13/3 Wat Michaël en Uriël deden - Christ Callings

Uit de Ethiopische Orthodoxe Kerk: Je hebt gehoord over Jezus aan het Kruis. Je kent het verhaal over de nagels, de doornenkroon en de kruisiging zelf maar wat als ik je vertelde dat er iets gebeurde dat niet in de meeste Bijbels wordt vernoemd . Een verhaal zo verborgen, zo krachtig dat alleen de Ethiopisch-Orthodoxe Kerk het bewaart en het gaat over twee van de machtigste engelen Michaël en Uriël die iets ondenkbaars doen met het bloed van Christus. Het is een moment dat zich ontvouwde op Golgotha ​​waar Jezus zijn laatste uren op aarde doormaakte. Stel je de scène voor Golgotha, ​​de schedelplaats.

De lucht zwaar van spanning en verdriet. Romeinse soldaten staan ​​op wacht terwijl drie kruisen oprijzen ​​tegen de donker wordende lucht. Aan het middelste Kruis hangt Jezus van Nazareth, Zijn lichaam gebroken door urenlange marteling. Daaronder Maria en de heilige vrouwen, met stille smart. Sommige volgelingen huilen in stilte terwijl anderen Jezus met wreed gelach bespotten. De nieuwsgierige toeschouwers fluisteren onder elkaar wijzend naar de man die beweerde koning te zijn. Romeinse soldaten lopen met verharde gezichten. Deze executie is routine voor hen. De Kruisiging was ontworpen om bruut te zijn.

De Romeinen hadden het geperfectioneerd als openbare straf voor degenen die ze gevaarlijk vonden voor hun macht. Hun standaardprocedures omvatten soms het breken van de benen van de gekruisigde. Dit diende een afschuwelijk praktisch doel. Slachtoffers moesten zich met hun benen omhoog duwen om te ademen. Zonder dit vermogen kwam de vrstikking snel. De soldaten kwamen die dag aan, voorbereid om deze grimmige taak uit te voeren. Het was bijna avond. Toen ze Jezus bereikten veranderde alles. Toen ze opkeken naar zijn stille vorm tegen de donker wordende lucht, viel er een griezelige stilte over de soldaten.

Ze realiseerden zich dat Hij reeds dood was. Johannes 19:33-34 vertelt ons: maar toen ze bij Jezus kwamen en ontdekten dat Hij reeds dood was braken ze zijn benen nie. In plaats daarvan doorboorde één van de soldaten Jezus' zijde met een lans. Wat een plotselinge stroom bloed en water veroorzaakte. Dit moment schijnbaar onbeduidend vervulde oude profetieën die eeuwen daarvoor geschreven waren. De ongebroken botten vervuld Psalm 34:20 niet één van Zijn botten zal worden gebroken. De steek met de lans vervuld Zacharia 12:10. Over het kijken naar degene die ze hebben doorboord, komen twee profetieën samen in dit ene ongeplande moment op Golgotha.

H​et bloed en water dat uit Zjn zijde stroomde heeft ook een medische betekenis. Moderne experts erkennen dit als bewijs van een hartstilstand met bloed dat zich vermengde met pericardiale vloeistof. Dit bevestigde dat Jezus echt was gestorven en toekomstige beweringen werden tot zwijgen gebracht. Evangelieschrijvers leggen de details vast hoe Jozef van Arimathea het lichaam opeiste, hoe het werd bereid met specerijen en gewikkeld in linnen, hoe het werd geplaatst in een nieuw graf dat uit de rots was gehouwen. Voor de meeste Christenen eindigt het Kruisigingsverhaal hier met duisternis, verdriet en een lichaam dat ter ruste wordt gelegd. Maar er gebeurde nog iets meer toen die lans Jezus' zijde doorboorde, iets dat verder ging dan wat menselijke ogen konden zien.

Terwijl de Bijbel zich richt op aardse getuigen, bewaart de Ethiopisch-orthodoxe Kerk een oude traditie over onzichtbare deelnemers aan de kruisiging. Volgens hun traditie waren Engelen op die dag aanwezig met een specifieke Goddelijke Missie die precies was gecentreerd op dat moment toen de lans van de soldaat Jezus' zijde doorboorde. Deze traditie portretteert engelen als actieve deelnemers aan Gods plan, die heilige plichten vervulden, zelfs toen Jezus aan het Kruis hing, keken ze niet alleen maar toe, ze vervulden Hemelse doelstellingen te midden van deze aardse tragedie. Waarom zouden engelen zich verzamelen aan de voet van het kruis?

