Donderdag - 22/11/2012 - Nog even iets over Christine : zij koos voor euthanasie voor zichzelf en haar hond.  Moustache was al oud en zou het erg moeilijk krijgen in een ander gezin.  Haar fysieke toestand was uitzichtloos geworden en ze had toch niet zo'n goed contact met haar familie waardoor ze wat vereenzaamde.  Ook het onophoudelijk worstelen met de administratiemolen en een paar mislukte operaties hadden haar verbitterd.  Haar veerkracht en energie waren op.  Spijtig dat het zo moest lopen natuurlijk.  Ze leek me nog zo sterk vorig jaar en ik keek er al naar uit om haar terug te zien.  We hadden nog een afspraak gemaakt maar haar broer belde die af zonder veel uitleg.  Vorig weekend kwam dan het bericht van haar overlijden.  Dat sloeg in als een bom ! 
Gisteren mocht ik dan mijn nieuwe schoenen gaan halen maar dat bleef beperkt tot passen omdat de beugel die nu op mijn linkerschoen gemonteerd is, moet overgebracht worden op de nieuwe en dat lukt niet op een uurtje.  (dat wist de secretaresse blijkbaar niet).  Die beugel moet 5 jaar dienen terwijl ik jaarlijks nieuwe schoenen mag laten maken .  Dat zal ook wel nodig zijn als ik zie hoe snel mijn vorige paar versleten zijn.  Zo'n lamme voet heeft heel veel steun nodig, een gewone schoen kan dat duidelijk niet aan.  Ik kan er echter niet bij dat ze me niet onmiddellijk orthopedische schoenen aangeraden hebben in Pellenberg.  Ik heb gelukkig al kunnen aanwijzen dat de hakken niet hoog genoeg waren (dat had ik vorige keer ook al gezegd maar de orthesist had dat blijkbaar niet goed begrepen).  Als die hakken te laag zijn, staat mijn verlamde been niet goed en overstrekt mijn knie altijd naar achter.  Dat is zeer sletig voor die knie !  De hakken van de schoenen waar ik in Pellenberg mee leerde stappen, waren nòg hoger.  Toen liep ik bijna op mijn tenen (óók niet goed voor de tenen blijkbaar, vandaar misschien die hamerteen ?).  Nu zijn mijn hakken toch al een centimeter lager.  Hopelijk gaat het nu goed en heb ik mijn schoenen begin december.  Zo blijven we wel bezig...  Ik begin mij af te vragen of ooit alles in orde komt.  Of wordt 2013 mijn geluksjaar ondanks zijn ongelukkige naam ?  Dan is het nog wachten op een aangepaste woning (2014 ?).  Ondertussen wachten we nog op de laatste papieren van mijn manuele rolstoel.  Daar zullen we waarschijnlijk nog een opleg voor moeten betalen omdat het ziekenfonds daar niet meer voor tussenkomt.  Ik heb al een scooter terugbetaald gekregen en daar blijft het dan bij.  Voor die manuele rolstoel komt het Vlaams agentschap nog wel tussen maar slechts gedeeltelijk.  Maar goed dat ik vroeger zo goed kon sparen anders zou dit nu een probleem kunnen worden.  Voorlopig zitten we nog safe.  Maandag kwam er nog iemand langs van de Thuisbegeleiding.  Daar zaten ze blijkbaar met een wachtlijst waardoor ze niet vroeger konden langskomen.  Zij worden betoelaagd naargelang het aantal huisbezoeken.  Gelukkig bevalt de nieuwe begeleidster mij beter.  Met de vorigen klikte het niet en hield ik die boot wat af.  Ze hadden me ook niets verteld over die wachtlijst en die regeling en als het niet klikt, valt dat allemaal toch moeilijker.