Om 5u45 doet onze buur Louis ons naar het station in Aalst. We rijden naar het Zuidstation in Brussel en nemen daar de T.G.V.-trein die naar Bordeaux in Frankrijk rijdt. Stipt om 7u03 vertrekt de trein. Na 6 uur rijden komen we aan in Bordeaux, daar hebben we 10 minuten de tijd om de T.G.V. naar Bayonne te nemen. Het lukt ons en na twee uren rijden komen we aan in Bayonne. Daar nemen we een boemeltrein die ons naar St. Jean Pied de Port brengt, we doen daar één uur over. De trein zit vol met pelgrims, allen met een grote rugzak. Herman heeft onze kamer gereserveerd en hij kent de weg daar naar toe (hij heeft er reeds vroeger geweest).
Een vriendelijke Hollandse dame verwelkomt ons en geeft ons fris water. Het is er heel netjes, we hebben een kamer voor drie personen, er slaapt nog een fransman bij ons. Het is geweldig warm en ik ga samen met Herman nog een zonnehoedje kopen.
Daarna kopen we onze Créanciale (pelgrimspas), het huis is rechtover onze gîte en daarna nemen we een lekker stortbad.
We logeren in de gîte samen met nog een 18-tal gasten en samen nemen we een lekker avondmaal. De gasten bestaan uit Fransen, Nederlanders, Canadezen, Brazilianen en wij, twee Belgen.
Woensdag 6/9/06 Van St. Jean Pied de Port via de pas van Cisa naar Roncesvalles. 26 km
We nemen een stevig ontbijt en de uitbaatster maakt onze pic-nic klaar. Om 7 uur starten we onze Camino Francés . Het wordt heel warm, 35°, we doen beiden ons best om veel water te drinken. We drinken zeker wel 3 liter. Voor mij wordt het zeer moeilijk, de weg is lang en inspannend, het is een langdurende stijging over gedeeltelijk geasfalteerde wegen, verder onverharde weggetjes en korte gedeeltes over voetpaden. Het laatste 1 ¾ uur moeten we afdalen, het is redelijk stijl en ik krijg last van mijn knie. Ik doe mijn knieband aan maar het gaat toch nog moeilijk. Ik heb schrik dat mijn knie helemaal gaat blokkeren. Ik ben heel snel moe, met een rugzak van 8 kg + water de Pyreneeën oversteken is geen lach (voor mij toch).
Bij het binnenkomen van Roncevalles raak ik Herman nog verloren. Ik had de Sint Jacobs schelp niet gezien en ik was een gele pijl gevolgd. We hebben elkaar toch nog terug gevonden. We slapen in een heel grote slaapzaal. s Avonds om 19 uur nemen we een pelgrimsmaaltijd (lekkere forel) en om 20 uur wonen we een pelgrimsmis bij (met 5 priesters).
Donderdag 7/9/06Roncesvalles via de Passo Erre naar Zubiri 24 km Om 6 uur staan we op en maken we ons klaar, om 6u30 vertrekken we.Het is nog donker maar Herman heeft een goed licht op zijn voorhoofd.Om 7 uur nemen we in een bar langs de weg ons ontbijt.Voor onze pic-nic hebben we nog over van gisteren.We komen onderweg dikwijls dezelfde mensen van gisteren tegen.Ik heb spierpijn aan mijn billen, maar na een tijdje stappen verbetert het maar nu begin ik last te krijgen aan mijn rechterknie en ik doe daar nu mijn knieband aan.Het is een steile, oneffen afdaling naar Zubiri.Ik moet het voorzichtig doen voor mijn knie.
Wanneer we aankomen in Zubiri is de eerste refuge vol, de tweede refuge is van de gemeente en samen met een Frans koppel uit Lyon, die in dezelfde gîte van ons waren in S.J.P. de Port vinden we voor ons 4 nog plaats, het is er stampvol, de volgende pelgrims moeten in een sportzaal op resorts slapen.Ik onderzoek mijn voeten en ik heb een paar blaren, hopelijk heb ik er morgen niet te veel last van.s Nachts is er onweer.Het was heel warm.
Vandaag veel stijgen en dalen over onverharde weggetjes en paden.
Vandaag was het terug heel warm, s avonds nog 29°.
Ik heb deze etappe reeds twee jaar geleden gedaan, maar heel veel herkenningspunten had ik niet. Het dorpje Maneru en Cirauqui herkende ik goed. Ik vond het vandaag terug lastig, in het bijzonder het stukje Romeinse weg, de stenen deden pijn aan mijn voeten.
Estella is een redelijk groot stadje, we kwamen er aan om 13.30 uur. Rond 16 uur was de refuge terug reeds volzet. Na de gebruikelijke douche bezoeken samen met het Frans koppel de stad. s Avonds gaan we terug met de drie Fransen gaan eten. Om 21 uur lag ik in bed, het was nodig, ik heb een verkoudheid en ik ben erg moe.
In het algemeen eenvoudige, goede paden.Weinig hoogteverschillen.Vandaag starten we terug om 6.30 uur, het is nog donker.In een bar nemen we om 8 uur ons ontbijt.De weg is wat gemakkelijker dan gisteren, het is niet zoveel bergaf.Om 13.15uur komen we in Pamplona aan.We installeren ons in een kamer met drie stapelbedden, we zitten met een internationaal gezelschap, nl. een Française (kanppe vrouw van rond de 40 jaar, Anne- France), een Nieuw-Zeelandse, haar man een Deen, een Australische en wij twee Belgen.Herman doet hier een e-mailtje naar Ester, onze kleindochter.
Na een douche verkennen wij de stad, ik ben moet en na eerst een lekker pintje te hebben gedronken in een cafeetje, ga ik terug naar de pelgrimsherberg en laat het verkennen van de stad aan Herman over.s Avonds gaan we lekker eten met het Frans koppel uit Lyon (Jacques en Gisèle) en de Française Anne-France.Er is heel veel volk op straat, er is een openlucht concert.Het is nog 32°.
