouwen hebt gij een vol jaar gewerkt en gezwoegt, van links naar rechts gelopen om alles weer in orde te maken voor de grote tocht ; hoe verlangend was uw hart niet ook onder een geestelijke leiding te mogen gaan. Helaas, het heeft niet mogen zijn. O.L.Heer en O.L.Vrouw verkozen u. De bloem was te schoon om hier op de wereld te verwelken, daarom is O.L.Vrouw ze komen plukken, terwijl wij met hart en ziel met u verenigd waren, is Zij, de Hemelse Moeder, met u meegegaan. De slag was hard, maar als bedevaarders moet men alles kunnen verdragen, zelfs de zwaarste onder alle slagen. En nu beste vriend Frans, ons aller vader, wij zeggen u niet vaarwel, maar wel tot weerzien in den hemel. Iedere dag zal ons hart bij u zijn.”
Foto’s : -Verslaggever en deelnemer Modest Van Steenwinkel. -Georgette Daelemans, de latere zuster Karisia van de Norbertinessen, vervoegde de groep in Scherpenheuvel. -De voorzitter van de Compagnie van Scherpenheuvel Frans Van den Broeck na zijn 60ste deelname gefeliciteerd door pastoor Coosemans. -De voorzitter, hier met de pet in de hand, tussen een schare bewonderaars. -Emmerance Van den Heuvel en Gusta Polfliet na één van hun deelnames.
1960 – Meinummer “De Band” : Nieuws van de B.J.B.-meisjes.
“Voor onze congressisten van de Mijarc zijn nu de dagen geteld. We weten het voor hen, nog zoveel keren dit of dat en we zien Lourdes echt. Dat is voor Jeannine Van de Poel (foto onderaan), Jeanne Buelens en Hilde Silverans, de gelukkigsten uit onze afdeling. Zij hebben gedurende maanden gespaard en als beloning werd dan ook onder hen de frisco niet, maar het frisco-geld verdeeld. In de Maria-maand zullen ze de Lourdesgrot gaan bestormen met gebeden, gezangen en ook gunsten voor hen, maar zeker voor onze afdeling.”
1960 – Mei : Advertentie in “De Band” van “het Klein Huizeke” :
“SWANA INTERLOK”, koopt u met uw ogen toe ! Maar waar ? Aan welke prijs ? Een goede raad : kom bij ons eens kijken. “In ’t Klein Huizeke” Gustaaf Van Ingelgem-Vloeberghen, Dorp 61 Leest. Ook ’s zaterdags op de Grote Markt te Mechelen. Grote keus in allerhande textielwaren.
Staf Van Ingelgem en Leonie Vloeberghen handelden in textielwaren waarmee ze ook de markten aandeden. Zij bewoonden een aantal jaren het zogenaamd “Klein Huizeke” in de Dorpstraat. Staf was te Heffen geboren op 17 april 1926 en hij overleed in het A.Z. Sint-Jozef te Mechelen op 27 juli 1993. Hij was gehuwd met Leonie Vloeberghen (°Leest, 29/6/1926, +Mechelen 11/10/2014). Zij waren de ouders van Robert, Els, Maria, Franky, Leona en René.
1960 – Mei : Kaarskensprocessie.
“Tijdens de meimaand werd iedere week de Kaarskensprocessie gehouden om 20 u., naar een der kapellekens o.a. van de “Boerinnengilde”, “Fatima”, “Sint Jozef” en “Sint Anna”. Indrukwekkend, voorafgegaan door de geestelijke overheid, is het opstappen met een brandende kaars in de hand van de meer dan 80 deelnemers(sters), biddend de Rozenkrans, afgewisseld door zang, om alzo in het openbaar getuigenis af te leggen van hun diepe liefde aan O.L. Vrouw. Na het bidden van de Rozenkrans voor het kapelleke, een toespraak van de Z.E. Heer Pastoor en het geven van de Zegen, gaat dan iedereen met lichten tred huiswaarts.” (DB, nr.5, 1960)
1960 – 7 mei : Huwelijk Louis Polfliet met Leontine Geens.
Ter gelegenheid van dit huwelijk werd er door een vertegenwoordiger van de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia volgende rede uitgesproken : “Geachte Bruid en Bruidegom, familieleden en vrienden van St.Cecilia. Onze fanfare stelt zich steeds en in alle omstandigheden ten dienste van haar leden om aan elke gebeurtenis de nodige medewerking te verlenen. Zij heeft er prijs opgesteld om ook vandaag hier aanwezig te zijn, want nadat ons de vraag was gesteld om aan dit feest een weinig luister bij te zetten, waren we allen ten zeerste verheugd. Gaat onze gelegenheid naar al onze leden, dan vergt een spelend lid voorzeker onze bijzondere belangstelling. Dit is nu ook weer het geval en het verschaft ons een oprecht genoegen ter gelegenheid van Uw bruiloft U beiden onze welgemeende en oprechte gelukwensen te mogen aanbieden. Ieder van ons weet en begrijpt ten volle dat er van elke muzikant een tamelijk zware inspanning wordt gevergd en dat zij steeds ijverig en met volle toewijding meewerken aan het ideaal dat wij allen zo zeer betrachten. Wij kunnen wel aanmoedigen, maar zij arbeiden aan het prestige dat onze maatschappij hoog moet houden. Het is dan ook met een waar genoegen dat we graag een kleine poos, hoe kortstondig zij ook weze, bij U vertoeven en even een glimp opvangen van het stralend geluk waarvan Gij zo lang hebt gedroomd en dat nu werkelijkheid is geworden. Niet alleen gij beiden kent een onbegrensd geluk vandaag, maar ook uw vrienden en vooral uw ouders delen in deze vreugde. Nu begint voor U een gans ander leven. Een nieuwe toekomst roept U. Het nestje is klaar en wacht nog alleen op zijn bewoners, waar lach en leute zullen heersen en het huiselijk geluk hoogtij zal vieren. Laat dit genot immer voortbestaan. En…komen er soms minder prettige dagen, laat dan uw goed humeur daar niet onder lijden en houdt het hoofd manhaftig recht, want na regen komt toch steeds zonneschijn. Mag ik ieder van U twee wat zeggen ? Wel, dan wend ik me in de eerste plaats tot U Bruidegom. Louis, wij weten dat Gij vele duifjes bezit en er zeer aan gehecht zijt. Nu komt er nog eentje bij waarvan U nog meer zult houden. Dit gunnen we U van ganser harte. Toch verwachten we dat uw jonge bruid U nog wel de nodige tijd zal verlenen om ook in de toekomst nog regelmatig aanwezig te zijn op de repetities en uitstappen. Bouw nu maar verder aan de toekomst. Schenk ons talrijke muzikanten, een hele zwerm als ’t kan, waarmee uw vader, Leontine, eens hij op rust is, onvermoeid zal kunnen stoeien. Wees gerust, hij zal er goed over waken en zich als grootvader echt gelukkig voelen. Ziedaar de gedachten die ons bezielen. We nemen weldra afscheid van U allen hier op dit huwelijksfeest en wensen U verder nog een prettige avond. Leontine en Louis, Goed heil en proficiat !”
Na zo’n gelegenheidstoespraak werd dan gewoonlijk door de voorzitter van de fanfare een huwelijksgeschenk aangeboden namens de vereniging. Daarna nam ofwel de bruid of de bruidegom het woord en bedankte de fanfare waarna zij beiden met de nodige kussen werden gelukgewenst. Op het huwelijksfeest kregen de aanwezige fanfaremensen daarna een druppel en een sigaar, dikwijls van beiden meer dan één… (“Leest in Feest”, Stan Gobien. Blz. 201)
Louis Polfliet, die te Leest geboren was op 27 mei 1935, overleed op 15 oktober 2000 in het Imeldaziekenhuis te Bonheiden. Leontine was te Mechelen geboren op 8 december 1939 en zij overleed in het WZC Akapella te Kapelle-op-den-Bos op 19 juli 2024.
