Dag 15 Villebois Lavalette (Ronsenac ) - Menesplet (Le Pizou ) 75 km
De kaap van 1000 km is overwonnen!
Vannacht hebben we geslapen in een geweldige Chambre d'hotes die we iedereen kunnen aanraden. Le Relais des peintres chez Monique Jacquet, schilderes en beeldhouwster. Een warm onthaal, een schitterend huis en een overheerlijk ontbijt met warme perentaart, vers gebakken clafoutis met verse vijgen en geitenkaas met brood. Dit alles overgoten met een gezellige babbel met de kunstenares. Maar dan is het weer tijd om op pad te gaan. We zijn wel allen vastbesloten om hier nog eens terug te komen, maar dan wel met de auto.
De Charente is een schilderachtige streek met uitgestrekte velden en schilderachtige dorpjes. We fietsen door uitgestrekte bossen waar die rot-vervelende vliegen ons begeleiden. Het spuitbusje moeten we te voorschijn halen. Het gaat allemaal erg vlot en weer komen we te vroeg toe aan het hotel. Ook nu weer geen fris glas water of bier te vinden. We doen dan maar een dutje in afwachting dat de uitbaatster van het hotel verschijnt. Het is deze keer geen gezellige chambres d'hotes maar eerder een onpersoonlijk weg-hotel. Er was niets anders te vinden en we zijn toch weer tevreden. Ook het zoeken naar een restaurant vergt wat moeite maar we worden weer beloond!. Aan een houten pizza-kraampje langs de weg op 2 km van ons hotel kunnen we op een houten bank 4 echt lekkere pizza's verorberen, en smaken dat dat doet! Een fijne avond. Aangename temperatuur en zelfs het geraas van auto's langs ons oren kan ons goede humeur niet bederven.
We left the small village of Nanteuil this morning. Ninty percent of the residence are English. For the first time we climbed more then 1000 m during the trip which started out in 17° weather and ended with 34° . Based on the road book this should have been a "piece of cake" but we could not have been more wrong. People tell us that if we survive the hilly Charente we will be ready for the hills in Spain. We hope so. The refreshments under the local marketplace could not have been more satisfying.
The most beautiful time of the day is the morning. It is not too hot and not too cold. The sun is shining and there is little or no wind. Up to now Ward had commented that we had seen little wild life along the way but this morning a mother deer and her two little ones suddely ran accross the road only 50 m in front of us. We do see numerous small animals victims of fast moving cars.
We also saw the first Belgian pelgrims today. Two sons are trying to help their father ride from Poitiers to Santiago. But they only have two weeks. The sons alternate riding and the second drives the car while the father rides all the time. We hope not to see him again because then he will be moving too slow to reach the goal in the short times they have.
De stilte en de rust in het klooster hebben ons deugd gedaan. Gelukkig zwegen de klokken na 22h ook anders was het misschien toch niet zo rustig geweest vannacht ! We verlaten Poitiers, een erg mooi stadje. Levendig met de studenten en met vele aangename hoekjes om te vertoeven.
Aanvankelijk over drukke wegen maar stilaan fietsen we weer tussen de goudgele velden. De ene heuvel volgt weer op de andere en de temperatuur stijgt weer snel tot 34 graden. Gelukkig hebben we voldoende water, wat extra fruit en een lekkere koek zodat het weer een fijne rit wordt. Toch hebben we weer 650 m gestegen en 626 m gedaald.
Ons pelgrim-stempelboekje begint er al 'echt' uit te zien. Dat wil dus zeggen dat we de stad Dax naderen en vanaf daar wordt het moeilijker. Het schrikt ons toch nog steeds een beetje af. Het blijft spannend. De Chambre d'hotes, waar we slapen, bereiken we rond 16 h. We kunnen al dat zweet weer snel wegspoelen onder de douche, bijna het beste moment van de dag!
Jullie reakties op de blog doen ons zeker veel deugd. Een beetje aanmoediging kunnen we af en toe wel gebruiken!
De stilte en de rust in het klooster hebben ons deugd gedaan. Gelukkig zwegen de klokken na 22h ook anders was het misschien toch niet zo rustig geweest vannacht ! We verlaten Poitiers, een erg mooi stadje. Levendig met de studenten en met vele aangename hoekjes om te vertoeven.
Aanvankelijk over drukke wegen maar stilaan fietsen we weer tussen de goudgele velden. De ene heuvel volgt weer op de andere en de temperatuur stijgt weer snel tot 34 graden. Gelukkig hebben we voldoende water, wat extra fruit en een lekkere koek zodat het weer een fijne rit wordt. Toch hebben we weer 650 m gestegen en 626 m gedaald.
