Ik had een zeer gelukkige jeugd tot mijn 15e verjaardag (10 mei 1940) toen kreeg ik voor mijn verjaardag Duitse bommen op mijn geboortedorp Leopoldsburg waar veel Belgische militairen gekazerneerd waren met op die dag reeds een dode in mijn familie. Twee van mijn zwagers waren beroepsmilitair en de broer van een van hen bracht met zijn fiets eten en wasgoed naar zijn broer, tijdens de terugreis naar huis werd hij getroffen door een shrapnel (bomsplinter) met de dood als gevolg. Ik had vier oudere zusters en de echtgenoten van twee van hen, die beroepsmilitair waren geraakten als krijgsgevangene in Duitsland. Na een korte periode mochten de vlaamse krijgsgevangenen terugkeren naar België. (onder-officieren en soldaten) Zij mochten niet werken voor de Duitsers en waren dus verplicht met lukratief werk hun kost te verdienen, kolen rapen op de mijnterrils. Dat moest in het geheim 's nachts gebeuren met als risico gepakt te worden door de Duitsers, de politie of de kontroleurs van de ravitailering. Toppunt was dat de teruggekeerde onderofficieren wel tewergesteld werden als kontroleur.
Reacties op bericht (1)
11-07-2007
Goed begin, doe zo verder
Ziezo Marcel, wij zouden zeggen: "De aanscheut is gemaakt"! ;-)
Dit kan uitgroeien tot een mooie hobby.
Laat uw fantasie en creativiteit maar de vrije loop en maak er (ook voor ons) een boeiend verhaal van.
Groetjes,
Espero ;-)
