Wijzigingen – aanvullingen Kronieken van Leest.

1905 – 14 juni : Zilveren bruiloftsfeest Frans Van Hoof – Wiske Huys.

“Op 14 juni a.s. zal Leest volop in feest zijn bij het zilveren bruiloftsfeest van Frans VAN HOOF en Louise HUYS. De feesten zullen aangekondigd worden door grof geschut. Om 2 ure namiddag groote stoet. Om 8 ure ’s avonds, prachtig vuurwerk en algemeene verlichting. Feesten in verschillende zalen der gemeente. Als het weer gunstig is, zal Leest dien dag volop kermis vieren. De Mechelaars zijn er vriendelijk op uitgenodigd”.
(GvM, 11/6/1905)

Frans “Sooi” Van Hoof, landbouwer en herbergier van "In den groene Linde" op het Leestse dorpsplein, werd geboren te Leest op 8 juli 1854 als oudste zoon van Joannes Baptist (°Leest 22/9/1822, +Leest 4/4/1874) en van Seraphina Coeckelbergh (°Leest 29/8/1820, +Leest 22/5/1900).
Hij huwde op 10 juni 1880 op 25-jarige leeftijd te Leest met Maria Ludovica “Wiske” Huys. Getuigen waren de stiefvader van de bruid Josephus Moortgat, de schoonkozijn van de bruidegom Petrus Joannes Cnops, evenals Petrus Bernaerts en Carolus Ludovicus Moons.
Wiske was 19 jaar oud, landbouwster en geboren op 3 december 1860 te Leest als dochter van de landbouwer Petrus Joannes Huys en de dagloonster-landbouwster Maria Josepha (Josephina) Verbeeck.
Uit dit huwelijk van Frans Edward Van Hoof en Maria Ludovica Huys ontsproten :

1.Hortentia VAN HOOF, geboren op 12 juni 1881 te Leest.

2.Clothildis (Tille) VAN HOOF, landbouwster, geboren op 05 juni 1882 te Leest. Gehuwd met Felix DE SMEDT, 44 jaar oud, geboren op 13 05 1877 te Zemst.

3.Emilius Florentinus (Emiel) VAN HOOF, geboren op 10 mei 1884 te Leest, overleden op 27 april 1911 te Leest op 26 jarige leeftijd.

4.Joanna Maria (Maria) VAN HOOF, geboren op 12 september 1885 te Leest. Gehuwd op 22 jarige leeftijd op 30 november 1907 te Leest met Josephus Alphonsus CROES, 23 jaar oud.

5.Petrus Joannes (Pieter Jan) VAN HOOF, geboren op 21 september 1887 te Leest. Gehuwd op 31 jarige leeftijd op 15 februari 1919 te Hombeek met Elisabeth VERRIJKEN. Pieter Jan overleed te Hombeek op 7 juni 1957.

6.Pelagia Alida VAN HOOF, geboren op 11 juni 1890 te Leest. Zij overleed te Brussel II op 21 juni 1939 en werd begraven in de kerk van St-Jozef te Battel.

7.Ferdinandus Albertus Theophilus VAN HOOF, landbouwer, geboren op 11 januari 1892 te Leest. Overleden op 16 oktober 1917 te Diksmuide op 25 jarige leeftijd. Gesneuveld in de eerste wereldoorlog. (Zie foto en gedachtenisprentje onderaan)

8.Petrus Alphonsus VAN HOOF, geboren op 06 mei 1894 te Leest. Ook “Fons” vocht aan het front. Hij werd slachtoffer van een gasaanval waaraan hij op 26-jarige leeftijd op 15/3/1921 te Leest overleed.
Albert Huysmans noteerde over deze oorlogsinvalide : “Nog zie ik Fons, bij een hete zomerdag, hijgend zitten, in het lommer van hun lindenboom…” (Zie foto en gedachtenisprentje onderaan)

9.Maria Melania (Melanie) VAN HOOF, geboren op 22 november 1896 te Leest, overleed op 10 augustus 1899 te Leest op 2 jarige leeftijd.

