1984 – Maandag 29 oktober : Naar Keulen met De Band

“Op maandag 29 oktober ’s morgens om 7 uur vertrokken wij met de bus naar Keulen.

Rond 10 uur waren wij aan het huis van de aalmoezenier waar wij goed werden ontvangen.

Daarna zijn wij gaan dineren in het Belgisch Huis na een rondgang in de Dom onder begeleiding van onze aalmoezenier.

Daarna hebben we een tentoonstelling van de Grieks-Romeinse tijd bezocht.

Wij hebben ook een stuk Romeinse heirbaan gezien en een café bezocht waar de tafels oude naaimachines waren.

Na afscheid genomen te hebben van onze aalmoezenier en hem te bedanken voor die mooie dag vertrokken wij om 18u30 terug richting België.

In Geel Punt zijn wij nog een pintje gaan drinken.
Wij kwamen rond 22u30 aan in Leest, allemaal tevreden voor die mooie dag.

Do – re – mi – sol weer een blaadje vol,

Nu sluit ik een twee drie mijn brief.
Nog vele groetjes van Heidi Vanlaerhoven, 8 jaar.”

(‘DB’, december ’84)

1984 – Novembernummer ‘De Band’ : Het Ritueel.

“Ik ben vol argewaan.

Weet niet hoe te geven mij.
Het is misschien ondankbaar

om als mens te leven zo.

Het is opstaan vallen maar,

een uitdagend ritueel.
Al is voor mij het rijpend graan

een ogenblik van rust en weelde,

toch is ’t een kanker dat de mens

met rust en wee omringt.

Waar begrijpend met talent

een enkeling de dans ontspringt.

Het is aan allen niet gegeven

de drang om oeverwaarts

’t vinden van schoon samenleven.

     Toon Lamberts.”

1984 – November – ‘De Band’ : Panoramadeel Rennecauter

                                                     Kroniek van ‘Tistemoors hoeve’.

“Aan den zuidkant van het brugje over de Molenbeek staat de hoeve der nakomelingen der familie Somers. Volgens ’n overlevering was die eens ’n afhankelijkheid der Kloosterhoeve..

Van oudsher gekend als het bedrijf der ‘Tistemoors’… Moeder en de dochters onderhielden hun veestapel en het tuingewas, en Tiste met eigen telgen en ’n paar knechten, zorgden elk jaar dat in de lente het werk op de hoeve en akkers steeds ver gevorderd was, zodat er tijd vrij kwam, wanneer voor het begin van juni tot half juli, de valleien  vanaf de kleine Molenbeekstreek, naar de grotere beemden, aan de beide zijden der Zenne, hun volgroeide zomerse bloei, hoefden te worden gesneden…Weken lang trok Tist dan met zijn stoere kerels, voor dag en dauw ter plaatse…Tist overschouwde en berekende elk te ontginnen pand, en gaf de anderen aanwijzingen en raad…Na zij samen, door ’n wetsteen nog even het mes van hun zeis, snerpend luid, aan den binnenkant vonkketsend scherpten, (hun instrument muzikaal strelend stemmen, vertaalden zij zulks)…en na het maken van een kruisteken begonnen zij hun taak : Tist als voorman, of zogezegde ‘baas’, gaf het ritme van de trekslagsneden aan, voor elke in een aansluitende rij, vijf stappen en na elkaar, hun te beginnen volgbeurt…Zij maaiden met een ervaren ambachtszin die de groeikracht der beemden naderhand waarborgde, zelfs alzo ook nog in den herfst, al was dat een minder gegeerd gewas en echt moeilijk te rijpen, ‘toemaat’ genoemd…

Den zomer was voor die mannen ’n milieuvriendelijk genieten. Op een grachtkant in den lommer van bomen, schaften bij stopen bier en koffie, boterhammen waarin de mieren naar spek of krenten zochten. De knecht ‘Lange Sander’ stookte hier meermaals onder ’n rustpoos met droog beekriet een vuurtje. In die gloeiende as roosterde hij, die daar door hem ten hemel geslagen kikvorsen hun afgestroopte billekens, en van thuis meegebrachte ongeschilde aardappelen…Dat gunden de anderen hem wel, maar afgesproken was er : de eieren der in uitgemaaide nesten van vogels, vergaarden zij samen, en lieten dezen in het water van ’n gracht zinken, en dewelke daarvan op den bodem gezonken bleven, werden door de gegadigden als vers van waarde uitgeslurpt…