We hadden een ontbijt besteld, maar veel stelde dit niet voor. Om 6.45 uur waren we reeds op stap. Twee jaar geleden kwam er uit de muur aan het klooster van Irache nog wijn uit, maar nu is het alleen nog water. Het is de mensen hun eigen fout, sommige vulden ganse flessen met wijn, dit was dus niet meer proeven.
Vandaag was het niet zo warm als de vorige dagen, maar ik vond het een erg vervelende weg: heuvel op, heuvel af, ik zegde tegen mijn echtgenoot dat dit mijn kl begon uit te hangen.
Om 12.30 uur komen we aan de pelgrimsherberg, hier zijn het Vlamingen die dit beheren. Om 15 uur breekt er een onweer los, iedereen is binnen, het is hier best gezellig met al die verschillende nationaliteiten en verschillende talen. De pelgrims vertrekken steeds maar vroeger om toch op tijd slaapgelegenheid te vinden.
Deze avond nemen we samen met de Fransen en een Italiaan terug een pelgrimsmaaltijd.
Deze morgen om 6 uur opgestaan en om 6.40 uur zijn we reeds op weg. Er zitten een paar pittige hellingen en afdalingen langs loszittende stenen in. Deze nacht heb ik goed geslapen, de eerste maal, misschien kwam het door de hoestsiroop die ik nam, ik heb nog altijd last van mijn verkoudheid, mijn voeten doen ook nog altijd pijn, maar dit is zeker bij iedereen zo.
Om 11.40 uur kwamen we reeds aan, de auberge was nog niet open en we moesten wachten tot 12 uur, er kwamen maar steeds meer mensen bij. In de herberg zijn het stapelbedden van drie, Herman en ik slapen gelukkig beneden.
Vandaag laten ze om 13 uur stieren los in de straten, gelijk in Pamplona maar minder groots. Rond 17 uur gaan we het centrum in en zie we twee Duitse meisjes toekomen die deze morgen voor ons vertrokken zijn, ze vinden geen slapen meer, alles is volzet. Het is feest in het stadje, het is precies een zomercarnaval en in een arena laten ze een jonge stier los, jonge lui jennen hem en moeten hun lijf redden.
Doordat het stadje in feest was waren veel restaurants gesloten maar we vonden er toch een en moesten meer dan normaal betalen omdat het feest is.
Vandaag gaan we door de wijngaarden van de Rioja, we zijn terug vol goede moed op stap. Na een paar km stappen stoppen we aan een huisje, een dame geeft samen met haar moeder koffie, thee of chocomelk, toasten met boter en confituur. Men geeft zoveel geld als je zelf wilt.
Ieder voorbij stappende pelgrim stopt er, het kopje koffie smaakt ons zalig. Na 8 km komen we aan in Logrono en bezoeken er de kathedraal. Anne-France is ook in de kerk en als we buiten gaan doet ze ons een teken : ze wil van ons beiden nog een foto nemen, we zien elkaar reeds van het begin en gingen een paar keren samen eten op restaurant. Na het nemen van een foto komt er een man op ons af, een Spanjaard, en hij offreert ons een koffie bij hem thuis vlak in de buurt. Een Duitse dame staat naast ons en hij nodigt haar ook uit. Het huis, La Belcada, is een soort vergaderhuis. Het is prachtig. We blijven er een half uurtje, drinken een lekkere koffie en de man laat ons het huis zien.
Daarna stappen we verder door Logrono, via een mooi meer en door wijngaarden komen we aan in Navarette.
Deze etappe voert door de schilderachtige, met wijngaarden begroeide heuvels van de Rioja. Elke heuvel, zoals de Roelandsberg, heeft hier een eigen geschiedenis.
Vanmorgen hadden we druilige regen, we komen heel vroeg aan, 10.30 uur. De auberge gaat maar open om 14 uur. We kunnen ondertussen onze schoenen afwassen, die zijn heel vuil van de gele modder waar we doorheen moesten. Er zijn nog veel pelgrims die stoppen, anderen gaan nog 6 km verder naar Azofra.
Na 6 km stappen nemen we in Azofra ons ontbijt in een bar.
Vandaag was het redelijk gemakkelijk. Het is koud en er is veel wind. Om 12 uur komen we aan in Santo Domingo de la Calzada. De pelgrimsherberg is reeds open en we kunnen ons vlug installeren. Herman stelt voor om eerst naar een restaurant te gaan eten, dan is het vandaag niet zo laat dat we gaan eten, we doen het dan ook en nemen nadien onze siesta. Daarna gaan we samen met het Franse koppel, Gisèle en Jacques zoals gewoonlijk de stad n om iets te gaan drinken. We bezoeken de kathedraal, met de hen en de haan (levende). De haan kraaide bij het binnenkomen, dit zou betekenen dat we tot in Santiago geraken. De kathedraal is prachtig, en er is ook een mooi museum aan verbonden en er kom terug een einde aan een mooie dag.
Zaterdag 16/9/06 Santo Domingo de la Calzada Belorado 26 km
We stappen door het golvende heuvelland en hebben regelmatig prachtige vergezichten.
Ik sliep nog goed om 6 uur toen Herman me wakker maakte. Ik vond mijn kousen niet en ik heb geen ander droog paar om aan te doen. Een beetje paniek. De rugzak terug uitgepakt, mijn slaapzak terug uit het zakje genomen en daar zaten mijn kousen in, ik had ze samen met de slaapzak ingepakt. Ik was wel blij. Na een klein ontbijtje zijn we terug op pad.
In Granon, na 1.45 uur stappen, drinken we een goede tas koffie en eten een lekkere croissant terug in een bar, en zijn we terug op stap. Er waait terug veel wind, en er valt een miezerige regen. Om 12.20 komen we aan in de auberge en moeten daar nog 10 minuten wachten en ons daarna installeren. Om 13 uur nemen we onze pelgrimsmenu in een restaurant, en genieten daarna van een zalige siesta.
Daarna doen we onze inkopen, want morgen is het zondag.
