Foto
Foto
Inhoud blog
  • Heden en verleden
  • test
  • Soms kan je zomaar gelukkig zijn
  • dagelijkse gedachte
  • Mijn maatje en ik
    Foto
    de grote wens 2 jongens, werd vervult!
    Foto
    Foto
    Foto
    Poelebil
    Foto
    en daarna: Muizeballetje !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Archief
  • Alle berichten
    Inhoud blog
  • Heden en verleden
  • test
  • Soms kan je zomaar gelukkig zijn
  • dagelijkse gedachte
  • Mijn maatje en ik
  • een moment van stilte
  • seksueelmisbruikt
  • zo-daar ben ik dan weer
  • Het is goed zo!!
  • Blijf jezelf
  • Een ieder heeft 5 vrijheden: (Nelson Mandela)
  • Het echte en het onechte ik
  • jaag niet
  • Als een kind...
  • opbouw
  • mijn grootmoeder oma Rika
  • To Be Or Not To Be reflector
  • een relatie zonder problemen?
  • grapje
  • nachtelijk schrijven
  • Ha-heerlijk, weer een bladzijde verder
  • Vormende schaduwgedachtes
  • Ik zing voor jou een lied
  • zonnetje mijn
  • Dienen is voor de altruïst een levenshouding.
  • hogere hartskwaliteiten
  • goed doen en delen van gevoel
  • samaritaan
  • U..waar gaat U heen , vandaag?
  • verdwijnen
  • Lichaam en geest
  • In mijn eigen ban
  • Dat ik ben
  • Ik laat zien wie ik ben,
  • de tuin
  • zoekend naar herinneringen
  • Genoeg info over dit stukje levensgeschiedenis
  • proud_of_nala
  • Gebed
  • marinas masters
  • film-mooi hoor
  • film
  • marinas masters
  • relax muziek tussen door
  • Ik
  • Laat...
  • Jeugd
  • childcry
  • emotionele gevolgen na zo iets
  • Het blij vrolijke meisje bleef ik steeds
  • maar die handen van die beste man
  • orgelles
  • dit was even wat tussen door
  • Een vertrouweling
  • weer veilig
  • zomaar geschrijf over die tijden-
  • klein ding
  • het psychologisch beeld verandert
  • voor jou misschien?
  • de vlinder die rups werd en in haar coconnetje wegkroop
  • op vlinderjacht
  • sprookjes schrijven
  • De grote zandbak
  • mijn veilige plekje
  • Zondag morgen samen naar de kerk
  • mijn eerste jaren
  • het kleine engeltje
  • ram-slang
  • Ja ...
  • Lichtpuntje in een wonder (lijk) e wereld
    Lichtpuntje
    in een wonder (lijk) e wereld
    26-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.op vlinderjacht



    onschuldig als ik was
    spelend en ravottend
    blij en welgemoed


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sprookjes schrijven
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De boeken van
    Grim en Anderson
    van alles hadden
    wij in huis
    heerlijk
    vond ik dat
    lezen,
     maar ook om
    zelf te schrijven
    Zo had mijn jongste broertje last van leesblindheid en las achterstevoren.
    Toen heb ik voor hem in een schriftje hele leuke verhaaltjes geschreven,
     erbij getekent en ging ze dan voorlezen, wat hij erg waardeerde.

    Sla ik zowaar een stukje over..
    de kleuterschool!
    De school was toevallig net tegenover ons huis gesitueerd in een
    heel groot oud gebouw, midden in-ook hier weer een enorme bosrijke tuin
    Veel weet ik er niet meer van af
    Woorden als:
    palmpaas-optocht, laarensokken,sterre-tuinkers en citroen.
    Liever bleef ik thuis en vluchtte wel eens stiekem naar huis.
    Maar meneer Dupré, de tuinman van de baronesse
    waarvan het boeltje was, kwam me dan eillings weer ophalen
    en daar ging ik dan maar weer!
    De lagere school
    Ook hier weet ik niet zoveel meer van
    dan de kleine anekdotes
    Zoals de allereerste dag-dat kleine jongetje dat zo verdrietig was en die ik wel wilde troosten, zoals de  leidraad door mijn hele leven liep,
    troosten en mijzelf vergetende.
    Het jongetje, die stoer wilde zijn en mijn nieuwe pop zijn schedel brak.
    Jarenlang werd ik door deze scheur aan hem herinnert en bleef mijn beeld over hem, niet al te mooi bewaard.
    De schooltandarts en mijn angst tot op heden toe.mijn weglopen daar weer.
    De ijsbal, die ze tegen mijn oog aangooide, met een stukje grint er in.
    k'Zie me ineens heel fijntjes, netjes tussen de lijntjes, met kroontjespen en echte inkt, de letters naschrijven
    Van Aap, noot en mies.
    Hier weet ik van dat het voor mij was van groot belang,
    dit heel erg mooi te willen doen.
    Gelukkig maar, mij schrijven bleef dus netjes en goed leesbaar daardoor.
    Wie weet het nog, dat kleine vakje in je lessenaar, het potje inkt en de pennelap, veelal naaide ik  ze zelf.
    Vreemd, toen mocht ik van mijzelf al niet knoeien en hing het puntje van mijn tong haast buitenboord.
    Juffrouw van Dam en Juffrouw Franken.
    Meester Bargeman.
    Hoe is het mogelijk, deze namen wist ik toch echt nooit meer en ineens zie ik ze allemaal weer voor me, dat is dus een heel goed teken, want door enkele vervelende gebeurtenissen uit mijn jeugd, was ik een heel stuk kwijtgeraakt, wat nu spontaan begint te herleven...pfff- ff beven!


