|
Dinsdag - 29/01/2013 - Komt tijd, komt raad : gisteren viel
mij het idee te binnen dat ik deze keer niet meer zo erg aan mijn bed
gekluisterd zal zijn als bij de vorige opnames. Ik kan nu namelijk zelf
mijn kousen en schoenen aan- en uitdoen. Ik hoef dus niet meer te bellen
als ik naar het toilet moet maar kan rustig mijn gang gaan. Dat is toch
een hele vooruitgang ! Nu lijkt het meer
op een doorstart naar de toekomst dan op een onvermijdelijk risico (hoewel het
risico er nog altijd is natuurlijk). Ik
zie het nu al veel beter zitten dan vorige week. Als de operatie goed verloopt, komt de rest waarschijnlijk
ook wel goed. Ik ben alleen nog wat bang
van de hoofdpijn. Botwerken gaan niet
zomaar pijnloos voorbij. Pijn verbijten,
doe ik nu al 2 jaar. Dat ken ik dus heel
goed, het is maar te hopen dat ze die pijn snel en goed onder controle krijgen. Nog 8 keer slapen en het is zover. Wat een countdown !!! Mijn schoenen zijn gisteren nog eens
gereviseerd : ze knelden nogal op de binnenkant van mijn enkel. Daar zit een versteviging waardoor mijn enkel
niet meer kan doorzakken. Heel efficiënt, maar de rand daarvan loopt net
over mijn enkelgewricht wat dagelijks een pijnlijke, rode plek gaf. Ze hebben daar nu een bredere tong in gezet
die mijn enkelgewricht omvat waardoor die druk wat verzacht wordt. Hopelijk is dat de oplossing. In die orthopedische zaak verkopen ze ook allerhande
attributen voor kankerpatiënten. Ik heb
daar ook een zwart mutsje gevonden om over mijn kale kop te trekken na de
operatie. Mocht mijn haar nog te kort
zijn tegen eind februari, dan kan ik dat opzetten. Weer een probleempje opgelost !
|