10.Joseph VAN HOOF, geboren op 15 januari 1899 te Leest. Gehuwd met de 21-jarige dienstmeid Maria JACOBS uit Battel.
Jef Van Hoof was een geliefd amateur-toneelspeler : “…Vijf jaar na de oorlog was Jef Van Hoof, hier en omliggende,voor een, vanaf het podium tot achteraan, en op toog en vensterdorpels saamgedrumde publiek in de zalen, hun favoriet, wiens humoreske rollen ze jaren lang wilden zien…” (“Van Oorlog en Vrede”,J.A. Huysmans in “De Band”)

11.Anna Melania (Melanie) VAN HOOF, geboren op 28 augustus 1901 te Leest. Gehuwd op 21 jarige leeftijd met Aloysius Robertus VERELST.

12.Joanna Eugenia (Eugenie)VAN HOOF, gedoopt op 15 november 1903 te Leest. Gehuwd Josephus VAN LIERDE, 35 jaar oud, geboren op 28 augustus 1893 te Battel. Zij overleed te Mechelen op 6 september 1986.

13.Constantinus VAN HOOF, geboren op 07 september 1908 te Leest en overleden in de Sint-Elisabethkliniek te Mechelen op 27 november 1962. Gehuwd met Marie-Louise Guerre.

Van Oorlog en Vrede

“Tegen den noen aan, op een zonnige laatste maartse zaterdag, komt Sooi (Noot : Frans) Van Hoof, de baas der herberg “In de Groene Linde”, met de door zijn witte paard getrokken speelkar, achteraan geladen met een aantal door kleurvlagjes versierde plantfruitboomkens, zelf uitgedost in zijn met rozen getooide beste kostuum, monkelend onder een hoge hoed en met een vol linten kletsende karwats, onder de reeds bottende takken van de voor zijn huis staande mooie lindenboom gereden. Buren schuiven bij, en klanten en Wiske, de bazin met een part van haar vijf zonen en zes dochters, komen buiten en Wiske gromt verwonderd : “Wel zot, wat scheelt er u nu ?” Waarop Sooi met een feestlach het zijn vrouwke aanwijst : “Ik ga straks die 25 boomkens in onzen hof steken, omdat wij vandaag de jaren zijn getrouwd van de helft die wij ons samen wensen. Kom hier, dat ‘k u kusse !...En zie, ‘k heb een kasje haring bij om dat te vieren, begin die maar te braden !” In die tijd was het bij de gewone mensen nog nooit opgekomen zich aan zulke feesten te wagen. Toch buigt Wiske, enigszins blij verrast, zich morrend naar hem toe met zoet verwijt : “Bedankt vent…maar och God…die takskens groot…’t ventje…”
“Stop !” zei Sooi, “wij halen het wel !”

Begin augustus 1914 zijn er Duitse troepenbewegingen aan onze grens, en gaan er geruchten over een Ultimatum aan België en worden reservisten opgeroepen. Alfons Van Hoof, tweede oudste zoon, wordt gemobiliseerd, en een week later, na een inval der Duitsers, melden de kranten : “De forten van Luik houden stand”, en Theophiel, de broer, meldt zich als vrijwilliger. Half augustus wordt er al hard gevochten in Eppegem, Weerde en Elewijt, getuige daarvan het Belgisch soldatenkerkhof op Eppegem. Twee dagen later vervoegen onze dorpelingen zich met die van Hombeek en Stuivenberg komende stroom vluchtelingen, richting Heffen, Willebroek…Pastoor Beuckelaers was daags voordien naar Antwerpen afgereisd. Bij Stienes vertrekt Fons en familie, doch hun Sooike wil niet mee, en heeft een paar uur later al twee volle manden flessen wijn uit de kelder der pastorij naar zijn hooizolder verhuisd. Wijl hij smakkend aan een fles tuttert, en door het gevelvenster de beweging beneden volgt, draait daar de speelkar van Sooi Van Hoof met zijn gezin, deels er op en er achter, met Jef als laatste, de Molenstraat in. Sooike wenkt meermaals naar Jef, die eigenlijk liever daar bleef, waar hij vele zomers het hooi hielp tassen…Later zei Wiske dat ze ergens te Willebroek Jef misten…”O onze Jef !” Doch nu zit Jef met Sooi van Stienes, tot ’s anderendaags ochtend onder de pannen op den hooital en ze ledigen fles na fles, wijl er reeds bommen en houwitsers vanaf het fort van Walem, beantwoord door Duitse artillerie, afwisselend rond en bij het dorp ontploffen…Sooike, die als spraakgebrek geen R kon maken, zattekulde tussenin : “Laat ze maa…ologen Jef !...” Maar plots een “Bonk en gekraak”, met golven stof en rook, uit de als een vuurzee dadelijk brandende schuur…De twee beroette verstekelingen waren half ontnuchterd de dans ontsprongen, en verschuilden zich op de pastorij, tot ze drie dagen later gevluchte buren hoorden toekomen, die door de hen overspoelende Duitsers waren teruggedreven…