Daarvoor en er na, zich reppen van perceel naar perceel, om met de gaffel te te draaien kladden gras te verluchten…Ten avond was het ‘trio’ geblazen om het nog maar half geworgde gras, voor donkerte in huggelkens gezet te krijgen…Toen huppelde de barometer, ook maar in niet al te pienter kinderschoenen, zodat zich daarop betrouwen : wat het morgen kon zijn, steeds ’n gok bleef..Sommige dagen was het, tussen ’n plots wisselvallige regenbui, ’n kiezen van te doen of te laten,wel een uitgespreid pand, zou tot reigolven worden geharkt…Tot toch eens, pand na pand, er de zonne, de massa geelbruin tintte…
Die kleur gaf het sein, voor dat ritselend geurig hooigewin, in geopperde ronde piramiden te tassen, klaar om op te laden, deels voor de dieren thuis, of voor eigen verkoop, of tegen lonende prijs, gereed tot ophalen, voor vrachtvoerders, paardenfokkers en meer anderen…

‘Hoed af !’ voor die Zouaven van een Gilde…, neen geen van ‘Pikke de dood’, maar wel plichtbewuste goeierds, met hun simpel product, doch welk er een toen was, steeds onmisbaar als nuttigs allerlei…

’n Tistemoors quiz onderonsje.

Tistemoors grootvader werd eens op een geburenfeestje aangesproken door een wat aangeschoten wijnwinkelier en die vroeg hem : ‘Zeg Tiste als gij met dat gefoefel in uw beemdgras, daar zo morgen eens hooikoorts van kreeg, welk recept zoudt gij daar tegen gebruiken ?’  en Tiste vroeg : ‘Zeg jongen, als gij na dien scheut jenever dien gij daar juist hebt gedronken, daar dan eens morgen met nen kater uit uw bed waggelt, welk recept zult gij daartegen gebruiken ?’ en de radde wijnman zei : ‘Ik zal als tegengif daartegen, nen dubbelen romer jenever drinken, want ze zeggen dat dit met ’n zelfde goedje de zekerste afdoende remedie is, en gij nu ?’ ‘O’, zei Tist, ‘ik zou voor die hooikoorts als ’n chique, een pruim fris beemdgras kauwen, en als ’t mij beliefde, nog wel twee, dat maakt mij zo fluks als ’n veulen !’ Nu schimpt de wijnman : ‘Zeg es vent, gij hinkt mij achterna als een oud paard, maar kijk eens, ik en mijn vrouw, die glazenspoelster ginder in de tapkast, wij zijn elk achtenveertig jaar geworden, dus samen zesennegentig jaar oud, en zie maar hoe fit wij nog zijn !’ ‘Jawel,’ zei Tist, ‘doch ik en mijn vrouw, wij zijn samen reeds honderdentwaalf jaar

oud !’ ‘Hoe puzzelt ge dat uiteen’, spot de wijnman en Tist verduidelijkte : ‘Ik ben tweemaal zo oud als mijn vrouw was toen ik zo oud was als zij nu is’…De wijnman bleek verstomd…
Toen vroeg hij : ‘Herhaal dat nog eens…ik schrijf het op ’n papierken…Ik zal dat morgen eens berekenen’…

Toemaat farce

Die Tistemoors grootvader had ’n broer Matheus, die in zijn jeugdjaren ’n gepoëtiseerd rijmelaar was geweest…Menig gezelschap kon hij ’n vol uur in vervoering houden met zijn in duizendeneen regels boeiend verzen gedichtsel : ‘De Liefdesbrief’.

Toen hij eens, in de eerste september zondagen na den middag, reeds ’n paar maal van uit de Rennecauter recht door de Scheerstraat, naar de Molenstraat, vandaar de Zenne langs, kuierend de beemden ingetrokken was, vleide hij zich met zijn schrijfgerief in een der gerijpte toemaatoppers, die daar door hem en zijn maaimakkers daags te voren in rijen waren gezet…Bij zijn heengaan viel het hem pas op, dat hij nu voor de derde maal, ginds verder bij het Bleukenbos ’n boeklezend jong meisje zag wandelen…Deze keer komt hij enigszins verstrooid thuis…

Dien nacht bedenkt hij : ‘Ik maak den volgenden zondag mijn toer nu eens rondom het Bleukenbos, en als ik mij dan even aan die freule voorstel, en als dit tot een boekbespreking mocht leiden, zal ik haar met genoegen mijn Liederbrief aanbieden ‘.

