16/11 Vlakbij haar dood openbaardede H. Theresia dit over het Vagevuur - Uniquely Mary

21/6/1897 (3 maanden voor haar dood) Je kunt zingen over de goddelijke barmhartigheid! Ze schittert in al zijn pracht in je. Je houdt van de H. Augustinus, de H. Magdalena, die zielen aan wie vele zonden werden vergeven omdat ze veel liefhadden. Ik houd ook van hen: ik houd van hun berouw en bovenal van hun liefdevolle stoutmoedigheid. Wanneer ik Magdalena voor Simons vele gasten zie verschijnen en met haar tranen de voeten van de Meester, die ze aanbidt, zie baden.

En ze deze voeten voor het eerst aanraakt, voel ik dat haar hart de diepten van liefde en barmhartigheid van het Hart van Jezus begreep, en dat Hij niet alleen bereid was haar te vergeven, maar ook de zegeningen van Zijn goddelijke intimiteit over haar uit te storten om haar te verheffen tot de hoogste toppen van contemplatie. O, mijn broeder, aangezien het mij ook gegeven is de liefde van het Hart van Jezus te begrijpen, erken ik dat het alle angst uit mijn hart heeft verdreven.

De herinnering aan mijn fouten verootmoedigt me en zorgt ervoor dat ik nooit op mijn eigen kracht vertrouw, die niets anders is dan zwakte. Maar meer nog, die herinnering spreekt tot mij van genade en liefde. Hoe kunnen we onze fouten, als we ze met het vertrouwen van een kind in het brandende vuur van de liefde gooien, niet verteren zonder dat er iets voor terugkomt?

Ik weet dat een groot aantal Heiligen hun leven hebben gewijd aan verbazingwekkende verstervingen om hun zonden te verzoenen, maar wat moeten wij doen! In het huis van mijn Vader zijn vele woningen (Joh. 14:2), zei Jezus, en daarom volg ik de weg die Hij voor mij uitstippelt: ik streef ernaar mezelf in niets te beschouwen. En waar Jezus zich voor verlaagt in mijn leven, laat ik het zonder enige terughoudendheid aan Hem over. Op deze aarde, waar alles verandert, blijft slechts één ding stabiel: het gedrag van de Koning van de Hemel ten opzichte van zijn vrienden.

Sinds Hij de standaard van het Kruis heeft opgeheven, is het in de schaduw van het Kruis dat iedereen moet vechten en de overwinning moet behalen. Het leven van elke missionaris is gevuld met kruisen, zei Théophane Vénard (één van de martelaren van Vietnam), en nogmaals: Echt geluk is lijden, en om te leven, moeten we sterven.

Mijn broeder, het begin van uw apostolaat is gemarkeerd met het zegel van het Kruis: Verheug je! Het is waarlijk meer door lijden en vervolging dan door schitterende prediking dat Jezus zijn koninkrijk in de zielen wil bevestigen.

Je zegt: "Ik ben nog steeds een klein kind dat niet kan praten." Pater Mazel, die op dezelfde dag tot priester werd gewijd als jou, kon ook niet praten. Maar hij heeft de overwinningspalm al verdiend... O, hoe verheven zijn Gods gedachten dan de onze! Toen ik hoorde dat deze jonge missionaris gestorven was, nog voordat ik voet had gezet op de grond van zijn missie, voelde ik me ertoe gebracht hem aan te roepen.

Het leek alsof ik hem in de hemel zag, in het glorierijke koor van martelaren. Ongetwijfeld was hij in de ogen van stervelingen de titel van martelaar niet waardig. Maar in de ogen van de Goede Heer is dat offer niet minder vruchtbaar dan dat van de belijders van het geloof (zij die vervolgd en gemarteld zijn vanwege hun geloof).

Als we volkomen zuiver moeten zijn om voor de God van alle heiligheid te verschijnen, weet ik zelf dat Hij oneindig rechtvaardig is. En die gerechtigheid die in zoveel zielen angst veroorzaakt, is het onderwerp van mijn vreugde en mijn vertrouwen. Rechtvaardig zijn betekent niet alleen streng zijn jegens de schuldigen, maar ook goede bedoelingen erkennen en deugd belonen. Ik hoop evenveel van de gerechtigheid van de Goede Heer als van Zijn genade.