Foto’s :
-Jeannine Van de Poel, op de foto naast haar broer Walter, was één van de gelukkigen die Lourdes mochten bezoeken.
-Het “Klein Huizeken” in de jaren ’50.
-De nieuwe woning anno 1979, rechts de woning van Armand De Bleser en Mariette De Bont.
-Huwelijksfoto van Staf Van Ingelgem en Leonie Vloeberghen.
-Louis Polfliet en Leontine Geens op hun huwelijksdag in 1960.
1960 – 24 april : “Het Vliegend Wiel” verzocht om toelage.
Die dag schreef de wielerclub “Het Vliegend Wiel” het gemeentebestuur van Leest aan om financiële steun te verkrijgen voor de organisatie van een wielerwedstrijd :
“De Wielerclub “Het Vliegend Wiel”, waarvan het lokaal gevestigd is bij Edgard Robeyns, in de Juniorslaan, en opgericht werd tot steun van de jonge wielrenner Frans Selleslagh, heeft de eer U eerbiedig te verzoeken, om toelagen te bekomen, voor de sportmanifestatie, welke genoemde club van plan is te laten doorgaan ’s zondags, met Leest – Heidekermis. Deze sportmanifestatie, zal bestaan, uit een koers voor nieuwelingen, aangesloten bij de Koninklijke Belgische Wielrijdersbond, en waarvan de uit te reiken prijzen, minstens 3.000 frank moeten bedragen. Hopende, Geachte Heren, op een gunstig gevolg te mogen rekenen tekenen wij met voorname hoogachting. Voor de club, de Secretaris E. Polspoel.”
De ondertekenaar van dit verzoek Edmond Polspoel was een schoonbroer van Frans Selleslagh.
Frans Selleslagh
Frans Selleslagh werd op 16 januari 1942 te Kapelle op den Bos geboren in het kroostrijk gezin van Edward Selleslagh (°Leest 13/7/1907, +Mechelen 12/6/1992) en Maria Hendrickx (°Zemst 13/9/1909, +Leest 24/5/1996) uit de Alemstraat.
Frans Selleslagh trad in het voetspoor van zijn broers Louis en Victor, beiden verdienstelijke wielrenners. Later zou een zoon van hun zuster Elodie Selleslagh, Eddy Van Hoof, het tot beroepsrenner schoppen en zelfs tot helper van “de kannibaal” Eddy Merckx. Zelf behaalde Frans vele overwinningen en ereplaatsen en op elke koers die hij reed was hij vergezeld van een schare trouwe supporters. Hij eindigde zijn wielercarriére in 1964 bij de liefhebbers. Van beroep was hij automechanieker en jarenlang actief in Garage Hanswijk van de familie Zwaan aan de Leuvensesteenweg te Mechelen.
Frans is gehuwd met Denise Olbrechts (°Kapelle op den Bos 12/1/1947) die hem twee kinderen schonk : Geert en Wendy. Het echtpaar woont in de Wagenmakersstraat waar ze een huis gebouwd hebben. In juni 2016 werden ze in de Keldermanszaal van het Mechelse stadhuis, samen met elf andere koppels, gevierd voor hun vijftigjarig huwelijk.
1960 – 25 april : Voorbereiding tot de plechtige communie en vormsel.
“Van maandag 25 april af herbegon de dagelijkse catechismusles als voorbereiding tot de plechtige communie en vormsel voor de jongens en meisjes van 1e en 2de jaar, met de mis van 8 u en de volgende dagen met de mis van 7 uur. Daarna les tot 8 uur om de kinderen die gecommuniceerd hebben, toe te laten te eten en op tijd in de school te zijn.” (DB)
Foto’s :
-Frans Selleslagh na één van zijn vele overwinningen.
-Overwinning in de spurt in Humbeek in het jaar 1960.
-Vieren met zijn supporters na zijn overwinning in Humbeek.
-Tussen zijn trouwste supporters na zijn overwinning in St Lamberechts Woluwe in 1960.
-Frans Selleslagh en Denise Olbrechts tijdens hun gouden huwelijksjubileum.
1960 – 10 april : De Kon. Fanfare Sint-Cecilia nam deel aan publicitaire optocht.
Op 10 april 1960 werden de muzikanten verkleed als melkventers van Bonilac. In Schaarbeek werd deelgenomen aan een publicitaire optocht. (Foto onderaan) (“Leest in Feest”, Stan Gobien, blz.43)
1960 – 12 april : Winkeldiefstal bij weduwe Piessens.
“Bij de weduwe Piessens, Dorp Leest, bood zich rond half tien een jonge man in de winkel aan om wat inlichtingen. Na een ontkennend antwoord verliet deze de winkel en de nietsvermoedende winkelierster keerde terug naar binnen. Kort daarop ging andermaal de winkelbel en wanneer de huisvrouw in haar winkel een klant meende te zullen ontmoeten, stelde zij vast, en zulks tot haar grote verbazing, dat er zich niemand in haar huis bevond. Bij nazicht bleek de tooglade ledig. Er werd aangeklopt bij familieleden in de buurt en een achtervolging per auto werd ingezet. De dief werd uiteindelijk gevat aan de Brusselpoort te Mechelen en overgeleverd aan de politie.” (De Band, mei 1960)
In Gazet van Antwerpen van 14 april vonden we volgend artikel over de diefstal onder de titel : Jeugdige inbreker aangehouden. “Door de politie werd dinsdag de 18-jarige V.V. Ferd. uit Mechelen gevankelijk opgeleid, en ter beschikking gesteld van de Procureur des Konings. De kerel pleegde voor een paar dagen te Leest een diefstal in de volgende omstandigheden : samen met een gezel, de 20-jarige B. Cyr. insgelijks uit Mechelen, was de aangehoudene bij Wed. Piessens te Leest binnengegaan om z.g.z. de weg te vragen. Terwijl zijn compagnon de nodige uitleg kreeg van de vrouw hogervernoemd stopte V.V. zich weg in de winkel en roofde uit de tooglade een som geld van 700 frank. Hiervan kreeg B. Cyriel ook een gedeelte. Bij zijn ondervraging door de politie bekende V.V. Ferd. Eveneens de dader te zijn van de diefstal voor enkele dagen gepleegd in het schoenenmagazijn van P. Piessens in de Lange Schipstraat. Door middel van sleutels die hij vooraf had weggenomen in de woning van laatstgenoemde op de G. Gezellelaan drong de inbreker in de magazijnen en maakte er zich meester van een som geld van 7.000 frank en enkele paren schoenen.”
In “De Band” van september verscheen de uitspraak van de Boetstraffelijke Rechtbank van Mechelen : 1 jaar, 5 maand en 15 dagen voorwaardelijk. Hier was echter sprake van 3 betichten.
1960 – 16 april : Begrafenis 5-jarige Willy Gobien.
Op paaszaterdag vond de begrafenis plaats van de 5-jarige Willy Gobien uit de Juniorslaan. Het jongetje was aangereden door een motorijder uit Kapelle-op-den-Bos waarbij hij een schedelbreuk had opgelopen. Hij was overgebracht naar de Mechelse Sint-Romboutskliniek waar hij overleed aan zijn verwondingen. Willy was het zoontje van Marcel en van Maria Van Crombruggen. De begrafenis werd bijgewoond door de schoolkinderen van Leest. (DB-mei,1960)
1960 – Zondag 17 april : “Posse Leest”.
Met “Posse Leest” werd er te Leest een wielerkoers georganiseerd. Het betrof een wegwedstrijd voor nieuwelingen. De afstand bedroeg 73 km en de inrichters hadden voor 3.000 frank aan prijzen gezorgd. Het vertrek was om 15 uur aan café ‘De Nieuwe Kuip”, bij L. Van Camp, Juniorslaan Leest. (G.v.A., 14/4)
1960 – Maandag 18 april : Tweede Paasdag – Begankenis.