Mijn echtgenoot doet een e-mailtje naar onze kleindochter Ester.
Inspannend vanwege de hoogteverschillen.Na ons ontbijt zijn we om 7 uur terug op pad. Mijn knie deed deze nacht pijn, en ik wrijf hem in met voltarenzalf. Na twee uur stappen nemen we een lekkere koffie in een bar. We stappen verder over de Montes de Oca, zeer mooi. Na 6 uren stappen komen we aan in San Juan de Ortega. De auberge is hier niet zo goed, en we besluiten nog 3 km verder te gaan to aan Ages, hier is het een heel goede pelgrimsherberg.
Vandaag was het weer goed, niet te warm en geen wind. Bij mij ging vandaag het stappen zeer goed.
Dinsdag 19/9/06 Burgos Hornillos del Camino 20 km
Na twee uren stappen stoppen we om onze dagelijkse café con leche te drinken. Verbazing : en dame hoort ons praten en spreekt ons aan in het Vlaams. Ze heeft pijn aan de knie en kan voorlopig niet verder stappen. Ze wacht op een auto met chauffeur, die heeft haar gisteren beloofd om haar vandaag een etappe verder te voeren. Nogmaals verbazing, ze woont namelijk ook i Aalst, op de Oude Gentbaan. Na een babbeltje moeten we afscheid nemen, misschien komen we haar op de Camino nog eens tegen.
Het is prachtig weer en het is een eenzame trek langs de akkers, dorpen en calzadas. Om 11 uur komen we reeds aan. Herman gaat de sleutel vragen bij de verantwoordelijke van de pelgrimsherberg.
Woensdag 20/9/06 Hornillos del Camino Castrojeriz 21 km
Vandaag sta ik op met hoofdpijn, mijn verkoudheid is nog een beetje verslechterd. Ik voel me vandaag niet lekker in mijn vel. Na 11 km stappen kunnen we pas een café con leche drinken, ik neem een dafalgan en na een tijdje voel ik me beter.
Het is een eenzame weg, men is er helemaal alleen, het word heel warm en rond 11.30 uur komen we aan in Castrojeriz. Daar moet in de auberge de ganse rugzak ontsmet worden. Via Azië, Frankrijk, zou een soort wandluis een weg gemaakt hebben naar Santiago.
Deze morgen hebben we een lange steile klim te doen, nadien een moeilijke afdaling, we lopen door de meseta, dit is een soort hoogvlakte die wordt doorsneden door steile dalen .Het is mooi, stilte en eenzaam, dit kan men alleen te voet beleven. Er is veel wind en rond 10 uur begint er een verschrikkelijke rukwind te waaien. Wanneer we langs een kanaal lopen heb ik schrik dat ik erin waai. Rond 13 uur komen we aan in de gemeentelijke pelgrimsherberg. Na ons etentje doe ik een siesta van 2 uur en daarna bezoeken we de prachtige Romaanse kerk. De voorspelde regen komt in de late namiddag
Vrijdag 22/9/06 Promista Carion de los Condes 21 km
Vandaag hebben we een gemakkelijke etappe, we lopen door onafzienbare akkers met tarwe. De weg loopt gans de tijd parallel met de autoweg, er is niet veel verkeer.
Aan Chantal gevraagd wat voor diertje punaise is, haar antwoord : wandluis, nu weten we het. Bij een apotheker halen we een ontsmetten middel en spuiten er onze slaapzak mee in.
Zaterdag 23/9/06 Carion de los Condes Terradillos de los Templarios 27 km
Vandaag is de weg terug eentonig, er is niets te zien, alleen weiden en dorre velden. Pas na 17 km komen we een bar tegen, waar we een koffietje kunnen drinken. Daarna lopen we nog 10 km in een fijne regen, we lopen door een van de canadas reales, dit zijn veedrijversroutes die door heel Spanje lopen. In Terradillos vinden we slapen, samen met een Australisch stel slapen we opp een kamer van vier. Het eten is er lekker. In het dorp is niets te zien.
Zondag 24/9/06 Terradillos Bercianos del Real Camino 24 km
Om 6.30 uur zijn we terug op pad en om 8 uur eten we een croissant plus een grote tas café con leche. Het begint te regenen en dit gedurende drie uren, daarna hebben we veel wind en is onze kleding bijna droog bij het aankomen aan de auberge. Het is een oud gebouw, en we zijn het tweede duo, voor ons waren de twee Engelstalige Canadezen, nu weten we dat het vader en zoon zijn, we kwamen ze reeds dikwijls tegen en ze sliepen reeds driemaal naast ons. We kiezen onze slaapplaats en wat later komen de drie Franse dames naast ons liggen. Daarna eten, douchen en wat slapen en het is nog maar 16 uur. Het is nog altijd wat fris. sAvonds maken wat pelgrims samen met de verantwoordelijke eten : linzensoep, salade en meloen met water en wijn. s Morgens staat ons ontbijt klaar. Alles is gratis, men geeft wat men wil; is er geen geld in de kas dan is dit spijtig voor de volgende pelgrims.
Maandag 25/9/06 Bercianos del Real Camino Mansilla de las Mulas 26 km
Vandaag hadden we mooi wandelweer maar het was terug een saaie, eentonige weg. Langs onze rechterzijde zagen we de ganse tijd de Montes de León. Mijn rechterbeen doet pijn, hopelijk is het morgen beter. Om 13 uur komen we aan de auberge. Er is reeds veel volk. Herman krijgt een goede massage van een Aziatisch type man. Vandaag zagen we ook een Israëlische pelgrim
Dinsdag 26/9/06 Mansilla de las Mulas León 20 km
Mijn been doet pijn, en ik zie het niet zitten om vandaag te voet naar León te gaan. We gaan met de bus en die rijdt maar tot aan het busstation van León. We nemen daar samen met twee meisjes uit Quebec (Canada) een taxi en rijden tot aan het centrum.