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De grote zandbak

    Vlak naast het kantoor van mijn vader
    de grote zandbak van 10x5 met een uitloper in een punt
    Daar zaten we wel heel erg graag
    omringd door een stenen muurtje en een trap ertussen
    van dat muurtje zijn de meesten
    van ons al wel afgevallen ook.
    Vanaf zijn bureaustoel
    zag hij toe, hoe wij daar heerlijk aan het taartjes bakken waren.
    En wij natuurlijk blij
    met zijn aandacht
    trots liet hij door dat raam alle  bezoekers, zijn schare zien.
    De tuin was ook echt niet verkeerd.
    Heel groot en ruim en flink omheind.
    Bomen om in te klimmen,
    paadjes om door te crossen met de grote trapauto en kinderwagens.
    verstoppertje spelen was daardoor ook extra leuk en tikkertje.
    Rennen en vliegen
    maar toch ook bedaard.
    Meestal gingen wij als gezin
    de zondagmiddag
    wandelen door het Gelders Landschap.
    soms met en soms zonder onze moeder
    Die verdiende wel eens een middagje rust en vader had dan ook eens wat meer tijd voor ons.
    Die wandelingen waren wel heel aangenaam.
    Allemaal wilden we wel naast hem lopen
    ons voorbeeld
    en tegelijkertijd speelde hij dan zijn spel met ons.
    sommige hadden het door en anderen bij lange na nog niet
    dat hing natuurlijk van je leeftijd af.
    Spontaan vonden wij nl heel wat schatten
    door de kabouters weggelegt
    hier een paar centen, daar een dubbeltje of een kwartje
    ons zakgeld werd als in droom verdeeld
    Onze vader hield alles goed in de gaten, ieder kreeg zijn beurt.
    spannende tochten werden het zo
    met sprookjes en verhalen
    uitleg over bos, dier en heide
    We dartelden als vlinders in het rond
    gezellig en gezond


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijn veilige plekje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Dit is het dan
    Mijn eigen stekje
    Samenzijn met
     mijn vader
    Achter zijn bureau
    lag een zakje met
    koffieboontjes
    zo nu en dan
     snoepte hij hiervan
    en wat ook zo lekker was
    potterlinia
    zwarte dropjes
    zijn extra zakdoek
     rood met een blauwe rand
    voor kinderneuzen
    en oogjes



    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zondag morgen samen naar de kerk

