1983 – 11 september :

            Leest en Londerzeel wonnen Nationaal Muziekkampioenschap

“De Koninklijke Fanfare St.-Cecilia uit Leest en de K.F. St.-Cecilia Londerzeel zijn te Tielt-Winge in ere-afdeling nationaal kampioen geworden van het Muziekverbond van België.

Beide korpsen behaalden 94 % van de punten. Hun gelijkstelling werd niet door iedereen in dank aanvaard.

Om deze moeilijke situatie een oplossing te geven, kende het Muziekverbond aan de Kon. Fanfare St.-Cecilia uit Leest de titel van kampioen van België voor koperinstrumenten toe. De fanfare uit Londerzeel kreeg de kampioenstitel voor gewone bezetting.

Beide korpsen hebben, zoals blijkt uit het puntenaantal, op een hoog niveau gemusiceerd.

Met een fijne toon en de gepaste nuancering brachten zij een verzorgd en afgewerkt programma. Hun overwinning was verdiend.

Door de uitsluitend koperbezetting bezit de fanfare uit Leest een speciaal timbre, dat eerder naar de brass-band toeneigt.

Niet alle manschappen kwamen even goed uit de verf. Vooral in de lagere afdelingen mangelde het soms aan samenspel. Bepaalde noten in instrumenten en partijen gingen verloren of misten een fijne sonoriteit.

Op enkele uitzonderingen na vond de jury dat er voortreffelijk gemusiceerd werd.

Het was alleen spijtig te noemen dat zo weinig korpsen het aandurven om aan zo’n kampioenschap deel te nemen.

(...)” (GvM, 13/9/83)

“…De proclamatie zou beginnen. Wij moeten eerlijk toegeven dat we er niet aanwezig

waren ! Wij waren er al gerust in want er was uitgelekt dat er een puntenverschil was tussen de beide resultaten. Daarom bleven we maar in het café naast de zaal waar het op dat moment veel rustiger was dan voorheen.
De meeste musici waren er ook zeker van dat de jury het verschil zou gehoord hebben en die waren dan ook vertrokken. Een paar waren nog gebleven. Na heel wat toespraken kon de uitslag toch gegeven worden. De spreker had vooraf nog aangekondigd dat men ‘niet te vlug mocht juichen en dat de tomaten in de naburige winkels uitverkocht waren’.  Een aantal toehoorders voelde op dat moment al wat nattigheid…

Opeens…komt daar een Leestse muzikant het café binnengestormd  met de mededeling dat Leest én Londerzeel (of in de omgekeerde volgorde) kampioen waren in de ere-afdeling fanfares 1983 ! Hilariteit bij zelfs de leden van de andere deelnemende korpsen : ‘Ze hebben niet durven toegeven dat Leest beter speelde dan Londerzeel !’ of ‘Als dat de zg. vijf vooraanstaande juryleden zijn en die horen dan nog geen verschil ! Och Here, waar staan onze Belgische juryleden dan ? Ofwel zijn ze do…ofwel …!’  of nog ‘Ha ! Daarom heeft het zolang geduurd eer de proclamatie kon beginnen…!’

Toen konden we het niet meer uithouden in het café en zijn we tegen de stroom in naar het podium getrokken. Zo te zien was men (de juryleden en de organisatoren) daar ook niet te gelukkig met de genomen beslissing ! Het comité had besloten St.-Cecilia Londerzeel kampioen te verklaren in de afdeling fanfares met de ‘gewone bezetting’ en St.-Cecilia Leest was kampioen in de afdeling fanfares in de ‘pure afdeling’ !

En wat is een ‘gewone bezetting’ ? Een fanfare met saxofoons ! En wat is een ‘pure fanfare’ ? Dat is een muziekkorps dat uitsluitend muziek maakt met koperen instrumenten en met slagwerk !

Er zijn ook nog wat minder beleefde dingen gezegd door mensen van onze vereniging als door bestuursleden van het Muziekverbond van België. Ondertussen zaten de muzikanten allang in de bus en toen zijn wij ook maar weggegaan…

Op de autocar zaten er drie soorten mensen : verbitterden die zich afvroegen waarom zoveel repeteren wel nodig was, wat voor zin het had bijlessen te volgen als de juryleden er dan toch niets van (durven) horen; de kwaden die begonnen brieven te schrijven en…tenslotte nog een aantal tevreden mensen. Deze laatsten hadden vooraf verklaard dat St.-Cecilia Leest buitengewoon goed zou moeten presteren, wilden ze met geen te groot verschil verliezen.

Nu hadden de organisatoren zich in alle kronkels moeten wringen om toch niet te zeer uit de toon te vallen.

Zoals het de gewoonte is bij de Leestse fanfare zou het optreden nog nabesproken worden in het lokaal. Toen we echter daar kwamen, was er wel een beker en een diploma, maar er waren geen…beoordelingsformulieren ! De wedstrijd kon dus niet besproken worden !

Dan is het toch heel wat anders op onze wedstrijd ! Ongeacht  de resultaten blijven de muzikanten nog nafeesten ! We hebben het ooit meegemaakt dat een Nederlands korps als laatste eindigde in zijn reeks en het meest plezier maakte van alle deelnemende verenigingen omdat ze volgens hun mening een billijke beoordeling hadden gekregen van de jury.

