Om 6u15 loopt de wekker af. Ik hoor Patje kriepen, want hij had die nacht op het carpet geslapen. Mijn kwellende heup liet me weeral woelen van links en rechts in het te smalle tweepersoonsbed. Tijdens de nacht had hij het echtelijke bed verlaten. Ik had er bijna op getrapt bij een nachtelijk plasje. Een dubbel bed is toch niets voor ons.

Vandaag trekken we verder noordwaarts richting Narvik. We volgen bijna hoofdzakelijk de E6 en komen Nordland binnen.  Eerst gaat de tocht door de Dunderlandsdalen. Veelal volgen we het verloop van de Norddrana een ontstuimige rivier omgeven door besneeuwde hellingen van de omringende bergen tot 1800m hoogte. De sneeuw is nog overal aanwezig, maar door het warme weer (meer dan 10°C) zie je overal bergrivieren naar beneden donderen, soms als glinsterende streepjes tussen de rotsen. Het weer is ons de laatste dagen echt gezind. We scheren dicht tegen de grens met Zweden aan. Op dit traject zijn grote wegenwerken aan de gang. Op vele plaatsen moet het verkeer over een bypass van soms grindpaden om de werken te ontwijken of moet het verkeer wisselend over één rijstrook. Allemaal geen probleem voor de GS die gemaakt is voor dergelijke bijan offroad-toestanden. De werken zijn indrukwekkend. De grootste kranen en bulldozers zijn er aan het werk om de weg te vernieuwen door de rotsige ondergrond. Op vele plaatsen zie je dat kokers geplaatst worden om de rotsen te dynamiteren.
Het verkeer wordt ook anders. Meer en meer toerisme-verkeer, auto's maar vooral motorhomes en nog eens motorhomes. Natuurlijk zijn er nog de superzware trucks die allemaal voorzien zijn van zware stootbars op de front, als bescherming voor de soms onvermijdelijk aanrijding met overstekende herten of ander wild dat de weg oversteekt. De meeste truks zijn Scania's en Volvo's met minstens zes assen en aanhangwagens. De mastodonten van de weg.

Vanaf Storforshei klimmen we naar een hoogvlakte, genaamd Saltfjellet-Svartisen Nationalpark. Het landschap wordt ruiger en plots zien we het bord van THE ARCTIC CIRCLE op twee kilometer. Uiteraard houden we daar halt. Het is er druk want iedereen wil daar foto's nemen. Een parking met een bezoekerscentrum. We houden er een half uurtje halt en praten links en rechts met andere motards of kijken naar hun motoren, hun uitrusting en hun eigenaars. We dalen terug de hoogvlakte af en de tocht gaat verder door het prachtige landschap. Meer en meer moeten we door tunnels, soms kilometers lang. Oppassen geblazen in zo'n tunnel, vooral bij bochtige trajecten en de overgang van het zonlicht naar de soms donkere tunnen in omgekeerd.

Rond de middag, in de buurt van Fauske, houden we halt aan één van de weinige eetgelegenheden hier. Het is dan ook behoorlijk druk en jawel een Belgisch autocar op de parking.

In de namiddag hebben we de eerste veerboot van Tysfjorden. Nu nog 76 km tot Narvik, die we bereiken rond 17u. Het hotel is mooi gelegen aan een haven met zicht aan de ene kant op de fjord en aan de andere kant de hoge bergen. Onze kamer vinden we op de 15de verdieping, net onder de dakverdieping met buitenterras.

Terug een kamer met een dubbelbed. Het laatste hopelijk zodat dat de ellende van samen slapen op één matras waarbij ik mijn kamergenoot een goede nachtrust belet. Nochthans zijn we moe genoeg na de lange tochten. Slaapwel