Afgelopen zaterdag heb ik een knooppuntenroute gereden en wel de volgende knooppunten: 38,82,62,75,37,76,77,24 en hij is ongeveer 12.5 kilometer lang.
Je gaat door een heel mooi natuurgebied de Beekvliet en erve Giekink en vele mooie bospaadjes. Het is met scooty goed te doen, al moet je op 1 specifiek bospad wel je toeter gebruiken voor evt tegenliggers, omdat het pad daar en smal en dichtbegroeid is. Maar het is allemaal goed te doen en ik vond het puur genieten.
Knooppunt 38 begint op de Walstraat, helaas ligt die de komende weken eruit ivm nieuwe bestrating, maar daarna kunt u hem gewoon daar beginnen. Het eerstvolgende punt is knooppunt 82 en die kunt u bereiken via de Burgermeester Bloemersstraat, helemaal uitrijden richting Ruurlo en daar ziet u vanzelf het goede knooppunt.
Onderweg is er veel te zien, oa twee kastjes en kraampjes waar je wat kopen kunt, ik heb het boekenkastje en de stenen kast gefotografeerd, maar je kon ook eieren kopen en kersen, zie foto 1 en 2
Ik had het al over bospaadjes, dit is de smalste, zie foto 2, maar hij is goed te doen, mits je met beleid rijdt. Meer foto's van bospaadjes en landweggetjes vind je op https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/. Eén ander pad wil ik u hier niet onthouden, die vond ik zelf erg mooi, al is hij hier op de foto niet zo mooi als in het echt. Je kwam van het licht in het donker en in de verte weer licht, het leek net een natuurlijke tunnel, met aan het einde het licht dat je duidelijk uitnodigde om te komen, foto 4
Ook kom je langs een bosvijver, maar hiervoor moet je een keertje een afslag maken, bij het bord voetveer en picknicktafel. Ik heb ze beide niet gezien, omdat ik niet zo ver durfde te gaan, maar het bosvijvertje is zeker de moeite waard om even te bekijken. zie foto 5.
Zoals ik al zei kom je over erve Gierking, hier het informatiebord, zie foto 6
Dat het een nat voorjaar was en nu ook nog is, merkte ik aan de paddenstoelen die ik nu al tegenkwam, dit vond ik de mooiste, zie foto 7
Bijna aan het einde van de route kom je over een stuw in de Berkel. De Berkel kent meerdere stuwen om het hoogteverschil te overbruggen, zie foto 8 en 9. De Berkel is ook te bevaren met de Jappe, een Berkelzomp, lees hierover in mijn vorige blog.
Ik kan met recht zeggen dat dit een mooie route was met veel natuur, weinig autoverkeer en goed begaanbare wegen. Je kunt een versnapering nemen bij museum Lebbenbrugge, zie vorige blogs. Verderop is geen wc mogelijkheid, maar gelukkig was er een Dixie open bij een huis wat nieuwe gebouwd werd, maar ja die staat er natuurlijk niet altijd.
De volgende knooppuntenroute staat ook al in de planning, ik hoop hem vrijdag te kunnen rijden, afhankelijk wat het weer gaat doen en anders volgende week. dus ik zeg jullie tot ziens en heb een vrolijke week.
Afgelopen week heb ik gevaren met de Jappe, een Berkelzomp. Een Berkelzomp was vroeger een boot waarin goederen werd vervoerd.
In 1987 was het de heer Thomas Lijfering die een stichting in het leven riep om de Jappe weer na te laten bouwen om opnieuw de Berkel te bevaren, dit keer geen goederen, maar mensen, hoofdzakelijk toeristen. Het ging zo goed dat er nu ook zompen varen in Eibergen, Almen en Lochem. Om de man te eren is er een brug naar hem vernoemd.
In Borculo kun je als mindervalide goed terecht, want het is de enige zomp waar je met een stoeltjeslift in de boot terecht kunt, waar ik uiteraard gebruik van heb gemaakt, zie foto 1 voor de stoel.
De Jappe wordt begeleidt door 2 schippers, de ene vaart, in mijn geval schipper Gerrit, zie foto 2 en de andere schipper was Gerard, die een mooi verhaal verteld met leuke anekdotes en wetenswaardigheden en de Jappe af en toe van de kant duwt, zie foto 3.
Je vertrek vanaf de loods, in mijn geval letterlijk binnenin de loods, maar de overige gasten er net buiten aan de wal naast de loods, zie foto 4
De Jappe is een fluisterboot, hij gaat op accu's en echt je hoort hem nauwelijks, je hoort wel dat hij in het water glijdt, dat vond ik een heerlijk rustgevens gevoel en zo hoor je de vogels ook des te beter. De vaart duur een uur en ik vond het echt de moeite waard. Opgeven kan bij de VVV en betalen kan zowel daar als bij de schippers zelf. Zo op de bonnefooi kan niet. Een vaartocht kost €6.00.
Je komt oa langs een stuw, daar mag niet meer gevaren worden en dat zie je aan de gele ballen, dit ivm gevaarlijk terrein, zie foto 5. Ook kom je langs het vogeleiland, foto 6. Wij hadden blijkbaar geluk, want we vaarden om dat eiland heen en het was echt net of je in de Biesbosch vaarde. Op mijn X site heb ik een filmpje geplaatst, die kan ik hier helaas niet plaatsen. Maar voor wie mij kent, weet mij wel te vinden en anders even een berichtje achterlaten, dan leid ik u er naar toe.
De Berkel is een heel rustig riviertje, soms varen er kano's, maar die hebben wij niet gezien. Om een impressie te krijgen zie foto 7 en 8. Ook zijn er diverse dieren gespot, zie foto 9. Veel watervogels met jonkies, dit was volgens mij een fuut. Anderen zagen ook libelles vliegen, maar mijn ogen waren te slecht, dus die heb ik niet gezien.
Het was een mooie vaartocht en voor degene die dat wilde kon je ook nog een bittertje kopen, maar ik drink geen alcohol, dus dat heb ik overgeslagen.
De Berkelzomp heeft dagelijks een instapvaart in de morgen en in de middag. Daarnaast ook andere vaarten waar je je voor op kunt geven, zoals een stadrondvaart, een nachtrondvaart, vaarten voor groepen etc. Kortom een echte aanrader als u Borculo bezoekt.
Meer informatie kunt u vinden op de site van de Berkelzomp https://www.stichtingberkelzomp.nl.
Voor meer foto's kijk op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03
De volgende blog kan ook gemaakt worden, want ik heb gisteren een mooie fietsknopentocht gereden, daarover later deze week meer, dus hou mijn site in de gaten, als u mijn blogs leuk vindt.
