16/9 St Carlo Acutis‘ moeder openbaart zijn mystieke visioenen - Uniquely Mary

Dit is een bloemlezing van het boek dat de moeder van Carlo heeft geschreven. Carlo voelde zich al op jonge leeftijd sterk verbonden met degenen die overleden waren. Hij zei altijd dat onze relatie met hen blijft, ook al wordt die op een andere manier ervaren. Ik begreep dit pas goed toen mijn vader overleed. Hij overleed op 59-jarige leeftijd aan een hartaanval. Er was een speciale verbondenheid tussen Carlo en zijn grootvader. Sterker nog, toen hij nog heel jong was, bracht hij veel tijd door met hem en mijn moeder in hun huis in Rome en ​​aan de kust, wat hun band versterkte.

Een paar maanden na het overlijden van zijn grootvader vertelde Carlo me dat hij zijn grootvader in het blauw had gezien. Hij zei dat zijn grootvader hem om gebeden had gevraagd omdat hij in het vagevuur zat, maar ook dat het goed met hem ging omdat hij gered was. Carlo vertelde me deze dingen eenvoudig en met een ontwapenende zekerheid. Hij twijfelde er niet aan dat zijn grootvader tot hem had gesproken. Later vertelde hij me dat hij andere tekenen had ervaren waardoor God hem liet begrijpen dat het belangrijk was om een ​​relatie met de doden te onderhouden, te bidden voor hun ziel en hen te vragen ons te helpen.

Carlo's favoriete manier om hen te helpen was door middel van de eucharistie en het bidden van de rozenkrans. Hij was dus al vanaf het begin een mysticus. Als je de heiligen onderzoekt, zijn er bepaalde dingen die ze gemeen hebben. Een daarvan is dat ze erg opofferend zijn. Ze zijn heilig. Maar waarom zijn ze heilig? Ze zijn heilig omdat ze veel bidden. Heel veel. Zo'n 3 uur per dag of meer. Maar een ander ding is dat ze mystieke ervaringen hebben. Deze mystieke ervaringen transformeren hen.

Er is niets mis mee om God om een mystieke ervaring te vragen. En elke keer dat we de eucharistie ontvangen, is het een bovennatuurlijke ontmoeting. We kunnen altijd de Heer, Vader, vragen: Als het Uw wil is, geef me dan een mystieke ontmoeting, zodat ik kan worden getransformeerd, zodat ik een heilige kan worden. Zal het moeilijkheden en lijden met zich meebrengen? Om een ​​heilige te worden moet je een moeilijk leven met beproevingen hebben. Daar kun je niet omheen. Carlo zei altijd dat het vooral door eucharistische aanbidding komt, wat niets anders is dan de aanbidding van God, en dat vinden we in de gehele schepping vinden.

En hij herinnerde ons er graag aan dat door deze heilige praktijk minstens een half uur te verlengen, je een volle aflaat kunt verdienen, volgens de voorwaarden die de Kerk stelt, die op jezelf of op de doden in het Vagevuur van toepassing kunnen zijn.

Dit impliceert dat hij vaak en gedurende perioden van 30 minuten of langer naar de aanbidding ging. Hij zei ook dat, hoewel het niet gemakkelijk is om de belangrijkste voorwaarde te bereiken, volledige onthechting van zonde. En er staat dat we, daar waar er een volkomen afwezigheid is van welke zonde dan ook, inclusief dagelijkse zonden, onze neus niet mogen ophalen voor deze genadegaven die vrijelijk worden uitgedeeld vanwege de verdiensten van Jezus Christus en de heiligen en de toestemming die aan Petrus werd gegeven om te binden en los te maken.

Carlo verrichtte ook de zogenaamde heroïsche akte door al zijn goede werken en gebeden op te dragen aan de zielen in het vagevuur en aan de intenties van de H. Maagd Maria. Ze legt het daar heel eenvoudig uit dat het gaat om het opdragen van alles wat je doet aan hen, met name de gebeden. Het idee is heel eenvoudig. Het gebed dat je doet is heel kort en simpel. En ik raad je aan dit zo snel mogelijk te doen, omdat het de zielen in het vagevuur direct ten goede komt. En wanneer je hen ten goede komt, word je heiliger.

