Welk slaaponderzoek. Je moet je wel tijdig melden, want je bent niet de enige die daar een dutje komt doen. Er worden verschillende personen per nacht getest. Bovendien vraagt men om zorgvuldig de vragenlijst in te vullen, ook al lijken sommige vragen wat eigenaardig, de antwoorden helpen de longarts bij de interpretatie van uw onderzoek. Het slaaponderzoek wordt gestart rond 22 uur, maar dat wil niet zeggen dat je op dat uur inslaapt, ik heb daar liggen schaapjes tellen tot er geen schaap meer overbleef om door de moslims gekeeld te worden. Het licht moest wel uit, dus dat kon ik toch niet zien.
Eerst wordt je hoofd vol gekleefd met elektroden, die meten de hersengolven (als er al hersens te vinden zijn). Dit zou informatie moeten geven over hoe diep u slaapt????? Als je elf keer moet gaan plassen, en voor de rest op de rand van je bed zit te wachten tot je weer moet gaan plassen, dan zal je die nacht niet diep geslapen hebben. Dan plakt men elektroden naast je ogen, om je oogbewegingen te meten. Vroeger liet men dat aan het zandmannetje over, nu is dat een jobke voor een computer. Er komen ook elektroden op je kin en je benen, om de spierspanning en eventuele beenbewegingen te meten. Ik wist dat ook weeral niet, dat mijn kin en mijn benen zoveel met elkaar te maken hadden. Als zuigeling kon ik op mijn tenen zuigen, maar dat is al een tijdje geleden. Een serie elektroden meten de regelmaat en de snelheid van je hartritme. Dat zal wel een paar keer een schok gekregen hebben, want die uitzonderlijke keer dat je dan toch even bent ingedut, en je op je andere zijde wil keren, wordt je borsthaar bijna uitgetrokken.
Het is dan ook een hele opluchting als een mooie lieve verpleegster je om 7 uur van al die pleisters komt verlossen. Wel van die pleisters, maar niet van die klodden lijm die in je haar achterblijven.
Nog geen kwartiertje later kwam mijn vrouwtje me reeds bevrijden, het ontbijt mochten ze aan een eenzame hongerige schenken.
Wat het slaaponderzoek aan het licht heeft gebracht zullen we binnen een week of twee wel vernemen, bij de volgende afspraak.
Lieve blogmaatjes, als mijn toestand blijft evolueren zoals nu, dan zie we elkaar volgende vrijdag bij een fris pintje bier. Niet overdrijven natuurlijk, maar een uurtje zal er wel af kunnen. 't Is al zo lang geleden dat we elkaar nog gezien hebben he. Dus duimen maar. Kisses.

Och, ik doe de moeite zelfs niet om het te gaan "Googlen". Feit is dat dit de kwaal is waar ik voor het moment met te maken heb. Morgen weer binnen voor een slaaponderzoek dit keer. De pneumologe en de cardioloog staan voor een raadsel. Weer een halve liter vocht uitgetrokken. Ligt het aan het hart of zijn het de longen. Ik ga me er persoonlijk niet met bemoeien, tenslotte zijn zij de specialisten die er voor gestudeerd hebben. Ik zal proberen mijn blogje wat bij te houden. Veel fut zit er voor het moment niet in. Wel twee nieuwe pyjama's bij gekregen van mijn vrouwtje, dat hoort bij een nieuwe opname in het gasthuis. Je gaat toch niet elke nacht in de zelfde pyjama slapen.  Nu heb ik vroege avond, nacht, vroege morgend, en late morgend pyjama's. Nu wordt het moeilijk kiezen als je maar een nachtje moet blijven. En of er veel zal geslapen worden, das ook nog een vraagstuk. Tenslotte plakt je lichaam vol lamellen die de hele tijd informatie doorsturen naar een sensor waar je van alles op kan aflezen. Prettig is als je plots zo lang mogelijk je adem kan inhouden, en dan weer beginnen. Dan komen plots langs alle kanten dokters aangelopen die denken dat je je laatste loodje aan het leggen bent. Spijtig hebben ze het wel snel door hoor. Maar bij de nacht bewaking lukt het dan wel weer. Blijven ademen is nu de boodschap, had nooit gedacht dat dit ooit zo belangrijk zou kunnen zijn. Het leek toch zo gemakkelijk eenvoudig, eventjes  inademen, eventjes uitademen. En plots moet je een keuze maken, wat zal het worden, eerst in, of eerst uit. Maar dan moet er wel eerst wat in zitten, want na een paar keer er uit,.......blijft er niet veel meer over.
Tot volgende keer dan misschien.