    Mijn ouders hadden geen auto,
    dus gingen we zondags'morgens altijd
    samen met de trolliebus naar de kerk.
    De jongens in grijze broek en blazer
    de meisjes met gesmokte jurkjes en lakschoentjes.
    Wij kinderen vonden die uitstapjes met elkaar in die grote trolliebus,
    heel erg leuk.
    De kleintjes gingen dan eerst naar zondagschool en de groteren mochten
    mee met de grote mensen naar binnen.
    Allemaal met een paar pixieboekjes in hun handen.
    Terwijl de dienst gaande was,
    werd daar dan stilletjes uit gelezen en onderling geruild.
    Mijn jongens verging het later net zo.
    Nog stapels van die kleine boekjes
    liggen bij ons op zolder
    hieruit hoop ik dan ooit mijn a.s. kleinkinderen uit te mogen voorlezen.
    Tijdens die zondagschool,
    dat vergeet ik nooit meer..
    mochten we allemaal om de beurt een dubbeltje in een negerpoppetje doen,
    waarna hij dan met zn koppetje knikte.
    Ook weet ik me te herinneren dat er ook een heel groot wandbord hing
    en dat de bijbelse verhalen dan steeds werden begeleid door het opplakken van vilten figuurtjes hier op.
    Spannend kon de juffrouw daar dan vertellen en niemand van ons heeft het
    ooit in zijn hoofd gehaald om daar niet naar toe te gaan.
    Met de kerst werden er voorstellingen gegeven, net als overal elders.
    Het oefenen van allerlei, vond ik wel heel erg leuk,
    maar als we dan ineens echt op het podium moesten verschijnen, voor al
    die mensen, zakte mij de angstbibbers in de benen.
    Dit was echt niks voor mij:
    plankenkoorts
    nog steeds zelfs
    Na afloop kregen we dan allemaal een mooi voorleesboek kado
    geschreven door W.G.van de Hulst.jr.
    kinderboekenschrijver:
    Voetstapjes in de sneeuw
    het weggetje door het koren
    Bob, Bep en Brammetje
    wie kent ze niet!
    al met al
    een goede start.
    Alleen nam ik het persoonlijk heel erg veel te serieus
    Mijn hele jeugd was God steeds heel erg dichtbij
    zag en hoorde alles
    never-nooit durfde ik dus iets
    stouts te ondernemen
    maar wat beroerder was
    nog niet eens stout of boos te denken
    het engeltje bleef engeltje!
    verder zat ik, toen ik zelf ook wat ouder werd, heel dicht naast mijn vader.
    Zingen dat die man kon
    Gelijk de parelvissers!
    dan snoof ik stilletjes zijn aftershave op en gluurde naar al de mooie weefsels van zijn kostuum
    trots als een ouwe aap
    papa, mijn vader
    een echt grote persoonlijkheid
    en heel warm meelevend mens
    Mijn grote voorbeeld en liefde.


    >> Reageer (0)
    25-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijn eerste jaren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Eerst maar eens
     terugblikkend
    op de kinderjaren
    en wat dromen
     over toen!
    Grote trappenhuizen
    stil zijn in dat
    hele grote huis
     de klant koning
    zij waren ons brood!
    Wij bleven dus als kinderen in onze eigen behuizing,
    samen met het kindermeisje leefden we 
    daar best wel heel leuk.
    Mijn vaders kantoor grenstte aan onze afdeling en achter zijn rug was een luik,
    waardoor hij af en toe eens een grapje door bezigde en heel soms mocht ik bij hem zitten, het liefste deet ik dat dan aan zijn voeten en luisterde naar zijn gesprekken met de mensen die kwamen,zoals klant, vertegenwoordiger.
    Wat was ik gek met hem, heel erg trots op deze fijne man en ik keek dan ook  erg tegen hem op, want in die tijd hield je als kind je mond en mocht je je nergens mee bemoeien.
    Zijn moeder, onze oma, woonde recht tegenover ons, vaak gingen we bij haar buurten en gezellig op afstand  kijken, naar alles wat er zoals bij ons thuis binnekwam.


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het kleine engeltje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    Als klein meiske werd ik dus verzorgt door een kindermeisje, Thea, die ons zes kinderen steeds op een rijtje zette en als vogeltjes om beurten een hapje eten voerde.Nog hoor ik haar zeggen tegen mijn kleine broertje...en daar komt een vliegtuig aangevlogen en ga zo maar door.
    Haar hele trucendoos werd leeggetrokken en wij vlogen er steeds weer in!
    Met z'n allen in het grote bad, terwijl we speelden zagen we dan haar aan de gang met de grote wringer die daar ook in die grote badkamer stond, alles ging zo tussen neus en lippen door, gelijk wij door de ruwe handdoeken heen getrokken werden.
    Mijn moeder werkte hard en daardoor was het voor haar nodig om tegen de middag een klein middagdutje te doen.
    En omdat het natuurlijk in een groot gezin altijd wel wat roerig was, kreeg zij een heel leuk klein houten huisje in de tuin.
    Het "Vossenhol"genoemd !
    Een verboden stekje voor ons kinderen.
    Het was dan altijd een heel groot feest
    als we daar dan ens werden genodigt voor een klein kopje thee
    of iets anders gezelligs.
    Mijn moeder was al vanaf haar jeugd een astma patiente en kon beter in het bedrijf meewerken ,dan de zorg voor de kinderen.
    Juist doordat zij zo snel benauwd werd
    zijn mijn ouders in de bossen gaan wonen,
    maar bleek het wonen in het bdrijf zelf
    toch wat te ingewikkeld, naarmate er meer kinderen kwamen.
    Toen ik dus zo'n 7-jaren jong was,
     werd er daarom voor ons als gezin
    een heel mooie houten bungalow gebouwd.
    Voor onze moeder een ware uitkomst.
    Haar gezondheid ging er op vooruit.
    Ik zie het nog helemaal voor me
    een zweedschâlet, waarvan wand na wand
    achter elkaar en heel snel
    in elkaar werd gezet.
    Op de grote schommmel in onze ruime tuin
    keek ik dan met heel veel nieuwsgierigheid uit, hoe dit allemaal verliep.
    Momenteel heeft het huis
    welke steeds iets groter werd, naarmate wijj kinderen ouder werden
    zijn dienst gedaan
    en zal het eerdags weer de tuin uit gaan.


