11/1/2024 Effecten van een sacramenteel huwelijk - Aartsbisschop F. Sheen - Full Sheen ahead
Het is passend dat er iets speciaals gezegd wordt tegen jonge echtparen. Er is niets mooiers in deze wereld en twee jonge mensen die nu verliefd zijn zodat hun liefde kan voortduren. Er is de spanning tussen seks en liefde . Nu wanneer we het over deze spanning hebben mag er niet van worden uitgegaan dat de twee tegenpolen zijn. Dat zijn ze niet. Wanneer we hier afzonderlijk over ze spreken, is het omdat we verwijzen naar degenen die seks scheiden van Liefde. In het huwelijksleven moeten de twee verenigd zijn. Seks is de hoogste uitdrukking van de liefde tussen man en vrouw, maar wanneer de twee niet correct begrepen worden of wanneer ze gescheiden zijn, dan vinden we deze verschillen.
Seks zoekt het deel, liefde de totaliteit. Seks is biologisch en heeft zijn zeer duidelijke zones van bevrediging en liefde omvat in tegendeel alles. Het is gericht op de totaliteit van de persoon. Liefde is de totaliteit namelijk de persoon gemaakt van lichaam en ziel en geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God. Liefde ziet de klok en zijn doel seks concentreert zich op de veer en vergeet dat het gemaakt is om de tijd bij te houden. Een orgaan omvat niet de persoonlijkheid maar de persoonlijkheid omvat het orgaan. Wat een andere manier is om te zeggen liefde omvat seks, maar seks omvat niet noodzakelijkerwijs liefde.
Liefde concentreert zich op het object, seks op het subject namelijk op het zelf. Liefde is gericht op iemand anders ter wille van de andere zijn perfectie. Seks is gericht op zichzelf ter wille van zelfbevrediging. Seks vleit het object niet, omdat het op zichzelf prijzenswaardig is, maar eerder als een verzoek. Het weet hoe het vrienden moet maken en mensen moet beïnvloeden. Het ego in seks pleit ervoor dat het van de andere persoon houdt, maar wat het echt liefheeft is de projectie van het ego en het zelf in de andere persoon. En dat is iets heel anders. Seks wordt bewogen door een verlangen om een moment te vullen tussen het hebben en niet hebben. Het is een ervaring als het kijken naar een zonsondergang of het draaien van je duimen om de tijd te doden en het rust na een ervaring, verlichtend voor het moment.
En wacht dan op de herverschijning van de nieuwe passie om te worden bevredigd op een geheel ander object soms. Nu liefde fronst de wenkbrauwen bij dit idee, waar het in dit niets ziet dan het doden van het object geliefd ter wille van zelfbevrediging. Seks zou vogels laten vliegen maar geen nest geven. Het zou harten emoties geven, maar geen woonplaats. Het zou de hele wereld in de ervaring van zeevaarders gooien, maar zonder haven te bereiken. In plaats van het zuiveren van een oneindigheid die vaststaat, namelijk God, vervangt het het valse oneindige en vindt nooit bevrediging.
Eén van de redenen waarom zoveel mensen lijden aan een neurose is, omdat ze in een vruchteloze en constante zoektocht zijn naar het oneindige in het eindige of God in vleselijkheid. Hoe anders is Echte Liefde. Echte liefde geeft de behoefte toe, de dorst, de passie, een hunkering. Maar het geeft ook een echte gehechtheid toe aan een waarde die alle ruimte en alle tijd overstijgt. in liefde wordt armoede geïntegreerd tot rijkdom. In echte liefde wordt de behoefte een vervulling. Het verlangen wordt een vreugde. Seks is zonder die vreugde van het aanbieden. Een wolf biedt niets wanneer het het lam doodt, want de vreugde van het offeren ontbreekt. Seks ontvangt om niet te geven.
