Op 12 augustus zijn we tenslotte in Lourdes aangekomen. Zoals we bij de start al verteld hadden had ieder van ons zijn eigen - uitgesproken of stilzwijgende - motieven. Het was dan ook terug vrij stil de laatste kilometers en bij de aankomst aan het bord 'Lourdes' staken de emoties hier en daar het hoofd op. Louis en Rudy - attent als altijd - stonden ons op te wachten met de flessen champagne en we wensten elkaar proficiat.
Is het toeval of niet maar nog dezelfde avond werd Nico grootvader van een prachtige kleinzoon, ongeveer op hetzelfde moment als hij de kaars aanstak in Lourdes...
En even later kregen we dan weer slecht nieuws. De echtgenote van Pierre Kwanten (die aanvankelijk met ons mee zou reizen als begeleider) moest terug opgenomen worden in het ziekenhuis. 's Anderendaags 's morgens kregen we een telefoontje van Pierre dat zijn echtgenote gestorven was... Alvast ons medeleven Pierre!
Woensdag 13 augustus zouden de dappersten onder ons de Tourmalet gaan beklimmen. Het regende echter pijpenstelen en de Pyreneeën hingen helemaal in de mist. Het was onverantwoord om te vertrekken. Dat werd dus een domper van formaat, en er werd dan al vrij snel besloten om deze tegenslag door te spoelen en te genieten van een vrij dag in Lourdes.
Ondertussen zijn we terug thuis en genieten we na van ons fietsavontuur. Het was een prachtige belevenis met 16 schitterende mensen. Mijn respect - als één van de benjamins van het gezelschap - gaat vooral uit naar de oudsten in deze groep. Vijf zeventig-plusser (waaronder één dame) die deze reis maakten zonder ook maar één keer te klagen over de vele hellingen, de lange afstanden of het slechte weer. Zij leerden ons een lesje in nederigheid. Het grootste respect is hier absoluut op zijn plaats. Maar ook de negen andere deelnemers deden het schitterend want velen onder hen droegen hun eigen kruisje met zich mee en hadden alleen maar bemoedigende woorden voor elkaar. Het is in ieder geval een tocht die ik niet snel zal vergeten, mede door dit fantastische gezelschap.
Ook deze laatste rit was geen cadeautje. We maakten 1450 hoogtemeters waarvan 950 tijdens de eerste 50 km. De meeste onder ons zaten er vandaag echt door en er werd dan ook heel wat geklaagd over de steeds weer opduikende hellingen. We hebben zeker niet de makkelijkste route naar Lourdes onder de wielen gekregen.
We maakten in totaal 1250 km en maakten 9500 hoogtemeters.
We kwamen omstreeks 16.30 uur aan aan het bord " Lourdes". Rudy en Louis vingen ons op met champagne. We wensten elkaar proficiat en voor de meesten onder ons was het toch wel een emotionele ervaring. Dan ging het richting hotel Roissy.
Morgen zijn er nog enkele dapperen die de Tourmalet gaan beklimmen. Daar zal je thuis dan wel meer over horen.
We bedanken toch nog graag enkele mensen bij het einde van deze reis. Marcel voor het organiseren van de reis en het uitstippelen van de routes samen met Jos.
Jos voor het uitzetten van de routes op GPS en het zoeken van leuke plaatsjes om te eten onderweg.
Willy voor het reserveren van de hotels en het bijwerken van deze blog.
Rudy en Louis voor de puike begeleiding, het aanmoedigen en al die kleine logistieke beslomeringen.
Jan voor de technische bijstand en het sleutelen aan de fietsen.
Paul voor het ter beschikking stellen van de bestelwagen en al de beslomeringen daarrond.
Al de andere deelemers om er bij te zijn en een positieve bijdrage te leveren aan de toffe sfeer tijdens deze reis.
De rit naar Condom bleef gelukkig droog. Er was wel constant zware bewolking, maar dat maakte het dan weer aangenaam koel om te fietsen. We reden weer door een erg heuvelachtig parcours wat bij sommigen de uitspraak uitlokte: "Ik kan geen helling meer zien...' Het was inderdaad weer heel erg pittig. Zo reed Paul de 'body' van zijn achterwiel stuk op een van die venijnige heuveltjes. Gelukkig waren we op slechts enkele kilometers van ons einddoel toen dit gebeurde en konden we in Condom een fietshersteller vinden die nodige wisselstukken had.
Morgen zou het minder zwaar worden, maar dat mag ook wel. We hopen op een mooi uur in Lourdes aan te komen zodat we de stad al kunnen verkennen en de nodige kaarsjes branden.
We zijn vanmorgen weer vroeg vertrokken want er kondigde zich weer een zware rit aan met meer dan 1200 hoogtemeters en ook de weersvoorspellingen waren niet zo schitterend. Het weer is vandaag echter reuze meegevallen want we laveerden tussen de wolken door en namiddag werd het met momenten zelfs erg zonnig.
Van de graanschuur van Frankrijk zakten we nu verder af naar de Dordogne. Af en toe zagen we al eens een vestingstadje dat mooi ingeplant lag op een heuvel. Zo hielden we even halt in Villebois-La-Valette waar we iets dronken in het centrum van het oude stadje.
In Bergerac kwamen we een nonnetje tegen dat in de wolken was met onze fietstocht naar Lourdes. Ze vond dat we zeker tot de 15 de in Lourdes moesten blijven want dat we met velen samen moesten bidden voor de Christenen in Irak. We zeiden dat we echter de 14de huiswaarts moesten keren want dat er thuis ook een 'Mariaatje' zat te wachten op ons.
Nog twee dagen te gaan. We kijken nu toch stilaan uit naar het einde van onze reis. Sommigen onder ons beginnen het thuisfront te missen.
Morgen gaat het naar Condom, 120 km ver. We hopen dat we het slechte weer nu achter ons hebben en dat we nog twee dagen van een beetje zon kunnen genieten.
De eerste 85 km bleven we vandaag droog, maar de laatste 45 km hadden we weer regen. We zien er ondertussen als verzopen katjes uit...(met drie verzopen poesjes). Gelukkig bood de waardin in Rochefoucauld aan om onze uitrusting te wassen.
Het was weer een erg zware rit met bijna 1300 hoogtemeters en een erg glooiend landschap. De sfeer blijft - ondanks het slechte weer - uitstekend! Er wordt nog altijd heel wat afgezongen tijdens de rit.
Ondertussen zitten we in de Poitou-Charentes. Onderweg kruisen we nu heel wat zonnebloemenvelden waar de dames zich op tijd en stond kunnen terugtrekken. Onderweg maakten we een leuke groepsfoto achter een fonteinenrij. Onze ouderdomsdeken - Jos (74 jaar) - haalde zijn hartje op met door de fonteintjes te slalommen...
Op een van de foto's kan je ook zien dat we ons niet laten afschrikken door een omleiding. We gaan er dwars doorheen (al moeten we dan zelf een noodwegje in elkaar knutselen).
Er scheiden ons nu nog drie dagen van Lourdes. We kijken toch stilaan uit naar het einde. Morgen gaat het naar Bergerac. Weer een kleine 130 km.
een portretje van alle deelnemers.
. Onderweg maakten we een leuke groepsfoto achter een fonteinenrij. Onze ouderdomsdeken - Jos (74 jaar) - haalde zijn hartje op met door de fonteintjes te slalommen...