We bezoeken de kathedraal met zijn geweldig mooie glasramen. Daarna gaan we naar het nabijgelegen hospitaal. Een dokter onderzoekt mijn been en zegt dat ik tendinitis heb. Ik krijg een voorschrift voor zalf en een bewijs voor de auberge dat ik een nacht langer mag blijven. Hij zegt dat ik na twee dagen rust verder zal kunnen stappen.
Daarna gaan we naar de auberge, ze is nog niet open en terwijl we staan te wachten vertelt een jonge Spanjaard dat hij hetzelfde heeft gehad aan zijn beide benen, het is nu gedaan en ik krijg de rest van zijn zalf plus nog een paar ontstekingsremmende pilletjes.
We verblijven in een klooster en het is er aangenaam. We zien terug bekende gezichten en ook nieuwe. Rond 16 uur is de auberge reeds volzet. We nemen ons avondmaal in de eetzaal van het klooster. We hebben vandaag goed weer.
Vandaag mag ik niet buiten, ik moet rusten met mijn been. De tijd duurt wel lang. Rond 11.15 uur komen de eerste pelgrims binnen. Vandaag zijn er zeker maar de helft pelgrims van gisteren, het is maar één dag verschil, maar zon groot verschil in aantal. De pelgrims moeten vandaag allen hun spullen ontsmetten, die auberge is ook besmet en gaat morgen voor 4 dagen dicht. Terug goed weer.
Vandaag moet ik wel verder, mijn been doet nog pijn maar het gaat.
Na 20 km stoppen we, ik wrijf mijn been in met de speciale zalf, we eten wat en ik besluit toch om nog 4 km verder de stappen, dan moet ik die morgen minder doen. Het is een goed besluit, we komen terecht in een auberge waar we een kamer voor twee personen kunnen nemen, dit is eens zalig, eens alleen met ons twee.
s Avonds kunnen we souperen in de auberge. We zitten aan een tafel voor acht personen : een Fins koppel, 1 Spanjaard (hij noemt zich Catalaan), 2 Belgen (wij) en 3 Tsjechen (2 jonge dames en een jonge priester).
We gaan over de eenzame Montes de León waar het pelgrimskruis staat.
Om 7.15 uur zijn we reeds de baan op. Het is klimmen gedurende twee uren, tot aan het pelgrimskruis. Hier ben ik twee jaren geleden ook geweest, maar in mijn herinnering was het grootser.
Daarna is het steeds maar dalen, soms geleidelijk, soms steil, en dit op grote en kleine losliggende stenen. Het doet geen deugd aan mijn been, maar ik let goed op en het gaat toch.
De beloning voor deze inspanning is dat het PRACHTIG is, de Montes de León, daar lopen we doorheen. We hebben ook mooi struikgewas, we lopen ook eens door een grote kudde schapen, geweldig, een pastorale, dit in de prachtige natuur en we lopen alleen op het smalle paadje.
Om 14.30 uur komen we in Molinaseca aan. We moeten helemaal door het stadje lopen voor wij bij de auberge zijn. De twee Canadezen, vader en zoon, slapen hier ook.
Om 7.20 uur zijn we op stap. De eerste twee uren heb ik veel pijn aan mijn been. Ik denk dat ik het niet kan afmaken. In Ponferrada drinken we een café con leche, eten we een croissant en ik neem mijn ontstekingspilletje. Nadien gaat het stappen goed en is de pijn minder. Om 13.30 uur zijn we ter plaatse, we hebben een kamertje voor twee en de auberge is aan de rand van het stadje. Om naar het restaurant te gaan moeten we terug naar het centrum.
Na het eten doen we onze inkopen en om 15.40 kunnen we de slaapzak in en dit tot 17.30 uur. Wanneer we buiten komen zien we dat het ondertussen is beginnen regenen.
Dinsdag,3/10/06 Cacabelos villafranca de Biergo 8 km
Na 8 km stappen stoppen we,het gaat niet goed meer met mijn been en ik heb ook een teentje dat ontstoken is. Ik ga graag naar huis. Om 10 uur komen we aan in Villafranca waar we om 11 uur een bus kunnen nemen naar Ponferrada,een grote stad waar we gisteren zijn doorheengelopen Na veel gevraag vinden we het station waar we om 13.40 uur de trein kunnen nemen naar la Haye,Frankrijk. Daar nemen we om 21.40 uur de nachttrein naar Parijs. We hebben een slaapcouchette. In Parijs nemen we de metro naar het station du Nord waar we de trein naar Brussel en daarna naar Aalst nemen .Daar aangekomen nemen we de bus die ons naar de Hammestraat voert,om 11.30 zijn we thuis .De terugreis is dus zeer vlot verlopen en dit zonder enige reservatie,we hadden
wel geluk?Op de trein naar la Haye kwam André,een Fransman waar we vorige jaar enkele etappes samen hebben gewandeld ons goede dag zeggen. Hij kwam van Santiago en had ons op de trein zien stappen,hij woont in Dijon maar hij moest ook eerst naar Parijs rijden .Onze verrassing was wel groot .
Vandaag veel stijgen en dalen over onverharde weggetjes en paden.
Vandaag was het heel warm, s avonds nog 29°.
Ik heb deze etappe reeds twee jaren geleden gedaan, maar veel herkenningspunten had ik niet. Het dorpje Maneru en Cirauqui herkende ik goed. Ik vond het vandaag terug lastig, in het bijzonder het stukje Romeinse weg, de stenen deden pijn aan mijn voeten.
Estella is een redelijk groot stadje, we kwamen er aan om 13.30 uur. Rond 16 uur was de refuge reeds volzet. Na de gebruikelijke douche bezoeken we samen met het franse koppel de stad. s Avonds gaan we terug met de drie Fransen eten. Om 21 uur lag ik in bed, het was nodig, ik heb een verkoudheid en ik ben erg moe.
Na een stevig ontbijt in de auberge zijn we om 7.30 terug op pad. Mijn been doet mijn, ik heb er nochtans een dikke laag zalf ingesmeerd. Ik ben bang dat het afzien gaat worden, maar ik moet er wel doorheen.
