Madammeke

Op visite: Mandy

1947 ... Het was één van de strengste winters van de 20-ste eeuw. Het was zo koud, dat er zelfs ijsbergen op de Noordzeestranden lagen. Maar 1947 was vooral een jaar van economische opbouw. In dit jaar ben ik geboren, dus is het niet moeilijk uit te rekenen hoe oud of jong ik nu ben. :wink:

Het is mij een genoegen mij hier te kunnen voorstellen. Echt veel valt er echter over mijzelf niet te vertellen. Ik ben maar een "gewone" vrouw.Tja, mijn blognaam is "Mandy", genoemd naar de dochter van een vriendin. Ik ben half Oostenrijks half Belgisch. Ik heb 2 kinderen Mario en Peggy die goed op hun pootjes zijn terechtgekomen en daar ben ik al heel blij mee. Drie kleinkinderen hebben ze mij geschonken: Sacha, Dagmar en Robbe, 3 heel leuke snuiters.

Eigenlijk heb ik of had ik alles om me gelukkig te voelen, maar ik bleef niet gespaard van een heel groot verdriet. Bijna 2,5 jaar geleden stierf mijn man plotseling aan een hartinfarct. En dan denk je dat je deze slag nooit meer te boven komt. Maar men zegt altijd: "het leven gaat verder", en zo is het.

Op een goede dag ben ik met "bloggen" begonnen. De computer kende ik al maar een eigen blog, dat was nog wat ànders. Beetje bij beetje en dankzij de heel goede leermeester "Fats", ben ik er in geslaagd een blog te onderhouden naar mijn mogelijkheden. Ik amuseer me à volonté. Wél loop ik niet elke dag de blogjes af: het is wel een stukje hobby, maar het mag bij mij géén fulltime-job worden.

Ik lees graag wat mensen willen vertellen en probeer daar op te reageren. Zélf schrijf ik soms een stukje. Verder hou ik van mooie fotos die ik dan op mijn blogje zet. Ik hou ook veel van muziek. Mijn echte voorkeur gaat uit naar klassiek: Strauss bijvoorbeeld. Maar dat kunnen jullie wel begrijpen, gezien mijn afkomst natuurlijk maar ik hou ook van Tjaikowsky ... Een heel ander genre is de muziek van Monika Martin, ook daar kan ik volop van genieten. Ik heb al meerdere concerten van haar meegemaakt, ze heeft een heel mooie stem. Geen wonder dat zij in Oostenrijk en daarbuiten de "nachtegaal van Graz" wordt genoemd. Het rare is dat ik haar vroeger zelfs niet kende, maar door Fats te leren kennen, is dat wel degelijk veranderd.

En voor de bloggers die het nog niet wisten: de vonk sloeg over van computer tot computer en Staf (Fats) en ik zijn nu reeds 1 jaar een koppel. Waar SeniorenNet al niet goed voor is! :lol: Wij zijn 2 gelukkige mensen die heel veel van Oostenrijk houden. Jullie moeten zeker mijn blogje hierover eens bezoeken! http://blog.seniorennet.be/osterreich

Wij proberen minstens 3 maal per jaar Oostenrijk te bezoeken. Daar hoort ook zeker wintersport bij. Verder kan je me veel in de tuin vinden. Ik hou van bloemen. De roos is mijn lievelingsbloem. Ook een strakke tuin met buxus vind ik mooi. De vijver brengt mij tot rust, vooral als een kikker zit te kwaken aan de rand, tussen het groen. Ik kan er écht van genieten, met een goed boek ... Maar vaker is het werken geblazen in de tuin, geen erg, ook dat vind ik heel ontspannend.

Duckske
En dan is er Duckske, een 3-jarige Yorkshire Terrier. Een echte Robbedoes, maar heel lief en aanhankelijk. Overal waar ik ga, is hij van de partij, dus ook wanneer ik op verlof ga. Alleen in september ll. is hij voor de eerste keer op hondenhotel geweest. Daar was hij een echte Don Juan: Duckske is een reu en er waren ook jonge vrouwtjes gelogeerd! Die kropen echt overal weg tussen de struiken als hij buitenkwam: teveel is teveel!!! Zo een 4 à 5 keer per jaar gaat hij naar het kapsalon. Hij heeft een coupe die gemakkelijk te onderhouden is. Hij is echt géén salonhondje.

Mode & Beauty
Ik gebruik reeds jaren de verzorgingsproducten van Dior en ben er zeer tevreden over. Overdag loop ik zelden met make-up, maar lipstick heb ik bijna altijd op; zonder kan ik echt niet. Ik heb ook zo mijn favoriete geuren: Chanel 19, Angel van Thierry Mugler en Jean-Louis Scherrer. Ik gebruik ze naargelang mijn stemming. Mij kledij is afwisselend sportief en stijlvol.