Gisteren heb ik de wandeltocht Oud Borculo gereden, een tocht van 8.5 km, deels door de oude stad en deels in een mooi buitengebied. Het boekje is te verkrijgen bij de plaatselijke VVV voor €1.95. De VVV zit aan de Hofstraat nummer 5
Start en eindpunt is het gemeentehuis aan de Marktstraat 1. Het ligt naast het busstation, dus met het openbaar vervoer ook goed te bereiken. De tocht is goed te rijden met een scootmobiel, echter er zijn 2 punten waar je niet door kunt ivm hekjes en een bospad dat ik niet vertrouwde, ik vermeld in de route een aanpassing, zodat je hem toch goed kunt volgen.
Het eerste gedeelte gaat dus door de oude binnenstad, voor foto's en verslag verwijs ik u naar het vorige blog over de fotoroute Borculo.
Bij punt 6, even goed tellen ga je als volgt: Als je ziet dat het pad hekjes heeft ga je links af, je komt nu op de Burgermeester Bloemerstraat, hier ga je rechts en bij de grotere weg weer rechts, richting de Berkelzomp. Als je die bereikt heb ga je daar naar toe en kun je weer verder met punt 9.
Je rijdt dus nu naar de loods van de Berkelzomp, ik hoop hier mogen een rondvaart mee te maken, dus volgende week vertel ik hier meer over. Maar je kunt alvast een idee krijgen via foto 1 en 2
Nu moet je even opletten, want het is wat onduidelijk beschreven heb ik gemerkt. Je komt op een gegeven moment bij de 1e brug, vlak ervoor kun je een wandelpaadje volgen, hier moet je in en dan de derde brug over. Ga je via de klinkerweg dan kom je er niet, heb ik gemerkt.
Op een gegeven moment kom je langs de dikste en oudste iep van Nederland, zie foto 3. De iep is 24 meter hoog, heeft een omtrek van 6 meter en is geplant tussen 1830 en 1840.
De 2e alternatieve route, ik wilde nl het bosje niet in, met de natte wegen, dus ben rechtdoor gegaan, de Galgenveldsedijk volgen. Bij de kruising van de Lebbenbruggedijk ga je rechtsaf, tot je bij museum De Lebbenbrigge komt, foto 4. Ook dit museum staat op mijn verlanglijstje, dus later meer, hou dus mijn blogje in de gaten.
Je kunt nu de route weer verder volgen, houdt het museum aan je rechterhand, dus je gaat weer terug richting Borculo.
Iets verderop kom je langs het Galgenveld, foto 5, dit was vroeger een object voor de werkverschaffing in 1934, toen was het een openlucht zwembad. Tegenwoordig is het een combinatie van zwembad voor de plaatselijk waterpolovereniging en een openluchttheater. Ook daar ga ik in juli heen als er een opvoering komt van een plaatselijke vereniging, ook daar over later meer. Het heet Galgenveld omdat tot 1795 dit de plaats was waar de veroordeelden tot de doodstraf opgehangen werden.
Eenmaal in Borculo kom je langs het cycloonpark. Bijna 100 jaar geleden was hier een cycloon. In ongeveer 10 minuten tijd werd Borculo vrijwel geheel verwoest, er waren drie doden te betreuren en vele gewonden. Deze ramp werd landelijk bekend, omdat het de 1e landelijke inzameling was en dat werd georganiseerd door de plaatselijke burgermeester de Muralt. In dit park staat een kunstwerk, wat de cycloon symboliseert. Foto 6
Ook nu kom je weer langs de sluis waar ooit Berkelzompen in hebben gevaren. Een maal bij de kerk kom je nog een kunstwerk tegen wat herinnert aan de cycloonramp. Daarna ga je via de synagoge en de voetbrug weer naar het park van het gemeentehuis.
tot zover mijn verslag van deze route, het is echt een mooie route oude gebouwen en straatje in combinatie met mooie natuur en landelijke weggetjes en paden. Tot volgende week
Gisteren heb ik de Fotoroute gereden, dit is een wandelroute wat 2 km lang is en met de scootmobiel goed te doen is. Je kunt een boekje verkrijgen bij de VVV voor €1.95.
In dit boekje zie je een plattegrond met een routelijn en fotopunten, die naast de plattegrond genoemd wordt, het zijn er in totaal 11, ik vond ze zeer de moeite waard en zal ze hieronder beschrijven.
Startpunt is de Joriskerk aan het Muraltplein, dit is een PKN kerk, zie foto 1. Ik wil die nog gaan bezoeken omdat er op dit moment ook een expositie is, dan combineer ik 2 dingen en de kerk bewonderen en kijken wat er geexposeert wordt, daarover dus later meer.
Het tweede punt is de Synagoge, foto 2, die staat ook nog op mijn verlanglijstje, maar ik heb in de krant gelezen dat hij gerenoveerd wordt en pas in september weer open gaat. Het gebouw stamt uit 1877 en van de buitenkant is hij al indrukwekkend om te zien. Ik ga in september ook zeker kijken hoe het er van binnen uit ziet en dan ga ik er uiteraard ook uitgebreid over vertellen.
Via een leuk klein straatje kom je bij de Hofweidebrug, zie foto 3. Momenteel zijn ze met de weg bezig, maar ik kon hem goed zien en fotograferen. De naam van de brug dient zijn naam aan de Hofweide, waar vrouwen vroeger hun was bleekten. Nu is het een mooi park, waar ik regelmatig doorheen rijdt als ik naar het centrum of de supermarkten wil.
Je wandelt een stukje door het park langs het water en komt uit bij de Mr J P Drostbrug. De heer Drost was burgermeester van 1940 - 1943 en van 1945 - 1958, zoals je op de plaat kunt lezen. Zie foto 4
Je volgt het water een klein stukje en komt door een mooi straatje, de Lange Wal en komt uit bij het voormalig gemeentehuis, nu zit daar het Kristalmuseum, lees mijn vorige blogje, waar ik uitgebreid vertel over dit museum.
Via de Korte Wal kom je opnieuw bij een bruggetje, ditmaal een houten bruggetje, dat gaat naar het Eiland. Daar vind je de Schutsluis, foto 5. Hier kwamen de Zompen, berkelschepen door. Ze komen niet meer door de sluis, maar er wordt nog wel gevaren met de Berkelzomp en ook dat staat nog op mijn verlanglijstje, maar daar moet het weer meewerken en dat doet het nog niet echt.
Via een mooi paadje kom je uiteindelijk uit bij de dubbele watermolen, foto 6. Hij draait ook nog, althans één van de twee. In deze molen is ook een restaurant gevestigd. De molen wordt al in 1552 genoemd, dit is dus echt een oud stukje Borculo.
Daarna loop je via een mooi straatjeen komt uit bij het Spuithuis, zie foto 7. Dit was het gebouw van de plaatselijke brandweer en stamt uit de 16e eeuw, tegenwoordig hebben ze een mooi pand aan de rand van het dorp, waar ze sneller en makkelijker kunnen rijden.
