2/5 Elke Katholiek zal geschokt zijn - Great Miracles Avenue

Visioen bestaande uit twee delen:

1e deel: Ik stond op een stoffige weg. De grond onder mijn voeten was droog en ruw. Er waren geen bomen of bloemen in de buurt. Alles zag er oud en leeg uit. Het leek alsof ik ergens heen was op reis. Boven mij was de lucht grijs, alsof er een storm op komst was, maar het regende niet. Er was iets mis, ook al kon ik het niet zien toen ik verder liep. Ik zag een boekenstandaard, niet ver van me vandaan. Hij was gemaakt van oud hout. Achter de standaard zag ik een man. Boven de standaard hing een groot bord met de tekst: "De Heilige Bijbel." Toen ik dat zag, voelde ik een sprankje hoop. Ik dacht dat er misschien iemand was die over God zou praten of Bijbels zou uitdelen.

Ik ging er heen, maar toen ik dichterbij de stand kwam, keek ik meteen naar de man die erachter zat. Ik wist wie hij was, het was de overleden paus. Ik voelde me erg in de war, mijn stappen werden langzamer, er was iets aan de hele plek dat niet klopte, maar ik wist nog niet wat het was. Ik liep dichterbij de stand en keek naar de boeken die hij verkocht. Eerst leken ze op echte Bijbels. De omslagen zagen er heilig en goed uit. Ik vertelde hem dat ik een van die Bijbels nodig had om me te helpen met mijn reis.

Ik nam geld om een ​​Bijbel te kopen, maar in plaats van één van de Bijbels die op de plank stonden aan mij te geven, haalde hij een vreemd boek tevoorschijn dat ook op de Bijbel leek. Toen ik het boek wilde aanraken, hoorde ik een stem die me vertelde voorzichtig te zijn en dat boek nooit aan te raken, ook al hield de paus het boek nog steeds vast. Maar ik kon onderscheiden wat er in het boek stond. De woorden erin waren verdraaid, ze waren geschreven in een vreemde taal, maar ik kon de taal in het visioen lezen. Het was niet de Woord van God. Het leek op de Bijbel, maar het was vol leugens en bedrog.

Het was kwaadaardig en zag eruit als heilig. Hoe meer ik las, hoe zieker ik me van binnen voelde. De woorden waren niet Gods woorden, ze waren veranderd en verdraaid. Het was bedoeld om mensen voor de gek te houden. Het zag er goed uit, maar het zat vol leugens. Ik voelde het diep van binnen. Ik had een sterk gevoel dat dit een list en een valstrik was voor jonge en lauwe Christenen die geen geesten kunnen onderscheiden en testen. Ik keek de paus aan met angst en verdriet in mijn hart. Ik vroeg hem: "Waarom verkoop je dit kwaadaardige boek in plaats van de Bijbel?" Hij zag er niet boos uit, hij zag er alleen moe en leeg uit. Toen sprak hij met een lage, gebroken stem: "Mijn ziel behoort toe aan de duivel. Dit is wat mij is opgedragen.“

Het horen van die woorden maakte mijn hart teleurgesteld. Het voelde alsof de hele plaats donkerder werd. Toen voegde hij eraan toe: "Ik heb dit aan veel mensen verkocht. Ik heb nog maar één boek te verkopen. Daarna ben ik voor altijd weg." Hij zei het als een man die wist dat zijn tijd bijna om was. Als iemand die geen hoop meer had. Nadat hij die woorden had uitgesproken, keek de paus me aan met smekende ogen. Hij pakte het boek weer op en hield het naar me uit. Hij smeekte me om het deze keer aan te nemen.

Hij wilde het boek niet aan me verkopen. Zijn stem trilde toen hij zei: "Neem het alsjeblieft gewoon, mijn tijd is bijna om." Ik voelde de druk om me heen, alsof iets onzichtbaars me probeerde te dwingen het boek te pakken. Het was sterk, als handen die aan mijn hart probeerden te trekken, maar vanbinnen wist ik dat dit niet van God kwam. Ik wist dat dit een valstrik was. Ik stond daar en weigerde het boek aan te raken. Ik kon niet accepteren wat ik wist wat slecht was en ik lette op wat de stem me vertelde, hoewel de druk zwaar en sterk was. Ik bood nog steeds weerstand.