Na drie uur stappen verbetert mijn been heel goed en daarna voel ik bijna niets meer. Om 13 uur komen we in de auberge aan. Er is daar een meisje uit Gent, ze verblijft daar enkele dagen en helpt een beetje, ze komt reeds uit Santiago en binnen een paar dagen vliegt ze terug naar huis. We komen hier een paar bekende gezichten van de laatste dagen tegen. Hopelijk gaat het morgen goed met mijn been.
Zaterdag 30/9/06 Astorga Rabanal del Camino 22 km
Om 7 uur starten we. Wanneer we de stad uit zijn stappen we langs een mooi gedeelte van de Camino. De aarde is rood en er is veel groen van de struiken. In de verte zien we de Montes de León liggen. Het heeft deze nacht hard geregend maar nu hebben we mooi wandelweer. Na 3 ½ uur stappen begint de pijn in mijn been te verergeren, ik ben bang dat ik zo niet verder kan, we moeten nog 1 ½ uur stappen. We drinken wat en doen even de rugzak af en we gaan verder, het gaat terug wat beter en ik stap nu voorop, ik vind dat Herman te vlug stapt. Om 13 uur zijn we in de auberge. Na wat eten kruip ik in mijn slaapzak tot 16.15 uur.
Om 19 uur gaan we naar de vespers met Gregoriaanse gezangen. Daarna gaan we eten, ik neem een lekkere vissoep en een gebakken tong. Om 21 uur duik ik het bed in.
De Pàramo is een oase van bloemen, in de verte zien we de groene Montes de Leon al. Vlakbij het eindpunt van deze etappe in Hospital de Orbigo, komen we over de langste brug van de Camino, waar zich de geschiedenis van de ridder van de Quinones heeft afgespeeld.
Om 7 uur vertrekken we, het stappen gaat goed. Onderweg genieten we van een lekkere café con leche. In La Virgen del Camino kunnen we kiezen welke route we gaan nemen, we nemen de mooiste maar ook de langste. De kortste route loopt veel naast de N 120 en deze namen we vorig jaar. Het is aangenaam stappen .
Om 12 uur komen we aan in Villar de Mazariffe. Hier nemen we de refuge Jesus. We krijgen een kamer waar 4 bedden staan, we krijgen de sleutel van de uitbater zodat we de kamer voor ons alleen hebben.
Deze morgen was het erg koud. Om 9 uur verscheen de zon en nadien was het goed warm.
Zaterdag, 29/9/07Villa de Mazarife Astorga30 km
Voor we de Montes de Leon bereiken moeten we eerst de Pàramo oversteken. Bij het Crucero de Santo Toribio hebben we een schitterend uitzicht op de stad met de kathedraal, het bisschoppelijk paleis van Antonio Gaudi en het bergland erachter.
De eerste 8 km is de weg eenzaam. We komen aan een splitsing en we moeten hier kiezen, we maken de goede keuze, de weg is mooi. Soms denk ik dat we op de Via Podensis in Frankrijk lopen. De etappe is lang. Rond 16 uur komen we in de refuge in Astorga aan.
s Avonds eten we in het zelfde restaurant van vorig jaar.
Om 20.45 uur kruip ik in bed na een berichtje te hebben verstuurd naar het Vossenhol (Chantal,Dirk en Ester).
We hadden vandaag goed weer.
Zondag 30/09/07Astorga Rabanal20 km
Het land van de Maragatos is beroemd vanwege zijn klederdracht en oude gebruiken. Het is een prachtig gebied aan de voet van d bergen. De overheersend kleuren zijn rood en groen; het rood van de aarde en het groen van de eikenbossen.
We vertrekken een beetje later dan gewoonlijk, om 8.15 uur. De dag begint met miezerige regen. Ik besluit mijn regenbroek maar aan te trekken . Na 8 km kunnen we genieten van een café con leche. Herman trekt hier ook zijn regenbroek aan want nu begint het harder te regenen. Nadien regent het nog harder en dit vind ik niet zo prettig .
Om 13 uur komen we aan de refuge , deze opent maar om 14.30 uur. We besluiten dan om eerst te gaan eten, dit doen we in hetzelfde restaurant waar we vorig jaar ook aten, het eten is hier erg lekker.
Ik ben werkelijk kletsnat. De refuge opent en ½ uurtje vroeger. We zijn blij , we hebben een bed en kunnen nu onze natte kleren uitdoen. Ik doe eerst een dutje, daarna neem ik een warme douche . Ik schrijf mijn verslagje in een kamer waar een lekker vuurtje brandt. Er zitten hier ook een paar jonge lui.
Maandag, 1/10/07Rabanal Ponferada34 km
De route loopt over de eenzame Montes de Leon, waar het pelgrimskruis, Cruz de Ferro een monument voor de bedevaartgangers,staat. Het is een van de indrukwekkendste gedeelten van de Camino Frances.
We starten om 7.45 uur. Na 2 uur stappen komen we aan het IJzeren Kruis, plus de stenen berg. Het wandelen gaat heel vlot , veel beter dan vorig jaar. De afdalingen zijn moeilijk, met grote losliggende stenen. In El Acebo eten we een broodje met als beleg een specialiteit van de streek en drinken zoals gewoonlijk onze café con leche en we kunnen terug verder stappen.
s Morgens lopen we in de mist, s middags begintde zon te schijnen, het wordt heel warm.
In Molineseca komen we aan om 14.30 uur. Hier drinken we in een bar een goede koude pint, deze smaakt ons heel goed. We gaan verder richting Ponferada. Deze weg is niet zo mooi. Om 16.30 uur zijn we aan de auberge . Ik ben moe. Herman doet de boodschappen alleen. s Avonds eet ik lekkere paella. We leren wat Spaans van een vader en zijn zoon, ze lopen samen de Camino, we mogen bij hen aan tafel bijzitten. Vader noemt Manuel en zoon Jesus.