De jaarlijkse begankenis naar de Heilige Cornelius, de patroon tegen de vallende ziekten, ging zoals de traditie het wou door op tweede paasdag. Missen waren er om 6, 7, 8, 9 (hoogmis) en 10 uur. Plechtig lof te 14 uur. Na elk van deze plechtigheden kon men de relikwie van de H. Cornelius vereren. (G.v.A., 16/4)
1960 – 24 april : Algemene Vergadering Vrouwengilde.
Met een voordracht die handelde over “Gezond wonen”. (DB)
Foto’s :
-Sint Cecilia fungeerde even als “Bonilac”-fanfare te Schaarbeek.
-Agnes Piessens voor de schoenwinkel van haar familie in 1959.
-Het doodsprentje van de verongelukte Willy Gobien uit de Juniorslaan.
-Een heiligenprentje van Sint Cornelius.
-Een oeroude affiche van zijn begankenis waarvan we de datum niet hebben kunnen achterhalen.
1960 – 5 april : Overlijden van Ere-Burgemeester Pieter De Prins.
De oud-schepen, oud-burgemeester en herenboer van de Rendelbeekhoeve was te Meise geboren op 30 september 1885. Hij overleed te Leest. “Het verscheiden van wijlen de heer P. De Prins, Ere-Burgemeester, viel als een donderslag in de gemeente, het was dan toch nog zo snel gegaan, nadat iedereen mocht verhopen hem nog lang te mogen behouden. Het was den ook op vrijdag 8 april j.l. dat onder een grijze hemel en bij motregen, zijn vrienden hem op de lange tocht vergezelden en onder “treurmuziek” ter kerke gingen. Honderden woonden de kerkelijke dienst bij in de parochiale kerk van St.-Niklaas, waar het stoffelijk overschot stond opgebaard, omringd door brandende kaarsen en een enorme bloemenkrans vanwege de K.F. St.-Cecilia ter nagedachtenis en huldeblijk aan hun overleden Ere-Voorzitter. Een massa volk toog ten offer waaraan geen einde scheen te komen, om dan bij het zingen van het “In Paradisum” naar zijn laatste rustplaats te gaan, aan de zijde van zijn voorganger voorzitter der Fanfare wijlen Frans Piessens. Een edel mens ging heen ! Na de laatste gebeden aan het open graf werd respectievelijk door de heer Emiel Verschueren, burgemeester en de heer August Lauwers, secretaris van de K.F. St.-Cecilia een lijkrede uitgesproken, die wij graag in “extenso” laten verschijnen, omdat daaruit ten overvloede zal blijken hoezeer hij werd aangezien door hen, die zijn vrienden waren. Het was voor beiden een zeer droeve opdracht en plicht zich voor de laatste maal tot hem te richten, die hun stem hoorde van uit de Hemel, waar hem reeds de beloning was ten dele gevallen, die gegeven wordt van hen, waarvan kan getuigd worden : hij was een edel mens ! De heer burgemeester sprak in naam van het gemeentebestuur, alsmede in naam van de bevolking volgende zeer inslaande rede uit : “Dames en heren, voor het gemeentebestuur is het een pijnlijke plicht hier vandaag een onvoorziene hulde te brengen aan degene die ons voor altijd verlaat, oud-burgemeester Pieter De Prins. Niettegenstaande zijn wankelbare gezondheidstoestand van voor enkele maanden, was hij de laatste dagen erg verbeterd, zodat niets een zo plotseling afsterven liet voorzien. Maar helaas, de dood daagt op zonder waarschuwen en slaat onmeedogend toe. Onze vriend is heengegaan. Nooit meer zullen we zijn sympathieke stem horen. Zijn bekend figuur is voor altijd verdwenen. Hij was een eenvoudig en hartelijk mens, vrij en ongedwongen in zijn gezegden en bedoelingen. Hij nam zijn publiek-ambt ter harte en volbracht het met alle toewijding. Hij was energiek trouw aan zijn ideaal, en wist iedereen door zijn liefde en gulheid over te halen. Maar hij was bovenal een mens vervuld met humanitaire gedachten en brede opvattingen. Iedereen onthaalde hij met dezelfde bezorgdheid, dezelfde voorkomendheid. Zijn opgang dankte hij aan zichzelf, aan zijn onverpoosd werk. Dank aan zijn volharding en zijn oprechtheid, tegenover allen wist hij het te brengen : eerst tot gemeenteraadslid, dan tot schepen om te besluiten met burgemeester, ambt dat hij gedurende tien jaar met toewijding heeft vervuld ten bate van de gemeente. Sinds 1959 genoot hij een welverdiend rustpensioen. Wij allen hier aanwezig, betreuren ten zeerste dat dit rustpensioen niet langer heeft mogen duren. Dat hij evenwel gerustgesteld weze, de tegenwoordigheid van zovele collega’s, dorpsgenoten en vrienden is een bewijs van menselijke solidariteit, die later haar daadwerkelijke weerklank zal hebben. Hij mag in vrede rusten, hij die met zijn hulp zoveel deed om de welstand onzer medeburgers en dorpsgenoten te verbeteren. Aan ons is het geboden, zijn werk voort te zetten door te trachten zijn sporen te volgen op de weg der ware broederlijkheid en naastenliefde.”
Na deze rede nam de heer Lauwers, namens de Koninklijke Fanfare St.-Cecilia het woord, om dezes medevoelen aan de bedroefde familie te betuigen, en zulks in volgende bewoordingen : “Beste vriend Pieter, achtbare familieleden, waarde omstaanders. Het is met de grootste aandoening dat ik mij als secretaris van de K. Fanf. St.-Cecilia en als tolk der gevoelens van al onze muzikanten en leden eerbiedig neder buig over het stoffelijk overschot van onze zeer beminde Ere-Voorzitter Pieter De Prins. En ik ben er zeker van dat gij ons hier vandaag verwacht had om u een laatste vaarwel toe te sturen. Vervuld met de innigste medegevoelens bieden wij aan zijn ontroostbare echtgenote en naastbestaanden de verzekering van onze deelneming in hun smart. Van onze vriend Pieter De Prins mag gezegd worden dat hij een groot mens is geweest. Inderdaad een schoon en edel mens leefde in een ietwat tengere gestalte. Eenvoud was zijn adel, tot de eenvoudigsten ging ook zijn hart. Aan het hoofd van zijn gezin heeft hij eerlijk en volhardend de strijd van de voorbeeldige familievader gestreden, daarom dat wij hulde brengen aan dit werkzaam leven. Uw ambt van voorzitter dat gij meer dan 25 jaar aan onze Fanfare hebt vervuld was dit van een begrijpend, plichtsvol en rechtschapen man. Met hart en gedachten zijt gij steeds onze vereniging trouw gebleven, zo ook zullen wij uwe gedachtenis in ere houden. Gij waart ook een goed kristen mens met een uitgesproken voorliefde voor de zwakken en verdrukten, want ontelbaar zijn de vrienden die bij u baat en steun hebben gevonden. Onze vereniging zal U, aan wien we zoveel dank verschuldigd zijn nooit kunnen vergeten. Voortaan zal uw lichaam rusten hier op dit oude kerkhof, volgens uw laatste wilsbeschikking, zij aan zij, van uw goede vriend en trouwe kameraad, waarmee ge in de schoot van onze Fanfare St.-Cecilia zovele gelukkige dagen hebt gekend. Samen zult gij van in den Hemel de voorspraak bij den Heer afsmeken om heil en zegen over onze vereniging te laten neerkomen. Beste vriend Pieter, wij danken U een laatste maal, diep gemeend, voor al het edelmoedige, het goede en het schone dat gij voor onze maatschappij gepresteerd hebt. Rust zacht in vrede, en tot weerzien in den Hemel !” (DB, mei 1960)
Jan De Decker nam van hem voor “De Band” in april 1954 volgend interview af : “...de vermoeide ogen van de zeventiger kregen een sterke glans toen hij sprak over zijn prilste jeugd en over het leven aan de ouderlijke haard in de landelijke gemeente Meise, alwaar hij op 30 september 1885 werd geboren als eerste kind van een landbouwersgezin. Als oudste van negen (vier jongens en vijf meisjes) moest hij hard werken. Op 16-jarige leeftijd 10 hectaren oogst mee helpen pikken met de hand is voorwaar geen kleinigheid, evenmin als stenen bakken voor boerderijen en huizen. Toen hij dit aanstipte tuurde hij door het raam, als met weemoed kijkend naar z’n zonen die werkten op het erf, terwijl hij met zijn verweerde handen, die spreken van lange jaren onverpoosde moeizame arbeid, de poes streelde die ronkend op z’n schoot te slapen lag... Ja, allen zijn zonen : fllinke twijgen aan ’n sterke stam ontsproten. Zo weet hij het bedrijf in veilige handen. Starend door het raam, als zocht hij naar een ver uitzicht over landen en weiden en ruimte en tijd, vertelde de burgemeester ons over de oorlog 1914-18. In 1914 kocht vader De Prins een hoeve te Ramsdonk. Daarna moest men vluchten gaan, alles achterlatend, ook de koeien in de stal. Pieter verbleef gans de oorlog in Frankrijk en diende er de boeren voor 1,25 fr per dag. Eindelijk kon hij dan terugkeren en bracht zeven vaarzen en een veulen mee : een treinreis van 17 dagen. Daarna ging hij nog eens terug en kwam te paard af van Cherbourg in 8 dagen. Pieter De Prins huwde met Cornelia Maria Meskens uit Wolvertem, die er op 14 februari 1889 werd geboren. (zij overleed op 23/9/1972) Dit huwelijk schonk hen zeven kinderen : Marcel, Frans, Jan, Julia, Maria, Albert en Mariette. In 1921 kocht hij de “Rendelbeekhoeve” van graaf de Bethune. In 1944 werd hij tot burgemeester van Leest benoemd, tevoren was hij eerste schepen...”