Juist omdat Hij rechtvaardig is, is Hij barmhartig en genadig, lankmoedig en overvloedig in liefde. Want Hij weet hoe wij gevormd zijn, Hij weet dat wij stof zijn. Zoals een vader medelijden heeft met zijn kinderen, zo heeft de Heer medelijden met hen die Hem vrezen (Ps. 103:8, 14, 13).

O, mijn broeder! Wanneer we deze prachtige en troostende woorden van de Profeet-Koning horen, hoe kunnen we er dan aan twijfelen dat de Goede Heer de deuren van Zijn koninkrijk wil openen voor Zijn kinderen die Hem zo liefhadden dat ze alles voor Hem opofferden, en die niet alleen hun familie en hun land verlieten om Hem bekend en geliefd te maken, maar ook hun leven voor Hem wilden geven!

Jezus had volkomen gelijk toen hij zei dat er geen grotere liefde is dan dat! Daarom hoe zou Hij Zich in vrijgevigheid laten overtreffen? Hoe zou Hij in de vlammen van het Vagevuur zielen zuiveren die verteerd worden door het vuur van de goddelijke liefde?

Er zijn veel zinnen om mijn gedachte uit te leggen, of beter gezegd, om het niet te kunnen. Ik wilde u simpelweg vertellen dat, naar mijn mening, alle missionarissen martelaren zijn door hun verlangen en wil, en dat daarom geen van hen naar het vagevuur zou moeten gaan.

Dat, mijn broeder, is wat ik denk over de goddelijke gerechtigheid van de Goede Heer. Mijn weg is volledig die van vertrouwen en liefde. Ik begrijp zielen niet die bang zijn voor zo'n tedere Vriend. Soms, als ik bepaalde boeken lees waarin perfectie zich toont door duizend obstakels heen, wordt mijn arme kleine geest al snel moe. Ik sluit het verheven boek dat me hoofdpijn bezorgt en mijn hart uitdroogt, en ik pak de Heilige Schrift erbij. Dan lijkt alles helder, één enkel woord onthult oneindige horizonten aan mijn ziel, en perfectie lijkt me gemakkelijk.

Dan zie ik dat het voldoende is om onze nietigheid te erkennen en ons, als een kind, over te geven in de armen van de Goede Heer. Ik laat de prachtige boeken die ik niet kan begrijpen, laat staan ​​in praktijk brengen, over aan grote zielen, aan verheven geesten, en verheug me dat ik klein ben, want alleen kinderen en degenen die op hen lijken, zullen tot het hemelse feestmaal worden toegelaten (zie Mattheüs 19:14).

Gelukkig bestaat het Koninkrijk der Hemelen uit vele verblijven! Want als het alleen zou bestaan ​​uit degenen waarvan de beschrijving en het pad mij onbegrijpelijk lijken, zou ik het zeker nooit binnengaan.

14/8/1897 (6 weken voor haar dood) Op het moment dat ik voor de Goede Heer verschijn, begrijp ik meer dan ooit dat er maar één ding nodig is: alleen voor Hem werken, en niets voor onszelf of voor geschapen wezens doen. Jezus wil je hart volledig bezitten. Om dat te bereiken, moet je veel lijden... maar ook welke vreugde je ziel zal overspoelen wanneer je het gelukkige moment van je intrede in de Hemel hebt bereikt! Ik sterf niet, ik ga het leven binnen... en alles wat ik je hier beneden niet kan vertellen, Laat me nu dit geheim van het vagevuur dat ze ons probeert te openbaren ontleden. Het is in wezen haar geheim van de weg van vertrouwen en liefde om het vagevuur over te slaan.

