Alle weetjes over Wenduine en zijn historische achtergronden "Residentie La Plage" is een oord van rust, gelegen op de prachtige zeedijk van de familiebadplaats Wenduine
28-08-2010
Historiek van Wenduine - de Princes der Badsteden
Wenduine is slechts rond 1180 een zelfstandige parochie geworden alhoewel het beslist ouder is, maar tot dan toe was het afhankelijk van de kerk van Uitkerke. Het belangrijkste aspect van zijn geschiedenis is zeker en vast: de bloeiende zeevisserij.
In 1378 bezat Wenduine een vissersvloot van 43 boten 178 vissers waren aan deze vloot verbonden 121 waren lid van het ambacht der oude vissers en 37 van dat der jonge vissers. Pittig detail: zij zochten vertier in 24 tavernen.
Uit de rekeningen van de koninklijke tollenaars te Scarborough blijkt dat de Wenduinse vissers in 1305 deelnamen aan de haringcampagne in de zee van de Noordover (waarschijnlijk bedoeld: de kust van Noord-Engeland). Deze "ter visvangst varende luyden" hebben, naast moeilijkheden met kapers en oorlog voerende schepen, meer dan hun lief was, van dichtbij kennis gemaakt met de bruinvis die toen veel voorkwam in de ondiepe wateren en een vervelende klant was voor onze Vlaamse vissers die deze vis "Meerzwijn" (Marswin) noemden. In 1340 komt men tot het besluit dat deze vis heel wat schade berokkende aan de netten van de Wenduinse vissers. Daarom werd een afgevaardigde van de gilde naar de proost van Sint Donaas te Brugge gestuurd om daar te melden welke ellende dit dier wel berokkende. Het was duidelijk dat schade voor de vissers ook schade voor de Heer betekende. Daarop ontvingen de verzoekers van Wenduine een brief waarin zij toelating kregen om geheel het jaar door op de bruinvis te jagen "met 't harpoen zonder pardoen!".
Wellicht waren de Wenduinse vissers daarvoor dankbaar. Wanneer te Brugge een nieuwe proost wordt aangesteld zijn ze daar aanwezig om hem, bij aankomst aan zijn huis, een "Marswin" aan te bieden dit uit dankbaarheid voor de bekomen gunst en toelating. Ze werden ook heel vlug vertrouwd met het verbruik van de buit. De lamp van het "Torrekin" bijvoorbeeld, de vuurtoren van Wenduine, werd gevoed met bruinvistraan. Dit blijkt uit een boekhoudkundig gegeven uit 1428 waarin de volgende post voorkomt: "geleverd: een kist bruinvisolie voor de nieuwe vierbake."
EINDE VAN DE VISSERIJ
Uit deze vissershistorie heeft Wenduine zijn wapenschild overgehouden dat nu opgenomen is in het nieuwe wapenschild van de gemeente De Haan. In 1424 had de vissersgilde van Wenduine een nieuw vaandel nodig. Daarop beelde men de tekst: "Met 't harpoen, zonder pardoen". Het is op zijn minst verwonderlijk te noemen dat Wenduine zo lang heeft moeten wachten tot dit prachtige schild dat zoveel over zijn rijke geschiedenis vertelt officieel zijn wapenschild werd. Sedert 1904 immers werd het op heel wat documenten afgedrukt maar pas in 1936 werd het officieel toegekend.
Vanaf de 16de eeuw ging de visserij te Wenduine teloor omwille van verschillende oorzaken. We kunnen hier slechts zeggen dat Wenduine, eens een drukke vissersplaats, verviel tot een zeer klein dorpje in de 18de en 19de eeuw. Eens zou het weer bekend worden: nog wel als "prinses der Belgische badplaatsen".
Tot ongeveer 1870 leefde de bevolking zeer op zichzelf teruggetrokken: eenvoudige mensen die met weinig tevreden waren. Jongeren die wat meer in het leven wilden bereiken verlieten de gemeente om in de stad of in Frankrijk te gaan werken.
PRINSES DER BADSTEDEN
Daar bracht het opkomend kusttoerisme verandering in. Toeristen uit Blankenberge ondernamen wel eens een stevige wandeling naar Wenduine, zij het dan "per ezel". Enkele snuggere geesten hadden vlug begrepen dat een boterham met hesp of een "koekestutte" (krentenboterham) met een geurige tas koffie bij dat soort wandelaars zeer gegeerd waren. Het duurde niet lang of ze konden daarvan genieten in het "Café des étrangers" het "Bienvenue aux étrangés" het Pavillon des dunes of het Cafe de la gare. In 1876 werd in de gemeenteraad een schuchtere poging teniet gedaan om van Wenduine een badstad te maken. Er werden een paar drogredenen gevonden: Wenduine was daarvoor niet geschikt en er waren geen deftige toegangswegen. Tien jaar later was een vernieuwd gemeentebestuur heel wat dynamischer. In 1884 komt er een weg naar Blankenberge, in 1886 verbond de stoomtram Oostende en Blankenberge, daarvoor had het bestuur zelfs de gigantische som van 57.000fr. samengescharreld. In de jaren 1878-1880 was ook reeds het eerste herstellingsoord voor kinderen van ons land, het instituut "Born" hier gebouwd. In 1888 worden de eerste percelen bouwgrond op de dijk aan particulieren verkocht en een jaar daarvoor had men reeds gezorgd voor de in iedere Belgische badstad onontbeerlijke "badkarren" waarin baders tot in het water werden gevoerd.
Rond 1895 werden dan de grote openbare werken gestart. Er kwam werkgelegenheid, de bevolking groeide aan en Wenduine was flink op weg om, dankzij de grote werkkracht van eigen bestuur en eigen mensen, zonder de stuwkracht van machtige financiële groepen, een aantrekkelijke badplaats te worden. De moed en wilskracht der voorvaderlijke vissers leefde blijkbaar nu ook verder en nog voor de 1ste wereldoorlog was het bescheiden Wenduine als badplaats bekend.
(Bron: Lepeer, E., Vin Dune an de Zee, uitgegeven door Gemeentebestuur Wenduine, 1974)
Reacties op bericht (1)
08-07-2012
voormalig hotel in de Kerkstraat
Kan iemand mij helpen??? Ik ben op zoek naar allerlei info,eender wat over het voormalige hotel in de Kerkstraat te Wenduine. Hotel is nu gerenoveerd in enkele appartementen.
