Relatief klein, donkerbruin.  Hangende onderste oogleden, donkerrode bindvliezen tonend.

Laag aangezet, zeer lang, naar voren in dunnen pooien hangend tegen de kaken.

40 tot 48 kg.

Breed en lang.  Lange, goed gespierde hals.  Goed ontwikkelde keelhuid.  Brede, diepe borstkas.  Buiklijn enigszins opgetrokken.  Brede, zeer sterke rug.  Stevige lendenen.

De Bloedhond werd eerst gebruikt bij de jacht op groot wild: wild zwijn en hert.  Toen hij niet langer in meutes werd gebruikt, werd hij de speurhond bij uitstek, die de jacht leidde.  Het is zijn uitstekend reuvermogen dat hem tot de allerbeste speurhond maakt.  Hij is moedig, volhardend, stoutmoedig, vastberaden en vol zelfvertrouwen.  Hij is misschien niet erg snel , maar geen andere hond blijft zo koppig gefixeerd op zijn prooi.  Hij is verstandig en gehoorzaam, en heeft een prachtige stem.  Doordat hij aanhankelijk, rustig en erg vriendelijk is, is hij een goede gezelschapshond.  Hij is gereserveerd tegenover vreemden, maar niet agressief, waardoor hij een uitstekende waakhond is.  Hij heeft een vriendelijke maar consequente opvoeding nodig.  Door hem ruw te behandelen kan hij vijandig worden, of zelfs gevaarlijk.

Ronde voeten.  gespierde benen met stevige botten.

In een elegante curve boven de ruglijn gedragen, maar de rug niet rakend.

Kort en vrij hard op het lichaam.  zacht en zijdeachtig op oren en schedel.

Ondanks zijn formaat kan hij zich aan het stadsleven aanpassen, maar hij heeft veel beweging nodig.  Hij moet ook regelmatig worden geborsteld.

Black-and-tan (meest gewaardeerd), vaalrood, bruin en tan.  Zwarte aftekeningen moeten een zadel op de rug vormen, en voorkomen op de flanken, boven de hals en boven op het hoofd.  Enig wit op borst, voeten en punt van staart toegestaan.

Reuen: ongeveer 67 cm.

Teven: ongeveer 60 cm.

Jachthond.  Gebruikshond: mensen opsporen (politiehond).  Gezelschapshond.