Dag 21 St. Jean-Pied-de-Port - Urroz ( op 20 km ten oosten van Pamplona ) 66 km
We zijn er klaar voor. We vertrekken om 8h30 met onze versgewassen fietsbroek ( gisteren eens een groot machine laten draaien in de plaatselijke wasserette ), wat proviand en het nodige water. We kunnen direct beginnen schakelen vermits het vandaag toch hoofdzakelijk bergop gaat zijn. De eerste 10 km vallen best mee. We zijn toch beter getraind dan we dachten. Maar het blijft maar stijgen en stijgen. Af en toe een korte pauze om wat op adem te komen of om een banaan te eten. Na 3h15 bereiken we de top na 840 meter te hebben gestegen. Wat een fijn gevoel om daar zo hoog te staan in een schitterend panorama. Ook de weergoden waren ons weer gunstig. Niet te warm, niet te koud en geen drupje regen. Af en toe een vleugje mist en dat maakte het nog mooier. We zijn absoluut fier !
Een fietser die achter ons reed vroeg of we die groep ooievaars (of een of andere soort roofvogel) hadden gezien die voortdurend boven onze hoofden hadden gevlogen tijdens de beklimming. We moesten toegeven dat we die niet hadden gezien, het fietsen had blijkbaar toch al onze aandacht opgeslorpt.
We komen toe in Roncesvalles na een leuke afdaling. In die grote dormitorio met meer dan 100 bedden gaan we toch maar niet slapen. Te veel gesnurk waarschijnlijk. Dus we fietsen verder. Meestal bergaf met af en toe toch nog een helling.
We fietsen door enkele prachtige Baskische bergdorpjes. Vermits het nog zo vroeg is en met de hoop dat we nog van zulke dorpjes zullen tegenkomen om te logeren fietsen we nog wat verder. Maar o jee, dan begint het landschap te veranderen. Geen dorpjes meer alleen nog een mooie natuur maar absoluut verlaten. Dit hadden we niet zo gepland. Enkele kilometers meer mocht wel maar geen 40 bovenop de oorspronkelijk geplande 30 !
De wanhoop slaat een beetje toe. Vinden we nog wel iets en vooral, hoe ver nog. We fietsen veel te snel door het mooie landschap en dat is wat jammer maar eind goed al goed want we vinden toch weer een heerlijk hotel in een klein dorpje.
Dag 21 St. Jean-Pied-de-Port - Urroz ( op 20 km ten oosten van Pamplona ) 66 km
We zijn er klaar voor. We vertrekken om 8h30 met onze versgewassen fietsbroek ( gisteren eens een groot machine laten draaien in de plaatselijke wasserette ), wat proviand en het nodige water. We kunnen direct beginnen schakelen vermits het vandaag toch hoofdzakelijk bergop gaat zijn. De eerste 10 km vallen best mee. We zijn toch beter getraind dan we dachten. Maar het blijft maar stijgen en stijgen. Af en toe een korte pauze om wat op adem te komen of om een banaan te eten. Na 3h15 bereiken we de top na 840 meter te hebben gestegen. Wat een fijn gevoel om daar zo hoog te staan in een schitterend panorama. Ook de weergoden waren ons weer gunstig. Niet te warm, niet te koud en geen drupje regen. Af en toe een vleugje mist en dat maakte het nog mooier. We zijn absoluut fier !
Een fietser die achter ons reed vroeg of we die groep ooievaars (of een of andere soort roofvogel) hadden gezien die voortdurend boven onze hoofden hadden gevlogen tijdens de beklimming. We moesten toegeven dat we die niet hadden gezien, het fietsen had blijkbaar toch al onze aandacht opgeslorpt.
We komen toe in Roncesvalles na een leuke afdaling. In die grote dormitorio met meer dan 100 bedden gaan we toch maar niet slapen. Te veel gesnurk waarschijnlijk. Dus we fietsen verder. Meestal bergaf met af en toe toch nog een helling.