Dan loop je een eindje door het stadje en komt uiteindelijk uit bij de oude Haven, foto 8, ik verwacht gezien de naam, dat hier vroeger de haven was van de berkelzomp. Hier kun je meteen even pauze houden op het terras van het cafetaria de Hoeksteen, ik heb dat in elk geval wel gedaan en genoten van een walnotenijsje.
Via de Oranjerie kom je uit bij de Hofpoort, dit was het begin van het vroegere kasteel en dateert van de 1e helft van de 17e eeuw. Daarna loop je recht tegen de VVV en het brandweermuseum aan. Hier kom ik later ook op terug. Bij de plaatselijke VVV kun je dus deze en andere routes kopen en kun je je aanmelden voor een vaart met de berkelzomp.
Meer informatie kunt u ook lezen op de website https://achterhoek.nl/fotoroute-borculo, hier vindt u ook de route en de beschrijvingen, maar ik zou het boekje kopen, tenslotte wordt dit moois allemaal in stand gehouden door geld wat onder andere van de VVV inkomsten komt.
Tot zover mijn route, ik hoop dat ik u genthousiasmeerd hebt en dat u deze wandeling ook een keer maakt, het zij te voet of met de scootmobiel, in elk geval veel plezier.
Het is alweer even geleden dat ik van me heb laten horen, maar er is in die tijd ook veel gebeurd, oa ben ik verhuisd en dat bevalt me goed. Ik heb nu de tijd aan mezelf en heb met mezelf afgesproken dat ik elke week een middag of morgen erop uittrek, hetzij in de natuur, hetzij in een museum of ander cultureel gebouw. Dus hou mijn blogje in de gaten als u iets van mijn omgeving wil zien.
Ik begin vandaag met het Kristalmuseum in Borculo. Dit is gevestigd in het voormalige gemeentehuis, zie foto 1
Het kristalmuseum is een grote verzameling van kristallen, mineralen, edelstenen en fossielen, echt in alle kleuren en maten, maar daarover zo meer.
Helaas is het museum maar gedeeltelijk toegankelijk voor mensen met een lichamelijk beperking, ze hebben nl geen lift. Daar staat wel tegenover dat je gereduceerd tarief krijgt en echt het is meer dan de moeite waard. Niet alleen zijn de mensen erg aardig en geven je informatie, maar de collectie is ook echt het bekijken meer dan waard
Als je binnenkomt en je hebt entree betaald, dan zie je eerst een vitrine met hele mooie bijzondere fossielen en stenen, ik hoop dat ik het zo mag noemen. Zie foto 2. Iets verderop zie je een vitrine met allemaal mijnlampen, want veel stenen worden gehaald uit mijnen, zie foto 3
Het volgende hoogtepunt is een mijn die ze hebben nagebootst, zie foto 4, als je je fantasie gebruikt, waan je je echt even in een mijn en zie je alle mijnwerkers zwoegen en ploeteren om de stenen te bikken.
Van de mijn kom je in de galerie, hier vindt je tal van kristallen, edelstenen, mineralen en fossielen, die je ook kunt kopen. Dit zijn allemaal stukken die ze teveel hebben om tentoon te stellen. Zie foto 5
Wat is nu het verschil, ik citeer uit hun eigen folder:
Kristallen ontstaan door een perfecte opbouw van moleculen en kennen een enorm scala aan vormen. Door temperatuur en druk krijgt iedere steen zijn eigen unieke vorm. Een kristal heeft miljoenen jaren nodig om zijn schitterende vorm te krijgen.
Edelstenen zijn zeldzame mineralen. Meestal worden ze bewerkt en verwerkt tot sieraden en sierobjecten. Je kunt denken aan diamanten, robijnen en saffieren. Ze kunnen in diverse vormen worden geslepen
Mineralen onstaat door allerlei verbindingen uit chemische elementen. De meer dan vierduizend verschillende mineralen tonen elk hun pracht aan vormen en kleuren bv bergkristal, paarse amethyst, groene malachiet of rozenkwarts.
Fossielen zijn resten en sporen van planten en dieren die geconserveerd zijn in gesteente. In het museum vind je een enorme collectie zoals versteende varens, vissen, schelpen, ammonnieten, haaientanden en restanten van bomen.
Tot zover de citatie uit de folder.
Van de galerie kom je vanzelf in de shop, hier vindt je van alles voor grote en kleine prijsjes. van sieraden tot steentjes om bij je te dragen of ergens neer te leggen, zie foto 6. Zelf heb ik 5 steentjes gekocht voor de prijs van €7.00. Ik kon ook een tijgeroog kopen wat correspondeert met mijn horoscoopdier, maar ik koos dus voor een paar steentjes, zie foto 7.
Voor de kinderen is er nog een leuke actviteit, ze hebben nl voor elke leeftijd een speurtocht en op het einde mogen ze ook nog goud wassen, zie foto 8 en dat uiteraard meenemen.
In de prijs inbegrepen zit ook een kopje koffie of thee en dat kun je gebruiken in een speciale koffieruimte, ook dit is de moeite waar om te bekijken en ondertussen genieten van je consumptie met een lekker stukje koek erbij.
Helaas kan ik niet vertellen hoe het er boven uit ziet, maar ik ben aan het oefenen om trap te lopen, dus wie weet kan ik aan het einde van het seizoen ook de bovenruimte nog eens bezoeken en beschrijven.
Nog even wat practische informatie:
Het is dus voor jong en oud, het heeft een ruime parkeergelegenheid, het heeft een koffiekamer, er is gelegenheid voor een groepsarrangement of voor een leuk kinderpartijtje en dus deels rolstoeltoegankelijk. Het museum is niet altijd open, daarvoor raad ik aan om hun website: www.kristalmuseum.nl te raadplegen. De entree bedraagt €13.50, dit is incusief een consumptie. Voor de kinderen geldt dezelfde prijs, maar dit is met ingebrip van speurtocht, goud en edelwasserij en ze mogen ook nog een geode kraken. Daarnaast mogen ze de gevonden steentjes houden en krijgen ze ook nog een goudzoekersdiploma. Deze prijzen als je online reserveert, aan de kassa betaal je een euro meer.
Dit was dan mijn bezoek aan het kristalmuseum, ik hoop dat ik u geënthousiasmeert heb en dat u, als u in de buurt bent, ook zeker een bezoekje brengt aan dit museum, zoals ik al zei, meer dan de moeite waard.
Ik hoop u volgende week weer te zien met een nieuw blogje over iets cultureels of natuurlijks, fijne dag.
Vakantie Weissenhorn Beieren van zondag 17 september tot donderdag 21 september
De afgelopen week zijn we er even 5 dagen tussen uit geweest, mijn moeder werd in juli 80 en dat hebben we dus met een paar dagen Beieren gevierd.