Dinsdag2/10/07PonferadaVillafranca24 km
Vanuit de tempelierstad Ponferada starten we om 8.25 uur .Er hangt een mist en we zien de bergen niet. Voor de middag is de zon er en ze brandt en het wordt heel warm. We stappen door het looiende landschap met wijngaarden van de Bierzo.
Het laatste deel van de weg is mooi.
Om 15 uur zijn we aan de auberge. De Spanjaarden Manuel en Jesus zijn hier ook.
Woensdag3/10/07VillafrancaO Cebreiro30 km
Voor we in Galicie zijn moeten we twee keer flink stijgen.
We staan een uurtje vroeger op, om 7 uur vertrekken we, het gaat goed.
Na 22 km begint het moeilijke stuk, het is gedurende 8 km bergop, dit op grote losliggende stenen. Ik vind het erg moeilijk. Een viertal km voor O Cebreiro is het landschap prachtig. Om 16 uur komen we in O Cebreiro aan, het ligt in de wolken en het is erg koud. Hier slapen we in een grote dortoir. Om 19 uur gaan we een restaurant binnen en we kunnen er reeds eten(vroeg voor Spanje). De soep is heel lekker, de kip is goed gebakken en is vergezeld van de gebruikelijke frietjes en als dessert eten we een Santiago taart, ook heel lekker.
Ik ben doodmoe en om 20.45 uur kruip ik in mijn slaapzak.
Donderdag4/10/07O CebreiroTriacastela22 kml
Wanneer de zon doorbreekt kunnen we vanaf de Siera uitkijken over de bergen, heuvels en dalen van het groene Galicie. Meestal zijn de van leisteen gebouwde dorpen in mist en wolken gehuld.
Na ons ontbijt die we nuttigen in het plaatselijk restaurant vertrekken we om 8.10 uur. Het is erg koud en O Cebreiro ligt in d wolken. We komen op de pas Alto de San Roque waar langs de weg een metalen beeld staat van een pelgrim die probeert tegen dewind en regen in te worstelen. Manuel en Jesus staan hier ook en samen met Herman worden er fotos genomen.
Op het einde van de weg hebben we een paar kilometers bergaf , dit terug op losliggende stenen. Ik ben blij wanneer we aan de auberge aankomen. We slapen er samen met een jong Spaans stel op een kamer van vier.
Deze etappe was zeer mooi, in het begin wat lastig, namelijk bergop.
Vrijdag5/10/07TricastelaSaria17 km
We stappen over groene heuvels, door boerendorpen en over de pas Alto de Riocabo, waar we een prachtig uitzicht hebben.
Ons ontbijt nemen we in een bar, dit is gewoon in Spanje. We stappen een paar kilometers door een bos. Daarna hebben we mooie zichten op de bergen. Het is een mooie weg, aangenaam om te stappen. In de vete zien we in het dal Saria liggen. We moeten nog een heel stuk bergaf stappen. Mijn rechtervoet doet bij het bergaf stappen pijn. Om 13.15 uur komen we in de auberge te Saria aan.
Vandaag goed weer en zon.
Zaterdag 6/10/07SarisPortomarin22 km
Op deze etappe passeren we ruim twintig dorpen en gehuchten. Door dit landschap lopen talloze oude wegen, net als vroeger moeten we de waterloopjes oversteken op doorwaadbare plaatsen of over trapstenen.
We lopen dikwijls door oude dorpjes, er wordt hier veel aan veeteelt gedaan. Het is hier een lappendeken van eilanden en akkers, met stenen muurtjes als afscheiding tussen de percelen.
Onze etappe loopt door een erg vochtig dalletje naar het gehucht Brea, waar we de steen met nog 100 km naar Santiago voorbij lopen.
Voor het binnenlopen in Portomarin moeten we eerst over een heel lange brug en staan dan aan de rand van Portomarin. Een trap leidt ons omhoog naar de hoofdstraat van deze plaats, deze moeten we doorlopen naar de auberge. Hier is reeds veel volk. Om 19 uur kunnen we reeds in een restaurant gaan eten, deze ligt juist voor de kerk, en na ons avondmaal kunnen we nog een kerkdienst meemaken.
Halfweg deze etappe verstuikt Herman zijn enkel en bij de apotheker kopen we zalf en een speciale bandage.
Vandaag goed weer en zon.
Zondag 7/10/07PortomarinPalas de Rey25 km
Het eerste gedeelte van deze etappe gaat over een bergrug met granietrotsen en heide, waar we uitzicht hebben op het dal van de Mino.
Vandaag hebben we een rustige, aangename niet moeilijke wandeling.
Het gaat met Herman zijn enkel maar de voet is toch opgezwollen. In Palas de Rey hebben we Galicie bereikt. Het is hier maar een groot klein dorp. Er is hier niets te zien. Het weer is goed, smorgens was er veel mist, de zon liet zich maar niet zien .
Onderweg maken we babbeltjes met Italiaan, Spanjaard, Hongaarsen, Sloveense, Pool en Finse.
Jonge Spanjaarden, die we reeds een paar keren zagen nemen een foto van ons samen met het mooie meisje.
Maandag9/10/07Palas de ReyAzura30 km
Talrijke beekdalen doorsnijden het laagland van Galicie. We lopen door het glooiend boerenland, oversteken beken over loopplanken of oude bruggen.
Ons ontbijt nemen we in hetzelfde restaurant waar we gisterenavond aten. We starten om 8 uur. Onderweg stoppen we om een leuk Romaans kerkje te bezoeken ,er is hier mooie muziek.
In Melide stoppen we om 11.30 uur en we gaan in een restaurant de specialiteit van deze
streek eten, namelijk pulpo, dit is inktvis, ik vind het heel lekker. Herman neemt kabeljauw met aardappelen, (vandaag eens geen frietjes). De wijn, ook van deze streek is lekker koel.
We gaan terug op stap, onderweg gaan we een kerkje binnen, de pastoor begroet ons reeds buiten en vraagt of hij ons mag zegenen, dit samen met nog een paar andere pelgrims.
We stappen nu veel door eucalyptus bosjes, er hangt de karakteristieke pittige lucht die deze bomen verspreiden.
