Zijn optredens kenden hoogte- en dieptepunten, hetgeen bijvoorbeeld het drukke concertjaar 1976 duidelijk aantoonde: de concerten van de zomer van dat jaar getuigen van een weinig alerte Elvis: hij vergat zijn teksten en compenseerde dit met grappige uithalen en opmerkingen. Aan de andere kant worden de eindejaarsconcerten in Dallas en Pittsburgh tot de beste van zijn latere carrière gerekend. Het laatste optreden vond plaats op 26 juni 1977. Elvis werd tijdens de concerten begeleid door een vaste band bestaande uit James Burton (gitaar), John Wilkinson (gitaar), Ronnie Tutt (drums), Glen Hardin (piano), Jerry Scheff (bas) en Charley Hodge (tweede stem), een oude vriend uit zijn diensttijd.
 
Als achtergrondstemmen traden verder op Kathy Westmoreland, the Sweet Inspirations en J.D. Sumner Quartet, aangevuld met het Joe Guercio Orchestra. Een aantal van de bandleden is later de wereld rondgegaan met Elvis The Concert, dat ook een aantal keren in Nederland (2000, 2003 en 2005) met heel veel succes op de planken heeft gestaan. Voor deze concerten waren beelden uit "Elvis on Tour", "That's the way it is" en "Aloha from Hawaii" aan elkaar geplakt tot één concert. Vervolgens was het geluid van de muzikanten verwijderd, zodat alleen de stem van Elvis overbleef. Tijdens Elvis the Concert werden de beelden van Elvis op grote schermen geprojecteerd en speelden de oorspronkelijke muzikanten mee.

Tijdens een van deze concerten heeft dochter Lisa Marie Presley samen met haar vader 'Don't Cry Daddy' gezongen.