Wenn wir erklimmen sonnige Höhen, steigen dem Gipfelkreuz zu, In unsern Herzen brennt eine Sehnsucht, Die läßt uns nimmer mehr in Ruh. (uit Bergvagabunden, Herrliche Berge.)
Iedereen in de loop van de namiddag goed aangekomem in Gasthof Knappenwirt. We werden er zeer goed gelögeerd. en konden 's avonds nog genieten van het muzikale spektakel op de markt.
Om 6 uur 's morgens werden we reeds gewekt op de muzikale tonen van de plaatselijke muziekkappel, die blijkbaar de nacht hadden door gefeest. Na een goed ontbijt, werden we door de plaatselijke organisator naar ons vertrekpunt gebracht en begonnen we om 10u30' aan onze eerste klimtocht onder een stralende zon. In de loop van de namiddag werden we vergast op enkele plaatselijke regenbuien. Allemaal in goede kondietie in Lessach aangekomem in Gasthaus Macheiner, waar we getrakteerd werden met een welkomst-schnaps. De groeten van iedereen aan famillie, vrienden en kennissen en indien mogelijk tot morgen.
Vandaag de tweede stapdag. Van Lessach via de Wildbachhütte naar Hintergöriach. Ontbijt om 7u30' en bergwaarts vertrokken om 8u45' onder een stralende zon. Ongveer 2u30' geklommem tot de Wildbachhütte (1.800 m.). Van de beklimming van de Gumma top (2350 m.) hebben we spijtig genoeg moeten afzien wegens onweerdreiging. Enkele moedigen hebben dan toch een gedeeltelijke beklimmimg gedaan tot een hoogte van 2100 m. Na een langzame, prachtige en rustige afdaling, waarbij we een lokaal regenbuitje te verwerken kregen; om 16.00u in gasthof Lacknerhof aangekomem, waar we weer uitzonderlijk goed gelogeerd werden en waar ons eveneens een lekker avondmaal wacht. Het is hier een zeer prachtige en rustige streek, waar het nog niet krioelt van toeristen.Iedereen geniet van de berglucht. Tot morgen.
Dag Lut en Mieke, Sus en Wisken, hier is het weder opperbest en met de senioren valt ook alles mee alhoewel ik vanaf morgen moet uitkijken als er water in de buurt is. Ze willen me hier namelijk een bad geven. Natuurlijk word dat poets wederompoets want ik sta mijn manneken zoals beloofd.Heel veel groetjes aan Rene en mam. Groetjes Franneken
Gezien er de voorbije dagen steeds onweerdreiging was in de namiddag, zijn we vandaag een uurtje vroeger opgestaan. Ontbijt om 7.00u. en iedereen stond vertrekkens klaar om 8.00u. We genoten van de ochtendfrisheid op de nog kille en nevelige bospaden onder een opkomende zon. Heerlijk! Na een rustige klim van ong. 700 m., waarbij we op een zeker ogenblik zelfs boven een laaghangend wolkendek uitstegen, bereikten we om 10.50 u de Gensgitschhütte (1.787 m.), zodat we na wat eten en drinken de klim naar de Gensgitschtop (2.285 m.) konden aanvatten om 11u.15'. Beneden stond aangeduid voor de klim: 1u.30' Onze bolletjestruidrager "de Miel", stond om 12u.15 bij het kruis op de top. De anderen volgden een na een. Na het bewonderen van het panorama en het nemen van de nodige fotos werd de afdaling aangevat om 13u.00' om daarna nog 2,5 uur af te dalen naar Mariapharr: Opnieuw zitten we hier schitterend gelogeerd in een 4 **** hotel/gasthof met aangrenzend zwembad. Voor de groep was het vandaag een speciale dag, nl. het was vandaag de verjaardag van Paula, (64j.) maar nog met de fysiek van een hinde, en tevens de 45ste huwelijksverjaardag van Marie-Louise en Willy. Na een hint aan de hotellier werd ons dan ook een glas "sekt" als aperitief aangeboden als entree op een heerlijk viergangendiner. Iedereen kwam "gezond moe" in Mariapharr toe maar genoot na van een prachtige zonnige dag: (zonder regen) Een bedankje aan Peter en co , aan Magda, aan Pol en Chris en aan Luc en Anita voor het berichtje: Het doet ons plezier op deze manier in kontakt te kunnen blijven met het thuisfront.(Er wordt hier heel wat afgebabbeld over onze eerdere huttentochtbelevenissen.) Eveneens groeten aan mijn zonen, schoondochters, de kleinkinderen Yoni, Kyan, Anke en Jonas en aan Agnes vanwege Fons. Luc en Anita,........ betreffende die dronkemans-eed zal Gilbert nog wel antwoorden. Een andere anekdote van vandaag: toen er eentje besefte dat zijn benen aan het verbranden waren, zei men hem dat hij die moest insmeren, waarop de lijdende vroeg: met wat? Er werd hem direkt geantwoord: " met boter, bakken en braden" Tot morgen.