Ons pelgrim-stempelboekje begint er al 'echt' uit te zien. Dat wil dus zeggen dat we de stad Dax naderen en vanaf daar wordt het moeilijker. Het schrikt ons toch nog steeds een beetje af. Het blijft spannend. De Chambre d'hotes, waar we slapen, bereiken we rond 16 h. We kunnen al dat zweet weer snel wegspoelen onder de douche, bijna het beste moment van de dag!
Jullie reakties op de blog doen ons zeker veel deugd. Een beetje aanmoediging kunnen we af en toe wel gebruiken!
After a 41km easy ride in "peleton" we arrived in Poitiers. We are staying with the Brothers of St. Dominic. The is a very large Monistary with a long corridor for pelgrims.
Yesterday we heard something of the other side of the coin of some "pelgrims". The owner of our group residence talked about so called pelgrims reserving a room and even evening diner and then not showing up or even calling. She wondered out loud if these were pelgrims in the true sence of the word. She mentioned people from a country to the north of Belgium as often being guilty! We sometimes had the feeling that despite the expectation there is not always a distiction made between pelgrims and vacationers in many cases.
After 12 days we also are feeling in the "flow" We rise at 6:30, prepare our bagage and often our bike, then eat and start. Early on the road we pick up our lunch, fruit and extra water. We have a morning banana stop and a lunch stop. Then depending on the weather and the surroundings we ride on and get to were we need to be around 4pm. For those uninformed we only had the first two nights reserved and the following days we only started to call ahead around noon. So we had some nervous moments. Now after a week we have a better idea of our daily capacity and have two days reserved ahead. Once in Spain we expect no problems.
Another point do the day: Americans think that French are unfriendly and do not like foreigners. We have to say that our trip has proven this idea to be completely unfounded. Everyplace we have been people were friendly and even excited to see us. If you go to Paris you might limit yourself to metro or bus. Try seeing Paris by bike. It is a completly different view. We now suggest try seeing France by bike. It is a completely different view that changes every day.
Nevertheless at the level of accomodation we are using most still do not speak English and this American does not speak French. So that idea has been substantiated.
Even in this short ride we were hungry but had not stopped because there were no stores open. We then thought to eat some grapes found along the way. But we had heard so many stories of the poor grape harvest that we did not dare to take even one grape. The old farmers say that the harvest is always poor in a leap year that has an extra full moon.
We hebben bij de zusterkes redelijk goed geslapen maar niet veel gegeten. Het was wel een kom vol linzen, en dat is gezond, met een schijf hesp erbij, maar die kom was voor 12 mensen ! Deze morgen dan maar vol verwachting naar de ontbijttafel maar ja, brood met confituur voor een fietser, ook weer wat weinig. Dus, dan maar eerst naar de winkel voor water, brood, kaas, tomaatjes, bananen, nectarinen en een hele grote lekkere koffiekoek en dan zijn we weg.
Vandaag een vrij makkelijke tocht , we hebben maar 360 m moeten stijgen. De temperatuur bereikt echter alweer vlug 30 graden en meer. Het water raakt stilaan op en we komen toe in het dorpje waar we zullen verblijven maar, wat een pech !, Ten eerste zijn we te vroeg en ten tweede, en dat is nog het ergste, de enige bar van het dorp is potdicht !!!
Met ons vriendelijkste gezicht vragen we aan de boer van het dorp of er toch niet ergens wat te drinken valt en ja hoor, er wordt weer voor ons gezorgd. We mogen mee met de boer en op de prachtige binnenkoer krijgen we 2 grote flessen water. Wat doet dat deugd!
Ondertussen is het tijd om ons te installeren in een pelgrimsgite waar we vanavond ook kunnen eten. En nu maar hopen......
Ondertussen kan ik jullie met vreugde melden dat we hier erg zijn verwend. Een heerlijke meloen met een lekkere plaatselijke Pineau de Charentes als voorgerecht. Een ovenschotel met rijst, courgettes, lekker rundsgehakt en kaas, een kaasschotel als tussendessert en daarna een lekker bladerdeeggebakje met fruit. Klinkt niet slecht he !
Ook nog dit, in Tours hebben we onze eerste 'medepelgrim' ontmoet. Een rasechte Antwerpenaar en ook hij logeerde in het klooster. Fijn om medefietsers te ontmoeten en er een gezellige babbel mee te hebben.
En als laatste, een fijn begin van het schooljaar aan al onze studenten !
Ps. Ik probeer om de laztste foto er nu eens niet omgekeerd op te zetten.
Ondertussen kan ik jullie met vreugde melden dat we hier erg zijn verwend. Een heerlijke meloen met een lekkere plaatselijke Pineau de Charentes als voorgerecht. Een ovenschotel met rijst, courgettes, lekker rundsgehakt en kaas, een kaasschotel als tussendessert en daarna een lekker bladerdeeggebakje met fruit. Klinkt niet slecht he !
