Dag 25 St.Domingo de la Calzada - Villafranca 39 km
Fietsen, en fietsen en nog eens fietsen.
Deze morgen met een frisse 9 graden de fiets op. Het voelt erg koud aan na die tropische temperaturen. Onze handen zijn ijskoud. Gelukkig stijgt langzaam de temperatuur. De wind heeft geen orkaan-kracht meer zoals gisteren op het einde van onze rit maar hij blaast toch stevig door. We rijden langs velden vol heerlijke pimientos!
Voor de bananen-pauze zoeken we toch beschutting in een ruine langs de weg. De hellingen vallen mee, het is nu vooral vechten tegen de wind. In Belorado, een klein dorpje waar er een kerkje is voor de winter en eentje voor de zomer, ontmoeten we twee duitse fietsers die dan al 2500 km in de benen hebben. Zij zijn vertrokken aan de Bodensee in Duitsland, dus nog straffer dan wij !
's Middags worden de temperaturen weer aangenaam en we genieten van onze dagelijkse picknic dichtbij een kerkje uitgehouwen uit de rotsen. Jammer, maar het is gesloten.
In Villafranca houden we halt en ontdekken dat we logeren in het pensionnetje waar we (Ward en ik) in juni van dit jaar ook toevallig een glaasje wijn hebben gedronken.
Dag 25 St.Domingo de la Calzada - Villafranca 39 km
Fietsen, en fietsen en nog eens fietsen.
Deze morgen met een frisse 9 graden de fiets op. Het voelt erg koud aan na die tropische temperaturen. Onze handen zijn ijskoud. Gelukkig stijgt langzaam de temperatuur. De wind heeft geen orkaan-kracht meer zoals gisteren op het einde van onze rit maar hij blaast toch stevig door. We rijden langs velden vol heerlijke pimientos!
Voor de bananen-pauze zoeken we toch beschutting in een ruine langs de weg. De hellingen vallen mee, het is nu vooral vechten tegen de wind. In Belorado, een klein dorpje waar er een kerkje is voor de winter en eentje voor de zomer, ontmoeten we twee duitse fietsers die dan al 2500 km in de benen hebben. Zij zijn vertrokken aan de Bodensee in Duitsland, dus nog straffer dan wij !
's Middags worden de temperaturen weer aangenaam en we genieten van onze dagelijkse picknic dichtbij een kerkje uitgehouwen uit de rotsen. Jammer, maar het is gesloten.
In Villafranca houden we halt en ontdekken dat we logeren in het pensionnetje waar we (Ward en ik) in juni van dit jaar ook toevallig een glaasje wijn hebben gedronken.
Day 24: Logrono - Sto. Domingo de la Calzada, 65km
We were extrmely happy to arrive at the hotel today for two reasons. We miscalculated the distance by 15 km (we were using two road books) and we were hit by a storm of hurricane proportions including thunder and lighting. We were litteraly blown off the road. We had to take cover in the local cemetary. luckily we were only 1 km from the finish.
Early on we came to a memoral to Alice de Craemer, a Belgian cyclist who was hit by a car on 3-7-86. We are actually a little surprised considering the average age of those we see and the current heat wave that there are not more mishaps.
We also have to say that after 3 weeks the women are able to exercise extra during the lunch brake while the men make friends for life with the locals.
We are in a town famous for its cathedral. A cock and a chicken live there. If you want to learn about this legend I am afraid you will need to look the town up in Wikipedia. It is a good story but a little too long for this blog.
Vandaag willen we de hitte (gisteren tot 40,9 graden ) voor zijn. Om 8h zijn we weg. We fietsen door een dor maar prachtig landschap. We zijn weer vol goede moed want vandaag doen we maar 47 km. Toch zit er weer 710 m klimmen in, ook wel 757 m dalen moeten we eerlijkheidshalve toegeven.
In een klein, mooi Romaans kerkje in Torres del Rio krijgen we een mooi geschenk. Een van de passerende pelgrims zingt voor ons een prachtig lied. Dat was een ' kippenvelmoment '. Geweldig zijn toch die toevallige ontmoetingen. Zoals ze in Frankrijk zeggen op de Camino: "Ami(s) d'un jour, bonjour !"
En verder gaat het richting Logrono. Rond 13 h bellen we aan bij een kleine hostal dichtbij de kathedraal. De fietsen worden in een achterafkamertje gestald en wij gaan een lange siesta houden.
After a hard and very warm day, we had trouble finding a place to stay even in a relatively large town. It seems that September had been a record month for pelgrims. We expected as mentioned earlier to have no problems once in Spain, but we are going to have to change our strategy.
The riding in Spain is also much more difficult. There is the ever present heat but more important the constant climbing. We are meeting at least two very difficult hills each day and we do not see this easing up in the near future.
On our Camino we came upon a church from the middle ages. The tradition says that a pelgrim has tomwalk around this church 3 times in his socks. This is better than the best foot massage.