Dag 1 zondag 17 september
We gingen als vanouds weer rond half 7 op pad en waren om kwart voor 7 uur aan de grens Om 7.30 waren we op de autobaan, dat is wat vroeger als anders, omdat we nu een andere autobaan genomen hebben. We ontbeten bij een rastätte genaamd Königsfort West in Rösrath. Helaas viel het hier een beetje tegen, de broodjes waren oud en het beleg en keuze was ook niet zo denderend.
We moesten even naar een parkeerplaats om iets te controleren en daar zagen we dat er nog telefoonpalen bestonden, zie foto 1. We dachten dat in deze mobiele tijden de telefoonpalen wel uitgestorven zouden zijn, maar niet dus.
Bij Pforzheim hebben we een half uurtje in de file gestaan, reden was ons onduidelijk, maar we konden daarna weer rijden.
Rond 4 uur kwamen we bij ons hotel in Weissenhorn aan, ons hotel heette Zur Rose. Bij aankomst bleek er een communicatiefout te zijn tussen Voordeeluitjes en het hotel. Gelukkig werd het probleem door het hotel opgelost, omdat er nog kamers over waren die voor ons geschikt waren. In het verleden hebben we nog nooit problemen gehad met voordeeluitjes, maar dit was wel heel afgesmakt, ook de reactie van hun na onze klacht, was echt niet om over naar huis te schrijven. De volgende keer proberen we toch bij een hotel ter plekke te reserveren.
Afijn nadat we de sleutel gekregen hadden, hebben we eerst genoten van onze "vakantieborrel", ik zet dit bewust tussen haakjes omdat mijn moeder en ik alcoholvrij drinken, maar het was het eerste drankje ter plekke. We hadden overigens mazzel, want het hotel was eigenlijk gesloten, maar gelukkig mochten we toch een rondje bestellen.
We hadden een super mooi hotel, mooie kamer met alles er op en er aan, goede badkamer, heerlijk eten, zowel het uitgebreide ontbijt als het diner dat we daar 2 keer genuttigd hebben en het was ook nog eens goed betaalbaar. Ik heb veel foto's van het hotel gemaakt, zie mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/, daar staan overigens ook nog veel meer foto's. Ze hebben hun hotelnaam letterlijk genomen, wat we erg leuk vonden, overal zag je rozenbehang, de decoratie op de ontbijttafel was met rozen enz. Zie foto 2.
Gegeten hebben we bij Sharmas, een klein restaurantje met een terras, waar wij gezeten hebben. Ook hier kregen we een goede service, als voorbeeld, ik wil graag sla zonder saus of olie en mijn moeder wil een klein beetje olie en azijn. Hij bracht een schaaltje zodat we zelf konden toevoegen wat we wilden. Super toch! We hebben hier heerlijk gegeten.
Weer in het hotel heb ik mijn administratie gedaan en daarna heerlijk geslapen.
Dag 2 maandag 18 september
Na een heerlijke nacht, door de wekker gewekt, werden we met een zonnetje wakker. Daarna vorstelijk ontbeten, echt ze hadden hier zoveel keuze dat je echt moeilijk kiezen kon, ik heb daarom elke dag wat anders genomen, zodat ik alles een beetje kon proeven,
We hebben eerst het stadje Weissenhorn bekeken. Natuurlijk eerst naar de NKD gegaan, die kennen ze ook in Weissenhorn en ja ook hier weer wat leuks gevonden, ik had vakantiegeld gekregen van een lieve vriend en die heb ik besteed aan een mooi shirt en een truijurk. Daarna het stadje verkent. Weissenhorn is een mooi oud stadje met stadspoort, oud en nieuw raadhuis en een mooie kerk. Zie foto 3.
Nadat we dit stadje bekeken hadden wilden we in eerste instantie naar een smederijmuseum, maar helaas het was dicht. We besloten toen om de omgeving een beetje te verkennen. We kwamen oa in het plaatsje Edelstall, hier kon je duidelijk zien dat er een hele rijke boer geweest was, die naast een kerk ook andere panden had laten bouwen. Het straalde echt een beetje macht uit en authenticiteit uit, vond ik.
De omgeving van Weissenhorn lijkt een beetje op Limburg bij ons. Het is glooiend, de ene keer meer dan op ander plaatsen, je hebt naast het glooiende landschap ook echte heuvels, zoals die ook in Limburg zijn te vinden. het landschap bestaat uit veel maisland, maar ook veel zonnebloemenvelden, zie foto 4. Dit alles afgewisseld met bos en weilanden, hoewel we weinig vee buiten zagen. Verder leuke kleine stadjes en dorpen en daarbij valt op dat veel van die stadjes en dorpen witte huizen hebben. Ook zijn er verschillende soorten kerken, met ui-toren, met puntdak, met een soort van zadeldak, al noem je het niet zo. In Krumbach hebben we geluncht. Tegen half vier waren we weer in het hotel en hebben daar ook warm gegeten. ook dit was erg naar onze zin.
Dag 3 dinsdag 19 september
Vandaag wilden we in eerste instantie de barokroute rijden, wij hebben ook echt bordjes gezocht, maar konden het beide dagen niet vinden, maar we hebben toch leuke alternatieven gevonden. Vandaag zijn we zuidelijk van Weissenhorn geweest, richting Bodensee. Het was een erg mooie tocht, we hebben hele mooie kerken gezien en ook mooie dorpspanorama's. We zijn eerst naar Friedrichshafen aan de Bodensee geweest, maar op de één of andere manier konden we er niet komen. Dus iets verder gereden en daar kwamen we bij het plaatsje Immenstaad, daar hebben we de Bodensee wel gevonden, zie foto 5, je ziet in de verte de Zwiterse bergen. Daar hebben we ook een lekker ijsje gegeten en kon ik naar de wc. Er was ook een leuk winkelstraatje, met een groenteboer, waar mijn moeder kwetsen, appels en peren gekocht heeft. Ook hebben we daar een tweedehands winkeltje bezocht en daar heb ik een broek gekocht en mijn vader 2 kettingen. Bij dat winkeltje stond ook een mooie oude Morris uit 1948, zie foto 6. Voor de mensen thuis nog wat kaarten gekocht, in Weissenhorn hadden ze dat niet, of althans niet gevonden.
Via Biberach weer naar huis gegaan, Biberach was een mooi plaatsje. Nadat we in het hotel ons wat opgeknapt hadden zijn we op dinerjacht gegaan. Het hotel heeft nl. dinsdag gesloten. We zijn eerst in het stadje zelf wezen kijken, helaas ons vorige restaurantje had die dag ook gesloten en ook andere restaurants in de buurt, behalve de pizza, maar daar hadden we geen trek in. Bij navraag werden we gewezen op der Adler, een restaurant, bij een stadje verderop. Daar waren we in 1e instantie alleen wat lekker rustig was, daarna kwamen een paar luidruchtige vrouwen, maar ja daar kon de bediening niets aan doen. Het eten was echter verrukkelijk.
