1966 – Zondag 12 juni : Leest in feest bij de aanstelling van Frans Lornoy die pastoorxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

            Coosemans opvolgde.

            Gazet van Mechelen van 13 juni hierover :

                          Triomfantelijke ontvangst voor Z.E.H.Lornoy te Leest

“Zondag werd Z.E.H. Lornoy, onderpastoor van de O.L.V.-O.D.Dijle te Mechelen, aangesteld tot nieuwe parochieherder van de St.-Niklaasparochie te Leest.

Bleken de weersomstandigheden in de voormiddag niet mee te zitten, tegen drie uur verdreef een schuchter zonnetje de regenwolken, zodat Leest zijn parochieherder kon verwelkomen zoals het dat reeds weken had gepland, met luister, veel muziek en met heel veel volk.

Maar de afscheidnemende parochie had er aan gehouden haar onderpastoor met biezondere luister uitgeleide te doen. Een autokaravaan van een 50-tal proppensvolle personenwagens en twee stampvolle autobussen vertrokken rond 14.30 u aan de O.L.Vrouw kerk om hun onderpastoor naar Leest te brengen.

Aan de grens Hombeek – Leest stond het voltallig gemeentebestuur.

Burgemeester Lauwers verwelkomde de nieuwe herder, die bij zijn aankomst vergezeld was van Kan. De Backer, pastoor-deken van O.L. Vrouw-o.d.Dijle, en de ZZ.EE.HH. Van Aelst en Van Beeck, die als getuigen voor de nieuwe pastoor optraden.

In antwoord dankte pastoor Lornoy de gemeenteoverheid en hoopte dat het tot een vruchtbare medewerking zal komen.

Dan ging het stoetsgewijs naar de parochiekerk langs de bevlagde huizen, waar talrijke welkomstspreuken waren aangebracht. Men bemerkte de B.L.B.-ruiters, de vlaggen van alle parochiegroepen, de Chirojongens met muziekkapel, de Chiromeisjes, de K.L.J.-jongens en meisjes, de kon.fanfare St.-Cecilia, enz.

Aan de kerkdeur werd het woord gevoerd door de voorzitter van de kerkfabriek de h.
Constant Buelens, die de nieuwe parochieherder welkom heette. Vooraleer hem de sleutels overhandigd werden, hield Z.E.H. Lornoy eraan nogmaals alle parochianen te danken voor de beloofde medewerking. Hij van zijn kant sprak de hoop uit iedereen te voldoen en steeds een priester Gods te blijven.

Na de sleuteloverhandiging stroomde de stemmige kerk stampvol.

In concelebratie met kan. De Backer en pater Damiaan droeg de parochieherder de h. mis op na de officiële aanstelling door kan. De Backer. Dit misoffer werd muzikaal opgeluisterd door het mannen- en knapenkoor van O.L. Vrouw-o.d.-Dijle.

In zijn homilie herdacht kan. De Backer de oud-pastoor, Z.E.H. Coosemans.

Na de eucharistieviering werd in de parochiezaal een feestzitting gehouden.

De afscheidnemende O.L.Vrouwparochie liet het woord voeren door Mw. Lettany en de heer Boden. Bloemen en geschenken kwamen er bij te pas.

Namens het Marialegioen nam de h. Bogaerts eveneens afscheid van Z.E.H. Lornoy.

Leest verwelkomde zijn pastoor met toespraken door mej. Elza Vleminckx, hoofdonderwijzer Huysmans en de h.h. Duysburgh en Hellemans.

Met een slotwoord van Z.E.H. Lornoy en ook een woord van Z.E.H. deken de Backer werd de nieuwe pastoor definitief ingeburgerd te Leest.”

Een speciaal opgericht feestcomité leidde de verwelkoming in vlotte banen.

De stoet startte in de Kouter en had volgende volgorde :

1. B.J.B. ruiters.

2. Welkomstplaat.

3. Alle vlaggen.

4. Chirojongens met muziekkapel.

5. Chiromeisjes.

6. K.L.J. jongens.

7. K.L.J. meisjes.

8. Jongensschool.

9. Meisjesschool.

10. Boerengilde.

11. Parochiale Vrouwengilde.

12. K.W.B.

13. Bond der Gepensioneerden.

14. B.S.P.

15. Boerenfront.

16. Niet georganiseerde mannen.

17. Niet georganiseerde vrouwen.

18. Koninklijke Fanfare St.-Cecilia.19. Plechtige Communicanten (meisjes jaar 1966).

20. Z.E.H. Pastoor en Overheden.

21. Knapenkoor.

22. Mensen van O.L.Vrouw over de Dijle.

Als jonge knaap liep Frans Lornoy school in het college te Geel, het dorp waar hij op 12 april 1921 was geboren.