Vandaag wordt weer een zonnige dag voorspeld, maar aangezien de tocht naar Weisspriach slechts een tiental km. lang is en er maar een goeie 200 m. moet geklommen worden hebben we wat langer uitgeslapen.Ontbijt om 8.00u., waarna vrije dorpsverkenning. Om 11.00 u: stond iedereen met de rugzak klaar om via meerdere bochten en omwegen richting Weisspriach te trekken, onder een stralende zon. De pick-nique werdt rond 12u.45' verorberd in de schaduw van de dennenbomem langs de "Longa", een bergriviertje waarnaar de streek "Lungau" is genoemd. Wat later dienden we weer af te rekenen met een plaatselijke regenbui, en bij wat gedonder en gebliksem vonden we onderdak in een plaatselijke boerenschuur, tot de zon ons weer vriendelijk verzocht om de regenjassen op te bergen en verder te trekken, zodat we rond 16.00 u. Weisspriach bereikten. Het logememt is hier iets minder dat datgene waarmee we de voorbije dagen verwend werden; maar het moet niet alle dagen feest zijn. Bij aankomst werden we door Paula getrakteerd op een "grote" pint ter gelegenheid van haar verjaardag gisteren. De gastvrouw trakteerde ons op haar beurt met een heerlijke "Brandwein". Aan de bergflanken om en rond ons logement te zien zullen we vanavond goed moeten eten om die morgen de baas te kunnen, maar we zien wel. Iedereen ziet het nog zitten, en we gaan er morgen weer tegenaan. Voor diegenen die Gilbert kennen, uit de menukeuze van vanavond heeft hij "volkorenspagetti" gekozen, want al die "deegwarenbrol" van de andere keuze ziet hij helemaal niet zitten. Ook die "dronkemans-eed" is hij nog niet vergeten. Nog de groeten aan de famillies Dens en Van den Bergh en aan de famillie Van Dessel. Nogmaals tot morgen vanuit Mauterndorf.
Vanuit het rustig en romantisch gelegen Weisspriach vertrokken we vanmorgen om 7u.45' voor een klim van ong. 900 m. naar "Fannigerhöhe" (2020 m.) langs de nogal steile bergflank. Om 11.00u. stond iedereen boven en genoten we van het heerlijke uitzicht over het Lungaugebied. Via de bergkam daalden we af richting Moserkopf. Ietwat lager, namen we echter het verkeerde pad omdat een metersgrote wegwijzer ons de richting Mauterndorf aangaf. We volgden hier een licht dalende bergweg voor autos welke echter een grote omweg maakte naar Mauterndorf. De twijfel omtrend de juiste weg werd bij onze gids sterker en sterker.Het verloop van de weg op de kaart kwam niet overeen met wat voor onze voeten lag, niettegenstaande we de wegwijzer "Mauterndorf" bleven volgen. Het kompas bevestigde dat we niet in de juiste richting liepen. Via de GPS werd onze juiste standplaats door de satelieten bevestigd en vonden we dwars door het bos, via een bijna niet meer gebruikt pad, de korrekte richting terug. Alles bij mekaar genomen was dat ook eens een avontuur en leidde niet tot tijdverlies of bijkomende kilometers. Samen met de bijna dagelijkse portie gedruppel, bereikten we rond 14u.30 ons logement "Gasthof-Hotel Steffner-Wallner" aan de kerk van Mauterndorf. Opnieuw worden we hier ondergebracht in een ****-hotel met ruime prachtige kamers.
Morgen staat ons de zwaarste dag van de week te wachten.nl. een klim van 1200 m. naar de top van de "Speierheck" We nemen ons dan ook voor om vroeg uit de veren te komen. Tot morgen.