Sometimes the walking and cycling trail cross each other. We see that this is the real Camino, quite and far away from urbanisation.
Often we come upon stone bridges which have been used by pelgrims for centuries.
Dag 21 St. Jean-Pied-de-Port - Urroz ( op 20 km ten oosten van Pamplona ) 66 km
We zijn er klaar voor. We vertrekken om 8h30 met onze versgewassen fietsbroek ( gisteren eens een groot machine laten draaien in de plaatselijke wasserette ), wat proviand en het nodige water. We kunnen direct beginnen schakelen vermits het vandaag toch hoofdzakelijk bergop gaat zijn. De eerste 10 km vallen best mee. We zijn toch beter getraind dan we dachten. Maar het blijft maar stijgen en stijgen. Af en toe een korte pauze om wat op adem te komen of om een banaan te eten. Na 3h15 bereiken we de top na 840 meter te hebben gestegen. Wat een fijn gevoel om daar zo hoog te staan in een schitterend panorama. Ook de weergoden waren ons weer gunstig. Niet te warm, niet te koud en geen drupje regen. Af en toe een vleugje mist en dat maakte het nog mooier. We zijn absoluut fier !
Een fietser die achter ons reed vroeg of we die groep ooievaars (of een of andere soort roofvogel) hadden gezien die voortdurend boven onze hoofden hadden gevlogen tijdens de beklimming. We moesten toegeven dat we die niet hadden gezien, het fietsen had blijkbaar toch al onze aandacht opgeslorpt.
We komen toe in Roncesvalles na een leuke afdaling. In die grote dormitorio met meer dan 100 bedden gaan we toch maar niet slapen. Te veel gesnurk waarschijnlijk. Dus we fietsen verder. Meestal bergaf met af en toe toch nog een helling.
We fietsen door enkele prachtige Baskische bergdorpjes. Vermits het nog zo vroeg is en met de hoop dat we nog van zulke dorpjes zullen tegenkomen om te logeren fietsen we nog wat verder. Maar o jee, dan begint het landschap te veranderen. Geen dorpjes meer alleen nog een mooie natuur maar absoluut verlaten. Dit hadden we niet zo gepland. Enkele kilometers meer mocht wel maar geen 40 bovenop de oorspronkelijk geplande 30 !
De wanhoop slaat een beetje toe. Vinden we nog wel iets en vooral, hoe ver nog. We fietsen veel te snel door het mooie landschap en dat is wat jammer maar eind goed al goed want we vinden toch weer een heerlijk hotel in een klein dorpje.
Dag 21 St. Jean-Pied-de-Port - Urroz ( op 20 km ten oosten van Pamplona ) 66 km
We zijn er klaar voor. We vertrekken om 8h30 met onze versgewassen fietsbroek ( gisteren eens een groot machine laten draaien in de plaatselijke wasserette ), wat proviand en het nodige water. We kunnen direct beginnen schakelen vermits het vandaag toch hoofdzakelijk bergop gaat zijn. De eerste 10 km vallen best mee. We zijn toch beter getraind dan we dachten. Maar het blijft maar stijgen en stijgen. Af en toe een korte pauze om wat op adem te komen of om een banaan te eten. Na 3h15 bereiken we de top na 840 meter te hebben gestegen. Wat een fijn gevoel om daar zo hoog te staan in een schitterend panorama. Ook de weergoden waren ons weer gunstig. Niet te warm, niet te koud en geen drupje regen. Af en toe een vleugje mist en dat maakte het nog mooier. We zijn absoluut fier !
Een fietser die achter ons reed vroeg of we die groep ooievaars (of een of andere soort roofvogel) hadden gezien die voortdurend boven onze hoofden hadden gevlogen tijdens de beklimming. We moesten toegeven dat we die niet hadden gezien, het fietsen had blijkbaar toch al onze aandacht opgeslorpt.
We komen toe in Roncesvalles na een leuke afdaling. In die grote dormitorio met meer dan 100 bedden gaan we toch maar niet slapen. Te veel gesnurk waarschijnlijk. Dus we fietsen verder. Meestal bergaf met af en toe toch nog een helling.
We fietsen door enkele prachtige Baskische bergdorpjes. Vermits het nog zo vroeg is en met de hoop dat we nog van zulke dorpjes zullen tegenkomen om te logeren fietsen we nog wat verder. Maar o jee, dan begint het landschap te veranderen. Geen dorpjes meer alleen nog een mooie natuur maar absoluut verlaten. Dit hadden we niet zo gepland. Enkele kilometers meer mocht wel maar geen 40 bovenop de oorspronkelijk geplande 30 !
De wanhoop slaat een beetje toe. Vinden we nog wel iets en vooral, hoe ver nog. We fietsen veel te snel door het mooie landschap en dat is wat jammer maar eind goed al goed want we vinden toch weer een heerlijk hotel in een klein dorpje.
St. Palais - Saint-Jean-Pied-de-Port, 32 km, Day 20
We arrived at the famous starting point of the Camino after leaving our nice Pilgrims house in St. Palais. In was 14 euro per person with breakfast in a double room or 9 euro per person in a dorm room.