We fietsen door enkele prachtige Baskische bergdorpjes. Vermits het nog zo vroeg is en met de hoop dat we nog van zulke dorpjes zullen tegenkomen om te logeren fietsen we nog wat verder. Maar o jee, dan begint het landschap te veranderen. Geen dorpjes meer alleen nog een mooie natuur maar absoluut verlaten. Dit hadden we niet zo gepland. Enkele kilometers meer mocht wel maar geen 40 bovenop de oorspronkelijk geplande 30 !
De wanhoop slaat een beetje toe. Vinden we nog wel iets en vooral, hoe ver nog. We fietsen veel te snel door het mooie landschap en dat is wat jammer maar eind goed al goed want we vinden toch weer een heerlijk hotel in een klein dorpje.
St. Palais - Saint-Jean-Pied-de-Port, 32 km, Day 20
We arrived at the famous starting point of the Camino after leaving our nice Pilgrims house in St. Palais. In was 14 euro per person with breakfast in a double room or 9 euro per person in a dorm room.
Again there were a few real hills on the way but the best it yet to come. At one point there was a cross along the road. Several small stones had been symbolically left there by pelgrims who would end their trip in St-Jean. The stone symbolizes something the pelgrims wants to be put in the past or left behind.
We also want to say a few words about the wine in France. Many well intended mention that we can end a hard day with a goof glass of wine. Some of us have nevertheless managed to get through France alcohol free without regrets!!!!
We had mixed feelings entering St.Jean. Until yesterday we had not seen too many pelgrims but here the town is loaded with them. Buses full of Belgians with the bikes ready to go and with road support. It is becoming big business. Nevertheless while we were waiting to get into the hotel we met an American who had just arrived by himself all the way from Seatle. He had slept in a plane and the following night in a bunk bed on top in a hot room with 9 other people. At the same time two Australians turned up. If you work for the same company for ten years in Australia you get 3 months paid vacation. Of course the conversation turned to politics and politicians in both countries and all agreed that if more people traveled and experienced other cultures people would see that we are for the most part all the same.
Finally we add a picture for those who saw the film "The Way". The bridge is the starting point where the father is pointed in the right direction by the local police chief. The father is taking the route which his son had intended to do.
Een dag van "betrekkelijke" rust. We genieten van een lekker frans ontbijt, d.w.z, koffie, confituur (homemade en verschillende soorten ), boter en 'n croissant die we ondertussen een beetje beu zijn.
Na wat gepuzzel om zeker de route te nemen die naar St. Jean Pied de Port gaat en niet naar Oloron St. Marie verlaten we de Landes en bereiken we Frans-Baskenland. Het landschap wordt weer heuvelachtig en de fiets-versnellingen beginnen weer te kraken. Leen, onze fotograaf van dienst vandaag, maakt 'n foto van ons drie al fietsend. Ondertussen kennen we al talloze soorten wegdek. Vlotlopende, stroeflopende, met putten, zonder putten, met losliggend grind, met remdrempels, zonder ......... enz .......
Ook de architectuur verandert. Soms wanen we ons in Oostenrijk. En heel in de verte verschijnen weer die Pyreneeen. In onze hoofden nemen ze stilaan monsterachtige hoogten aan. Zaterdag wordt de dag van de waarheid!
In Saint Palais, het einddoel voor vandaag, stillen we onze honger met le menu du jour voor 13 €. Ondertussen begint het te regenen en we blijven dan maar wat onder onze paraplu zitten. Tijd genoeg vandaag. We slapen deze avond in het Maison Franciscaine. Basis - comfort maar we verblijven er wel tussen andere pelgrims en dat zorgt steeds voor 'n fijne sfeer. Ben wel blij dat we slapen in een 2-persoonskamer en niet in de dortoir !
For the first time we slept in a real Pelgrims house with all 4 of us in one room in bunk beds. We shared a kitchen and bath. We were all very tired after the long trip the day before but not everyone slept well.