Zij helpen je meer. Je groeit in heiligheid. En dit is iets verstandigs om te doen, je geeft alles aan hen. Maar dit is wat Jezus ons als voorbeeld geeft. Onze doden roepen ons terug naar het eeuwige leven, naar wat ons te wachten staat in het hiernamaals. Ze vertellen ons hoe we ons dagelijks leven moeten leiden en ze helpen ons fouten te vermijden die onze redding in gevaar kunnen brengen. Velen van hen bevinden zich in het vagevuur. Ze lijden en daarom vragen ze om ons voorrecht, omdat we op die manier hun toegang tot de eeuwige gelukzaligheid kunnen bespoedigen.

Na Carlo's dood kwamen er drie priesters, drie, niet één, niet twee, drie die elkaar niet kenden. één uit Peru, één uit Brazilië, één uit Costa Rica, schreven dat ze hadden gedroomd dat Carlo hen vertelde dat hij niet alleen bad voor degenen die om zijn voorspraak vroegen, maar ook voor degenen die hij tijdens zijn leven had gekend en voor de zielen in het vagevuur. Als hij aan deze priesters verschijnt om hen te vertellen dat hij bidt voor de zielen in het vagevuur, bedenk dan dat je niet kunt oogsten wat je niet zaait.

Het is omdat hij veel heeft gebeden voor de zielen in het vagevuur. En dan wordt dit een kenmerk van wie hij is in het hiernamaals. Hij is nu een krachtige voorspreker voor de zielen in het vagevuur, omdat hij dat toen was. Dit vertelt je dat hij veel heeft gebeden. Bid veel voor hen. Vraag zijn voorspraak voor hen, voor je overleden dierbaren. Zijn moeder: En na het vertrek van mijn zoon naar de Hemel, begon ik Gregoriaanse missen te laten vieren in een afgezonderd klooster en een continue rotatie, 365 dagen per jaar, als geschenk voor hem.

Niet omdat hij het uiteraard nodig had, maar gewoon als bedankje en een geschenk voor hem. Kun je je de vrucht hiervan voorstellen? Zijn moeder viert nu een mis voor de zielen in het vagevuur of heeft 365 per jaar geofferd. Dit heilige werk begon met de H. Gregorius de Grote, een paus en een groot kerkleraar en bestaat uit het vieren van één mis per dag gedurende 30 opeenvolgende dagen voor de ziel van één overledene. Als je nog nooit van Gregoriaanse missen hebt gehoord, de meesten van jullie wel.

Doe ze voor je dierbaren. Ze zijn krachtig. Een paar dagen na de dood van mijn zoon kwam ik een aantal overpeinzingen over het vagevuur tegen in zijn aantekeningen. Hij schreef: Het vagevuur is het reinigen van onze gewaden tot de laatste vlek. Men treedt de eeuwigheid binnen gekleed in het wit. Zoals de H. Catharina van Genua schreef: "De goddelijke essentie is zo zuiver en schitterend dat de ziel die kennis heeft van één enkele onvolmaaktheid er de voorkeur aan geeft om door duizend hellen te gaan dan voor het aangezicht van God te verschijnen met de vlek van de zonde.

Maar het doel van het vagevuur is om de vlek te verwijderen. De ziel kiest deze plaats om erin de genade te vinden die nodig is om zichzelf te bevrijden van haar onrecht." Maria Simma zegt iets soortgelijks. De zielen in het vagevuur kiezen het vagevuur. Ze willen erheen gaan om gezuiverd te worden. Later zegt zijn moeder dat Carlo mystieke ervaringen had met betrekking tot deze ultieme realiteiten. Ik vervolg met wat ik eerder zei. Iets om over na te denken. Hij was zich er met name van bewust dat het leven een voortdurende cyclus van beproevingen met zich meebrengt, die we zeker kunnen overwinnen als we ons in Christus kleden.