Bij ons thuis (Noot : café “In de Proef”) had zonder brand een bom de halve keuken vernield. In een eiken tuinhekpaal puilen daarvan nog zichtbaar zeven loden knikkers uit. In de Molenstraat was het huis van Jef Neutiens evenals de schuur van Stienes totaal uitgebrand, en het grootste deel der hoeve ingestort. In de kerk had een Duitse bom in de rechter zijbeukmuur een dubbelmeter gat geslagen, de biechtstoel verbrijzeld, stoelen, beelden en vensters met schroot doorzeefd…
Vier jaar later is bij Sooi Van Hoof een bericht toegekomen dat zoon Theophiel was gesneuveld…en wat later, werd Fons, die door het oorlogsgas was aangetast, uit een hospitaal naar huis gebracht, en is er een jaar later gestorven…
Nog zie ik Fons, bij een hete zomerdag, hijgend zitten, in het lommer van hun lindenboom… …

Vijf jaar na die oorlog was Jef Van Hoof, hier en omliggende, voor een, vanaf het podium tot achteraan, en op toog en vensterdorpels saamgedrumde publiek in de zalen, hun favoriet, wiens humoreske rollen ze jaren lang wilden zien…

Vader Sooi Van Hoof heeft geen tweede feestplanting van 25 boomkens mogen herhalen, hij is in zijn 49ste huwelijksjaar bij ons Heer geroepen. De herberg werd gesloten. De eeuwenoude van binnen uitgeholde vermolmde lindenboom werd uitgekapt voor brandhout. De laatste kinderen waren uitgezwermd naar andere horizonten en Wiske bleef op haar eentje in haar woonst. Dagelijks kwam ze bij ons, om een glas bier, en een babbeltje met ons moeder en de klanten. Zekeren dag zegt ons moeder : “Wiske, raad nu eens, wie hier daarstraks is buit’en gegaan”… “En wie ?” vraagt Wiske… “Wel mens, de Pikke en Zeise !” Dat was een Duitser, die meermaals al jaren voor de oorlog 1914, hier in de streek, vanaf de trein te Mechelen, per velo bij boeren en ambachtslui, hun bestelling kwam opnemen of afgeven, van : graanpikken, zeisen, rieken, kapgerief, en voor het gezin : messen, eetvorken, lepels, scharen, enz…
“Oei, oei,” schrikt Wiske. “Dan wordt het straks weer oorlog !...Ge weet toch dat ze die spion in ’14 ergens meenden gezien te hebben als ‘nen officier van de Uhlanen !”…
En telkens Wiske daarna kwam, riep ze al van in de deur : “Mensen, mensen, het wordt oorlog ! Ge zult het zien ! Ja, ge zult mij later wel gelijk geven !”
Een ander maal komt ze met die voorspelling tot bij mijn vader : “Zie Jan !” en ze duwt een vinger onder de snor van een vuistmakende Hitler op de foto in haar meegebrachte gazet van de zomer 1935.
Helaas, Wiske heeft dat “later wel” niet meer beleefd, doch wij hebben haar “wel gelijk” in 1940 moeten ervaren." 
(J.A. Huysmans in ‘De Band’, december 1978)