Again the first section today was through the hot flatlands of yesterday. The difference was it was all down hill and cooler in the morning. As the trip progressed we got our first view of the Pyrenees. The final 15 km was an apperitive of what is coming but hardly as bad as described in the road book.
We sliepen voor de eerste keer in een kleine pelgrimsgite met gemeenschappelijke keuken en toilet.
We sliepen met ons 4 in stapelbedden, de mannen beneden, de vrouwen boven. in de kamer naast ons was een vriendelijke vrouwelijke pelgrim die te voet ging en kleine stukken van de Camino afwerkt elk jaar. Ze vroeg naar speciale verhalen van onderweg. Zij vertelde dat ze op een plaats onderweg niet langs de kerk wilde gaan zonder er binnen te zijn geweest. Ze haalde de sleutel bij de pastoor en was binnen zeer emotioneel zonder enige reden. Thuis vertelde ze dit aan haar moeder: het was de kerk waar haar ouders waren getrouwd! Haar vader was wat eerder overleden en had haar verteld dat de Camino lopen veel te zwaar voor haar was.
Deze morgen hebben we onze gasten ( Leen en Dan ) onthaald in onze Chateau en hen voorzien van een voortreffelijk ontbijt. Onze vriendelijke gastvrouw heeft ons dan ook nog een interessante rondleiding gegeven in de wijnkelder . We kregen zelfs nog een glaasje aangeboden maar dat hebben we toch maar afgeslagen, dat was toch nog te vroeg.
Vandaag hebben we hard moeten werken. 111 km door de Landes! Geen wind maar weerom bloedheet. Het voelde aan als wandelen in de woestijn. Heet, heet, heet en dorst, dorst dorst. Een slaapplaats vinden was niet makkelijk, vandaar die 111 km. Uiteindelijk vinden we ons bed bij een vriendelijke mevrouw in een pelgrimsgite. Een lekker avondmaal en de calorien zijn weer aangevuld.
Deze morgen hebben we onze gasten ( Leen en Dan ) onthaald in onze Chateau en hen voorzien van een voortreffelijk ontbijt. Onze vriendelijke gastvrouw heeft ons dan ook nog een interessante rondleiding gegeven in de wijnkelder . We kregen zelfs nog een glaasje aangeboden maar dat hebben we toch maar afgeslagen, dat was toch nog te vroeg.
Vandaag hebben we hard moeten werken. 111 km door de Landes! Geen wind maar weerom bloedheet. Het voelde aan als wandelen in de woestijn. Heet, heet, heet en dorst, dorst dorst. Een slaapplaats vinden was niet makkelijk, vandaar die 111 km. Uiteindelijk vinden we ons bed bij een vriendelijke mevrouw in een pelgrimsgite. Een lekker avondmaal en de calorien zijn weer aangevuld.
Today we traveled through the vinyards of St. Emilion. Quite impressive with one Chateau after the other. Workers were busy everywhere but the harvest has not yet started. In between all this we found a fig tree with wonderful fruit. The number of tourists has also increased dramatically.
Despite the wonderful scenary after more then two weeks we were a little home sick and thinking of everybody at home.
We also experienced a premier today. The men got separated from the women. While the women were looking for a luch spot, the men flew past. After two prayers to St. Jacques and a telephone or two we got back together for lunch.
In Cadillac there are two Cells for Pelgrims at a hospital. These are a few hundred years old and appear to be isolations cells. As you can imagine very simple. Dan and Leen the ones needing an isolation cell the most are staying there.
Dag 15 Villebois Lavalette (Ronsenac ) - Menesplet (Le Pizou ) 75 km
De kaap van 1000 km is overwonnen!
Vannacht hebben we geslapen in een geweldige Chambre d'hotes die we iedereen kunnen aanraden. Le Relais des peintres chez Monique Jacquet, schilderes en beeldhouwster. Een warm onthaal, een schitterend huis en een overheerlijk ontbijt met warme perentaart, vers gebakken clafoutis met verse vijgen en geitenkaas met brood. Dit alles overgoten met een gezellige babbel met de kunstenares. Maar dan is het weer tijd om op pad te gaan. We zijn wel allen vastbesloten om hier nog eens terug te komen, maar dan wel met de auto.
