1985 – 2 april –  Soep van den troep  : Willy Schaerlaeckens schreef ons (vanuit Soest) :

“Beste Bandlezers,

Op 4 maart trok ik met een klein hartje naar Mechelen om me vandaar naar Antwerpen te begeven. Al vlug zag ik hoeveel jongemannen in hetzelfde geval waren als ik; een ganse trein nieuw opgeroepen soldaten trok naar de kazerne van Kapellen (Ekeren). Na een fikse eerste mars van het station tot de kazerne maakten we al onmiddellijk kennis met het leger.

Daar aangekomen werden we in peletons en kamers ingedeeld. Tegen de avond zaten we zo stilaan op onze plaats en konden we met een eerste kennismaking beginnen.

De ganse eerste week was trouwens een kennismaking : nieuwe kameraden, nieuwe chefs, een nieuwe omgeving. Ik werd dadelijk aangeduid als kameroverste. Na enkele dagen werd ik zelfs tot peletonoverste benoemd, twee taken die niet te onderschatten zijn. Tijdens deze eerste dagen kregen we toespraken van verschillende mannen met een ganse strepen- en sterrenwinkel. Later werd ons wel geleerd dat al die sterren en strepen een hele betekenis hebben.

De rest van de week vulden we met lessen over reglementen, ontploffingen, bewapening, het toedienen van de eerste zorgen, tactiek,… Tussen al de lessen in gingen we ons buikje lekker vol eten, want van het eten hadden we echt geen klagen. We waren allen wel blij dat we in het weekend naar huis mochten om eens goed uit te slapen.

De tweede week ging al even vlug voorbij als de eerste en vooraleer we het zelf wisten waren we aan onze derde week bezig. Tijdens deze week begonnen we aan onze eerste praktijkoefening : de gaskamer. Al bij al viel ook dit goed mee.

We zaten al met onze gedachten thuis, want we hadden een dagje verlof, de zogenaamde bataljonsdag.

De laatste week opleiding beloofde echter wel zwaarder te worden. Het drukke programma begon ’s maandags met een tochtje naar het fort van Kapellen om te gaan schieten met de Vigneron. Dinsdag was de climax, een mars van meer dan een uur naar Brasschaat. Daar werd alle theorie op een rijtje in praktijk omgezet. Dat ging van sluipen, kruipen, vallen en opstaan, tot schildwacht spelen. De aanhoudende regen en het modderparcours maakten het wel extra zwaar. De woensdag opnieuw naar Brasschaat, maar dit keer met de bus. We gingen schieten met de FAL. Daar ondervonden we in welke slechte staat de Belgische geweren op dit ogenblik verkeren. Donderdagavond was het ons afzwaaifeest van Kapellen. Met de ganse kamer maakten we er een gezellig onderonsje van.

Na een lange treinreis zijn we nu in Soest aangekomen. De eerste dagen vallen hier mee. Er staat me hier een rustig jobje te wachten. Het eerste wat we te horen kregen was dat we zeker 3 weken weg zijn. Voilà, geen Paasmaandag in Leest, maar we zullen ons hier ook wel proberen te amuseren.

Tot schrijfs, SM Willy.”(‘DB’, mei ’85)

In het heimatblad van juni verscheen het vervolg :

In de vorige Band kon iedereen lezen hoe het verliep in mijn opleiding. Nu komt het vervolg vanuit Duitsland.

Op 1 april zijn we met de ganse Compagnie uit Ekeren vertrokken in de richting van Duitsland. Een hele bende arme sukkelaars begaf zich eerst naar Schaarbeek waar de DVT (noot : militaire trein) rond 10u20 vertrok. Na een lange reis met veel onderbrekingen kwam om 15u45 het station van Soest in zicht. Met bussen werden we naar de verschillende kazernes van Soest gebracht. Bijna gans ons peleton werd ondergebracht in de 9^de Linie.

Daar aangekomen werden we per Compagnie en per kamer ingedeeld.

De eerste dagen was het weer allemaal wat wennen aan het nieuwe milieu. Hier in Soest zijn het bijna allemaal beroepsmensen, in onze opleiding in Ekeren kwam je maar zelden een ‘boeffer’ tegen.