Zijn gedachtenisprentje : “Een brave echtgenoot en goede vader heeft ons verlaten en ons hart is vervuld met droefheid: maar ook met fierheid omdat wij gerust aan hem mogen terugdenken. Hij is voor ons een voorbeeld geweest van werkkracht in vreugde en in lijden. Groot zijn in Gods ogen de verdiensten van de ouders die hun kinderen in de vrees van de Heer hebben opgevoed. Hij was een wijze en doorbrave man, geacht en bemind, vol liefdelijke zorg. Hij bezat een gulden hart, dat niets kende dan goed zijn en goed doen. Veel hongerigen heeft hij gespijzigd en vele in nood verkerenden geholpen. Vader, een voorbeeld van geduld en van gebed, hebt gij ons gelaten. In het licht van uw heengaan liggen uw woorden en daden als een open boek voor onze geest en steeds zullen we onze daden meten aan de uwe.”
Zijn echtgenote Melanie Meskens overleed op 23 september 1972 : “Zo menig bittere dag van pijnen wel honderd malen overdaan, heeft zij hare kranke leden de doodstormenten doorgestaan. En toch, wat had zij hier misdreven ? Het kwaad gevlucht, het goed gezocht, en zuiver, lijk z’haar had ontvangen, naar God haar ziele weergebracht. Leert hieruit, christene zielen allen, -hoe onverstaanbaar het u schijn’- dat, die meest lijden in de wereld, Gods teerstbeminde vrienden zijn. God slaat die zielen, niet uit gramschap, maar louter uit barmhartigheid, om hun het hoogste loon te schenken in de albelonende eeuwigheid.” (Gezelle) Duurbare kinderen, klienkinderen en bloedverwanten, wat al last en kommer heeft mijn ziekte u meegebracht ; doch ik weet dat gij dat alles met liefde en echte genegenheid hebt gedaan. Ik dank u allen zeer hartelijk om, en tracht er naar om terug verenigd te zijn. Vaarwel, vergeet met niet !”(Uit haar gedachtenisprentje)
Foto’s : -Pieter “Piër Prins” De Prins, de populaire burgemeester van Leest. -De burgemeester tijdens zijn inhuldiging. -In de herfst van zijn leven. -Zijn gedachtenisprentje. -Zijn laatste rustplaats.
1960 – 3 april : Pater René De Laet vanuit Badiya.
DB, mei 1960 : “Beste allemaal, ik ben nu terug geïnstalleerd in Badiya. Het is precies dat ik hier nooit weg geweest ben. Maar warm dat het hier is ! De warmte verleden jaar bij U is daar nog niets tegen. Ook de warmte in de kerk van Leest tijdens de nachtmis met Kerstmis !!!
Ik heb deze voormiddag de hoogmis gezongen, ik was helemaal doorweekt en -zonder overdrijven- de zweetdroppels vielen voor mij op de grond als ik me bukte onder de H. Mis. Ik geloof dat dat is omdat ik te dik geworden ben, echt !
Nu nog iets over de reis. Die is prachtig geweest. De zaterdag (dag van vertrek) om 3 uur in de namiddag landden wij te Rome, namen er een verfrissing, vertrokken er om 4 uur en kwamen in Kairo aan om 1 uur ’s nachts. Het hotel was heel ver van het vliegveld, Mena House, gelegen aan de voet van de drie grote piramiden, Cheops enz. We hebben de H. Mis opgedragen om de beurt in het salon van het hotel. Om 10 uur uitstap per bus naar Kairo stad ; Museum-Tout-Ank-Amon, een grote Moskee, Bazaar, dwars door de oude stad, vuil maar schoon om te zien. En veel kinderen, ouderwetse trams waar men zo maar op springt of er van achter aanhangt (dan moet men niet betalen). ’s Namiddags naar de piramiden, wij zijn er binnenin niet gegaan, maar bijna gekropen; ne lange weg, bijna recht omhoog, men moest zich bukken om er door te geraken; langs weerszijden waren er ijzeren staven om zich aan vast te houden. ‘s Avonds hebben we nog goed gelachen in de hof van het hotel. Er was daar n.l. een soort goochelaar met een klein hondje en een klein kiekske. Die vent kwam zijn toeren doen voor ons en of we gelachen hebben !
Om 10 uur ’s avonds nog zijn we dan weer opgestegen. Om 6 uur ’s morgens kwamen wij dan de maandag aan in Juba (Soedan), 150 km boven de grens van Kongo. Om 8 uur kwamen we vervolgens aan in Bunia. Mensen lief, het was precies of ik terug thuis kwam, zelfde streek, zelfde mensen, zelfde warmte. Het deed aardig terug te praten met de zwarten. Vandaag Passiezondag heb ik al terug gepreekt in het Kibira. Er staat nu ook ’n preekstoel in de kerk, vroeger preekten wij van voor de communiebank. Dat doen wij nu nog : ’s dinsdags en ’s vrijdags na de mis, wanneer er ook onderricht is en ’s woensdags en ’s zaterdags voor de zangles. Seffens ga ik nog eens tot aan het dorp van de missie. Het is nu al 5 uur en om kwart na 6 is het donker. Morgen begin ik mijn paas-tourné van 5 dagen. Pater De Laet.”
1960 – Zondag 3 april : Gewestelijke Culturele dag voor B.J.B.-jongens te Hombeek.
In de zaal “De Leeuw van Vlaanderen” te Hombeek had een culturele dag plaats voor B.J.B.-jongens van het gewest Mechelen-Zuid. Daarvoor waren een honderdtal jongens opgekomen om zich met elkaar te meten in zangwedstrijden en sketches.