Ik hield stand en schudde mijn hoofd. Ik weigerde het boek te pakken. Ik voelde het kwaad om me heen steeds sterker worden en ik voelde de boze geest van nieuwsgierigheid die probeerde bezit van me te nemen. Op een gegeven moment had ik zin om het boek te pakken om meer te weten te komen over wat erin stond, maar de stem zei me dat ik niet moest toegeven aan de boze geest van nieuwsgierigheid. Hierdoor wist ik dat Christenen die altijd jeukende oren hebben en altijd nieuwsgierig zijn, degenen zijn die in deze valstrik zullen trappen. Op dat moment wist ik dat ik Jezus moest aanroepen.

Ik opende mijn mond en zei Zijn naam. Eerst kwam het er zacht uit als een gefluister, Jezus, maar toen zei ik het luider, Jezus, Jezus. Elke keer dat ik Zijn naam riep, voelde het alsof er een licht door de zware duisternis om me heen brak. Ik schreeuwde Zijn naam met al mijn kracht en hield me met alles wat ik had aan Hem vast. Hoe meer ik Jezus aanriep, hoe zwakker het kwaad om me heen werd. Er gebeurde iets krachtigs terwijl ik de naam van Jezus bleef roepen. Het gezicht van de paus veranderde. Het was alsof het masker dat hij droeg uit elkaar brak. Zijn trots was weg. Zijn kracht was weg. Plotseling liet hij de kwaadaardig boek uit zijn handen vallen en het viel op de grond. Toen veranderde het tafereel.

2e deel:Ik was in de hel en zag de paus. Hij viel op zijn knieën, daar op een gloeiende kool, en met een luide, gebroken stem schreeuwde hij: "Ik heb God teleurgesteld, ik heb God teleurgesteld." Hij schreeuwde het steeds opnieuw, elke keer luider, elke keer met meer pijn in zijn stem. Het was alsof al die jaren van leugens en duisternis tegelijk op hem neerdaalden. Hij probeerde het niet langer te verbergen, hij deed niet langer alsof hij wist dat hij alles verloren had. Toen de paus daar neerknielde en het uitschreeuwde van spijt, zag ik donkere, schimmige figuren snel op hem afkomen.

Ze kwamen van alle kanten, hun ogen brandden van een kwade honger. Ze omringden hem en ik kon hun gefluister horen toen ze naar hem reikten. Zijn lichaam trilde van angst, maar hij kon niet bewegen. Hij schreeuwde: "Genade, alstublieft genade!" Zijn stem was vol angst, hij smeekte met alles wat in hem was, maar het was te laat. De demonen waren er om hem mee te nemen naar een ander deel van de hel, waar alle slechte dode pausen uit de geschiedenis werden vastgehouden.

Mijn hart brak en mijn hele lichaam trilde alsof er een aardbeving was. Dit was angstaanjagend. Het vergde de kracht van God om te zien wat ik zag. Toen de demonen hem grepen, schreeuwde de paus uit volle borst. Zijn stem was wanhopig, vol angst en pijn. Hij keek om zich heen naar iedereen daar en riep: "Blijf weg van het Katholicisme, vlucht weg van het Vaticaan, het is het huis van de duivel." Hij bleef het steeds maar herhalen, als een waarschuwing waarvan hij wist dat iedereen het moest horen. In dat deel waar hij naartoe werd gebracht, zag ik veel pausen, maar ik kon niet dichterbij dat deel komen. Plotseling werd ik wakker.

Noot Claudia: Het spreekt vanzelf dat je niet van het Katholicisme moet wegblijven, maar het traditionele Katholicisme moet volgen. Dat wat goede Pausen hebben doorgegeven en wat het ware Leergezag van de Kerk en haar Traditie uitmaakt. Wat Bergoglio heeft gepredikt was vele keren niet wat het Katholicisme voor staat. Het gaat niet over zijn persoon, maar over hetgeen hij als leider van de RK-Kerk heeft aangericht. Hij wist de waarheid te verdraaien en aan te passen aan wat wereldse lauwe Katholieken wilden horen.

Door geen wit of zwart te zeggen, maar grijs heeft hij velen de Hel ingesleurd. Wat het Vaticaan betreft zal het voor iedereen nu wel al duidelijk zijn dat het een oord des verderfs is geworden en dat er maar bitter weinig Kardinalen zijn die de RK-Kerk, het grote schip op de juiste koers willen houden. En het probleem is als er een conservatieve paus wordt gekozen, dan duurt het jaren vooraleer hij conservatieve pionnen in de dicasterieën kan plaatsen, en de schade van Bergoglio kan ongedaan maken. MAAR DE KERK HEEFT GEEN JAREN MEER!!!!!!!!!!!!!!