Dag 4 woensdag 20 september
Vandaag hebben we noordelijke omgeving bekeken, we hebben geprobeerd om de barokroute zoveel mogelijk te volgen, want we hadden een kaartje met de belangrijkste plaatsen erop. Dit was weer een mooie tocht, we hebben reigers gezien, ooievaars, zie foto 7, reeén, ook nu veel kerken en mooie natuur. We reden ook op een zandpad en dat gaf ons een prachtig panoramabeeld van Ulm, zie foto 8. Ulm is een hele grote stad. Dat hebben we even bekeken, maar zijn er weer snel uitgegaan, want dat was te groot, wij houden van landelijke kleine dorpjes en stadjes.
In het hotel hebben we weer lekker gegeten, dit keer een Schwabische Schweinepfanderl, dat leek wel een beetje op de Tiroler Gröstl uit Kirchberg.
Dag 5 donderdag 21 september
Omdat dit onze vertrekdag was, hebben we iets eerder ontbeten dan de andere dagen, nl. om 8 uur. We hadden de koffers gisteren al in de bus gepakt en het laatste voor we gingen ontbijten. Nadat mijn moeder betaald had, wat ons reuze meeviel, zijn we op weg gegaan. De autobaan was in de buurt dus konden we snel vaart maken. De reis verliep voorsppoedig, alle baustellen konden we redelijk tot goed doorkomen.
In Limburg aan de Lahn, zie foto 9, zijn we even van de autobaan afgegaan voor de lunch. We waren nl in de rastätte, maar dat vonden we niet zo geschikt. Maar goed ook, we hebben de stad een stukje kunnen bewonderen en we hebben lekker gegeten in de buurt van het station bij een plaatselijke bakkerij.
De reis verliep verder goed, bij Keulen stonden we uiteraard in de file, dat hoort blijkbaar zo en daar begon het ook te regenen, we gingen met regen weg tot Keulen en we eindigden met regen ook weer vanaf Keulen.
Ons laatste vakantiediner hebben we bij El Paso in Vreden genuttigd, dat was ook nu weer erg lekker. Daarna waren we met een kwartiertje thuis en dat was ook wel weer fijn. ik vind vakantie heerlijk, maar je weet ook weer wat je thuis hebt als je er dan weer komt.
Dat was het relaas van onze extra vakantie. Ik hoop dat ik dit jaar nog een toertje maken kan, maar dat is erg onzeker, omdat ik een paar drukke weken voor de boeg heb en ik niet weet wat het weer daarna gaat doen. Maar als u het leuk vindt, blijf mijn blogje in de gaten houden, want mijn moeder en ik willen ook in de herfstwinter periode een paar leuke uitstapjes maken.
Vandaag vertel ik jullie weer over een route uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen en ditmaal in de omgeving van Gorssel.
Ik moet er heel eerlijk bijzeggen dat de route niet helemaal gevolgd kon worden, deels omdat er een boom over een bospad gevallen was, deels omdat in de route vlonders waren opgenomen en dat risico durfde ik niet te nemen en het laatste probleem was een versmalling waar ze een paaltje voor gezet hadden, zodat alleen wandelaars er door konden.
Ik werd door mijn ouders gebracht naar Gorssel, ik had wel eens van de plaats gehoord, maar was er nog nooit geweest. Het is een mooi rustig dorp, wat denk ik bij een aantal van jullie bekend staat om museum MORE, zie foto 1. Dit is een kunstmuseum, ik heb het niet bezocht, omdat ik afgelopen vrijdag al het Mondriaanmuseum in Winterswijk bezocht had, zie vorig blogje en ik vond dat wel even voldoende.
Het 1e stuk kun je zonder problemen rijden en je komt vrijwel meteen langs een touwslagerij, zie foto 2. Deze touwslagerij bestaat al vanaf 1900 en is nu één van de laatste touwslagers in Nederland die nog in werking is.
De route vervolgt zich door bosrijk gebied en op een gegeven moment kom je over een wit bruggetje, foto 3, langzaam rijden. Links zie je villa Amelte, zie foto 4. Volgens het boekje zie je mooie vijvers, nu ik vond hem maar dicht begroeid, maar misschien was Truus er in een ander jaargetijde.
Ik heb blijkbaar de rechterweg gemist, dus ging ik op zoek naar een volgend ijkpunt, dat was tuinderij De Veldhof. Om hier te komen hoef je alleen maar aan het einde van de weg rechtsaf te slaan en dan kom je vanzelf over de spoorbaan en dan bij de tuinderij. op het kruispunt moest je een bospad in, maar daar kom je dus de omgevallen boom tegen.
Het volgende ijkpunt was Huis Joppe, hiervoor ga je bij de kruising bij de tuinderij rechtdoor en rijdt de hele weg uit, je komt nu bij de kruising bij de kerk van Joppe, zie foto 5. Dit is een mooie kerk en is te bezichtigen, zij het via tralies. Je hoeft niet perse naar het landgoed, maar als je dat wel wilt, sla je bij de kruising rechtsaf en het 1e pad weer rechtsaf. Via een mooie route zie je het landgoed op een gegeven moment mooi liggen, zie foto 6. Ik vond het de moeite waard en ben blij dat ik het even bekeken heb, je kunt het niet bezichtigen.
Wil je niet naar het huis rijden, dan sla je nu links af richting het boshuis, dus eerst het spoor over. Bij restaurant het Boshuis, kun je iets eten en drinken en naar de wc, niet onbelangrijk.
Route volgen tot wit hek "Huis te werken". Hier kunnen wij scootyrijders niet in ivm paal. Ik kon nu geen ijkpunt meer vinden en omdat het nog vroeg was, heb ik zelf een kleine route erbij gezocht, Hiervoor vervolg je de zandweg Amelteweg, bij de Veldhofweg blijf je links de Amelteweg volgen. Bij de kruising bij de manege volg je rechtdoor de Flierderweg, deze volg je tot de N348, deze weg steek je over, wel goed opletten. Je komt nu op de Quatrebrasweg, dit wordt later de Metrayweg. Die volg je tot je bij een kruising komt met een fietsknoopuntenbordje, hier ga je rechts de Valkenweg op. Alle kruisingen negeren tot je links of rechts kunt. Hier ga je rechts, dus laat je het bordje van de fietsknopenroute niet in.
Dan kom je weer uit op de Quatrebrasweg, hier ga je links en bij de 1e kruising meteen weer links de Eefdese Enkweg. Aan deze weg en de volgende weg zag ik veel ooievaars, ik heb er in totaal 14 geteld. Wat blijkt hier was vroeger een ooievaarskolonie en de ooievaars kwamen elk jaar weer terug, zie foto 7.