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ram-slang

    Mijn ouders hadden indertijd een groot bedrijf, waar wij aan huis woonden.
    Beiden waren er werkzaam en kregen met heel veel mensen van doen, vandaar dat wij kinderen verzorgd werden door een kindermeisje en tevens de maaltijden kregen vanuit een grote keuken.
    Ikzelf werd als rammetje geboren,in het jaar van de slang.
    eerlijk gezegd een hele fijne combinatie; al zeg ik het zelf.
    In iedere geval was en ben ik wel heel tevreden met mijn zijn,
    toen en NU.
    Doordat ik dus met de helm op geboren was,
    heb ik altijd wel meer geweten
    en was het leven ten dele
    wel aangenaam
    vanwege dit Weten.
    In volgende berichtjes zal ik trachten een aantal anekdotes op te halen
    voor mijn twee zonen
    waarvoor ik dit schrijven ben begonnen.
    Ons leven later heeft nl zoveel
    veranderingen moeten ondergaan
     verschrikkelijk veel
    belevenissen en ervaringen rijker
    daardoor, maar tevens ook onbegrijpelijk
    zwaar zo af en toe
    dat het voor hen wel fijn is
    om de opbouw van hun moedertje
    mee te kunnen gaan leven
    en hun eige leventje op een rit
    voor meer inzicht en wijsheid
    en zomaar
    omdat het leuk is
    Het samen zijn met mijn zonen
    "dijken van mensen"
    is een rijkdom gebleken
    waar je U tegen mag zeggen


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ja ...

    Ja,dat ben ik !
    Als een heel klein sterretje
    kwam ik deze wondere wereld binnen.
    Met als doel
    een Lichtpuntje voor mijzelf
    en velen te mogen zijn.
    Mijn eigen ouders heb ik mogen uitkiezen en mijn 4 broers en zus.
    even als alle levenslessen
    die ik zou gaan tegenkomen
    om te groeien
    en sterker te worden dan ik kwam
    om weer te mogen opgaan naar het Licht
    als mijn taak hier zou zijn gedaan.
    Als een speer werd ik geboren
    gelijk een draaikolk met de helm nog om mijn bolletje.
    Mijn oudste broer zei direct
    het lijkt wel een gevilt konijn.
    Heel teer van huid en doorschijnend.
    Geen kind hadden ze aan mij.
    Altijd lief, vrolijk en blij.
    Mijn keus viel op een christelijk gezin welke elke zondag trouw naar de baptisten gemeente ging.
    Mijn vader uit een heel andere hoek,
    dan mijn moeder.
    Hij was fijn-edelsmid en zij zong
    en ging naar de kunstakademie.
    Voorburg en Dordrecht.
    Beide uit goed gesitueerden,
    maar wel heel anders grootgebracht.
    Mijn vader had nog een broer en een zus en mijn moeder was er ééntje uit dertien op een rij
    en deze leefden wat meer vrij.
    Haar vader-GroteVader-zat in het hout.
    Zijn ouders hadden speelgoedwinkels.
    en kwamen van een deftiger tak!
    Al doende en dus..
    het kleine meisje groeide op
    beschermd,als een gouden vogeltje
    in een  kooitje

     
    wel heel liefdevol en warm


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lichtpuntje in een wonder (lijk) e wereld
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



    Lichtpuntje in een wonder(lijk)e wereld


    >> Reageer (0)


    Foto

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Archief per week
  • 23/04-29/04 2007
  • 11/12-17/12 2006
  • 21/08-27/08 2006
  • 03/07-09/07 2006
  • 26/06-02/07 2006
  • 19/06-25/06 2006

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!