Rond 10 uur begonnen de schiftingswedstrijden die doorgingen in het patronaat en waaraan de afdelingen Zemst-Laar, Leest, Tisselt en Hombeek deelnamen. Na het lof traden de aangeduide kandidaten op voor het publiek. Na het B.J.B.-gebed kwam de afdeling Leest, overwinnaars in zang, op het podium en onder leiding van pater Eugenè van de paters Assumptionisten uit Kapelle o/d Bos, brachten ze enkele liederen ten gehore. Hierna volgden verschillende sketchen. De afdeling Leest bracht “De groet aan Vlaanderen”. Na een daverend applaus volgde een toespraak van de proost van de B.J.B.-jongens Van Campenhout die iedereen bedankte voor de geleverde inspanningen. Hierna werd overgegaan tot de bekendmaking van de uitslagen, gevolgd door de prijsuitdeling. De uitslagen : Zang : 1. Leest 92%, 2. Zemst-Laar 90%, 3. Tisselt 79%, 4. Hombeek 66%. Voordrachtgevers : 1. Zemst-Laar met Jean De Craen, 2. Leest met Willem Slachmuylders. Beoordeling : 1. Zemst-Laar, 2. Tisselt, 3. Leest, 4. Hombeek.
De culturele dag eindigde met het B.J.B.-gebed door Leestenaar en gewestleider Alfons De Smet. (G.v.A., 7/3)
1960 – 31 maart : Soldaat H. MUYSOMS uit Bensberg.
“Hier kom ik dan een briefje te schrijven. Met mij gaat alles best, alhoewel we het nog niet gewoon zijn hier ; veel werk heb ik nog niet te doen, omdat ik hier maar pas binnenkwam. Ik moet Milac hartelijk bedanken voor hetgeen ze tot hiertoe hebben gedaan voor mij. Ik stuur de beste groeten aan alle inwoners van Leest en in het bijzonder de B.J.B. en de Chiro, alsook aan leider Jos Verlinden uit Soest.”
1960 - April : Eindklassement Kaartcompetitie KWB.
“In ons laatste kaartcriterium kwamen de aankomstrechters tot de onthutsende vaststelling dat dit vermaarde criterium voor de tweede maal gewonnen werd door Hubert Selleslagh die met enkele lengten voorsprong over de eindmeet stormde, en aldus de daaraan verbonden koffiemolen in de wacht sleepte. Het Eindklassement: 1.Selleslagh Hubert, 788 punten. (Foto onderaan) 2.Boey Edward, 764. 3.Keulemans Jan, 753. 4.De Decker Marcel, 748. 5.Peeters Leonard, 741. (DB, 1960).
1960 – Vanaf 1 april… : Advertentie “IN DE FRUITKORF”.
Vanaf 1 april tot 1 september op al uw aangekochte waren vanaf 20 fr bekomt U gratis een aankoopbon voor onze fijne specialiteit van ijskreem. – Daarbij de zegel van bij Georges, geen 2,5% maar 3% . Eén adres bij GEORGES en JULIA. Vindt ge alles naar uw zin : alle voedingswaren, conserven, wijnen, likeuren, sigaren, fijne vleeswaren, koeken, pistolets, brood, klein gebak, verse groenten en fruit. – Winter of zomer kunt ge bij Georges nooit miskomen. Hier in de gekende winkel IN DE FRUITKORF bij Georges Gobien – Cop, Dorp 18 Leest. (advertentie in De Band nr.3 1960)
Georges Gobien huurde zijn huisje van de pastoor en haalde in de kerk elke zondag het stoelgeld (1 frank) op. Georges Gobien werd te Leest geboren op 12 juli 1924, hij overleed te Mechelen op 11 februari 2006 : “Stil en haast onopvallend zijt ge door het leven gegaan. Stil en vreedzaam hebt ge ons verlaten. Zo weinig plaats hebt gij voor uzelf in het leven opgeeïst, steeds vol aandacht voor uw familie die steeds in uw gedachten bleef.” Julia Cop was te Duffel geboren op 13 juni 1931. Zij overleed te Mechelen op 3 juni 2007. “Moeder, rust nu maar goed uit, je strijd is gestreden. Je hebt het met veel moed gedragen. Wie kan zeggen wat je hebt geleden. Wie kan zeggen wat je hebt doorstaan.” (Foto’s van Georges en Julia en hun winkel op het dorpsplein onderaan)
1960 – 2 april – G.v.A. : Rundertuberculosebestrijding.
“De veehouders die wensen hun stal te laten ontsmetten (eventueel witkalken) door bemiddeling van het verbond voor R.T.B., gelieve de secretaris te verwittigen, uiterlijk 5 april a.s. De prijs bedraagt 1,10 frank de m2 muur en zolderingoppervlakte. Een goede stalontsmetting is het beste voorbehoedmiddel tegen besmettelijke veeziekten als veetuberculose, besmettelijk verwerpen en mond-en-klauwzeer.”
1960 – Zondag 3 april : Jaarlijks concert K.Fanfare “Sint-Cecilia”.
“Die dag hield de fanfare haar jaarlijkse kunstconcert in het lokaal bij Wwe Huybrechts, zulks in samenwerking met haar zangkoor onder leiding van de heer Fierens, terwijl de algemene leiding berustte bij de chef Rik De Bruyn. De muziekliefhebbers, opgekomen uit alle gewesten en bij de aanvang verwelkomt met een hartelijk dankwoord, kregen als twee eerste marsen uitgevoerd : “Iowa” van L. Meeus en de Jubelmars van Aug. De Boeck. Ten einde het volgende, een ouverture van M. Kessels, beter te doen begrijpen, werd de legende van “De Slag van Waterloo” voorgedragen, stuk dat op puike wijze werd vertolkt en een warm applaus mocht genieten om dan over te gaan naar de humoristische fantasie “Tirol” van F. Ruelle. De opgelegde mars voor de Internationale Muziekwedstrijd te Leest (lagere afdeling) van L. Meeus, kwam dan aan de beurt, waarna deze voor Hogere afdeling “Colonel Paddy” van P. Leemans werd uitgevoerd, gedirigeerd door de toondichter zelf, aan wie om zijn mooi gebaar een buitengewone schone bloemenruiker werd overhandigd. Voor de pauze werden drie stukken opgevoerd door het gemengd Sinte Ceciliakoor van Leest, te weten : “In ’t Witte Paard” van R. Benatzky en “Het Zigeunerkoor” van G. Verdi, deze met klavierbegeleiding gehouden door Mevr. Mariette Fierens.
Het tweede gedeelte gaf ons een mars “Trafelga” van W. Zehle, daarna een ouverture “Broadway-Parade” van J. Duez en E. Wallis, gevolgd van “Op een Perzische Markt” (intermezzo-scène) van A. Ketelbey, door fanfare en gemengd koor uitgevoerd om dan te besluiten met “De Officiële Mars der Belgische Politie” van G. De Roeck en het Vaderlands Lied. Het was een prestatie van het hoogste gehalte, en was wederom een uitstekende dienst bewezen aan de taal der Muziek om deze meer te doen doordringen bij de menigte. Een laatste dankwoord besloot deze welgeslaagde muziekavond.” (DB, april 1960)
Foto’s :
-De winnaar van de KWB-kaartcompetitie Hubert Selleslagh tijdens zijn huwelijk met Maria G. Geens. -Georges Gobien en Julia Cop. -De advertentie van ‘De Fruitkorf’ in ‘De Band’ nr. 3 van 1960. -Rechts het winkeltje van George en Julia op het dorpsplein begin jaren ‘70.
