Ik ben nog steeds in therapie binnen Hedera, een psychiatrisch revalidatiecentrum. In de module 'identiteit' kregen we als opdracht je familieleden met hun typische karaktereigenschappen voor te stellen in een reisgebeuren. Je mocht dat doen met verf, met potlood, met collage of met woord. Ik heb het woord gekozen en een reis met een warme luchtballon. Dit was het resultaat.
De luchtballon ligt samengevouwen in een grote weide. Koeien komen nieuwsgierig kijken wat er op hun terrein aan het gebeuren gaat. Ik spreek af dat ik de koeien wat zal afleiden door met mijn scootmobiel wat op afstand rondjes te toeren. Mijn vrouw plooit ondertussen de ballon mooi open. Katleen spreekt af hoe ze de ballon zullen vastmaken aan de mand. Veroniek geeft de instructies hoe ze het best aan de slag zouden gaan. Katleen heeft de meeste macht en maakt samen met haar zus de ballon vast aan de mand. Veroniek legt uit hoe de warme lucht in de ballon moet worden gebracht. Mijn vrouw legt de brander aan, terwijl mijn zussen zorgen dat het zeil mooi effen blijft; Uit schrik blijven de koeien weg en kan ik de noeste werkers gaan bijstaan. Ik controleer of de ballon zich goed openplooit en langzaam naar boven komt. Mijn vrouw controleert of de mand goed vast blijft aan de grond. Ik zie met fierheid toe hoe mijn familieleden er prima in slagen de ballon recht te laten komen. Mijn vrouw stapt als eerste in de mand en legt uit hoe mijn zussen mij behoedzaam moeten in de mand brengen. Met al hun kracht hebben ze weinig moeite om mij erin te hijsen. Elk aan één kant tillen ze zich bij ons in de mand. Veroniek zal de warmtebron voor haar rekening nemen. Zachtjes aan komen we van de grond. Ze spreken af dat Katleen de mogelijke opstakels zal in de gaten houden en ik moet de hoogte nakijken en zeggen wanneer Veroniek wat meer of wat minder warmte moet geven. Na een poosje zweven we langzaam maar zeker in de wijde natuur. Ik bekijk het landschap en toon met fierheid waar we overal overheen vliegen. Mijn vrouw begint plots zachtjes te neuriën en iedereen geniet van het wondermooie uitzicht. Jammer dat Katrien dat niet meer kan meebeleven, of toch misschien? Het werd plots even heel stil in de mand.
Je moet daat eens kijken zei ik, zien jullie dat prachtige kasteel omringt door water? Dat is het kasteel van Sint-Maartens Latem. Het is echt genieten om je zo te laten drijven in dat afwisselend decor van velden en dorpjes. Veel te vlug vloog de tijd vaarbij en werd het langzaam tijd om te dalen. Ik speur de omgeving af om een gepaste plaats te vinden. Plots zag ik wat verder een grote weide waar geen bomen om stonden. Er lopen zelfs geen dieren in merkte mijn vrouw op. Ja papa, dat is een ideale plaats om te landen. Katleen zou de instructies geven voor een zachte landing. Met kennis van zaken liet Veroniek de ballon zachtjes dalen. Pas op riep mijn vrouw dat je niet te dicht van die beek komt. Door de deskundige leiding van Katleen liet Veroniek zachtjes de ballon landen. Terwijl ik in de mand mocht blijven zitten, keek ik toe hoe de rest van de familie het zeil losmaakten van de mand en die met kennis van zaken opplooiden. Mijn vrouw belde de verantwoordelijke op en die kwam wat later en reed de auto wat dichter bij. Veroniek en Katleen legden het zeil netjes achterin. Helpen jullie papa uit de mand? Pas op dat je papa's benen goed omhoog halen dat hij niet vast komt te zitten, zei mijn vrouw. Heel behoedzaam haalden ze mij uit de mand en brachten ze mij in de auto. Nu nog de mand wegbergen in de aanhangwagen en alles was klaar.