De Charente is een schilderachtige streek met uitgestrekte velden en schilderachtige dorpjes. We fietsen door uitgestrekte bossen waar die rot-vervelende vliegen ons begeleiden. Het spuitbusje moeten we te voorschijn halen. Het gaat allemaal erg vlot en weer komen we te vroeg toe aan het hotel. Ook nu weer geen fris glas water of bier te vinden. We doen dan maar een dutje in afwachting dat de uitbaatster van het hotel verschijnt. Het is deze keer geen gezellige chambres d'hotes maar eerder een onpersoonlijk weg-hotel. Er was niets anders te vinden en we zijn toch weer tevreden. Ook het zoeken naar een restaurant vergt wat moeite maar we worden weer beloond!. Aan een houten pizza-kraampje langs de weg op 2 km van ons hotel kunnen we op een houten bank 4 echt lekkere pizza's verorberen, en smaken dat dat doet! Een fijne avond. Aangename temperatuur en zelfs het geraas van auto's langs ons oren kan ons goede humeur niet bederven.
We left the small village of Nanteuil this morning. Ninty percent of the residence are English. For the first time we climbed more then 1000 m during the trip which started out in 17° weather and ended with 34° . Based on the road book this should have been a "piece of cake" but we could not have been more wrong. People tell us that if we survive the hilly Charente we will be ready for the hills in Spain. We hope so. The refreshments under the local marketplace could not have been more satisfying.
The most beautiful time of the day is the morning. It is not too hot and not too cold. The sun is shining and there is little or no wind. Up to now Ward had commented that we had seen little wild life along the way but this morning a mother deer and her two little ones suddely ran accross the road only 50 m in front of us. We do see numerous small animals victims of fast moving cars.
We also saw the first Belgian pelgrims today. Two sons are trying to help their father ride from Poitiers to Santiago. But they only have two weeks. The sons alternate riding and the second drives the car while the father rides all the time. We hope not to see him again because then he will be moving too slow to reach the goal in the short times they have.
De stilte en de rust in het klooster hebben ons deugd gedaan. Gelukkig zwegen de klokken na 22h ook anders was het misschien toch niet zo rustig geweest vannacht ! We verlaten Poitiers, een erg mooi stadje. Levendig met de studenten en met vele aangename hoekjes om te vertoeven.
Aanvankelijk over drukke wegen maar stilaan fietsen we weer tussen de goudgele velden. De ene heuvel volgt weer op de andere en de temperatuur stijgt weer snel tot 34 graden. Gelukkig hebben we voldoende water, wat extra fruit en een lekkere koek zodat het weer een fijne rit wordt. Toch hebben we weer 650 m gestegen en 626 m gedaald.
Ons pelgrim-stempelboekje begint er al 'echt' uit te zien. Dat wil dus zeggen dat we de stad Dax naderen en vanaf daar wordt het moeilijker. Het schrikt ons toch nog steeds een beetje af. Het blijft spannend. De Chambre d'hotes, waar we slapen, bereiken we rond 16 h. We kunnen al dat zweet weer snel wegspoelen onder de douche, bijna het beste moment van de dag!
Jullie reakties op de blog doen ons zeker veel deugd. Een beetje aanmoediging kunnen we af en toe wel gebruiken!
De stilte en de rust in het klooster hebben ons deugd gedaan. Gelukkig zwegen de klokken na 22h ook anders was het misschien toch niet zo rustig geweest vannacht ! We verlaten Poitiers, een erg mooi stadje. Levendig met de studenten en met vele aangename hoekjes om te vertoeven.