Veel mensen begrijpen het verkeerd. Ze denken dat simpelweg een positieve houding alles is wat je nodig hebt. Dit is een vergelijkbare fout die protestanten maken door te denken dat alles goedkomt door alleen maar in Jezus te geloven. Dus allereerst is dit iets dat we moeten begrijpen over St. Theresia. Waarom had ze zo'n groot vertrouwen in Jezus? Hier is waarom ze zo'n groot vertrouwen in Jezus had. Vanwege haar ongelooflijke relatie met haar vader en haar moeder. Haar vader en haar moeder waren zulke ongelooflijke mensen, haar ouders waren heilig.

Ze had dus in haar natuurlijke ervaring een vader en een moeder die ze kon vertrouwen en liefhebben en aan wie ze zich kon overgeven. Dat maakte het makkelijker voor haar om dat met Jezus en onze hemelse Vader te doen. Wij hebben dat voorrecht niet. In een eerdere video, werd geopenbaard hoe sommige zielen in het vagevuur, zo niet allemaal, zullen lijden door de gevolgen van hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen te zien van de zonden die ze begaan hebben en die drie generaties terug nog steeds gevolgen hebben. Dit en andere dingen laten ons zien dat onze voorouders drie generaties terug, uit het vagevuur moeten komen, om de wonden die ze hebben achtergelaten te helen, zodat wij in een betere positie kunnen verkeren om op de goede Heer te vertrouwen.

Ervan uitgaande dat je ouders overleden zijn, zijn dit 14 mensen, je twee ouders, je vier grootouders en je acht overgrootouders, dat je een mis moet laten opdragen voor elk van hen om de spirituele familiepsyche te helen die je met je meedraagt ​​omdat ze een wonde in je hebben achtergelaten. Doe wat je kunt doen, of dat nu individuele missen of opgedragen communies of gebeden zijn of iets van dat soort dingen voor je voorouders. Dit is het beste wat je kunt doen voor je eigen genezing. De reden dat St. Theresia zo'n ongelooflijk vertrouwen in God had, is wegens haar genezen voorouders. Ze heeft het gratis gekregen. Dat is niet het geval voor ons. We moeten het actief genezen. Negeer dit niet.

Dit is een praktische reden waarom je voor je voorouders in het vagevuur moet bidden. Als je eenmaal genezen bent, zul je veranderingen in jezelf zien. Nu, vertrouwen op de goede Heer Jezus betekent niet alleen maar normaal leven en dan een positieve houding ten opzichte van Hem hebben. Dat is niet genoeg. Heb je gezien dat ze in haar laatste brief spreekt over jezelf volledig uit Jezus weggeven en dat dit lijden met zich meebrengt. Wat ze in wezen zegt, is dat als je eerst op Jezus vertrouwt, je dan volledig voor Hem werkt. Vraag Hem vervolgens om al het lijden dat je anders zou hebben in het vagevuur, nu op aarde te sturen.

Vraag Hem om het nu naar jou te sturen op aarde. Nu, omdat je Hem volledig vertrouwt omdat je de eerste stappen hebt gezet die ik je heb verteld, zal het makkelijk voor je zijn om dit gebed te vragen. Voor de rest van ons die deze dingen nog niet hebben gedaan, zal dit ongelooflijk beangstigend zijn om te doen. Dat is wat ze bedoelt door middel van vertrouwen en liefde, dat ze er volledig op vertrouwde dat Jezus al het nodige lijden zou zenden, zodat ze niet naar het vagevuur hoefde.

Dat is wat ze bedoelt met het kunnen overslaan van het vagevuur. In wezen vraagt ​​ze Hem om haar vagevuur nu al te zenden, en erop te vertrouwen dat dat voldoende zou zijn, evenals een leven van heiligheid. De Heilige Theresia openbaart ons een ongelooflijke manier om het vagevuur te omzeilen door genezen te worden in hoe we God zien, Jezus correct te zien, op Hem te vertrouwen, en Hem vervolgens vanuit dat vertrouwen te vragen om ons nu het vagevuur te geven, zodat we wanneer we sterven, direct de Hemel kunnen binnengaan.

Dit is krachtig. Dit is ongelooflijk. En we moeten allemaal dit werk doen om dit pad te bewandelen, want als we na onze dood lijden het vagevuur, zal dat ongelooflijker zijn dan wat zij ons voorstelt.