“Voor het eerst ging in onze gemeente een jeugdvergadering door. Daarop werden alle meisjes en jongens uitgenodigd beneden de 25 jaar die studeren of gaan werken. 25 mensen gaven gehoor aan de oproep. Tussen de aanwezigen mochten wij ook E.H. De Schrijver, bestuurder der Sociale Werken te Mechelen en E.H. Onderpastoor verwelkomen. Om 08u15 opende de voorzitter van de KWB de vergadering met een gebed en heette de aanwezigen welkom. Daarna nam de heer Vik Van der Veken, propagandist van het A.C.W. het woord en sprak over de problemen van onze jonge arbeiders(sters). En wanneer we weten dat van de 2.100.000 arbeiders(sters) in ons land, de jeugd voor 1/4de vertegenwoordigd is, dan kunnen we best begrijpen dat er voor die jonge mensen iets moet gedaan worden. Hoe stellen zich nu die problemen : 1) op godsdienstig plan : gaan ze naar de kerk omdat ze moeten gaan of niet. 2) op zedelijk plan : film, lectuur-gesprekken-daden. 3) sociaal-economisch plan : ze zijn niet altijd bewust betreffende werkuren-uurloon-werkloosheid. Wist u dat 65% van onze werklieden tussen hun categorie moet gezocht worden? Om die problemen tegen te werken werd in de schoot van de christelijke organisaties een jeugdprogramma opgesteld dat tegen 1964 werkelijkheid moet worden. Dit programma bevat 8 punten : 1) jeugdvertegenwoordiging in ondernemingsraden en syndicale organisaties. 2)onderworpen en aangepaste arbeidsduur. 3) maatregelen voor gezondheid en veiligheid. 4) een aangepast loonstelsel. 5)reglementering leercontract. 6) beroepsopleiding-avondschool. 7) cultureel verlof (minder dan 18 jaar, 18 dagen verlof – speciale verlofdagen om lessen te volgen die invloed hebben op hun arbeidsleven). 8) onthaal op arbeidsmidden bij indiensttreding. Dit was in korte trekken de inhoud van die zeer nuttige lesavond. Moge onze jonge arbeiders(sters) in de toekomst de vruchten plukken van zulk schoon plan. Tot slot traden dan nog op de jonge troubadours (K.A.J.-ers) van Booischot, die dienen gelukgewenst met hun geslaagde opvoeringen.” (DB, maart 1960)
1960 – 9 maart : Diefstal fietsen.
Aan de voorgevel van café De Zwaan Dorpstraat werden tussen 22 en 23 uur twee fietsen gestolen. De eigenaars waren Florent Daelemans (Alemstraat 9) en Constant Goovaerts (Foto onderaan)(Winkelstraat 3). Geschatte waarde : 2.000 fr per fiets. (VVH)
1960 – 13 maart : Massarecollectie B.J.B. van gewest Mechelen Zuid te Leest.
“Veel meisjes woonden deze samenkomst bij en zijn dan ook tot vijf uur gebleven want er stond nog meer op het programma dan sermoenen beluisteren. Onder de middag leerde Jeanne Van Praet onze meisjes dansen en zingen. Na het lof begon dan de algemene vergadering. Daar moest nog wat inspanning gevraagd worden van allen. De leden van Heffen, Tisselt en Blaasveld woonden ze ook bij. De zo noodzakelijke godsdienstles kon niet uitgesloten worden, ze werd vervolgd door een uiteenzetting over de mijarc door de gewestleidster Paula Tek van Tisselt. Na een half uur ontspanning kwam dan de beroepsles over het wassen en nieuwmaken van een das. Deze vergadering was de beste van het jaar met een zo talrijke opkomst ; beste jonge meisjes van Leest, wij verwachten u in onze volgende vergaderingen ; gij weet het ook ; hoe meer zielen hoe meer vreugde. Komt eens meepaarten in de vriendschap van elk van onze meisjes. Wij rekenen op uw komst…tot een volgende keer? HDP.” (DB, april 1960)
1960 – Zondag 20 maart : Arrondissmentele KWB-studiedag te Mechelen.
Onder het 500-tal wijkmeesters en bestuursleden ook 7 uit Leest. De studiedag vond plaats in het Volksbelang te Mechelen. (DB, maart ’60)
1960 - Zondag 20 maart : Viktor De Laet over de verkeersproblemen in Klein Brabant.
“Op zondag 20 maart werd er in Mechelen een zeer belangrijke en dringende vergadering gehouden met als spreker onze dorpsgenoot Viktor De Laet. (Zie foto onderaan) Het ging over de verkeersproblemen in Klein Brabant. Tengevolge van de industrialisatie van het betrokken gebied, en de uitbreiding daarvan is het verplaatsingsprobleem voor de werklieden van zeer groot belang. Voor werklieden die in de streek van Bornem, en in ploegen werken, is de toestand zeer hachelijk. Vele werklozen zouden werk vinden indien de verplaatsingen met trein of autobus mogelijk was, naar gebieden als Antwerpen, Mortsel, Brussel, Haren, Vilvoorde, Kap-op-den-Bos en Mechelen ? Het wegverkeer is sedert jaren ongelooflijk toegenomen, tengevolge van de autostrade Brussel-Antwerpen en door het leggen van de brug in Temse. Door het invoege brengen van de brug in Tisselt zal langs die verbinding het verkeer langs de kant van Mechelen nog toenemen. Het is verheugend vast te stellen dat al de gemeentebesturen van dit gebied, het initiatief genomen hebben om hun wegennet te verbeteren. De toegangswegen langs de Zennekant alleen van Mechelen, nl. Leest-Battel en Kap-o-d-Bos-Leest-Hombeek-Mechelen beantwoorden niet meer aan de vereisten van de tijd. Voor de laatste drie gemeenten zullen binnenkort, dank zij het gedurig aandringen, en het gemeen overleg tussen de betrokken gemeenten, de verbeteringswerken aanvangen, dankzij het toezeggen van subsidies door de Openbare Diensten. Voorwaar goed nieuws !” (DB, april 1960 – Parochiale Kroniek – Boerengilde)
1960 – Zondag 20 maart : Jaarlijkse muziekavond “Arbeid Adelt”.
Voor een volle zaal “de Rozelaar” dankte de voorzitter voor de opkomst en verstrekte uitleg over het programma. In het publiek een flinke vertegenwoordiging van de andere Leestse fanfare Sint-Cecilia. Tussen twee optredens van “Arbeid Adelt” door bracht het duo “Daghet” met zang-mandoline-guitar een zeer gewaardeerde afwisseling. Hinderend was sporadisch rumoer achteraan in de zaal. Tot slot werd dirigent Van der Taelen door de voorzitter in de bloemen gezet, waarna laatstgenoemde nogmaals alle aanwezigen dankte voor hun komst. (DB)
1960 – 21 maart : Ongeval.
“Maandag 21 dezer deed er zich te Mechelen in het Stedelijk Gasthuis een ongeval voor, waarvan onze dorpsgenoot Vloeberghen Jan, het slachtoffer werd. Werkzaam zijnde boven een lift stortte deze naar beneden en werd Vloeberghen alhoewel hij wou wegspringen, toch nog gevat en het been verpletterd. Hij werd ter plaatse voor verzorging en verdere behandeling gehouden.” (De Band-1960)
1960 – 22 maart – G.v.A. : Ongeval.
Op de Ganzendries te Mechelen botsten de bestelwagen bestuurd door de Leestenaar Joannes De Smedt en een personenwagen bestuurd door Corneel Bogaerts uit Mechelen. Gelukkig enkel stoffelijke schade.