Je kunt dus geen moeilijkheden in het leven vermijden. Vaak denken mensen: "Is er een veilige weg naar de Hemel?" en met een veilige weg naar de Hemel bedoelen ze: "Zonder beproevingen, zonder lijden, zonder iets, en dan zorg ik ervoor dat ik in de Hemel kom." Zo is het niet.

Ja, er zijn veiligere wegen naar de Hemel: jezelf toewijden aan de gezegende Moeder, goddelijke genade, devotie, enz. Maar het zal een cyclus van beproevingen en beproevingen met zich meebrengen. Daar kom je niet omheen.

Carlo was behoorlijk onder de indruk van de memoires van Zr Lucia van Fatima, waarin ze vertelt over: "Tijdens de verschijning op 13 mei 1917, vroegen zij en de twee andere herdertjes aan Maria of hun twee 16-jarige vriendinnen, die onlangs waren overleden, reeds in de Hemel waren." De Maagd bevestigde dat de ene al in de Hemel was, maar de tweede zou tot het einde der tijden in het vagevuur blijven. Meteen nadat de herdertjes hadden gevraagd of zij ook naar de Hemel zouden worden gebracht, antwoordde de Maagd dat Lucia en Jacinta zeker zouden worden gebracht, maar dat Francisco veel rozenkransen moest bidden.

Op een dag, niet lang na het lezen van deze tekst, vertelde Carlo ons dat hij zich zorgen maakte of Francisco, die zo goed, zo vriendelijk en eenvoudig was, zoveel rozenkransen moest bidden om naar de Hemel te gaan, hoe hij die ooit zou kunnen verdienen, aangezien hij in vergelijking minder heilig was. Ook wij zouden deze overwegingen moeten maken. Nu, zoals ik beloofde, hier zijn die twee geheimen. Het eerste is dit. Hij bad met zijn moeder een gebed tot OLVrouw van de Rozenkrans van Pompeii om het vagevuur te ontlopen.

Op de eerste zondag van oktober, een paar dagen voordat Carlo stierf, baden we samen het gebed tot OLVrouw van de Rozenkrans van Pompeii. We vroegen de H. Maagd Maria om ons te helpen heilig te worden, om ons te helpen niet door het vagevuur te gaan en om ons na de dood rechtstreeks naar de Hemel te brengen. Ze noemt dit zelfs een tweede keer. Dit is dus een specifieke genade waar hij om vroeg. Ons verzoek was rechtstreeks door Carlo geformuleerd. De genade werd bevestigd. Uiteraard werd hij heilig verklaard. Niet lang na zijn dood kreeg ik de bevestiging dat de H. Maagd Maria had geluisterd.

Nu, nog een laatste geheim over zijn spiritualiteit dat je moet weten. Op school onderscheidde Carlo zich door zijn werkethiek en gehoorzaamheid. Zijn geheim was om voortdurend in contact te blijven met de Vader.

Hij zei altijd dat bidden gewoon een gesprek met God is. In die zin kan ik echt zeggen dat hij altijd bad. Ik denk dat we hier gewoon niet omheen kunnen. We moeten God en de H. Carlo Acutis vragen om de genade om altijd te bidden.

Hij bezat al de deugd van matigheid, wat inhoudt dat je je in bedwang houdt wanneer dat nodig is, wat voor een kind van zijn leeftijd niet als vanzelfsprekend mag worden beschouwd, en zelfs niet voor een volwassene trouwens. In dit opzicht bracht hij kleine offers om zielen in het vagevuur te helpen. Bijvoorbeeld door snacks, desserts en fruit op te geven. Hij bracht kleine offers aan de Maagd Maria, die hier uitdrukkelijk om had gevraagd in haar vele verschijningen door de eeuwen heen. Hij bracht ook offers door niet naar zijn favoriete films te kijken. Hij wilde nooit gewelddadige of vulgaire films zien. Hij was dol op tekenfilms en documentaires over dieren.