Uit een brief van de Leestse burgemeester Bernaerts aan de Kommissaris van ’t Arrondissement Mechelen van 16 augustus 1927 : (het betrof een aanvraag voor onbepaalde uitstel van de militieverplichting van Constant Van Hoof) “…uitstel gevraagd op grond van art. 10 der militiewet, door eenen militieplichtige der lichting 1928, gehad hebbende 5 broeders en 6 zusters. Van de 5 broeders zijn er 3 die dienst volbrachten. De oudste volbracht diensttermijn, maar is overleden, de tweede trok bij de loting ondienstplichtig numero; de derde, vrijgesteld als hebbende broeder die diensttermijn volbracht had, nam dienst als oorlogsvrijwilliger bij het 6e Linieregiment en sneuvelde te Diksmuide 16/10/1917. De vierde volbracht dienst tijdens den oorlog als Militiaan der lichting 1914, bij het 14e Linieregiment en is overleden 15/3/1921. De vijfde, militiaan der lichting 1919, werd vrijgesteld als hebbende 3 broeders die dienst volbrachten. De 6 zusters van den aanvrager zijn in leven evenals zijne ouders die 60 jaren oud zijn.”

Leest, den 12 mei 1917. Aan mijnheer de Procureur des Konings te Mechelen. Heden wordt mij door vrouwe Frans Van Hoof-Huys, landbouwer dorp, Leest, volgende klacht gedaan : “Op 11 mei 1917, omtrent 10 uren voormiddag, ging mijn zoon Jozef Van Hoof , landbouwer, naar ons land, en in den Kauter, heeft zekeren Coeckelbergh Edward, landbouwer te Leest dorp, die in den Kauter aan ’t werk was, mijn zoon toegeroepen, wacht ik moet u spreken. Bij mijn zoon gekomen, wilde Coeckelbergh hem doen kennen, dat hij Van Hoof, den dader was, van de teekeningen en smaad op de poort van Coeckelbergh geschreven geweest. Mijn zoon loochende, en Coeckelbergh heeft verwondingen toegebracht aan mijn zoon zijne hand en aan zijn oor, met een aspergiemes. In de nabijheid waren : Frans Boonen, Spruyt August, Verlinden Jozef en Vloebergh Isidoor, alle landbouwers te Leest.” Deze wordt u medegedeeld om te weten wat er te doen staat voor dit feit. De Burgemeester van Leest J. Bernaerts. (Uitgaande briefwisseling gemeente Leest)

Frans Van Hoof overleed op 17 oktober 1929 op 75-jarige leeftijd te Leest waar hij op 21 oktober begraven werd.
Wiske overleed op 24 november 1941 op 80-jarige leeftijd te Battel-Mechelen waar ze op 27 november werd begraven.

Foto’s :
-De vroegere herberg ‘In de Groene Linde’ op het dorpsplein van Leest. Rechts nog een stukje van het gemeentehuis. Sooi en Wiske woonden hier met hun 13 kinderen. Oorspronkelijk was het een tweewoonst, in 1723 bewoond door Bertel Vermijlen (links) en Jan Ditens (rechts). Later stond de woning op naam van de ouders van Sooi : Jan Baptist Van Hoof en Serafina Coeckelbergh. In die tijd stond er een mooie linde voor de deur evenals een mestput die zich voor het huis bevond, zoals dat vroeger algemeen de mode was. Het huisje werd in 1976 afgebroken.
-Theofiel Van Hoof sneuvelde te Diksmuide.
-Fons Van Hoof was ook een slachtoffer van de eerste wereldoorlog. Hij was slachtoffer van het oorlogsgas.
-Graf van Jef Van Hoof en zijn echtgenote Maria Jacobs.
-Gedachtenisprentje van Sooi Van Hoof.