“De Band”, mei 1960 : “Deze toneelkring vertoonde in Ons Parochiehuis het boosaardig, dramatisch spel van A. Van de Velde : “De Zonderlinge Gast”. Dit werk, geschreven in de periode van het Vlaams expressionisme (1924), getuigt van vakmanschap. In een lyrische taal behandelt schrijver de godsdienstige problematiek : “De mens is geluk en roem of geluk en liefde”. De dood treedt op en zal de juiste inzichten geven. De regisseur A. Hellemans stond voor een netelige kwestie, omdat zulke stukken niet gemakkelijk tot de gewone man doordringen. Volgens ons heeft hij een aanneembare oplossing gevonden door dit toneelwerk realistisch voor het voetlicht te brengen. De talrijke toeschouwers, waaronder ook kinderen, hebben allen stil en aandachtig geluisterd naar wat zich op het podium afspeelde. De vertolking mogen we als geslaagd noemen. Een vlotte rolkennis. Met de weinige middelen waarover deze kring beschikt voldeed het decor. Geluid en licht waren in orde. De individuele prestaties waren niet allen op dezelfde hoogte, hetgeen we als normaal mogen noemen. Uitblinkers waren zeker Begga (M. Selleslagh), een natuurlijke en doorvoelde zegging. De Gast (E. Beterams) beschikt over een goed stemorgaan om het als toneelspeler ver te brengen. De handelingen moeten echter beter verzorgd worden. Een hartelijk proficiat voor zijn welsprekende mimiek. De man der wet (F. Van Neck) speelde gelijk we van hem gewoon zijn. Hij is een toegewijd toneelspeler. Arjaan (A. Hellemans) had het zeer moeilijk om de vaderrol te vervullen, want regie houden en tevens als speler optreden is niet altijd aan te bevelen. Niettegenstaande dit heeft hij zijn uiterste best gedaan om ervan te maken wat hij kon. De overige spelers misstonden niet in het geheel. Het samenspel was degelijk. Wij wensen Rust Roest nog vele jaren vruchtbare werking. Altijd maar hoger op weze hun doel. Dit was beoordeling van de toneelcriticus S.E.AM. en wij voegen hierbij een hartelijk proficiat aan allen die meewerkten aan deze welgeslaagde opvoering van “De Zonderlinge Gast”.
1960 – Zondag 27 maart : Prins Carnaval verkiezing bij de Chiro.
Albert Daelemans werd Prins Carnaval verkozen bij de Chiro-kerels. Karel De Borger werd zijn “prins-knecht”. Het galadiner bestond uit fritten met schep. Hierna het verslag uit “De Band” : “De meer dan verwarde toestand die bij de Chiro-kerels heerste is dan eindelijk zonder stukken of naweeën opgelost. Het was immers zondag 27 maart ll. de “cruciale” dag ; de dag waarop de onderscheiden kandidaten die opgekomen waren voor de “Prins Carnaval-verkiezing” via de micro, hun laatste slogans over het zo rustige Leest zouden laten weerklinken. Ieder weldenkend burger was bezorgd om het lot dat in de toekomst zou beschoren worden en met spanning werd dan ook de uitslag verbeid. Rond 10 uur begon de stemming en wanneer alles was opgeteld en gecontroleerd werd de uitslag aan de menigte ter kennis gebracht. Deze luidde : behaalde de meerderheid der stemmen : lijst nr. 1 met als kopman DAELEMANS Albert. De Prins-Carnaval was er ! Gejubel langs alle kanten, alles stond in rep en roer, en alras werd een aanvang gemaakt met de kleding van “DE PRINS”. Wanneer deze in zijn Prinsenkledij zijn intrede deed, viel hem een warme ovatie te beurt, zowel van voor- als tegenstanders, het lot had immers toch beslist ! In gloedvolle bewoordingen dankt hij de menigte die hem vertrouwen had geschonken en bezwoer het door hem vooropgestelde verkiezingsprogramma te zullen uitwerken. Bij de heildronk te zijner ere werd dan ook een woord gezegd door de E.H. Proost, die hem geluk wenst voor zijn verkiezing tot Carnavalprins, en tevens de wens uitdrukte dat met de Overheid een gezonde samenwerking zou groeien. Als Prins-knecht werd DE BORGER Karel door Zijne Hoogheid aangesteld. Een gala-diner, frieten en schep, had voor de talrijke genodigden plaats en wel in de beste atmosfeer, waarna iedereen werd uitgenodigd tijdig op te komen voor het half-vasten-avondfeest. De groep, jonge heren, anderen met hun verloofde vormden de stoet ; het was een bonte wemeling van kleuren en klederdracht die optrok naar het “Duivenlokaal”, van de welgekende en Chirobeschermster Emmerence, waar een dankwoord werd gezegd en een goede pint gedronken. Het feest had dan plaats in de grote zaal van het Pensenstraatje. Het was een zeer afwisselend programma : kwis voor verliefde paartjes-dansnummertjes e.a. Dat de Prinscarnaval wel een sympathieke jongen moet zijn, bewijst het feit dat bij zijn verblijf aan het “duivenlokaal” een “jong charmant meisje” een lachje voor hem had, wat haar een pint kostte. Zij was ook de eerste die de eer had hem de arm te mogen geven.”
Foto’s : -Ook de fiets van Constant Goovaerts werd gestolen. -Viktor De Laet handelde over de verkeersproblemen in Klein-Brabant. -Links “Rust Roest”-regisseur Alfons Hellemans geflankeerd door zijn buren slager Ferdinand “Nante” De Prins en Jan Lauwens. -Albert Daelemans anno 2018, werd in 1960 prins carnaval van de Chiro verkozen.
1960 – Maartnummer “De Band” : Ode aan de Winkelstraat…
O, Winkelstraat, o Winkelstraat, Die van de Bats naar ’t Heike gaat, Als u heb ik nog geen ontwaard, Gij blijft de schoonste straat teraard.
G’hebt geen macadam of mac-eva, Maar wat ge hebt is zonder weerga ; Een schilderachtig zicht op Leest, ’t Is altijd als een droom geweest.
Ge hebt geen bossen of geen heiden Maar kronkelpaden en frisse weiden, Waar in juni de hoogstudenten Hun prijskamp blokken in grote tenten.
Er komen soms ook veel toeristen en vragen verwonderd : “What is this Mister ?” Ik leg ’t U uit, Miss Beautifull, Dat is “la vache”, in ’t Vlaams “de koei”.
Een tijdje geleden was ’t reuzefeest, Ge weet wel, ’t is gouden bruiloft geweest, Om vijf uur ’s morgens kanongedaver, De ballen vlogen tot in de klaver.
Maar ’s avonds gingen er malheuren gebeuren, Wat zagen we mensen, vuurwerk in kleuren. Blauwe, groene en rode planeten, Zoiets had men in Leest nooit geweten.
En toch, gij blijft de stille straat, Waar ’t leven gewoon zijn gang in gaat, Waar kleuters komen, en oudjes gaan, Waar veel voor elkander wordt gedaan.
Dat zeg ‘k U nog, zonder overdrijven ; Moest ik ooit eens ver van U verblijven, Dat dan Uw beeld, o Winkelstraat, Voor altijd in mijn harte staat… Door nr. 15.
1960 – Zondag 6 maart : Afscheidsfeest Pater De Laet.