En hun beoordelingsformulieren hadden ze gekregen van de jury  op de dag van hun optreden zelf !

Nog dezelfde avond werd er besloten door het bestuur dat er aan het Muziekverbond van België zou worden meegedeeld dat er op onze internationale concertwedstrijd geen officiële afvaardiging van deze federatie zou worden toegelaten. En zo geschiedde…”

Na een grondig onderzoek en een bespreking van het wedstrijdreglement diende het bestuur van St.-Cecilia Leest een bezwaarschrift in bij het Muziekverbond van België. 

Omdat de kampioenstitel uiteindelijk toch werd behaald moest ondervoorzitter F.A. Lauwers zijn belofte nakomen. Hij had namelijk beloofd dat indien de fanfare ooit Belgisch kampioen zou worden hij een souper zou betalen voor de muzikanten.

De laatste burgemeester van het autonome Leest hield zich daaraan. Op 21 oktober kregen de muzikanten ipv een gewone repetitie een lekkere malse biefstuk voorgeschoteld.

(‘Toeters en Trompetten’, nr.5, 1983)

1983 – 16, 17 en 18 september : Elfde Sint-Ceciliafeesten

            Voor de elfde keer richtte de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia de jaarlijkse

            Ceciliafeesten in.

            De feesten gingen op vrijdag van start met een kaartwedstrijd in de reuzentent,

            die opgesteld stond achter het Parochiaal Centrum van Leest.

            In de 2x16 beurten “om ter meeste slagen en ieder voor zich” toonde Victor

            Marivoet uit Kapelle-op-den-Bos zich de sterkste, van de 250 kaarters haalde

            hij de meeste slagen.

            Het hoogtepunt van de feesten was echter de befaamde concertwedstrijd die dank

            zij  de medewerking van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap (Dienst

            Volksontwikkeling), het Mechelse stadsbestuur, het C.I.S.H (Internationaal

            Muziekverbond) en het Muziekverbond van België uitgegroeid is tot één der

            belangrijkste vrije wedstrijden van België.

            Waar men vroegere jaren steeds deelnemende korpsen uit België en Nederland

            mocht verwelkomen, was er dit jaar zelfs deelname uit Denemarken en

            Tsjechoslovakije. 

            De harmonies en fanfares werden beoordeeld door twee jury’s.

            Jury A bepaalde de moeilijkheidsgraad van de werken en jury B beoordeelde

            de uitvoering op de wedstrijddag zelf.

            Tijdens de verschillende uitvoeringen konden de aanwezigen de nodige stilte

            opbrengen en voor wie het toch soms wat teveel van het goede werd, was er nog

            altijd het restaurant, de frituur of het gelegenheidscafé “Den Taterende Toeraas”.

            De eerste wedstrijddag werd afgesloten met de “Leestse Dolle Nacht”, waar

            Bobby Prins met orkest en Corry Konings voor de nodige ambiance zorgden.

            Bij de prijsuitreiking waren heel wat Mechelse gemeenteraadsleden aanwezig.

            Van het schepencollege waren er de schepenen Van Esbroeck en Joris.

            Burgemeester Raeymaeckers had zich laten verontschuldigen.

            De beker van de stad Mechelen voor de beste harmonie ging naar de Tsjechische

            muziekgroep Ostrava. Voor de beste fanfare viel deze eer een Belgisch korps te

            beurt, namelijk “L’Union” uit Londerzeel.

            De harmonie Veldhoven uit Nederland haalde het beste totaalresultaat

            (uitvoering en moeilijkheidsgraad) en bij de fanfares was het weer “L’ Union”

            die deze beker samen met een muziekinstrument aangeboden kreeg.

‘De Mechelse Week’ publiceerde op 29 september :

Dubbele feestvreugde bij St.Ceciliafeesten 1983

“De St.Ceciliafeesten van dit jaar, de elfde uitgave al, verliepen in een meer dan uitbundige stemming. Enerzijds was er de ‘normale’ feestfvreugde van de feesten zelf, die deze gemeente bijna letterlijk op stelten zet om maar niets te missen van het schouwspel, anderzijds was de feestroes van de overwinning tijdens het nationaal kampioenschap in St.Joris-Winge van zondag 18 september ll. nog bijlange niet uitgeblust.

Daar behaalde de Leestse fanfare immers een eerste plaats in de A-afdeling met 94% van de punten. Een dubbele viering dus voor de leden en sympathisanten (en dat is half Leest) van St.-Cecilia.

De evenenmenten begonnen reeds op vrijdag 23 september, toen in de Leestse parochiezaal een kaartavond werd georganiseerd, welke werd gewonnen door Victor Marievoet uit Kappelle-op-den-Bos.

De tweedaagse concertwedstrijd vormde echter wel de climax. Deelnemers tot uit Denemarken en Tchechoslowakije toe waren dit jaar op het appel.

Oud-burgemeester Frans Lauwers van Leest, benadrukte in zijn toespraak het uitmuntende peil van de deelnemers terwijl hij de wens uitdrukte de St.-Ceciliafeesten ooit te laten doorgaan in een ‘echte’ concertzaal in plaats van in een flapperende feesttent.

Ook zaterdagavond werd onder het motto ‘Leestse dolle nacht’ uitbundig feest gevierd met Corry Konings en Bobby Prins en zijn orkest.”

Foto’s :

-Bobby Prins

-Corry Konings.