Ook nog dit, in Tours hebben we onze eerste 'medepelgrim' ontmoet. Een rasechte Antwerpenaar en ook hij logeerde in het klooster. Fijn om medefietsers te ontmoeten en er een gezellige babbel mee te hebben.
En als laatste, een fijn begin van het schooljaar aan al onze studenten !
Ps. Ik probeer om de laztste foto er nu eens niet omgekeerd op te zetten.
Ondertussen kan ik jullie met vreugde melden dat we hier erg zijn verwend. Een heerlijke meloen met een lekkere plaatselijke Pineau de Charentes als voorgerecht. Een ovenschotel met rijst, courgettes, lekker rundsgehakt en kaas, een kaasschotel als tussendessert en daarna een lekker bladerdeeggebakje met fruit. Klinkt niet slecht he !
Ook nog dit, in Tours hebben we onze eerste 'medepelgrim' ontmoet. Een rasechte Antwerpenaar en ook hij logeerde in het klooster. Fijn om medefietsers te ontmoeten en er een gezellige babbel mee te hebben.
En als laatste, een fijn begin van het schooljaar aan al onze studenten !
Ps. Ik probeer om de laatste foto er nu eens niet omgekeerd op te zetten.
Today was an easy ride along shaded roads. The final 10 km passing through the vinyards of Vouvray. We are staying with the sisters of St. Martin and the picture shows us in the Basilica. St. Martin is well known for giving away half of his cape to a poor person. More than 290,000 French are named after him making this one of the most popular names in France.
There are also more storys about his animals. St. Martins donkey taught the early whinemakers the importance of pruning. The vines that the donkey had nibbled on, produced the most fruit later.
When St. Martin died his body came into the hands of the people of Poitiers. However while they were sleeping the People of Tours stole his body and returned it by boat via the Loire river. Legend has it that the trees and flowers along the river blossemed like in summer.
This week French and Belgian children return to school. Along our route we see teachers moving furniture and children with new book bags.
Dag 9 Chateaudun - Neuville (Chateau Renault ) 88,5 km
Na een nogal basic ontbijt in ons hotelletje zadelen we onze fietsen om te vertrekken. Het landschap verandert. De goudgele velden gaan over in groene bossen doorsneden met kleine riviertjes. We komen in de mooie Loire-streek.
In het gezelschap van twee vriendelijke ezeltjes eten we onze banaan. ( altijd goed tegen de krampen in de benen waar we gelukkig nog niet echt veel last van hebben ) . Het is dan ook een bijzondere dag vandaag! Leen en Dan vieren hun 30ste huwelijksverjaardag. Vanavond krijgen ze vast en zeker de mooiste kamer !
Na hier en daar een kleine omweg worden we hartelijk ontvangen in een mooie Chambre d'hotes. Na een fijne traktatie van het jarige echtpaar ( waarvoor dank ) kruipen we maar weer vroeg onder de wol. Onze benen hebben platte rust nodig.
Niet alleen de blauwe glasramen en de originele staat van het gebouw maar ook de eigenaardigheden.Het labyrinth is in de vloer uitgetekend en dient niet om te verdwalen maar om het einddoel te bereiken. Ook de Sancta Camisa, de sluier van Maria wordt hier tentoongesteld.
Dan en ik laten nog wat bagage achter. Letterlijk in de vorm van zeep, wegwerpwashandjes, studentenhaver enz. Wij hopen dat de kuisvrouw er iets mee kan doen. Figuurlijk proberen we allemaal wat balast achter te laten.
Bij het vertrek kopen we brood en beleg voor onderweg. De mensen roepen vaak: 'bon courage'. Zij zien ook dat we geen 18 jaar meer zijn! Maar, wij voelen ons jong genoeg om de uitdaging aan te gaan.
Dan vindt het wat eigenaardig dat in Frankrijk vele dorpen en steden dezelfde naam hebben: Ma(i)rie!
Vandaag was er zoveel wind dat een onervaren fietser tegen de wind in spuwt en zo het speeksel tegen de fietszakken terugkrijgt. ( Sorry Louis). Waarom moet je spuwen: om een verdwaald insect of een druppel zweet van een medefietser die in je mond waait uit te spuwen!
Twee brocantes en vide greniers voorbijrijden was voor mij de grootste beproeving vandaag!
Onderweg zien we een monument ter nagedachtenis van een neergeschoten bommenwerper van WO II. Bij de slachtoffers was er een Daily: 1 st luitenant observator.
Om 16u komen wij aan in het oude Chateaudun met een prachtig kasteel.
Wij slapen in een hotel waar de tijd is blijven stilstaan en het internet eveneens!