Gezien voor vandaag de zwaarste dagtocht in het verschiet lag, (vanuit Mauterndorf , op 1120 m. via Trogalm, de Speierheckhütte en Grossheck naar de top van de Speierheck ; 2411 m., dus bijna 1.300 m. stijgen) en daarbij de weersverwachtingen op Donderdagnamiddag niet zo positief leken (Vrijdag: zou de slechtste dag van de hele week worden) werden meerdere mogelijkheden en routeplanningen overwogen. De "wet van de bergen" zegt dat men op dergelijke hoogten geen enkel risico neemt bij onweersdreiging. De Cheffin van het hotel was ons op Donderdagavond, zeer behulpzaam bij het opvragen van de plaatselijke weersverwachtingen voor Vrijdag via internet en de vooruitzichten werden gunstiger. Er zou pas op vrijdagavond onweersdreiging zijn. Met de hoop en het verlangen dat de weergoden ons goed gezind zouden zijn om de top te bereiken, werd er toch duidelijk gesteld dat op een hoogte van ong. 1850 m. onze gids de weerstoestand zou evalueren en een beslissing nemen omtrent een eventuele "toppoging" met de ganse groep. (gezien op deze hoogte de laatste mogelijkheid werd geboden om via een alternatief pad naar St. Michael te gaan, en aldus een afdaling van 40% met een hoogte verschil van 480 m. te omzeilen.) Uiteindelijk werd er overeengekomen dat Madeleine, Werner, Hans en Luc om 9.00 u. de kabelbaan zouden nemen tot op ong. 1900 m. De anderen vatten de klim aan om 8.00 u. en bereikten Trogalm op 1850 m. rond 10.00 u. Alleluia !! We kwamen boven de boomgrens uit onder een stralende zon en er was niet de minste regen- of onweersdreiging. Er werd dus niet getwijfeld en op, richting top. Een eerste moeilijkheid diende zich aan.Het paadje dat we dienden te volgen was niet meer te vinden; Hier en daar enkele rood-witte merktekens die waarschijnlijk nog door de "oude Lungauers" waren aangebracht, maar van een begaanbaar pad geen sprake. Kompas en kaart brachten weer uitweg en we bereikten de Speierheckhütte (2.070 m.) rond 11.00 u. Met zicht op het kruis op de top, vatten we de laatste 400 klimmeters aan op de rotsige en door water uitgesleten kam van de Grossheck, de zweetdruppels tellende die via onze wangen en kin de grond bereikten. De laatste klimmeters verliepen op een prachtige rotskam en rond 12u.30' konden we elkaar "Bergheil" wensen rond het "Gipfekkruis" en genoten we van het prachtige bergpanorama van de Lungau. Een groepsfoto mocht hier niet ontbreken; (Zie hierna) Afdaling aangevat om 13.00u. en de Speierheckalterhütte bereikt om 14u.10', waar we de nodige liters verloren vocht weer recupereerden met iets "goudgeels met ne witte kraag" Ter plekke was dat gekend als "ein grosses .........". De zon brandde onze tere huid nog steeds rood en om 15.00u. werd dalwaarts geblazen om rond 16u.30' St. Michael te bereiken. Het zou te mooi geweest zijn als we de laatste dag onze regenjassen of paraplu's niet hadden moeten bovenhalen, maar het kon ons niet meer deren, de tocht zat er op en 't was mooi geweest. We hadden in zes dagen ong. 88 Km. gestapt en ong 11.000 hoogtemeters (klimmen en dalen samen) afgelegd. De autos werden opgehaald en verder naar Hotel/Gasthof Schlickwirt voor een deugddoende douche en bijhorende plichtplegingen bij het afsluiten van deze prachtige "Tauern-Sonnseiten-Tour" (Zie volgend verslag)
Na het ophalen van onze auto's arriveerden we rond 17.00u. op onze laatste overnachtingsplaats "Hotel/gasthof Schlickwirt" in Oberweissburg (een gehuchtje van St. Michael) en werden er onthaald, met de vriendelijkheid en de hartelijkheid die we stilaan van de "Lungauerse gastgebers" gewoon werden. Tegen de klok van 18u.30' verscheen iedereen piekfijn, gewassen, gekamd en geurig riekend in de gelagzaal van het gasthof, voor ons laatste gezamelijk avondmaal. Op onze vraag werden de drie afzonderlijke tafels die voor ons waren gereserveerd in alle vriendelijkheid herschikt tot één lange tafel voor de ganse groep. Deze tafel werd echter gedekt voor 14 personen, dus eentje meer dan dat we gewoon waren. Wie zou deze 14de zijn??? En daar verscheen een vriendelijke dame, Frau Inge Ertl, verantwoordelijke voor "Ferienregion Lungau" (vakantiegebied Lungau) die graag ingegaan was op de uitnodiging van onze gids om persoonlijk iedereen te komen feleciteren voor het deelnemen en uitlopen van deze zesdaagse tocht en overhandigen van de "Lungauer Wandernadel" Een speldbroche die in dit gebied wordt gegeven aan hen die de 33 vooropgestelde wandeldoelen bereikt hebben of een door het toeristisch bureau erkende wandeltoer hebben afgelegd, waaronder onze "Tauern-Sonnseiten-Tour". Nadat iedereen de Wandernadel had ontvangen, hield Frau Ertl eraan om Fons persoonlijk de wandelbroche op te spelden en te bedanken met een flesje plaatselijke Schnaps voor de organisatie en de uitnodiging om samen met de groep aan tafel te gaan. Na de gebruikelijke "Auf wiedersehen" en handdrukken nam het trio van de "FAR" (Madeleine, Solange en Miel), bijgestaan door Hans, de groep op de korrel. Onder het uitvlucht dat ze over de tocht een verslag maakten voor de FAR, hadden ze elke avond vlijtig en soms redelijk hilarisch wat tijd besteed om voor iedereen een persoonlijk rijmpje te bedenken, met indrukken en anekdotes aangaande de voorbije dagen. Na de wederzijdse bedankingen zowel vanwege de groep aan Fons als van Fons aan de groep, was het tijd voor de gebruikelijke afscheidswensen en bijhorende omhelzingen.
....... en zoals gewoonlijk: 't was mooi geweest en we hadden ervan genoten. " Auf wiedersehen"