Welke missie zou zo belangrijk kunnen zijn dat Hemelse wezens aanwezig zouden zijn bij dit donkerste moment en waarom dit verhaal voornamelijk in de Ethiopische traditie is blijven bestaan, terwijl het in andere Christelijke leringen ontbreekt. Om dit verborgen hoofdstuk van de Kruisiging te begrijpen, moeten we een krachtige engel ontmoeten. Zijn naam is Uriël vertaalt zich naar God is van mij door het licht of vuur van God, passend voor een engel die de taak heeft om goddelijke mysteries te verlichten. Ondanks zijn prominente rol in de Ethiopische traditie, verschijnt Uriël nooit in de pagina's van standaardbijbels.

Uriël staat nochtans tussen de zeven aartsengelen in verschillende religieuze tradities. Zijn naam wordt erkend als een Hemelse immense kracht en wijsheid. Zijn doel is de belichaming van goddelijke verlichting, een drager van Hemels vuur die de mensheid door spirituele duisternis leidt, maar als je door je Bijbel bladert zul je absoluut geen vermelding van hem vinden. Overal is deze afwezigheid bijzonder opvallend. De Bijbel is met engelnamen selectief en noemt alleen Michaël, Gabriël en Rafaël.

In veel teksten staat Uriël vermeld, waaronder het oude Boek van Henoch en 2 Ezra. Uriël speelt een fascinerende rol. Hij openbaart Hemelse Mysteriën, interpreteert apocalyptische visioenen en houdt de wacht bij de Poorten van Eden. Hij overbrugt Goddelijke en menselijke Rijken en helpt mensen Gods diepere waarheden te begrijpen. Deze verslagen werden ondanks hun oude Oorsprong uiteindelijk uitgesloten van de Katholieke Bijbel. De afwezigheid van Uriël in Westerse canons blijft raadselachtig, vooral gezien zijn diepgaande betekenis elders.

De Ethiopisch Orthodoxe Kerk is één van de oudste gemeenschappen van het Christendom. Ze bewaarde deze Engelenverhalen door de eeuwen heen. Welke verborgen waarheden verlicht hij, die speciale bescherming vereisten? Dit brengt ons bij een buitengewoon moment, precies aan de voet van Jezus' Kruis. Het moment dat de Romeinse soldaat zijn lans in Jezus' zijde stak, gebeurde er iets buitengewoons dat de evangeliën nooit hebben opgetekend. Terwijl bloed en water uit de wonde van de Redder stroomden, vertelt de Ethiopische traditie ons dat Uriël aanwezig was en hij met een kelk van licht in zijn handen verscheen. Dit vat van goddelijke oorsprong was specifiek geschapen voor dit cruciale moment in de geschiedenis, maar verborgen voor mensenogen.

Terwijl rouwenden onder het Kruis stonden, soldaten gokten om Christus' gewaad stond deze stralende engel klaar, strekte zijn vleugels uit naar de gekruisigde Messias. Met diepe eerbied doopte Uriël zijn vleugel rechtstreeks in het stromende bloed van Christus en verzamelde de heilige substantie zorgvuldig in zijn lichtgevende kelk. Deze onzichtbare handeling op Golgotha ​​had een immense betekenis voor een land duizenden kilometers verderop. Waarom zou een engel het bloed van de gestorven Redder verzamelen? De Ethiopisch-orthodoxe traditie legt uit dat dit deel uitmaakte van een goddelijke strategie met Ethiopië specifiek in gedachten.

De verzameling van het bloed van Christus legde een directe verbinding vast tussen de Kruisiging en een Afrikaanse natie, die één van de vroegste en meest toegewijde bolwerken van het Christendom zou worden. Uriël werd vergezeld door Michaël, de grootste krijger van de Hemel in deze heilige taak. Samen vormden deze twee machtige Aartsengelen een krachtig team om het bloed van Christus op te vangen. Het bloed van Christus heeft een diepgaande theologische betekenis in de Ethiopisch-orthodoxe leer, en ook in de Katholieke leer. Het symboliseert de verlossing en het nieuwe verbond tussen God en de mensheid.

