Nog 500 km en 4000 Htm. Adelante.
Om na te denken.
de pelgrimstocht en het leven
Over pelgrimstochten wordt dikwijls zeer diepzinnig gedaan.
De emotionele kant speelt een grote rol. Zo lang van huis, het doet natuurlijk wel wat met een mens.
Fietsen in de richting van je doel is volhouden, vooruitziend zijn, keuzes maken, denken, net zoals in het leven. Je voortbewegen staat symbool voor de gang van het leven.
Onderweg maak je keuzes.
Nemen jullie bekende wegen of het avontuurlijke weg wat jullie misschien langs verrassend mooie onbekende plaatsen zal brengen? De kunst van het leven bestaat erin om je aan je keuzes te houden, eventueel je keuze bij te stellen maar de gevolgen van je keuzes .die moeten jullie erbij nemen en zelf dragen.
Regelmatig kom je ook hindernissen tegen. Bij het nemen van deze obstakels kan je ongekende krachten in jezelf ontdekken, krachten die je niet wist dat je ze in je had. Achteraf kijk je dikwijls verbaasd achterom: hoe heb ik dat ooit gerealiseerd, waar heb ik die kracht vandaan gehaald?
Op tocht zijn bestaat, denk ik, net als het leven uit 2 belangrijke componenten:
het pure fysieke: de voortbeweging van je lichaam, de werking van je hart, enz..
de emoties: het ervaren van geluk, relaties, schoonheid, .. Hier spelen onze zintuigen een grote rol in. Tijdens het fietsen, wanneer onze gedachten zich losmaken van de alledaagse beslommeringen, staan deze op scherp en zorgen zo voor een intensere ervaring. We herontdekken het gebruik van onze zintuigen en de bijhorende emoties volgen vanzelf.