Vond plaats in “ons Parochiehuis” samen met de vertoning van de “succesfilm EXPO 58 Tokende” in cinema-scope en kleuren. (DB, januari 1960)
Het verslag verscheen in het nummer van maart : “De filmavond van zondag 6 maart kende een overweldigend succes ; de zaal van het Parochiehuis was tot op het kleinste plekje bezet ; het schoonste bewijs dat bij onze mensen een groeiende belangstelling bestaat ten overstaan van onze missionarissen. Om 19u05 precies werd de film “Tokende” begonnen ; hij bestond uit drie delen waarin gans het verloop van het missieleven in ’t licht gesteld werd. Zo konden wij getuige zijn van de wijze van opleiding van missionarissen en zusters ; de wijding ervan om ze dan te kunnen volgen van bij het vertrek tot de aankomst in het missiegebied en de tocht ten zeerste bemoeilijkt door wouden, moerassen en zo meer. Aangrijpend was voorzeker het gedeelte dat werd vertoond over de verzorging van zieken, het geven van onderwijs en de opleiding van zwarten die eens in het raderwerk der missies een rol zouden toebedeeld krijgen. Steeds in “climax” ging het verder tot bij de ontplooiing van het gepresteerde, uitgebouwd door manifestaties. “Tokende” of in andere woorden “Wij gaan” stond op een hoog peil inzake de kleureffecten. Hierna volgde een pauze van 20 minuten en werd door E. Pater De Laet gedurende een kwartier het woord gevoerd. In een zeer gepaste humoreske taal dankte hij de mensen van links en de mensen van rechts voor de zeer gewaardeerde steun, maar was tenslotte maar voor één ding werkelijk bang, ja beste mensen, de pater was het bang te zien dat hij de waarheid sprak, het bleef voor hem een obsessie dat het vanwege zijn moeder er om te doen was hem hier “vet te mesten”. Om de aanwezigen niet langer op de proef te stellen werd dan maar overgegaan tot de trekking van de tombola. Waren er vele prijzen, het waren er ook schone. De gelukkige winnaars waren vanzelfsprekend uiterst tevreden en de anderen trouwens ook omdat zij een dorpsgenoot door hun aanwezigheid en geldelijke steun uiting hadden mogen geven van hun sympathie voor het missiewerk. Het laatste “lot” en dat was het toppunt, was een originele “speer”, hiervoor werd een afzonderlijk nummer getrokken, doch hier was een voorwaarde aan verbonden, te weten : “de winnaar ervan moest op het podium van de ene naar de andere kant gaan met de punt van de speer rechtop op een vingertop. En daar kwam de “clou”, het nummer 7000 viel te beurt aan E.P. Clementiaan die geen ogenblik aarzelde om aan de gestelde voorwaarde te voldoen en zeer gezwind met de speer op de vingertop de “scene” overging. Een heel warm applaus volgde en tot slot werd door Emiel Polfliet, in naam der Parochiale organisaties een laatste dankwoord gericht tot de honderden aanwezigen maar tevens een welgemeende oproep om de missies verder te blijven steunen. Leest zal nooit deze avond kunnen vergeten ; het was een echte “knalavond”. Aan E. Pater De Laet onze beste wensen voor een voorspoedige reis en een vruchtbaar apostolaat ! Spectator.”
1960 – Maart : De ledenlijst van de Spaarkas “De Poule Boys” van café “In den Bareel”. Zie afbeelding hieronder.
Foto’s en afbeeldingen :
-Enkele sfeerbeelden uit de Winkelstraat in de zestiger jaren. -Pater René De Laet. -Pater Clementiaan was de winnaar van de speer. -De ledenlijst van spaarkas “De Poule Boys” van café “In den Bareel”.
1960 – Zondag 28 februari : B.J.B.-Cross te Ramsdonk.
Deze loopcross, georganiseerd door het gewest Londerzeel, vond plaats in de weide van Jozef Van Ranst. Om 15 uur werd de start gegeven aan de kadetten die 800 meter hadden af te leggen, hierna kwamen de scholieren aan de beurt die 4.000 meter moesten doen en als laatste de seniors die 6.000 meter moesten lopen.
De uitslagen van de Leestenaars Scholieren : 2de August Emmeregs, 4de Louis Van Winghe, 7de Edward Diddens, 8ste Florent Daelemans.
Seniors : 6de Achiel Van Winghe, 9de Jos De Smet. (G.v.A., 2 maart 1960)
“Van de derde vergadering gehouden dit jaar zou men kunnen zeggen “het zag er maar slapjes uit”, weinig belangstelling, een 14-tal aanwezigen bij het begin, aantal dat groeide tot rond de dertig. E.H. Proost was weerhouden door de avondmis en de heer Voorzitter scheen ook al geen bijzondere mededeling te hebben, maar wat hij wel had, dat was een goeie voordrachtgever, Mr V. D. Kuylen die weet zijn woord te doen. Om te beginnen haalde hij aan hoe de landbouwers van de kleine bedrijven zich opgewerkt hebben tot welstellende mensen die niet meer moeten onderdoen inzake kleding, huisvesting e.a. voor de stedelingen, daarna waarschuwde hij dat we met de hulp van de technische voorlichting van de Boerenbond en Ministerie van Landbouw, die als de beste van de wereld mag beschouwd worden, nog meer ons best moeten doen om extra producten voort te brengen en alzo onze plaats te verdedigen op de Euromarkt. Zo kwam hij tot het doel van zijn voordracht, namelijk “GROENTENVOEDERWINNING”. Wij moeten trachten, zo zegde spreker, ons vee zo goed mogelijk te voeden met zo weinig mogelijk kosten. Dat kunnen we allen met onze weiden doelmatig te bemesten, en onkruid tijdig en volkomen te bestrijden, en als teeltafwisseling groenvoeder te zaaien. Hij behandelde achtereenvolgens, met de nodige uitleg over bemesting en waarde-verhouding (eiwit-zetmeel), de teelt van : snijrogge-jong gras, maïs-oud gras, rapen, mergkolen-spruitkoppen-bitterwortelen, beetloof, groene erwten, silo voeders. Hij raadde ook aan het eens te beproeven met luserne hooi dat hier nog weinig gekend, maar toch grote waarde als gedroogd voeder schijnt te hebben; volgde nog zomer rogge en Italiaans raaigras. Als besluit nam hij : wie na veeverbetering ook nog voldoende aandacht besteed aan groenvoederwinning zal zijn plaats behouden in de maatschappij, en hoeft niet te vrezen voor de driegende onweerswolk, EUROMARKT. Na de spreekbeurt werden nog enkele vragen gesteld door de aanwezigen. Met de mededeling, dat volgende vergadering begint te 8u30 en niet 7u30 en het gebed werd deze avond geëindigd. M. Van Steenwinkel.”
Beste gildezusters, de jaarspreuk die heel onze werking in 1960 zal belichten en bezielen luidt : “Met open oog en open hart, God en de mensen in liefde ontmoeten.” Schoner kan het wel niet ! Met zo’n leuze voor ogen en daarbij met een onverwoestbaar vertrouwen op Gods Vaderlijke hulp en op de moederlijke bescherming van O.L.Vrouwke, vatten we met een blij optimisme het werkjaar 1960 aan tot meer glorie voor God en tot meer geestelijke en stoffelijke welvaart van onze duurbare leden en hun schone gezinnen.
Onze vergaderingen in 1960
-14 februari : algemene vergadering met voordracht over : “Water, vriend en vijand.” -24 april : algemene vergadering met voordracht over “Gezond wonen”. -3 juli : feestvergadering met voordracht over : “Begrip voor de jeugd van deze tijd”. -9 oktober : algemene vergadering met voordracht over : “Gezond leven om niet ziek te worden”.
Godsdienstige activiteiten
-Retraite te Antwerpen van 22 tot 25 februari met predikant E.P. Verfaille. -Kapellekenshulde : zondag 1 mei. -Lourdesbedevaart : van 10 tot 17 mei. -Recollectie : 13 november. -Bedevaart Scherpenheuvel en Leuven : 5 oktober.
Lesnamiddagen
-2 februari : Veeverbetering op nieuwe banen. -10 maart : Onderhoud van vloeren. -5 mei : Dagelijkse verzorging van de zieke. De ziekenkamer. -14 juli : Gebruik van elektrische toestellen. -19 oktober : Zelf diepvriezen van voedingsmiddelen.
Voor onze gezinnen
Onder-Onsje voor moeders met opgroeiende kinderen : half november. Onder-Onsje voor jongghuwden : begin 1961.
Uitstappen
-Provinciale gildedag Antwerpen in april. -Uitstap naar Gent (bloemententoonstelling) en Oostakker : einde mei. -Uitstap naar West-Vlaanderen en de zeekust : einde juni. -Uitstap naar Antwerpen : dierentuin en Noordkasteel voor moeders met hun kinderen tijdens het groot verlof.
Foto’s :
-Leestenaars die in de prijzen vielen in de cross te Ramsdonk : Gust Emmeregs, Louis Van Winghe, Edward “Warre” Diddens en Jos De Smet, allen hier op oudere leeftijd.
-Verslaggever van de vergadering van de Boerengilde : Modest Van Steenwinkel.