Deze betekenis manifesteert zich dagelijks in hun goddelijke praktijken en ook deze in de H. Eucharistie in het Katholicisme, met name tijdens de Heilige Communie, waar de gelovigen deelnemen aan het lichaam en bloed van Christus. Deze inzameling van bloed kenmerkte het begin van een goddelijk plan. Het bloed in de lichtgevende kelk van Uriël zou Ethiopië heiligen en het markeren als Heilige Grond. Deze heiliging vestigde Ethiopië als een heilig land, door God uitgekozen voor een speciaal doel in de Christelijke geschiedenis. De Kelk van Licht werd diep verankerd in de Ethiopische Christelijke identiteit voor gelovigen. Dit vat vertegenwoordigt zowel het bloed dat het bevatte als hun directe verbinding met het offer van Christus in de Ethiopische iconografie.

Dit heilige vat verschijnt als een stralende beker en straalt Goddelijk Licht uit, wat de overdracht van Heiligheid van Golgotha ​​naar Ethiopische bodem symboliseert. Maar de engelen verzamelden niet alleen het bloed. Heb je je ooit afgevraagd waarom Ethiopië het Christendom zo vroeg en zo diepgaand omarmde? De Ethiopisch-Orthodoxe Kerk leert iets opmerkelijks. Voordat het lichaam van Christus zelfs maar van het Kruis werd gehaald, zijn bloed hun thuisland reeds heiligde door de vleugels van de machtigste Hemelse boodschappers. Toen Uriël en Michaël het kostbare bloed in hun heilige kelk verzamelden, ontvingen ze Goddelijke instructies voor een groter Doel, met wijd uitgespreide vleugels tegen de donkere lucht van Golgotha.

Deze machtige Aartsengelen gingen op een buitengewone reis, rechtstreeks vliegend van Jeruzalem naar de oude hooglanden van Ethiopië. Volgens de Ethiopisch-orthodoxe traditie, sprenkelden deze Goddelijke boodschappers het bloed van Christus over het landn, onder elke karmozijnrode druppel die de Ethiopische bodem raakte, creëerde dit geheiligde grond. De vlucht van de Aartsengelen was niet willekeurig, maar doelbewust, ze markeerden strategisch locaties die later de heiligste plekken van het Christendom in Ethiopië zouden worden. Deze door bloed geheiligde grond werd door God aangewezen grond waar toekomstige kerken en kloosters zouden verrijzen, eeuwige getuigen van het offer van Christus en de speciale plaats van Ethiopië in Gods plan.

Deze heilige zegening bracht opmerkelijke vruchten voort. Ethiopië was één van de eerste landen die het Christendom als staatsgodsdienst aannam. In de 4e eeuw na Christus verklaarde Koning Aen het Christendom tot het officiële geloof. Een beslissing die de Ethiopische identiteit bijna twee millennia lang vormgaf maar volgens de traditie werden de spirituele zaden veel eerder geplant door de vleugels van Uriël en Michaël. Veel oude Ethiopische kloosters hebben een speciale betekenis vanwege deze traditie. De H. Uriël zelf zou talloze heilige plaatsen in het land hebben gesticht. Deze kloosters werden centra waar Uriël werd vereerd omdat hij bad voor barmhartigheid en de groei van gewassen.

Zijn zegen strekte zich uit van spirituele zaken naar de agrarische welvaart van de natie. Vandaag de dag herbergt Ethiopië enkele van 's werelds oudste en meest vereerde Christelijke kerken. De verbinding tussen deze oude heilige plaatsen en de heiliging van het bloed zit diep in het Ethiopische bewustzijn. Gelovigen zien deze heilige plaatsen als directe resultaten van de actie van de aartsengel, fysieke manifestaties van goddelijke gunst, die begon op Golgotha. D​eze bloedverbinding vormt de Ethiopische orthodoxe eredienst en de diepgaande verering van het Kostbaar bloed in de H. Eucharistie.