Aan het einde van deze weg ga je rechtsaf de Gorsselse Enkweg, je komt nu langs korenmolen Eesterhoek, zie foto 8 en 9. Deze weg rijdt je uit en net voor de grote weg kun je linksaf de weg vervolgen. Daarna de N348 oversteken en de Hoofdstraat inrijden, tot je weer bij het vertrekpunt komt.
Het is dus deels een route geworden van Truus en deels een stukje wat ik zelf uitgevogeld heb. Het is in elk geval de moeite waard, het 1e deel gaat door bossen en het 2e deel door weilanden en verre uitzichten.
Overigens als je het boekje wilt bestellen dan kan dat op https://www.gegarandeerdonregelmatig.nl/wandelgids/wandelen-in-de-achterhoek. Hij is voor €17.95 te bestellen.
Waarschijnlijk is dit de laatste scootytocht voorlopig of we moeten echt een Goldene Oktober hebben, want ik ga over anderhalve week naar Weissenhorn in Beieren, waar uiteraard ook een blog van komt en ook in de winter wil ik niet stil blijven zitten, hou dus mijn blogje in de gaten, als je dit leuk vind. Op X, voormalig Twitter kun je me vinden onder Jacqueline Annevelink en daar maak ik altijd bekend wanneer er een nieuw blogje online staat. Tot de volgende keer
Vrijdag jl. heb ik een bezoek gebracht aan het museum Villa Mondriaan. Ik was er nog nooit geweest en mijn vriendin is vrijwilligster daar. Toen ik opperde dat ik daar op zich wel oren naar had, zei ze dat ze een vrijkaartje had gekregen en dat ik die wel mocht gebruiken. Ik zei toen uiteraard leuk, maar gaan we dan samen? Dat vond ze een goed idee. Ik moet eerlijk bekennen, ik ben niet echt een kunstliefhebster, maar was wel nieuwsgierig, ik ging er dus vrij blanco in. Had van te voren wel even op hun website WWW.VILLAMONDRIAAN.NL gekeken, om een beetje te zien wat ik kon verwachten.
Ik werd netjes door mijn vriendin opgehaald en we gingen op pad. Het viel me meteen al op dat de entree goed te bereiken was, ik loop immers met een rollator. Binnen werden we verwelkomt en na alle administratieve dingen konden we op weg. Je kunt kiezen voor een audiotour, je krijgt dan een apparaatje mee met een oortje en je kunt ook verhalen lezen in geval je doof bent. Dus allemaal goed geregeld. Echter het oortje zat bij mij niet goed, dus heb ik een aantal dingen gelezen, maar er stond ook veel aan de zijkanten van de schilderijen te lezen, dus echt veel gebruik heb ik er niet van gemaakt. lag aan mij hoor. het is in elk geval aan te raden, de dame in kwestie heeft een rustige duidelijke stem, daarom goed te volgen.
De hoofdtentoonstelling is deze periode, nog tot 29 oktober te bekijken en heet Mondriaan de familie. Eerst even een kleine inleiding over Piet Mondriaan, zie foto 1. Piet Mondriaan is geboren in 1872 te Amersfoort. Zijn vader was onderwijzer en verhuisde naar Winterswijk met zijn gezin in 1880, hier werd hij onderwijzer en Piet Mondriaan bracht hier zijn jeugd door. jawel in villa Mondriaan, het witte gebouw, wat nu expositieruimte is. De oorspronkelijke foto zie je op foto 2. Piet hield van tekenen en schilderen, net als zijn vader Piet Mondriaan sr. In 1886 kreeg hij schilderles van zijn oom Frits Mondriaan foto 3 en tekenles van zijn vader. In 1889 slaagt hij voor zijn tekenakte en geeft les op de school van zijn vader. In 1890 krijgt hij zijn 1e tentoonstelling in Den Haag en in 1892 verhuist hij naar Amsterdam. Het gaat te ver om hier zijn hele levenswandel te bespreken, maar jullie kennen vast wel zijn beroemde schilderijen met zijn favoriete kleuren blauw, geel, rood en wit en Victor Boogie Woogie is ook een bekende, omdat hij een paar jaar geleden groot in het nieuws is geweest. Piet Mondraan sterft in New York aan een longontsteking in 1944 op 71 jarige leeftijd.
Terug naar de expositie. In 2 zalen zie je werken van Piet Mondriaan, zijn vader en oom Frits Mondriaan. Zijn oom schildert realistisch, dus je ziet duidelijk wat hij tekent. Piet Mondriaan jr schildert in deze fase veel abstracter, je kunt nog net zien wat het is, maar het zijn meer vlekken. Dat bedoel ik niet denigrerend, maar dan kun je er een kleine voorstelling van maken, zie foto 4. Je kunt wel duideljk zien dat Piet schilderlessen van zijn oom heeft gehad, het is een beetje in dezelfde stijl. Zijn vader is meer tekenaar en gebruikt zijn tekeningen, waar litho's van gemaakt zijn, als uiting van zijn politieke mening. Wat mij opviel was dat het erg donkere schilderijen zijn, ik kende natuurlijk de kleurrijke schilderijen en dit viel een beetje rauw op mijn dak, temeer ik van kleur houdt. Wel vond ik de schilderijen mooi, omdat het veel natuurschilderijen betrof en ik ben een natuurmens. Wat ik bij sommige schilderijen jammer vond was dat de lijsten een zo opvallende rol hadden, dat het schilderij niet uit de verf kwam of althans minder. Maar het is zeer de moeite waard om het eens te bekijken.
Naast deze hoofdtentoonstelling hebben ze ook nog 2 andere exposities. Nadat je de tentoonstelling van Piet en familie gehad hebt kom je in een glazen ruimte, een tussengang tussen het ene gebouw en de villa. Hierin worden jassen tentoongesteld met als titel Shelter Suit. Dit is design met een noodzaak. Bas Timmer heeft een stichting opgericht met als doel daklozen wereldwijd te voorzien van warmte en beschutting. Dit naar aanleiding van het overlijden van een vader van zijn vriend die door onderkoeling overleden is. Je ziet hier dus jassen die gemaakt zijn van slaapzakken en tentdoek. Zie foto 5
Als je de villa binnengaat dan kom je bij de volgende expositie en dat zijn schilderijen van Marjolein Rothman, die Achterhoekse roots heeft, want zij is geboren in Eibergen. Zij maakt schilderijen van olieverf op aluminium, zie foto 6. Zij maakt schilderijen met natuur als thema, het ene gedeelte kun je echt nog wel het een en ander in zien, bv in dit schilderij zag ik maisbladeren. Een ander deel van haar expositie heet irissen, nu die zag ik er met de beste wil van de wereld niet in. Maar ik vind het voordeel van abstracte kunst dat je je eigen fantasie er in uit kunt leven en zelf bekijken wat je in een schilderij ziet.