Hij herschreef voor haar met zorg die brief, en borg die behoedzaam in den binnenzak van zijn zondagjasje…

Ten mate toe…later vond men in één zijner dagboekjes, met eigen leedvermaak geschreven volgende Tistelinkse memoire :

‘Bij ’n wandeling langs het Bleukenbos, ‘k volg ’n weetlust ding, als een looze vos,

elke wegeldraai, golft haar schaduw blij, wonder lief en fraai, op het groen der wei,

waar ’n vlinderspel, door de luchten zoeft, ‘k groet haar minzaam snel, wijl zij even toeft,

in een zonne sfeer, onderst boven fris, kaatst ’n beekje weer, mij haar beeltenis..

Ach, wat duivelspartnons, alom nu water daar, drie, vier meter scheid ons, en zij lacht zo raar, ‘k werp fluks uit mijn jasje, neem aanloop en spring, o doemis tot ramp, amper ten halve der vliet.

Ik van kop tot teen Mathijs, plons ten kikkerparadijs,

ribbdebie edoch comisch, wijl daarboven keelt die Miss…

Door heroëns verzet, luk ik d’overzij…
met ’n grijns schijnpret, in beslijkt livrei…

Als ’n held vol vuur , sprak met wat bluf : ‘Heel dit avontuur, is voor U mijn Juf,

neem mijn hulde aan, en zeg ‘Ja blijf hier.’ Hoe dit kon voortaan, zong zij spottend fier :

‘Och, gij malle vriend, met ’n modderman, is wellicht gediend, wie hem kennen kan,

‘k vind u wel galant, zo g’uw burgerstand, kunstig nu beland, weer ten overkant,…’

Uit de reeks ‘Leestse figuurkens’ van Anselms Jedrie.

1984 – Zondag 4 november :  Chiro Familiefeest

Verkort verslag uit ‘De Band’ van december ’84 :

De dag voordien werd er een algemene repetitie gehouden om de laatste danspasjes nog eens op het podium te wagen of de te vertonen stukjes voor het laatst in te studeren.

’s Avonds stond iedereen in piekfijn uniform om aan de chiro-eucharistieviering deel te nemen. Met aangepaste muziek en symboliek kreeg deze viering een modern en jeugdig kleedje. De jonge leidingmensen (vers van de pers) kregen ook hun leidingskoord waarna ze hun leidingsbelofte uitspraken. Dat doet je altijd wat als je die jongens en meisjes daar onwennig ziet staan.

De ganse groep kwam dus ’s zondagnammidag terug bij elkaar voor het familiefeest. Het ganse feest ging door onder het thema van de muziek.

Na de verschillende dansjes, imitaties, toneelstukjes en het leidingsspektakel werden alle verloren gelopen muzieknoten teruggevonden.  De mensen mochten ondertussen aan de koffietafel  terwijl de pater zijn dia-installatie klaarzette. 

Na de traditionele geldomhaling gaf ‘onze oudste’ de gepaste kommentaar bij de mooie lichtbeelden. Vele ouders herkenden hun jonge spruiten in volle bivaksfeer. Na de slotapotheose togen de bezoekers huiswaarts terwijl er in een recordtempo opgeruimd en afgewassen werd. Daarna werd de goeie afloop gevierd met een dansje en een drankje. Je bemerkte het aan de uitgelatenheid  van de oudsten dat iedereen content was van het welslagen van dit ouderfeest.

Hopelijk schieten er volgend jaar niet teveel pistolets of koeken over want de pater  zijn schapen hebben er bijna een maagziekte aan overgehouden.”

1984 – 5 november – Gazet van Mechelen : Damesvoetballers gewond.

            “Tijdens een wedstrijd zaterdag op de sporttereinen van VV Leest aan de

            Dorpstraat liepen twee vrouwelijke voetballers verwondingen op.

            De onfortuinlijken zijn Nadine Van Nieuwenhuizen uit de Driesstraat 13 in

            Hombeek en Martine Cools uit de Elisabethstraat 22 in Kontich, die beiden met de

            hulpdiensten naar het Sint-Jozefsziekenhuis werden overgebracht.”