Allee, het zit er nog eens ne keer tegen. Het was wel te verwachten. Na zoveel jaren zitten de Socialisten niet mee aan tafel. Hoewel ze niet meer diezelfde rol vevullen als in de jaren van hun opkomst, is de partij eerder uitgrgroeid tot een kapitalistisch socialisme. Toch klop je nog steeds niet vergeefs aan, als je door je verkgever onrecht aangedaan wordt. Heel dikwijls springt hun vakbond voor je in de bres. Heel wat krachtiger dan liberalen, en katholieke vakbonden.
Ach,.. ik kom uit een simpel werkbroek. Vader was op het randje ongeletterd, maar had twee sterke handen. In zijn jeugd telde dat nog aan de haven van Antwepenn. Nu doen forklift, payloaders, kranen, en nog meer modern materiaal dat werk. Alles sneller en beter.
We kunnen ook niet ontkennen dat de werkmens er bij ons niet op vooruit gegaan is. Dat zou een flagrante leugen zijn. Het echte lompenproletariaat bestaat hier niet meer.  Spijtig komt er een golf arme sukkels op ons af die men wijsmaakt dat men hier zomaar geld en woonst krijgt zonder er een slag voor te werken. Ergens hebben ze dan ook nog gelijk ook.
We hebben hier een prachtig sociaal systeem opgebouwd. Denk maar aan onze mutualiteiten, dop trekken als je zonder werk valt, bestaanszekerheid, en zoveel meer. Maar zoals bij elk goed systeem krijg je direct profiteurs, mensen die van alles uitdenken  om het systeem te misbruiken.
Maar wat nu aan het licht komt wat betreft belasting ontduiking langs Luxemburg, en dan ook nog op het randje van illegaliteit, dat is om een revolutie vragen.
Ik herinner me nog jaren geleden, de tweede wereld oorlog voorbij. Het communisme dat opkwam en mijn vader die zegde, "manneke, nu is er een tijd aangebroken, dat de rijken voor ons zullen werken."
En ik de toen reeds dacht, "nee vake, het zullen wij zijn die altijd voor de rijken zullen moeten werken."
Is het niet om razend te worden dat er van ons loon soms tot 57% word afgetrokken aan belasting en sociale allerlei, en die schatrijke families, dedrijven, zelfs zeler één Belgisch staatsbedrijf, hoop en al max 3% belasting betalen. Waar blijven die echte Socialiste nu.
En mijn vader die ooit zegde dat na de Russische revolutie, de rijken ooit voor ons zouden werken.
De rijken zullen nooit voor ons werken. Hun geld zit veilig in Luxemnurg. Of zoals bij sommige politiekers, na hun zakken hier gevuld te hebben. Kopen ze als hoby enke wijngaarden in Italië.
Er zullen hier en daar wel wat schijffouten in staan; sorry, maar mijn brein werkt niet meer als vroeger.
Ach ik moest mijn hart eens luchten. Maar veel zal het niet helpen, he vaderke.
Volgende keer misschien wat optimistischer.

Verleden week 's nachts, donderdag 5 uur in de morgen, ademnood en splijtende hoofdpijn, om gek van te worden. Op aanraden van huisdokter direct naar spoed. 't Zat daar tjokvol, maar ik werd direct aan de zuurstof gelegd. Naar het schiijnt zijn er voor het moment nog niet te veel patiënten in België met aa amyloïdose, lijkt nog vrij onbekend. Eén long die steeds vol water schiet, en er is ook hartfalen. Zou komen door eiwitten die zich op de organen vastzetten. Ook de ondraaglijke hoofdpijn heeft er mee te maken. Ze vrezen dat die eiwitten zich daar ook gaan manifesteren. Heb dus alweer een volle week in't gashuis doorgebracht waar zich een heel team artsen met de kwaal bezig houdt. Het ergste is dat er voor het moment heel weinig over geweten is. Het blijft dus zoeken, en hopen. Nu volgt er nog een hele reeks onderzoeken waar ze nog niet direct met kunnen beginnen. ze moeten eerst de uitslag hebben van wat er nu reeds in het labo onderzocht wordt. Ook, sommige scans kunnen maar eerst binnen een week of twee. Onder andere een petscan, en nog wat scans waarvoor ik naar een ander hospitaal zal moeten, omdat men daar maar alleen de juiste machiene voor heeft.  Gezien ik kan gaan en staan moet ik daar geen twee weken in een ziekbed blijven liggen. Moet wel een paar keer op onderzoek komen, me zeer rustig houden en een streng dieet volgen intussen.  Mijn kamer blijft ook voorbehouden. Met de nodige medicatie proberen we de pijn onder controle te houden, maar blij dat ik thuis ben.
Maar we houden de moed er in. Kan zijn dat ik hier een paar lapsussen heb neergeschreven, maar ik ben dan ook geen dokter.
Tot nog ne keer, allee....zal wel zeker he.
PS:Eigenlijk is dit bericht op zaterdag geschreven, maar naart schijnt verschijnt het dan direct op mij blog.