Maar liefde is zielscontact met een ander omwille van perfectie. Om het allemaal samen te vatten zul je daarom een spanning voelen tussen romantiek en het huwelijk, tussen de jacht en de vangst. Is er een manier om de twee ooit te combineren? Om altijd de spanning van de romantiek te hebben en altijd de spanning van de vangst? Ja die is er, maar niet in deze wereld. Het enige echte antwoord op deze paradox van de jacht en de vangst is te vinden in de eeuwigheid. Wanneer je liefde je terugleidt naar God, dan zul je iets vangen dat zo oneindig extatisch is dat het een eeuwigheid van jacht zal duren om zijn betekenis te ontdekken.
Begrijp dat je zult weten dat je als man en vrouw alle liefde die je hebt slechts een vonk is die je naar de vlam zal leiden die God is en je huwelijk zal worden als een stemvork voor het lied van de engelen. Het zal zijn als een rivier die in de zee stroomt. Waar de romantiek en het huwelijk samensmelten tot één, want aangezien God grenzeloze eeuwige liefde is, zal het die eeuwige jacht vergen om Zijn diepten op hetzelfde moment te peilen. Er zal in de Hemel een grenzeloze ontvankelijkheid en een grenzeloos geschenk zijn. Dit is waarvoor je trouwt, want liefde leidt je naar God.
Daarom zie je dat het huwelijk niet alleen een contract is, het is een verbintenis die door God is gemaakt en een verbintenis die duurt tot de dood. Maar hier beperken we ons tot de menselijke orde. Je weet dat er niet alleen een natuurlijke orde is, maar ook een bovennatuurlijke orde. We leven niet alleen in de orde van het menselijke, maar we kunnen ook leven in de orde van het Goddelijke. Naast het fysieke leven is bovennatuurlijk leven, wat genade is, en genade is die deelname aan de goddelijke natuur waardoor ons intellect wordt verlicht met geloof en onze wil wordt versterkt met kracht.
Onze Heer komt naar deze aarde en brengt Goddelijk leven, de bron van genade zijnde door zijn lijden, dood, verrijzenis en hemelvaart. Hij maakt het huwelijk tot een sacrament, dat wil zeggen nu aan hen die verenigd zijn in Zijn Kerk geeft Hij hun de genade, de kracht, de macht om hun wederzijdse bestaan te beleven als sacrament. Het heeft twee elementen. Net als elk ander sacrament is er één heel zichtbaar en duidelijk. Het is de uitwisseling van toestemming die niet alleen wordt aangeduid door het samenvoegen van handen maar ook door de woorden van toestemming en dit met een Priester als getuige.
Er is ook de onzichtbare genade die wordt gecommuniceerd door hun gehuwde staat en deze genade symboliseert een ander huwelijk: het huwelijk van Christus en Zijn Kerk. Dat is de betekenis van het sacramenteel huwelijk. Dit vereist een aanzienlijke uitleg. Je zult het overal in de brieven van de H. Paulus vinden. Bijvoorbeeld hier citeren we Paulus: het is ongehoord dat een man kwade wil zou koesteren jegens zijn eigen vlees en bloed. Nee hij houdt het gevoed en warm, zo is het met Christus en Zijn Kerk. De twee zullen één vlees worden. Ja, deze woorden zijn een groot mysterie. Ik pas ze hier toe op Christus en de Kerk en Hij zegt op een andere plaats:
echtgenoten hebben uw vrouwen lief. Nu hoe? Zoals Christus de Kerk liefheeft komen. We komen hier tot een heel diepe reden. Zoals de H. Paulus het noemt, zoals je een groot mysterie ziet, een reden waarom het huwelijk van gedoopte personen in de Kerk een ander huwelijk betekent. Maar door het hele Oude Testament en Nieuwe Testament heen drukt God Zijn relatie met de mens uit in termen van huwelijksvoorwaarden. In het Oude Testament God sprak altijd over Zichzelf als de bruidegom als de echtgenoot van Israël, wat de kahal was. Israël of het uitverkoren volk of de kahal werd door God in het Oude Testament beschouwd als de Bruid van God. God kon geen ander symbool van Zijn liefde voor de kahal en voor Israël en voor het voertuig van zijn Openbaring vinden dan de symboliek van de getrouwde liefde.
