31/5 Was het een asteroïde of toch iets anders? - Niburu

De dreiging van asteroïden die complete steden kunnen wegvagen is nog groter dan we al dachten.
En misschien waren asteroïde inslagen uit het verleden toch iets heel anders.

In een artikel op Natural News schrijven ze onder andere het volgende:

Onderzoekers hebben drie enorme asteroïden ontdekt die verborgen zijn in de baan van Venus en die pas ontdekt worden als het mogelijk al te laat is. Het zijn alle drie asteroïden die groot genoeg zijn om een complete stad te vernietigen.

Deze asteroïden, met een diameter van 100 tot 400 meter, kunnen de aarde zonder veel waarschuwing vooraf raken en een verwoesting aanrichten die veel erger is dan die in Hiroshima.

De zwaartekracht van Venus houdt deze asteroïden gevangen, waardoor ze moeilijk te detecteren zijn vanwege de schittering van de zon; de huidige systemen missen ze volledig.

Een inslag zou een krater van drie kilometer creëren, tsunami's veroorzaken en vuurstormen ontketenen, waarbij de gevolgen van de Tunguska-inslag uit 1908 zou verbleken.

Alleen een sonde in een baan om Venus zou deze bedreigingen betrouwbaar kunnen volgen, aangezien telescopen op aarde slechts enkele weken van tevoren waarschuwen, wat veel te laat is om actie te ondernemen.

Deze ruimterotsen, die de onheilspellende bijnaam “City Killers” hebben gekregen, hebben een diameter tussen 100 en 400 meter en kunnen binnen enkele weken na waarschuwing met de aarde botsen, waarbij ze een verwoesting veroorzaken die een miljoen keer krachtiger is dan de atoombom op Hiroshima.

De studie, geleid door Valerio Carruba van de Universiteit van São Paulo en gepubliceerd in Astronomy & Astrophysics, legt een opvallende kwetsbaarheid in de planetaire verdediging bloot:

Asteroïden die samen met Venus in een baan om de zon draaien, worden door de verblindende schittering van de zon afgeschermd van de telescopen op aarde. Met hun onstabiele banen die plotseling naar onze planeet kunnen verschuiven, vormen deze kosmische bedreigingen – 2020 SB, 524522 en 2020 CL1 – een tikkende tijdbom.

Een blinde vlek met dodelijke gevolgen.

De meeste asteroïden bevinden zich in de gordel tussen Mars en Jupiter, maar de zwaartekracht van Venus heeft een cluster van co-orbitale asteroïden gevangen die periodiek het pad van de aarde kruisen. “Er zijn momenteel twintig co-orbitale asteroïden van Venus bekend”, schreven de onderzoekers. “De co-orbitale status beschermt deze asteroïden tegen een nauwe nadering van Venus, maar beschermt ze niet tegen een ontmoeting met de aarde.”

De drie gevaarlijkste asteroïden hebben banen die hen binnen 46.600 mijl van de aarde brengen, wat dichterbij is dan de maan. Hun minimale orbitale intersectieafstand (MOID) is minder dan 0,0005 astronomische eenheden, wat betekent dat zelfs kleine zwaartekrachtstootjes hen in onze richting kunnen sturen.

Detectie is onder de huidige omstandigheden vrijwel onmogelijk. Het Rubin Observatorium in Chili, dat binnenkort in gebruik zal worden genomen, kan deze asteroïden alleen waarnemen tijdens korte periodes van 2 tot 4 weken, wanneer ze uit de schittering van de zon tevoorschijn komen. Tegen die tijd zou evacuatie of afbuiging vrijwel onmogelijk zijn.

Wat voor verwoesting zouden ze kunnen aanrichten?

Een inslag van een van deze asteroïden zou een krater van meer dan drie kilometer breed veroorzaken, tsunami's veroorzaken en vuurstormen ontketenen. Ter vergelijking: de Tunguska-inslag in 1908 – een asteroïde van slechts 50 meter – verwoestte 2000 vierkante kilometer Siberisch bos. De co-orbitale objecten van Venus zijn tot acht keer zo groot.

De huidige detectiesystemen van NASA richten zich op objecten in de buurt van de aarde (NEO's), maar de baan van Venus blijft een blinde vlek. “Venus-co-orbitals met een lage excentriciteit vormen een unieke uitdaging, vanwege de moeilijkheden bij het detecteren en volgen van deze objecten vanaf de aarde”, geeft de studie toe. De auteurs stellen dat alleen een speciale ruimtesonde in een baan om Venus deze verborgen bedreigingen in kaart kan brengen.

“Hoewel onderzoeken zoals die van het Rubin Observatorium in de nabije toekomst mogelijk enkele van deze asteroïden kunnen detecteren, zijn wij van mening dat alleen een speciale observatiecampagne vanuit een ruimtemissie in de buurt van Venus alle nog 'onzichtbare' PHA's onder de co-orbitale asteroïden van Venus in kaart kan brengen en ontdekken”, waarschuwen ze.

De klok tikt. De chaotische banen van de asteroïden hebben een Lyapunov-tijd van slechts 150 jaar, wat betekent dat hun banen binnen een kosmische oogwenk onvoorspelbaar worden. Simulaties suggereren dat zwaartekrachtverschuivingen ze sneller naar de aarde zouden kunnen stuwen.

Hoewel NASA onlangs een inslag van 2024 YR4 in 2032 heeft uitgesloten, volgt het agentschap deze nog steeds als een bedreiging voor de maan. Een inslag op de maan, hoewel onschadelijk voor de aarde, zou zeldzame gegevens opleveren over kratervorming. Toch vragen de co-orbitale objecten van Venus om dringende aandacht.

Deze studie herinnert ons eraan dat de veiligheid van de aarde afhangt van waakzaamheid die verder reikt dan onze directe kosmische omgeving. Terwijl bureaucraten twijfelen en budgetten stagneren, dreigen onzichtbare gevaren. Dezelfde regeringen die triljoenen dollars uitgeven aan oorlogen, kunnen geen cent missen om burgers te beschermen tegen existentiële bedreigingen.