Geachte,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

in het artikel “Kennis is macht” verschenen in DS van 9 december zegt André Mottart: “ ...mijn zoon moest voor een geschiedenistaak gedurende een half jaar de Ierse kwestie bijhouden in de kranten. Een zeer zinvolle opdracht. De avond voor het af moest zijn, zag ik hem druk in de weer. Hij was in het archief van De Standaard alle stukken over het onderwerp aan het verzamelen. Fantastisch toch?”

Als mijn leerlingen zoiets doen krijgen zij een nul. Als deze leerling de volgende dag in zijn eigen woorden verslag moet uitbrengen over de evolutie in de Ierse kwestie valt hij genadeloos door de mand. De idee “het internet is het zaligmakend redmiddel” resulteert tegenwoordig te vaak in een gebrek aan kennis, want de leerling die informatie kan vinden en opslaan, denkt te snel dat hij die ook kent.

Verder zegt hij nog: “ ...Maar leerkrachten kunnen daar niet mee om.” Inderdaad, leerkrachten weigeren – hoe flexibel ze ook moeten zijn - terecht om een dergelijke vorm van bezigheidstherapie van punten te voorzien. Een school is tenslotte geen beschutte werkplaats.

Daarmee bewijst André Mottart (hij doceert vakdidactiek en stippelt de eindtermen uit voor het vak Nederlands!!!) mijn stelling dat er incompetente mensen verantwoordelijk zijn voor ons huidig onderwijsbeleid. Na 20 jaar als leraar en 15 jaar studentenbegeleiding aan de Universiteit in Gent laat hij zich om de tuin leiden door zijn “studerende?” zoon als de eerste de beste onervaren beginneling. En hij vindt dit nog fantastisch ook! Dat zo’n mensen bestaan is geen probleem. Dat ze ons onderwijsbeleid bepalen, is het echte probleem en verklaart mede de ergernis van vele leerkrachten.

Marc Hullebus.