Na zijn 18^de bracht hij 6 jaar door in het seminarie. In 1945 werd hij dan priester gewijd. Dat gebeurde in de katedraal van Mechelen door kardinaal Van Roey samen met 91 anderen.

“Mijn roeping als priester is eigenlijk heel stillekens gekomen, tijdens heel mijn humaniora, reeds vanaf mijn plechtige communie. Thuis baden ze er voor, een priester in de familie hebben was een eer en een genade. Maar ook de zeer degelijke en hoogstaande leraars die ik op het college had, hebben mijn roeping versterkt. En er was ook het klimaat van de kristelijke Kempen met de Abdij van Tongerloo.” (in De Band van mei 1985)

In september van datzelfde jaar werd hij benoemd als leraar aan het St.-Romboutcollege.

Hij bleef er 7 jaar.

In april 1952 werd hij onderpastoor te Tildonk waar hij na 5 jaar wegging om in 

O.-L.-Vrouw over de Dijle onderpastoor te worden. Dat waren erg mooie jaren voor Frans Lornoy : “Ik had er de zielenzorg in de Sint-Jozefskliniek : dopen, zieken begeleiden. Ik heb er veel miserie gezien, maar ook veel opbeuring en groot geloof van gewone mensen. Daar kon je echt priester zijn en ik heb er veel voldoening aan gehad.”

Op 12 juni 1966 werd hij pastoor in Leest. Samen met hem kwam ook zijn latere opvolger pater Van Aken in Leest postvatten.

“Hoe ik in Leest terecht gekomen ben. Wel je bent 40-45 jaar in de fleur van je leven.

En dan kijk je uit naar een “pastoorschap”. Ik had zo al eens hier en daar uitgekeken, maar ik was telkens te laat. En toen kwam Leest vrij en ik werd er benoemd. Ik kende Leest niet. Ik ben er aan begonnen.”

In 1970 werd hij te Leest gevierd n.a.v. zijn 25-jarig priesterjubileum en in 1985 werd

dat nog eens overgedaan bij zijn  40-jarig priesterschap.

“Gedurende mijn 40 jaar priesterschap is er in de Kerk meer veranderd dan in de 400 jaar ervoor. (sinds concilie van Trente)  

Wij waren gevormd en opgeleid voor Mis en Sacramenten. Na de oorlog verlangde men echter dat wij de spil gingen zijn in de vele sociale organisaties en moesten wij minstens een parochiehuis bouwen.

Ik ben altijd graag in Leest geweest. Ik heb de zaken niet geforceerd, stapje voor stapje ben ik altijd vooruitgegaan. Het kerkgebouw is in orde, daarvoor ben ik de Kerkfabriek en ook het vroegere gemeentebestuur van Leest dankbaar : de toren en het uurwerk werden vernieuwd, een derde van het dak is ook nieuw, de stoelen, de verlichting, wij mogen zeggen dat onze kerk in orde is.

Met het verenigingsleven liep het niet steeds van een leien dakje. De meisjesschool die van Huldenberg moest overgenomen worden. Toch beschikt het verenigingsleven hier nu over mooie lokalen : het klooster kwam erbij en de parochiezaal werd gemoderniseerd. Ik heb meegeholpen aan het geven van kansen, van mogelijkheden voor de vele verenigingen van Leest.

Mijn grootste ontgoocheling is dat het aantal misgangers met de helft is teruggevallen. Dat zoals de Kardinaal het zegt –wij echt nog gelukkig leven met kristelijke waarden en dat voor zovelen deze waarden niets meer zeggen. Dat doet pijn, dat geluk niet meer kunnen doorgeven. Maar voor de toekomst van de kerk vrees ik niet. Eerst en vooral zijn er de leken, zij zullen veel zelf moeten doen en doen het reeds in de organisaties.

De priester zal er dan zijn voor 2 of 3 parochies, maar hij zal zich dan bezig houden met het echt priesterlijk werk, met het echt godsdienstige.”

Bijvoegsels :

-Herinnering aan zijn priesterwijding en eremis.

-11 november 1960 : collega Feremans vertrok naar Kongo. In het midden Kanunnik De Backer, uiterst rechts een piepjonge onderpastoor Lornoy.

-Pastoor Frans Lornoy.

-Rouwbrief van pastoor Lornoy.