Als je even wilt rusten of nagenieten van hetgeen je gezien hebt kun je naar het Mondriaancafé. Hier kun je wat drinken kopen en een Mondriaangebakje. Ik moet er wel eerlijk bijzeggen dat je van zoet moet houden, want dat was hij. Maar het was wel lekker, een soort petit fourtje, maar dan net ietsje groter en ze hadden diverse kleuren of ze ook verschillende smaken hebben, weet ik niet, ik heb er eentje gegeten. Ze hebben ook een terras zie foto 7
Dit museum is goed te doen voor rolstoelers en rollatorrijders. In het ene gebouw kun je beide verdiepingen bekijken omdat er een lift aanwezig is en in de villa kun je alleen de begame grond bekijken, maar hebben ze wel loopplankjes om de verschillen in hoogtes te overbruggen, een dikke pluim dus.
De entree van het museum bedraagt voor volwassenen 12.00 euro, groepen 9.00 euro, ben je onder de 18 of heb je een museumkaart, dan mag je gratis naar binnen. Ook een begeleider van een mindervalide persoon mag gratis naar binnen. Daarnaast kun je voor 40 euro per jaar vriend van Villa Mondriaan worden, dan mag je ook gratis naar binnen en krijg je bovendien nog extra's zoals uitnodigingen voor lezingen, cursussen en openingen.
Villa Mondriaan is niet alleen een museum, ze organiseren ook nog andere activiteiten, zoals een Piet mondriaan wandeltocht, 22 september as. een Piet mondriaan fietstocht en diverse cursussen voor jong en oud.
Kortom ik vond het een geslaagde middag, we hebben er bijna 3 uur rond gelopen en ik was echt aangenaam verrast van wat ik er zag. Ik zou dus zeggen ga er eens heen en overtuig jezelf. Meer info en oa ook de onderstaande foto's kunnen jullie vinden op hun website WWW.VILLAMONDRIAAN.NL
Tot zover mijn blogje, de volgende activiteit komt er ook alweer aan, ik ga deze week route 5 van het boekje Wandelen in de Achterhoek rijden, ditmaal Gorssel, blijf mijn blogje in de gaten houden.
Extra foto's: foto 8 zaal impressie, foto 9 boerderij-interieur onlangs aangekocht door de heer Joling en nu in bruikleen te zien in het museum. Let wel, deze foto's zijn deze keer niet door mezelf gemaakt, maar van de site van het museum zelf gehaald, uiteraard met toestemming, zie bovengenoemde site in het verhaal
Route 3 en 4 uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen
Vandaag behandel ik twee routes uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen, route drie is omgeving Vorden en route 4 omgeving Bredevoort.
Ik begin bij route 3. Dit is een mooie route redelijk goed te doen met scooty, al adviseer ik enkele aanpassingen, want als je hem helemaal wilt rijden, heb je echt ervaring nodig. Dus ik zal de alternatieven hieronder behandelen.
Startpunt is de VVV, makkelijk te vinden, is tegenover de kerk, meteen even opletten, want je moet een paadje in voor de ijssalon, dat net lijkt of het geen paadje is. Meteen ben je al in het buitengebied van Vorden, een mooi park met speeltuin. Daarna steek je de weg over en begeef je je op een smal pad, dit is te doen, maar rijden met beleid, omdat er bomen langs het pad staan met vrij grote wortels.
Je rijdt nu door een mooie bosrijke omgeving en op een gegeven moment kom je bij het knopenlaantje. Dit laantje heet zo, omdat in het verleden verliefde stelletjes een knoop in de takken vouwde, als bevestiging van hun relatie, zie foto's 1 en 2.
Even verderop rij je op een zandweg met fietspad en langs dat fietspad zie je allemaal paaltjes met VRIGA erop, zie foto 3. VRIGA staat voor Vereniging Rijwielpaden In Gelderse Achterhoek
Op de route kom je langs drie landhuizen of kastelen, de 1e zie je vrij aan het begin, de 2e kom je nu tegen, dat is landgoed Griefskamp. Een mooi kasteel, zie mijn fotosite voor deze en meer foto's. https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/ en de laatste zie je aan het einde van de route.
Volgens het boekje moet je nu een klein bospaadje in, dat vertrouwde ik niet, dus ga je weer terug naar de weg, ga dan naar rechts en het 1e pad weer links en dan zit je weer op de route. Even later kom je op een open heideveld, ik had geluk, de heide stond in bloei. Daar staat ook oa een picknicktafel en daar heb ik geluncht.
Je komt op een gegeven moment in een vrij onbegaanbaar bospad, die is te doen, maar wel weer met beleid, hij is nl vrij smal en dicht begroeid, gelukkig kwam ik geen tegenligger tegen.
Eenmaal aangekomen bij de beek, moet je volgens het boekje langs de beek lopen, dat heb ik niet gedaan, het is heel makkelijk op te lossen, door het pad te blijven volgen, je komt uit op een klinkerweggetje, nu even naar rechts en meteen de 1e weer links en dan zit je weer op de route.
Nu kom je bij de Bosloods, foto 4, een restaurantje waar je heerlijk gebak en in mijn geval warme chocomelk kunt kopen, het is mooi aangekleed en de sfeer is optimaal, ook kun je hier makkelijk naar de wc, alles is gelijkvloers. Het heeft wel iets nostalgisch, hoewel moderne wc's, maar in een nostalgisch jasje aangekleed.
Je kunt hier ook kaarten kopen voor kasteel Vorden, ik heb het niet gedaan, omdat ik niet zo ver lopen kan. Maar de route gaat ook langs het kasteel, je ziet hem van 2 kanten, zie foto 5
Nu is de route bijna afgelopen, je loopt naar de grote weg en dan zo het dorp weer in.
Dit is een hele mooi route, voor wandelaars zeker, maar ook voor ons scootyrijders, goed te doen, maar zoals gezegd met beleid, je kunt niet met 15 km tempo door de paadjes rijden, maar dat lijkt me zo wie zo geen goed idee.
Je kunt het startpunt goed met het openbaar vervoer bereiken, ik ben met de trein gekomen en de afstand tot het dorp is denk ik een kleine 500 m.
Route 2 heb ik afgelopen zondag gereden, ook die is zeer de moeite waard.
Het 1e gedeelte maak je een rondje door het stadje Bredevoort met al zijn leuke oude straatjes en knusse huisjes, je kunt je echt nog wel een voorstelling maken hoe vroeger de vestingstad gelopen heeft. zie bv foto 6. voor mij was het ook even terug in de tijd, want ik heb stage gelopen op Gezinsvervangend tehuis de Veste, zie foto 7. Startpunt is overigens bij een gebouw wat eerst een bejaardenhuis was en nu omgetoverd is tot hotel en ijssalon, waar ik later uiteraard gebruik van gemaakt heb.
