De periode 1900: En Mr. Poiret bevrijdt de vrouw... 1900 was de periode van Jacques Doucet, Mariano Fortuny maar vooral van Paul Poiret. Het was Paul Poiret die de vrouwen verloste van hun korset... LEES VERDER
Door de gebeurtenissen van de laatste weken - het overleven van mijn hartinfarct - had ik uiteenlopende en gemengde gevoelens. Gevoelens die niet of nauwelijks te plaatsen zijn door mensen die geen hartinfarct hebben overleefd. Gevoelens die ikzelf niet of nauwelijks begrijp.
Ik lag daar in de Intensieve Care afdeling. Het ene moment was ik totaal onverschillig tegenover de situatie waarin ik me bevond. Het andere moment wou ik weer vechten om er zo vlug mogelijk bovenop te komen.
Ik lag daar - bijna hulpeloos verbonden met de medische apparatuur - en zag mijn vrouw staan. De blik in haar ogen was vervuld met ongeloof, met angst, met zoveel meer dat ik niet of nauwelijks kan omschrijven. Ik kon amper reageren en toch wou ik haar troosten, haar zeggen ... dat ik geen afscheid wou nemen van de vrouw die alles voor me betekent. Ik wou haar zeggen dat ik onderweg was ... dat ze niet langer bang hoefde te zijn ... dat ik onderweg was ... de genezing tegemoet en terug naar haar, mijn thuis. Omdat ik dit toen niet onder woorden kon brengen ... en dit beeld door mijn hoofd blijft spelen ... heb ik het nu in onderstaande tekst gegoten
Ik ben onderweg .
Ik weet dat je van me houdt Maar zie je niet komen Dus ik kom naar jou toe Ik ben onderweg
Ik zie je daar staan zo dicht Amper buiten mijn bereik Ik wens dichterbij te komen Ik ben onderweg
Ik ken jouw kussen Herinner ze op mijn lippen Ik wil ze terug proeven Ik ben onderweg
Ik hoor jouw lieve stem Hoe perfect ze klinkt Ze lokt me dichterbij Ik ben onderweg
Ik ruik jouw parfum Die me laat smelten De passie doet oplaaien Ik ben onderweg
In gedachten voel ik jouw armen Je lijkt me wel te verzwelgen Ik wil dat gevoel opnieuw Ik ben onderweg
Ik wil absoluut beter worden Maar hoelang zal dit duren Ik wil je nooit kwijt Ik ben onderweg naar jou
Toch blij dat ge besloten hebt om nog wat hier te blijven hoor! Uw vrouwke zal u hier ook wel in de gaten houden! DIkke knuffel van Laathi.
11-02-2006 om 12:57
geschreven door laathi
10-02-2006
Prachtig!
Wat een mooie liefdesverklaring van \'t schrijverke aan zijn vrouwtje! Zeer ontroerend! Gelukkig heeft hij het NU nog kunnen schrijven want niet iedereen krijgt die kans nog na een hartinfarct! Mooi toch om die gevoelens te verwoorden in zo\'n prachtig gedicht!!!
10-02-2006 om 22:33
geschreven door ida
08-02-2006
Stil
08-02-2006 om 12:32
geschreven door mikke
kippevel
mijn haren kwamen gewoon recht staan,dit is de echte definitie van liefde ,gewoon prachtig! en Chia ,jij hebt dit weer echt goed verwoordt,Spijtig dat mijn Suske niet zo dichterlijk is ,anders had ik al 4 van die liefdesverklaringen,na zijn 4 hartinfarcten!
08-02-2006 om 10:08
geschreven door hotlips
stil
Wel nu ben ik ook even stil geworden...
08-02-2006 om 09:32
geschreven door Pedro
Bedankt Malloma
Voor dit mooi gedicht aan je vrouw, dat ik mocht plaatsen hier op mijn madammeke! Dikke knuff xxx
08-02-2006 om 05:00
geschreven door sjoeke
Steeds weer
Prachtig! Ik bezoek het blogje van Alberto Malloma heel vaak. Ik kende de mooie tekst en toch ontroerde het me weer. Veel liefs van Viva xxx
08-02-2006 om 04:14
geschreven door Viva
Prachtig
Moet toegeven Madammeke dit is een pracht verhaal ...waar kom je dat nog tegen ..zo veel liefde ..ook proficiat aan het Schrijverke !! bangelijk mooi ...knuffels xxx
08-02-2006 om 01:39
geschreven door cooltje
07-02-2006
ontroerend mooi verhaal
Dat is echt een bijdragen over ware liefde , prachtig verwoord van ´t schrijverke met zoveel gevoel !!! Ik wens jullie beide nog een heel lang leven ... Ook madammeke , een dikke proficiat voor de mooie prensentatie !!! Echt knap, jij bent een klasse dame !!!!!!!!
07-02-2006 om 23:53
geschreven door vera
Op weg
Wat onbeschrijfelijk lief, mooi. Woorden schieten te kort !!
Je bent inderdaad onderweg, doe maar rustig aan, je komt er wel.
