Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
WAT HERINNERINGEN AAN EEN PAAR MOOIE REIZEN. LEVEN TUSSEN EN MET DOODGEWONE MENSEN. IN ALLE EENVOUD, SOMS ARMOEDE NABIJ, MAAR ALTIJD GASTVRIJ EN MET DE GLIM%ACH. NATUURLIJK OOK DE PRACHTIGE NATUUR EN RIJKE CULTUUR MEEGEPIKT.
LEVEN MET BIJNA NIETS? HET KRUIS OF EEN INDISCHE GOD IN NABIJHEID, MET RESPECT VOOR DE OVERLEDENEN;
EEN ECHT NATUURWONDER
BIJ HEN TE GAST, VEEL MEER DAN EEN TAFEL EN EEN GIETIJZEEREN BORD IS ER NIET. MET DE VINGERS ETEND.
EVEN DE FIETS LATEN HERSTELLEN OP STRAT MET WAT VOOR HANDEN IS.
Toen ik in een mail aan een paar Indische vrienden wat nieuws van het thuisfront deelde, en dus ook wat ik bij mijn ouders zoal deed en doe zoals de tuin onderhouden, kreeg ik onverwacht van één van hen - en ik vertaal het nu in eigen woorden - volgende vraag: Hebben jullie dan geen werkers?
En toen besefte ik dat ik dat met eigen ogen had gezien. Ook al zijn bepaalde families zelf niet rijk, door het kastensysteem kon men inderdaad rekenen op "workers", zeg maar huispersoneel. Al was het maar om de stoep te vegen. Zo geraakte ik bevriend met zo een "worker" en het schrijnende, toch in mijn en onze ogen was, dat hij letterlijk 's nachts voor de deur op de mat sliep.
Neen, ik noch mijn ouders hebben "workers". Het is zelfs zo dat onze maatschappij zo in zichzelf is gekeerd, dat je met moeite een klusjesman vindt, ook betaal je die goed. Ook op vele buren moet je wat dat betreft niet meer rekenen..... Tot zover deze mededeling. Lol.
Buiten bij de hoofdingang van het ziekenhuis ging de deur bijna schuil achter een waar wolkendek. Niet van het weer, nee ... rokers, als angtige lepralijders op een kluitje samengedromd. Het rrokverbond is al jaren oud en dergelijke groepen maatschappelijke bannelingen vormen een vertrouwde aanblik, 's winters verstijfd van de kou, 's zomers vrolijk lachend. Het ontstaan van nicotineliefde heeft tot een nieuwe term geleid. Mensen raken aan de praat, door hun gedeelde verslaving gaan sociale barrières die normaal gesproken minder gemakkelijk werden geslecht, nu letterlijk in rook op. Probeer dan maar eens als niet-roker je weg naar buiten te vinden. En ik weet over wat ik schrijf, ook over de 'nieuwe' liefdes, wantt die verstokte rokers vind je vooral bij een afdeling psychaitrie...
Recent schreef ik iets over hoe in de kerk die nu een wielermuseum is geworden, heel wat kaarsjes werder ontstoken bij één of ander heiligenbeeld. Het offeren van een kaars heeft dan ook iets hieligs, een akte van geloof. Ik moet eraan denken toen ik een tijd geleden in een kerk zag dat de automatisering heeft toegeslagen. Precies electrische knoppen om een lampje aan te steken. Dit werkt dus niet voor mij, het gaat me juist om het hele ritueel, het lontje, de geur van de was, de kleur of het motief van de kaars, de vlam zien vatten. Ik put er trost uit, het geeft me het gevoel dat sommige dingen niet te koop zijn, dat eens je buitenstaat, jouw gebed verder gaat. En dat beleef je heel zeker te Lourdes.
Foto van Scheveningse strand gisteren dat na een drukke dag een vuilnisbelt is geworden. De fotograaf, Stefan vd Kamp, schrijft: "Meeuwen pikten de verpakkingen mee en lieten ze vallen in de zee. Al die goederen zijn toch ook meegesleept naar het strand? Hoeveel moeite is het dan om de lege verpakking mee terug naar huis te nemen?
Het is echt niet bedoeling dieper in te gaan op dit item dat veel te gevarieerd is en te vershillend van persoon tot persoon. Wie ooit een depressie doormaakte kan daar genoeg over vertellen, maar deze woorden vond ik toch nuttig om te delen, geheel in de lijn van mijn jarenlang bloggen rond ondermeer AANDACHT hebben voor elk-ander.
Als er wordt gezegd van deze of gene: die heeft wellicht een depressie, dat is een aandoening die behandeld en beluisterd kan/moet worden. Depressie of niet, zeker is dat de persoon in kwestie erg afziet en bang is en verdrietig, en kwaad ook, en zich onzeker en kwetsbaar en onvrij voelt. Dat is geen kwestie van willen of niet willen, of je herpakken. Het is net wél willen, maar niet kunnen, en daar extra van afzien. Tegen een bang of verward kind ga je toch ook niet tekeer of verwijten, dat helpt niet, integendeel. Erbij zijn en luisteren en geruststellen, dat misschien wel. Zo probeer ik dat toch te doen. Maar ja, wie ben ik.