Als je dat rondje gedaan hebt ga je al snel richting Slingeplas, zie foto 8, daar heb ik even pauze gehouden, zoals je kunt zien. Je wandelt een klein stuk langs het water
Volgens het boekje moet je op een gegeven moment een klein paadje in bij de Pieriksweg, dit vertrouwde ik niet, dus zocht ik een alternatieve route en die was heel makkelijk te vinden. Je vervolgt de weg bij het kruispunt met de Pieriksweg, je komt dan als het goed is langs een informatiegebouwtje, waar je ook even kunt pauzeren. Aan het einde van de weg ga je links af en meteen daarna weer links de Schaarweg in, als je die doorrijdt komt je weer op de route, echter dan moet je weer een smal pad op, dus rijdt je die weg door, je komt uiteindelijk uit bij een driesprong met een beeld en hier pak je de route weer op bij punt nr 4 Kloosterdijk. Dit gebied heet het Klooster, omdat er ooit een klooster gestaan heeft, er zijn in het bos nog restanten van grondhopen te zien.
Je kunt de route helemaal verder volgen van het boekje. je komt langs de Bredevoortse gracht en gaat de Bernardustuin in. Hier vind je een permanente fotoexpositie, een mooi theekoepeltje, waar ik ooit mijn trouwfoto's gemaakt heb en een replica van de Lourdesgrot, zie foto 9. in het park staan verschillende bankjes en ik heb er van eentje gebruik gemaakt, ook was er een mooi prieeltje.
Als je het park uit bent, dan sla je rechts af en kom je weer in het stadje en loop je recht op het startpunt aan. Hier kon ik gelukkig even naar de wc en heb ik genoten van een lekker Italiaans ijsje. Ik had geluk want er was live muziek aanwezig, het was dan ook gezellig druk.
Wat ik natuurlijk niet moet vergeten te vertellen is dat Bredevoort een boekenstad is, je ziet dan ook tal van boekwinkeltjes en boekenkastjes en er is regelmatig een boekenmarkt, tegenwoordig in en rond de Koppelkerk.
Zoals gezegd zijn beide de moeite waard, die van Vorden als je van bossen houdt en die van Bredevoort als je oude stadjes en inkijkjes leuk vind en van water en het coulissenlandschap houdt.
Overigens als je het boekje wilt bestellen dan kan dat op https://www.gegarandeerdonregelmatig.nl/wandelgids/wandelen-in-de-achterhoek. Hij is voor €17.95 te bestellen.
Dit waren dan weer 2 routes op mijn avonturensite, ivm tijdgebrek 2 in 1. Ik hoop dat het nog weer even mooi weer wordt, zodat ik route nummer 5 kan rijden in Gorssel en als dat niet mocht lukken dan gaan we in September ook nog op vakantie, dus er blijft genoeg te zien om mijn blogje te blijven volgen.
Ik was deze dag jarig en ik mocht kiezen wat we zouden gaan doen, want de verjaardag had ik al samen gevierd met mijn moeder 2 weken geleden. Ik ben gek op routes zoals jullie weten en ik koos deze keer voor een autoroute van de ANWB, nl de Sagenlandroute. Heel eerlijk de naam heb ik nergens aan ontleend, maar het was wel een heel erg mooie route.
De route loopt rond en is 125 kilometer lang, zie foto 1 Je kunt dus overal beginnen, wij zijn begonnen in Zenderen. De route is goed te volgen via zeskantige borden zie foto 2. je kunt vooraf een heleboel informatie vinden op de site van de ANWB: https://www.anwb.nl/eropuit/dagje-uit/autoroute/routes/anwb-sagenlandroute en informatie over de meeste bezichtigheden op https://www.visittwente.nl/routes-Twente/autorijden/881/sagenlandroute/
Op de route zie je veel kerken en zelfs drie basilieken, wij begonnen bij de kerk in Zenderen, zie foto 3, tegenover de Smikkel, waarover ik later meer vertel.
De route vond ik erg mooi en gaat door veel natuurschoon en natuurgebieden, zoals het Springendal, Lutterzand, Hakenberg, het Hulsbeek, Boerskotten en Duivelshof. Ook steek je diverse beken en riviertjes over oa de Dinkel
Daarnaast kom je veel molens tegen zowel gewone molens als watermolens, zie foto 4, Verder zie je mooie hoeves en landhuizen, zie foto 5
Ook kom je door mooie plaatsen, de mooiste, volgens de omschrijving is Ootmarsum, helaas was er een omleiding omdat het centrum was afgesloten, een reden om een keer terug te gaan. Verder heeft Ootmarsum ook nog een openluchtmuseum en kun je het beeldje van schrijver en tekstdichter Willem Wilmink vinden
In Lattrop is een sterrenwacht. Denekamp heeft museum de Keizer, waarin je oa stijlkamers en een kruidenierszaakje van vroeger kon vinden, die de familie Keizer zelf jarenlang gerund heeft. De Lutte heeft een arboretum waar bijzondere bomen te vinden zijn en bestaat al sinds 1912. In Oldenzaal staat het Palthehuis, dit is een museum waar de geschiedenis van Oldenzaal verteld wordt.
Ik moet eerlijk zijn dat ik het stukje Oldenzaal minder vond, omdat je veel over de grote weg gaat en je moet bij het stoplicht naar het industrieterrein goed uitkijken, want meteen links kun je een klein weggetje in en die hadden we over het hoofd gezien. Maar dat vonden we niet zo erg, want we zagen wel hoe groot het transportbedrijf Heisterkamp is, echt supergroot, daar is DFDS bij ons niets bij.
We hebben al deze dingen uiteraard niet bezocht, omdat we de route reden, voor mij dus een reden om op het verlanglijstje te zetten om dit ooit met scooty nog eens over te doen.
We eindigden de route met een lekkere pannenkoek van Smikkel in Zenderen, ook dat was een keuze van mij. Ze hebben daar echt zoveel keuze en zoveel aparte pannenkoeken. Ik zelf heb gewoon een appelpannenkoek genomen, mijn vader spek en kaas en mijn moeder spek en appel. Dit is echt een aanrader, voor kinderen hebben ze zelfs een speeltuin en er is parkeerruimte genoeg en de prijzen zijn goed te noemen.
Dit was dan een keer een autoroute, ik hoop ook binnenkort nog een paar scootytochten te kunnen rijden, maar ja dan moet het weer wel meewerken en helaas het ziet er voorlopig niet naar uit dat het beter wordt. Hopen we maar op een mooie augustusmaand.
Voor meer foto's zie mijn fotosite:https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/