Aanvankelijk over drukke wegen maar stilaan fietsen we weer tussen de goudgele velden. De ene heuvel volgt weer op de andere en de temperatuur stijgt weer snel tot 34 graden. Gelukkig hebben we voldoende water, wat extra fruit en een lekkere koek zodat het weer een fijne rit wordt. Toch hebben we weer 650 m gestegen en 626 m gedaald.
Ons pelgrim-stempelboekje begint er al 'echt' uit te zien. Dat wil dus zeggen dat we de stad Dax naderen en vanaf daar wordt het moeilijker. Het schrikt ons toch nog steeds een beetje af. Het blijft spannend. De Chambre d'hotes, waar we slapen, bereiken we rond 16 h. We kunnen al dat zweet weer snel wegspoelen onder de douche, bijna het beste moment van de dag!
Jullie reakties op de blog doen ons zeker veel deugd. Een beetje aanmoediging kunnen we af en toe wel gebruiken!
After a 41km easy ride in "peleton" we arrived in Poitiers. We are staying with the Brothers of St. Dominic. The is a very large Monistary with a long corridor for pelgrims.
Yesterday we heard something of the other side of the coin of some "pelgrims". The owner of our group residence talked about so called pelgrims reserving a room and even evening diner and then not showing up or even calling. She wondered out loud if these were pelgrims in the true sence of the word. She mentioned people from a country to the north of Belgium as often being guilty! We sometimes had the feeling that despite the expectation there is not always a distiction made between pelgrims and vacationers in many cases.
After 12 days we also are feeling in the "flow" We rise at 6:30, prepare our bagage and often our bike, then eat and start. Early on the road we pick up our lunch, fruit and extra water. We have a morning banana stop and a lunch stop. Then depending on the weather and the surroundings we ride on and get to were we need to be around 4pm. For those uninformed we only had the first two nights reserved and the following days we only started to call ahead around noon. So we had some nervous moments. Now after a week we have a better idea of our daily capacity and have two days reserved ahead. Once in Spain we expect no problems.
Another point do the day: Americans think that French are unfriendly and do not like foreigners. We have to say that our trip has proven this idea to be completely unfounded. Everyplace we have been people were friendly and even excited to see us. If you go to Paris you might limit yourself to metro or bus. Try seeing Paris by bike. It is a completly different view. We now suggest try seeing France by bike. It is a completely different view that changes every day.
Nevertheless at the level of accomodation we are using most still do not speak English and this American does not speak French. So that idea has been substantiated.
Even in this short ride we were hungry but had not stopped because there were no stores open. We then thought to eat some grapes found along the way. But we had heard so many stories of the poor grape harvest that we did not dare to take even one grape. The old farmers say that the harvest is always poor in a leap year that has an extra full moon.
We hebben bij de zusterkes redelijk goed geslapen maar niet veel gegeten. Het was wel een kom vol linzen, en dat is gezond, met een schijf hesp erbij, maar die kom was voor 12 mensen ! Deze morgen dan maar vol verwachting naar de ontbijttafel maar ja, brood met confituur voor een fietser, ook weer wat weinig. Dus, dan maar eerst naar de winkel voor water, brood, kaas, tomaatjes, bananen, nectarinen en een hele grote lekkere koffiekoek en dan zijn we weg.
Vandaag een vrij makkelijke tocht , we hebben maar 360 m moeten stijgen. De temperatuur bereikt echter alweer vlug 30 graden en meer. Het water raakt stilaan op en we komen toe in het dorpje waar we zullen verblijven maar, wat een pech !, Ten eerste zijn we te vroeg en ten tweede, en dat is nog het ergste, de enige bar van het dorp is potdicht !!!
Met ons vriendelijkste gezicht vragen we aan de boer van het dorp of er toch niet ergens wat te drinken valt en ja hoor, er wordt weer voor ons gezorgd. We mogen mee met de boer en op de prachtige binnenkoer krijgen we 2 grote flessen water. Wat doet dat deugd!
Ondertussen is het tijd om ons te installeren in een pelgrimsgite waar we vanavond ook kunnen eten. En nu maar hopen......