Na maanden van dagelijkse buikpijn, na vele huisdokters en specialisten te hebben gezien, na alles te hebben uitgeprobeerd van natuurmiidelen, huis-en keukenmiddels, tot de duurste en nieuwste medicamenten, heeft een specialist uit China eindelijk gevonden wat de oplossing is voor alle leed i.v.m. darmproblemen van mijn vader! OEF! Dat is voor mijn vader in eerste instantie, maar zeker voor moeder en alle betrokkenen een grote opluchting. Want wie ziek is kan niet meer genieten, en sluit zich af van het sociale netwerk, zelfs in een verzorgingstehuis. Ik hoop dan ook dat ik binnenkort terug de vader zal zien die weer graag tussen de bewoners zal zijn met af en toe een kwinkslag, en dat het terug tijd zal zijn om over gewone dagdagelijkse dingen te praten dan enkel nog over zijn darmprobleem. Zo, dit was het voor vandaag, en nu "zijn" gras gaan afrijden! Moet toch alles in orde gehouden worden, willen we het ouderlijk huis te koop aanbieden.
Het rechercheteam van politiedistrict Heuvelrug beleeft drukke tijden. Een huisarts uit Rhenen wil een bekende in Doorn bezoeken, maar hij komt nooit op zijn bestemming aan. En kort daarna vindt er een aanslag plaats op een wethouder in Renswoude. Rechercheur Petersen van district Heuvelrug maakt met zijn team overuren om beide zaken op te lossen. Hij vermoedt dat beide zaken met elkaar te maken hebben. Het onderzoek spitst zich toe op de merkwaardige bewoners van een idyllisch gelegen landhuis bij Rhenen.
Spanning, couleur locale, humor en een vleugje romantiek kenmerken 'De blikvanger', alweer het vierde deel van een serie spannende politieromans.
De Ronde van Vlaanderen is de 'hoogdag' van het wielervoorjaar. Ze sluit de 'heilige week' af, waarin nog andere befaamde koersen worden gereden. Je hebt wielergoden en dopingzondaars: alleen al in ons taalgebruik zijn koers en religie verweven. In Roeselare loopt nog tot volgend voorjaar de expo ‘Koers is religie’, waarin de relatie tussen wielrennen en geloof centraal staat. De expo is opgezet in de (ontwijde) Paterskerk, waar het Wielermuseum een voorlopig onderkomen heeft gevonden nu het museumgebouw wordt gerestaureerd. De tentoonstelling 'Koers is religie' vind je in de Paterskerk, Delaerestraat 33 in Roeselare. Tot eind september 2017 open van maandag t.e.m. zondag van 10 tot 17 uur. Vanaf oktober 2017 gesloten op zondag. Vrij toegankelijk.
Voor velen echter heel pijnlijk, want in deze kerk vonden heel veel mensen troost, veel meer dan in een gewone kerk. Je zag er veel mensen een kaarsje branden voor één van de vele heiligenbeelden die overal verspreid stonden. De mensen die er gingen waren dan ook geen klassieke kerkgangers, maar wat men noemt: mensen met een devoot geloof, dat niet minder is dan dat van de piarenbijters. Vele sukkelaars gingen dan ook hun noden neerschrijven in een boek. Hun laatste troostplaats is hen nu ontnomen. En het is wringen om die titel te geven! Maar ik heb die gelukkig niet moeten uitvinden.
Had ik maar beter mijn best gedaan. Had ik maar niet zo lelijk gedaan. Had ik maar wat anders gekozen. Had ik maar ...
"Had ik maar" houdt je vast in het verleden. Je blijft hangen in gevoelens van spijt. In wensen dat je iets anders had gedaan. Blijf daar echter niet in hangen. Want spijt vreet aan je emotionele welzijn. Je pijnigt jezelf ermee.
Heb de moed om verder te gaan. Vertaal je "had ik maar .." naar: "volgende keer ga ik ..." Bedenk wat je anders kunt doen. Denk na over een betere manier. En kom dan in actie en ga het doen.
Vergiftig je leven niet langer met spijt. Zet je spijt om naar ander en beter gedrag. Dan word je "had ik maar" een opstapje naar een beter leven.
Vrienden, zagen jullie weinig tot geen reacties op jullie blogjes, dan is er een heel goede reden voor, een reden die ik zelfs in mijn minidagboekje in vetjes heb neergeschreven. Het was namelijk snds 20 december 2015 dat mijn vader hier nog eens te gast was! Misschien was dit ook zijn laatste keer, al hoop ik hem nog vaker te mogen verwelkomen. Maar mensen van die leeftijd moeten in goede doen zijn om nog een paar km met de wagen te doorstaan, en het toeval wou dat het precies nu weer echt warm was. Ondertussen was moeder 'thuis' gebleven -t.t.z. in het woon- en zorgcentrum - om "haar papierwerk te doen". Het was inerdaad voor haar even uitblazen, want ze heeft het niet onder de mat zoals vader dag en nacht kan klagen over constipatie, dan weer over diaree. Helaas is er weinig aan te doen, maar niet prettig voor de omgeving, en zeker niet voor hem in het bijzonder. Gelukkig is hij nog steeds helder van geest, net als ons moeder trouwens. Hoe dan ook was dit voor mij als een feestelijke dag!
EN hij is op weg naar zijn 91ste verjaardag! Inderdaad hij toont zijn leeftijd niet ... net als ik ....
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