Om 16.30 uur komen we aan de auberge, deze is compleet. We keren een beetje op onze stappen terug en gaan naar een privé auberge, deze is pas een week open, nieuw en modern.
Vandaag kwamen we een Amerikaanse studente tegen, ze spreekt goed Nederlands en studeert in Leuven. We hebben haar uitgenodigd eens een weekendje bij ons te komen logeren. Om 19.30 uur kwam ze ook in onze auberge aan, wel laat, ze was een paar maal onderweg blijven plakken.
Vandaag hadden we eerst 3 uren nevel, daarna veel zon en heel warm.
Dinsdag,9/10/07Arzua-Pedrouzo20 km
Onze route loopt door een fraai landschap met kleine beekdalen en prachtige boerendorpen. De opvallende HORREOS zijn kenmerkend voor dit gedeelte van Galicie. We passeren veel kleine dorpjes. Er zijn hier nog veel landbouwers. In de auberge vinden we een goed slaaphoekje.
François, een man uit Quebec, die we reeds vanaf Astorga regelmatig tegen kwamen, slaapt hier ook. Hij vraagt ons of we samen met nog enkele fransen en Quebecerswillen eten, zelf koken, we zouden met zes zijn, maar het worden er acht, namelijk Alain, Monique, Caroline, Martin, François, Herman, Malou en ? weet de naam niet.
Ik doen dit niet zo graag, we hebben deze middag reeds warm gegeten maar we gaan akkoord. Het wordt gezellig, dit is dan ook de camino.
Vandaag veel zon.
Woensdag, 10/10/07Pedrouzo Santiago22 km
Onze etappe naar Santiago voert langs de plek in Lavocolla waar de pelgrims zich vroeger in de beek wasten. Op de Monte de Gozo zien we de kathedraal van Santiago liggen.
De weg is gemakkelijk. Op 2,5 km van Santiago wacht Jean, ook een man uit Quebec, Canada, ons op om ons te feliciteren en te omhelzen. Het doet ons plezier. We zagen elkaar reeds vanaf Astorga, hij is de vriend van François.
Bij het binnenkomen in Santiago, op het plein voor de kathedraal, ontmoeten we een 10 tal mensen die we reeds vroeger op onze weg ontmoetten. Het regent omhelzingen, kusjes en gelukwensen. Het Spaanse meisje die Herman zijn verzwikte voet inpakte, laat haar tranen lopen Het is mooi deze vriendschap. We moeten een kamer zoeken want de auberge is gesloten. We komen twee Franse dames tegen die we reeds vroeger zagen en ze zeggen dat ze reeds en kamer hebben gevonden en dat er daar nog een kamer vrij is. Ze geven ons een kaartje met het adres op, we gaan er naartoe en krijgen de kamer.
.
Donderdag,11/10/07Santiago-Negreira22 km
We nemen ons ontbijt in hetzelfde restaurant waar we gisterenavond zijn gaan eten. Monique, een Française, zegde dat dit op onze weg naar Negreira lag. Herman dacht vlug dat dit niet goed was en vroeg de weg aan een stel aan een kruispunt, ze kwamen uit Barcelona en zegde dat dit de goede weg was. Herman geloofde het niet en vroeg het aan en jonge man, een student, we mochten hem volgen en keerden terug naar het centrum en nu waren we op de goede weg. De jonge man was een student in de rechten.
Het is een moeilijke weg,veel stijgen en dalen, op moeilijke paden, in de bossen maar het is wel mooi. Ik ben blij wanneer we aan de auberge zijn. De Fransen, Monique en Alain waren een half uur voor ons vertrokken aan het restaurant waar we ons ontbijt namen en wanneer Herman en ik gewassen en ons geïnstalleerd hadden ons boodschappen deden en terug richting centrum liepen, kwamen we Monique en Alain , ze waren doodmoe,tegen. Ze waren twee uren verlopen gelopen. Gelukkig denkt Herman meer na.
Vrijdag12/10/07.Negreira-Hospital34 km
Het is vandaag niet zo moeilijk maar wel lastig door de afstand. We lopen 13 km samen met een Spanjaard uit Barcelona, Jaime, een zeer sympathieke man. Hij trakteert ons met een café con leche en suikerbrood. Hij stopt na 13 km. Ik word moe, de afstand is lang en het is heel warm.We hebben nog een goede slaapplaats in een huisje. Beneden staan twee bedden plus douches en toilet. Boven staan drie bedden. Herman heeft en stapelbed en boven hem slaapt een jonge mooie Italiaanse, haar naam is Julia. sAvonds gaan we samen met Monique, Alain, Herbert en nog een man uit St.Etienne eten. Niet veel bijzonders maar wel duurder dan gewoonlijk. sMorgens is Herman zijn brood zoek, ratten zijn er mee weg.
Zaterdag,13/10/07.Hospital Corcibion22 km
We nemen ons ontbijt in hetzelfde restaurant van gisteravond. Na 13 km kunnen we ineen bar een cafè con leche drinken. Daar brengen ze juist een varken op de hof en ze doen het dood. We gaan vlug weg, we vinden dit niet zo leuk.
Deze weg is niet zo gemakkelijk, een beetje bergop en veel moeilijke afdalingen. Na 18 km zien we de oceaan. We komen aan de auberge en morgen moeten we maar 12 km meer doen.
We zijn aan deze auberge de eerste stoppers. De auberge gaat maar om 17 uur open. Er komt nog een Fransman aan, Roger uit Bourges. We zagen hem reeds een keer, hij volgt ook zijn programma zoals voorzien en stopt hier ook. Tot onze verassing komen na een uurtje Monique en Alain ook aan. We hadden gisteravond reeds afscheid genomen, ze waren van plan vandaag verder te gaan tot Finistera maar zijn te moe en stoppen hier ook. Nog daarna komt Jaime die gisteren vroeger gestopt is. Herman gaat nog naar het dorpje en brengt koel water en frisse blikjes bier mee, hij deelt ze uit en de peligrinos zijn heeeel blij . Van op mijn bed zie ik de oceaan, prachtig. Vandaag was het terug heel warm.
sAvonds kookt de uitbater (vrijwilliger) voor ons, het eten is lekker, nl sla, een soort linzenmaaltijdsoep en meloen en wijn. Daarna wordt er Ouroghou gemaakt, erg lekker.. Een Zuid Koreaans meisje, ze heeft rechten gestudeerd, ze is heel sympathiek en eet alles op. Ze is vertrokken in St. Jean Pied de Porten lacht met het Frans van Roger.
