Het is ondertussen ook bij ons "moederkensdag" geweest.
Ik had al een paar keer de hint gegeven om eens naar een gezellige zaak te gaan waar er live music werd gespeeld.
Muziek die hen kon bekoren.
Daar was ik wel zeker van.
Het zou misschien ook de perikelen van de voorgaande dag wat verzachten.
Wat kan een mens toch dromen !
Maar zoals we allemaal weten : dromen zijn bedrog.
Ook deze droom . . .
Het was geen weer , het was te warm , het was  . . . . . .
Over en out !
Bloemen kon ik niet kopen want er staan drie vazen vol met tuinbloemen in huis.
Kledij was niet aan de orde.
En wat kan mijn moeder nog gebruiken in het dagdagelijkse leven ?
Ik weet het niet meer.
Als een aangename muzieknamiddag niet werd aanvaard kan ik er ook niet aan doen.
Goed te verstaan : mijn moeder zou wel meegegaan zijn maar ze kon ons va toch niet alleen laten ?
Dat is iets dat ik wil aannemen.
Het is zo al erg genoeg.
Dus gewoon efkens langs de bakker.
Al met al een lekker snoepke , een taske koffie en we hadden het gehad.
Dat was dus Moederdag 2012.
Het is zo spijtig allemaal.
Er gebeurt alleen wat mijn vader wil.
Mijn moeder ?
Ik heb echt met haar te doen.
Ik zou hen zoveel kunnen geven maar ,
altijd die maar   ...   ...   ...  
en dat vind ik zo erg voor mijn moeder.
In plaats van samen met mij te genieten van de nog resterende tijd ,
is er altijd die - - - n e e n - - - !