11/11 Wat een toeval, nieuwe onderzoeken en een 3m stijging zeespiegel - Niburu

(…)Het gevolg is nieuwe wetenschappelijke publicaties die de mensheid waarschuwen dat ook wij hier binnenkort natte voeten zullen krijgen vanwege gebeurtenissen op Antarctica.
Er zijn twee recente wetenschappelijke artikelen over het smeltende ijs in Antarctica, gebaseerd op nieuw onderzoek.

Het eerste artikel, gepubliceerd in Science Daily, beschrijft hoe Oost-Antarctica ongeveer 9.000 jaar geleden een snelle ijsafbraak onderging tijdens een warmere periode in het vroege Holoceen. Warme diepe oceaanwateren (Circumpolar Deep Water) drongen onder de drijvende ijsplaten door, wat leidde tot hun instorting en een versnelde afvoer van landijs naar de zee. Dit proces werd versterkt door een zelfversterkende feedbacklus: smeltwater uit andere regio's maakte het oppervlaktewater zoeter, waardoor warme diepere stromingen makkelijker de kust bereikten en het smelten continentwijd verspreidde.

Het onderzoek, gebaseerd op mariene sedimentkernen en modellen, toont overeenkomsten met huidige ontwikkelingen in West-Antarctica, zoals bij de Thwaites- en Pine Island-gletsjers, waar warme waterintrusie al gaande is. Dit kan leiden tot een cascade-effect met snellere ijsverlies en een zeespiegelstijging van potentieel drie meter of meer.

Het tweede artikel, uit New Scientist, waarschuwt dat Antarctica sinds 2016 een klimaattipping point heeft overschreden, met een abrupte daling van het zee-ijsoppervlak. Na decennia van stabiliteit daalde het ijs dramatisch, met recordlagen in 2023 (zowel minimum in februari als maximum in september), en de kans dat dit natuurlijk gebeurde is minder dan 0,1%. De trigger is de opwelling van warme diepere oceaanwateren, veroorzaakt door veranderingen in wind en zoutgehalte in de Zuidelijke Oceaan, versterkt door menselijke opwarming die 90% van de extra hitte in de oceanen opslaat.

Dit proces lijkt onomkeerbaar en leidt tot versnelde smelt van gletsjers en ijskappen, met gevolgen zoals extreme zeespiegelstijging (het ijs bevat genoeg water voor 58 meter stijging), extra opwarming door verminderde reflectie van zonlicht, en mogelijke vrijlating van koolstof uit de oceaanbodem.

Samen duiden deze rapporten op een urgent risico: het ijsverlies in Antarctica kan zichzelf versterken, met wereldwijde impacts zoals overstromingen in kuststeden en miljoenen ontheemden, onafhankelijk van toekomstige emissiereducties.

Voor de hardwerkende leiders in Zuid Amerika is het volgende dan toch weer even een tegenvaller:

Sensationele nieuwe ontdekkingen gebaseerd op lang vergeten vroege luchtfoto's wijzen erop dat het ijs stabiel is gebleven en zelfs licht is gegroeid sinds de jaren 30 over een strook van 2.000 km in Oost-Antarctica.

In een recent artikel gepubliceerd in Nature Communications kwamen onderzoekers van de Universiteit van Kopenhagen tot hun conclusies door de beweging van gletsjers te volgen in een gebied met net zoveel ijs als de Groenlandse ijskap.