Again there were a few real hills on the way but the best it yet to come. At one point there was a cross along the road. Several small stones had been symbolically left there by pelgrims who would end their trip in St-Jean. The stone symbolizes something the pelgrims wants to be put in the past or left behind.
We also want to say a few words about the wine in France. Many well intended mention that we can end a hard day with a goof glass of wine. Some of us have nevertheless managed to get through France alcohol free without regrets!!!!
We had mixed feelings entering St.Jean. Until yesterday we had not seen too many pelgrims but here the town is loaded with them. Buses full of Belgians with the bikes ready to go and with road support. It is becoming big business. Nevertheless while we were waiting to get into the hotel we met an American who had just arrived by himself all the way from Seatle. He had slept in a plane and the following night in a bunk bed on top in a hot room with 9 other people. At the same time two Australians turned up. If you work for the same company for ten years in Australia you get 3 months paid vacation. Of course the conversation turned to politics and politicians in both countries and all agreed that if more people traveled and experienced other cultures people would see that we are for the most part all the same.
Finally we add a picture for those who saw the film "The Way". The bridge is the starting point where the father is pointed in the right direction by the local police chief. The father is taking the route which his son had intended to do.
Een dag van "betrekkelijke" rust. We genieten van een lekker frans ontbijt, d.w.z, koffie, confituur (homemade en verschillende soorten ), boter en 'n croissant die we ondertussen een beetje beu zijn.
Na wat gepuzzel om zeker de route te nemen die naar St. Jean Pied de Port gaat en niet naar Oloron St. Marie verlaten we de Landes en bereiken we Frans-Baskenland. Het landschap wordt weer heuvelachtig en de fiets-versnellingen beginnen weer te kraken. Leen, onze fotograaf van dienst vandaag, maakt 'n foto van ons drie al fietsend. Ondertussen kennen we al talloze soorten wegdek. Vlotlopende, stroeflopende, met putten, zonder putten, met losliggend grind, met remdrempels, zonder ......... enz .......
Ook de architectuur verandert. Soms wanen we ons in Oostenrijk. En heel in de verte verschijnen weer die Pyreneeen. In onze hoofden nemen ze stilaan monsterachtige hoogten aan. Zaterdag wordt de dag van de waarheid!
In Saint Palais, het einddoel voor vandaag, stillen we onze honger met le menu du jour voor 13 €. Ondertussen begint het te regenen en we blijven dan maar wat onder onze paraplu zitten. Tijd genoeg vandaag. We slapen deze avond in het Maison Franciscaine. Basis - comfort maar we verblijven er wel tussen andere pelgrims en dat zorgt steeds voor 'n fijne sfeer. Ben wel blij dat we slapen in een 2-persoonskamer en niet in de dortoir !
For the first time we slept in a real Pelgrims house with all 4 of us in one room in bunk beds. We shared a kitchen and bath. We were all very tired after the long trip the day before but not everyone slept well.
Again the first section today was through the hot flatlands of yesterday. The difference was it was all down hill and cooler in the morning. As the trip progressed we got our first view of the Pyrenees. The final 15 km was an apperitive of what is coming but hardly as bad as described in the road book.
We sliepen voor de eerste keer in een kleine pelgrimsgite met gemeenschappelijke keuken en toilet.
We sliepen met ons 4 in stapelbedden, de mannen beneden, de vrouwen boven. in de kamer naast ons was een vriendelijke vrouwelijke pelgrim die te voet ging en kleine stukken van de Camino afwerkt elk jaar. Ze vroeg naar speciale verhalen van onderweg. Zij vertelde dat ze op een plaats onderweg niet langs de kerk wilde gaan zonder er binnen te zijn geweest. Ze haalde de sleutel bij de pastoor en was binnen zeer emotioneel zonder enige reden. Thuis vertelde ze dit aan haar moeder: het was de kerk waar haar ouders waren getrouwd! Haar vader was wat eerder overleden en had haar verteld dat de Camino lopen veel te zwaar voor haar was.
Deze morgen hebben we onze gasten ( Leen en Dan ) onthaald in onze Chateau en hen voorzien van een voortreffelijk ontbijt. Onze vriendelijke gastvrouw heeft ons dan ook nog een interessante rondleiding gegeven in de wijnkelder . We kregen zelfs nog een glaasje aangeboden maar dat hebben we toch maar afgeslagen, dat was toch nog te vroeg.
Vandaag hebben we hard moeten werken. 111 km door de Landes! Geen wind maar weerom bloedheet. Het voelde aan als wandelen in de woestijn. Heet, heet, heet en dorst, dorst dorst. Een slaapplaats vinden was niet makkelijk, vandaar die 111 km. Uiteindelijk vinden we ons bed bij een vriendelijke mevrouw in een pelgrimsgite. Een lekker avondmaal en de calorien zijn weer aangevuld.