Gisteren en vandaag zagen we de resten van de bosbranden van vorig jaar.
De weg was mooi en we hadden zon.
Zondag, 14/10/07Corcubion Finistera14 km
Vanmorgen maakt de hospitarero ons ontbijt klaar We zijn met twaalf personen, gezellig, vier Duitsers, twee Belgen (wij) drie Fransen, één Zuid Koreaanse, één Spanjaard (Jaime) en één Spaanse.
De weg is terug heel aangenaam. We zien terug resten van bosbranden en de oceaan langs ons zijde is prachtig. Langs het strand lopen we Finistera binnen en we rapen ondertussen schelpen. Het weer is zomers warm.
Om 17 uur gaan we met ons groepje van gisteren naar kaap Finistera, nog 3 km heen , dus ook 3 km terg Er is een mooie zonsondergang. Bij het terugkeren brandt ik onderweg kaarsjes in een kapel .
SAvonds gaan we allen samen eten, het zelfde groepje van gisteren avond plus nog een Fin en twee Françaises. Mijn vissoep is lekker, voor Herman niet. Ik neem ook vis voor de tweede gang, drie soorten vis, heel lekker.
Maandag, 15/10/07
Deze morgen nemen we afscheid van Roger (Bourges) ,Jane (Zuid Korea) ,de twee Françaises Monique en Arlette en Jaime.
Samen met Monique en Alain en de Duitser Karlheinz de bus naar Muxia. We rijden eerst naar Cee waar we in een Carrefour ons ontbijt nemen. De Duitser Karlheinz betaalt voor ons vijven, Hij is erg blij met ons gezelschap , ook voor de vorige dagen. Daarna is het tijd om de bus naar Muxia te nemen. Muxia is erg mooi, er is de haven en het kerkje de Sainte Maria (gotisch) en het Sanctuaire, de Nosa Senora da Barca. Men ziet hier nog de gevolgen van de scheepsramp (olie) van een paar jaren terug, op sommige plaatsen is er nog olie op de rotsen. Na een kleine wandeling gaan we terug naar de bushalte. We hebben nog tot 14.30 tijd en eten eerst in een restaurant aan de bushalte. We hebben terug prachtig warm weer, de lucht is hier van een heel mooie blauwe kleur. De bus brengt ons naar het busstation in Santiago. Hier moeten we afscheid nemen van Monique, Alain en Karlsheinz, hij is een zeer sympathieke man, hij is even oud als ik.
Herman en ik bestellen hier onze busticketten maar de computer gaat niet en ze vragen ons om binnen een uurtje terug te komen. We gaan nu eerst naar de auberge, het is maar een tien minuten stappen vanuit het busstation. We hebben nog plaats en we laten hier onze rugzak achter en gaan terug naar het busstation. Nu hebben we onze busticketten, morgenvroeg om 10 uur vertrekt onze bus.
We gaan nu nog eens terug naar het centrum van Santiago. We kopen daar oorringen voor mij en voor onze kleindochter Ester.
We komen nog Anne, het meisje uit Quebec tegen, ze is verleden woensdag samen met ons in Santiago aangekomen, ze is hier gebleven maar ondertussen wel met de bus naar Porto ,in Portugal, gereden. Ze blijftéén jaar in Spanje. We komen ook Monique, de Française van gisterenavond (eten) tegen.
We worden moe, het is rond 19 uur en we besluiten terug naar de auberge te gaan om te slapen. Wanneer we de straat willen oversteken aan de Santiago poort zien we onze Zuid Koreaanse Jane staan. Een blij terug zien, ze is een heel toffe dame(24 jaar oud) en we lopen nog een tijdje samen, zij neemt deze avond nog de bus naar Madrid. Er volgt terug een afscheid (tweede vandaag). Daarna is het bedtijd,het is de laatste maal dit jaar dat we in een auberge slapen. We hebben een stapelbed, Herman en ik slapen boven naast elkaar.
Dinsdag, 16/10/07
Deze morgen, wanneer we klaar staan om te vertrekken, hebben we een eerste verrassing, Martin, een Franstalige Canadees die we reeds en paar maal zagen en ook samen aten, staat ineens naast mij, een verrassing en omhelzing. Hij ziet de dame die juist op dezelfde hoogte van Herman sliep, het is Arlette, de Française van gisterenavond bij het eten, Martin kent haar ook. Nog eens afscheid nemen. Nu gaan we naar het busstation, daar is er een cafetaria waar we een ontbijt kunnen nemen. We zien daar een Zwitsers meisje terug die we de twee eerste weken regel matig zagen. Nogmaals een verrassing, de man die ook blij verwonderd aan de ingang deur blijft staan en lachend naar ons toekomt is Roger, de man uit Bourges. Hij neemt hier ook de bus maar wel richting Frankrijk. We eten samen verder maar wij moeten het eerst vertrekken. Nogmaals voor een tweede maal afscheid nemen. Wanneer we op de bus zitten komt Roger ons uitwuiven. De bus vertrekt om 10 uur.
De reis duurt tot woensdag. In de omgeving van Parijs en Valenciennehebben we lange files. Om 17 uur komen we in Brussel aan. Om 18.30 uur zijn we bij Chantal in Affligem.
Het was een voettocht van Leon tot Finistera. We hebben heel toffe en leuke mensen ontmoet, jeugdige en ouder mensen.
Dit was mijn vervolg van vorig jaar, ik moest dan stoppen omdat ik een ontstoken been had.Dit jaar ging alles prima.