Door de soldaten die al minstens een maand daar gekazerneerd waren, werd ons verteld dat we niet lang in Soest zouden blijven. Op 8 april, jawel Paasmaandag en Hoogdag met een grote ‘H’ in Leest, vertrokken we om 2u30 ’s morgens op kamp naar de Luneburgerheide, meer bepaald naar Bergen Hohne, 260 km ten noorden van Soest en 100 km beneden Hamburg. Ik was medebegeleider van een oude 6-tonner, dus van slapen was er geen sprake. Na zo’n 100 km en meer dan 2 uur rijden (ik was toch zo zachtjes aan het indommelen) waren we terug klaar wakker. Enkele keren puf, puf, puf en daar stonden we langs de kant van de baan. Na een kwartiertje was het euvel (mazoutfiltertje kapot) hersteld en konden we rustig (plus minus 50 km/u) verder tuffen. Rond 8 uur kwamen we toch in Bergen aan. Het verblijf in Bergen viel wel mee. Het waren wel lange dagen. Om 7 u. ’s morgens moest ik al op het bureel zijn om daar permanent te blijven tot ongeveer 9 u. ’s avonds. Dat gaat zo als ge op het bureel van de Commandant zit. Schoon jobke, maar dan kunt ge wel elke dag (gedurende 2 weken) wacht kloppen.
Wel ben ik (als tegenprestatie ?) met de Commandant naar de domonstratieschietoefening gaan kijken. Er werden daar raketten van zomaar eventjes 600.000 fr. afgevuurd. Dan met de jeep naar de schietstand want daar waren mijn medematen al aan het schieten met de Vigneron. Halfweg het kamp ben ik ‘vlug’ even naar Soest geweest om er een kaft te gaan halen die we vergeten hadden. Typisch leger, 520 km voor een kaft !

Na ons verblijf van 2 weken in Bergen keerden we allen terug naar Soest. Enkele dagen op het bureel en op verlof.

Juist voor we echter op verlof konden vertrekken hadden we nog een bataljonscross. Hierin eindigde ik 8^ste en werd meteen 1^ste milicien. Samen met nog een andere milicien en enkele onderofficieren mag ik op 15 mei mee naar Eupen voor een cross van 8,4 km. Daar gaan we lopen voor een of andere beker.

Na de bataljonscross was het enkel wachten op de DVT die om 3u30 ’s morgens vertrok.

Het verlof ging allemaal veel te vlug voorbij en zo zitten we hier weer in Soest.

Hopelijk voor niet te lang want in Leest naderen de volgende feesten.

Tot dan misschien, Soldaat Willy.”

En op 8 augustus schreef hij weer vanuit Soest naar het heimatblad :

“Het jaarlijks verlof is weer voor velen voorbij. Ook hier in Soest is iedereen terug aan de slag gegaan. Niet dat er anders veel gewerkt wordt, dat niet. Wij als doodgewoon milicien genieten niet van al die voordelen. Wij moeten het stellen met 6 dagjes verlof per maand. Maar al bj al zou ik toch niet willen ruilen voor het boeffersleventje.

Ondertussen ben ik hier toch al mijn zesde maand bezig en begin zo stilaan af te tellen. Het gaat wel zo langzaam tijd worden. Nu volgen er nog zo’n 80 dagen.

De voorbije maanden is er ook wel het één en ander gebeurd. In juni hadden we in de kazerne bataljonsfeesten en een bevelsovergave. Anderhalf uur moesten we in slechte weersomstandigheden stilstaan en dan volgde het défile. Maar achteraf konden we genieten van 3 dagen feest. Er waren hier vele families op bezoek. De sfeer was gans anders dan de andere dagen. Tentoonstellingen van alles wat met het leger te maken had (tanks, geweren, raketten,…).

En in juli stond er weeer een ‘feest’ op het programma. We mochten immers deelnemen aan het militair défilé in Brussel. Gedurende 2 weken werd elke dag geoefend. Het moest goed zijn want Soest moest de eer verdedigen. In Brussel verliep alles goed. Zaterdagmiddag vertrokken we hier in Soest reeds. Om 7 u. ’s avonds kwamen we aan in ‘hotel Peutie’. Daar was een echt vakantiekamp met ‘koningseten’ (in vergelijking met in Soest). Maar zondagavond onmiddellijk na ons optreden in Brussel ging het huiswaarts (lees Soest).

Het is wel eens plezant zo door de straten van Brussel te paraderen en weten dat er vele duizenden mensen naar jou aan het kijken zijn. En zo hebben we de Koning ook weer eens gezien, eerst voor een gewone schouwing (de Koning reed met zijn jeep voorbij) en achteraf gingen wij hem voorbij voor de parade. Wie weet houden we er nog een dagje verlof aan over.

Vorige maand ben ik hier ook nog ‘peter’ geworden. Er kwamen een paar nieuwe ‘rekruutjes’ binnen en elke maand wordt er zo een verantwoordelijke aangeduid die hen moet rondleiden. Een dagje rondwandelen in de kazerne en in de stad, met andere woorden een extra dagje verlof.

Voor ik mijn brief sluit zou ik nog de goedendag willen doen aan alle lezers van De Band, maar vooral aan ‘mijn klanten’ van de Juniorslaan, Lindelaan en de Oude Tisseltbaan. Binnen twee maanden hebben jullie de oude fakteur terug.

Tot dan, soldaat Willy.” (‘DB’,juni ’85)   

-Plechtige communicant Willy Schaerlaeckens in ’76.

-Afscheid van ‘den troep’ van S.M. Willy Schaerlaeckens.