In de loop van de tijd werd God mens, met andere woorden de bruidegom wordt mens. Heeft onze Heer zichzelf ooit de bruidegom genoemd? Ja dat deed Hij en Hij deed het op zo'n heel natuurlijke manier dat de mensen helemaal niet verbaasd waren toen ze Hem hoorden omdat ze de achtergrond kenden van God die verwant was aan hun volk als de bruidegom. Eén van de gelegenheden waarbij onze gezegende Heer op die manier over Zichzelf sprak, was toen Hem een vraag werd gesteld waarom Zijn discipelen niet vastten zoals de discipelen van Johannes de Doper vastten. Het antwoord van Onze Heer was: Kun je verwachten dat de mannen van het gezelschap van de bruidegom gaan vasten terwijl de bruidegom nog bij hen is? Hij ging verder met te zeggen dat de bruidegom zou worden weggenomen.
Johannes de Doper noemde zichzelf de vriend van de bruidegom, met andere woorden een soort getuige. Ik denk dat er ergens een prachtig mysterie verborgen ligt in het huwelijksfeest van Kana. Onze Heer begon Zijn openbare leven door bij dat huwelijksfeest te assisteren, om te symboliseren dat Zijn relatie met Zijn Kerk precies hetzelfde zou zijn als de relatie die zich ontvouwde in het Oude Testament, toen daarom de oude kahal van Israël de nieuwe kahal of de kerk of het nieuwe Israël werd door de verlossing en Pinksteren. We hadden de voortzetting van deze symboliek. Eva was de voortzetting van het lichaam van de man, bot van zijn bot, vlees van zijn vlees. Wat is de Kerk?
De Kerk in het Nieuwe Testament wordt beschreven als de nieuwe Eva, omdat de voortzetting van de nieuwe Adam, die Christus is. Overal is er het idee van één lichaam, eenheid. Onthoud dat de vereniging van onze Heer en de Kerk niet is als een menselijk huwelijk, maar dat een menselijk huwelijk is zoals de vereniging van onze Heer en de Kerk. Wanneer daarom de bruidegom en de bruid bij het altaar staan, lezen we hun de huwelijksceremonie voor. We informeren hen dat de bruidegom, voor Christus staat en de bruid, voor Christus staat. De Kerk die de mysterieuze genade is, die aan beiden wordt verleend. Hoe mooi het huwelijk wordt.
De Schrift vertelt ons ook dat net zoals Christus het Hoofd van de Kerk is, zo de man het hoofd is van een vrouw. Misschien had ik het andersom moeten zeggen. Heel vaak als vrouwen die tekst in de Schrift lezen vinden ze het niet leuk, maar ze zouden moeten lezen wat volgt: dat de man het hoofd van een vrouw is op precies dezelfde manier dat Christus het Hoofd van de Kerk is. Nu hoe is onze Heer het Hoofd van de Kerk, het Hoofd van Zijn bruid?
Hij was het Hoofd door te sterven en Zichzelf op te offeren en Zijn Bloed te vergieten. Het leiderschap was gebaseerd op zelfvergetelheid omwille van de Geliefde. Nu hoe is de vrouw verwant aan haar man? Ze is verwant aan haar man op dezelfde manier dat de Kerk verwant is aan onze Heer en zoals de man zichzelf moet opofferen voor zijn vrouw zo moet ook de vrouw, net zoals de Kerk, verwant zijn aan haar man, net zoals de Kerk verwant is aan onze Heer door liefde, dienstbaarheid, toewijding en het streven naar perfectie.
Dit is misschien één van de redenen waarom het hoofd van een vrouw altijd bedekt moet zijn in de kerk. Het betekent dat de man het hoofd van de vrouw is, zoals Christus het Hoofd van de Kerk is, met andere woorden, er is iets boven het hoofd van een vrouw, namelijk haar echtgenoot, zoals er iets boven de Kerk staat, een Hoofd van de Kerk, namelijk Christus zelf, dat is geen superioriteit, dat is God.
|