De wekker loopt af om 6u15. Wat vroeg voor een zaterdagmorgen. Ik had een vrije goede nacht, maar was toch één keer opgestaan. Sinds ons verblijf in het noorden, had ik geen nacht meer gezien zoals we dat gewoon waren. Patje lag te ronken en ik nam filmpje van het nachtelijk geronk. Zalig om dit nadien te horen bij het ontbijt.
De morgen had iets trosteloos, grijs en winderig. Het goede weer waar ik op gehoopt had was er niet en we zouden dus de snelste weg volgen naar Hamar en niet de fjorden kunnen aandoen. Het zou ook zinloos zijn, want met de laaghangende bewolking zou al het moois ontnemen.
De sfeer kregen we er terug in bij het ontbijt. Sven nam de route nog eens door. De weg die we gingen volgen was oostwaarts naar de E6, zonder een ferry te moeten nemen.
Teurg werd de picknick ges
meerd zonder gêne. Een paar keer stond ik op van tafel, waarbij mijn stoel achterover viel en we nog meer de aandacht trokken van de omstaanders, die ongetwijfeld de stapel broodjes konden opmerken.
Toch was er de ongerustheid met de band van Patje. Eigenlijk een beetje zot om met zo'n band en het voorspelde weer te moeten rijden, maar we hadden geen keus.
Na de afrekening en het in- en opladen van de bagage in de garage, vertrokken we rond 8u30.
We waren nog niet lang vertrokken eerd de eerste druppels vielen. Ik reed voorop en volgde, de 64 richting ferry van Langfjorden. Toen we een paar bruggen gepasseerd waren stopte ik om mijn regenpak aan te trekken.
Net aan de ferry sloegen we links af en volgden een baante (195)langs de fjord over zowat 50km. De weg liep op en af de flank van de fjord. Normaal een heel mooie route bij mooi weer. Nu echter was het punt om de weg geconcentreerd te rijden; hier en daar putten en barsten in het wegdek.
Van de fjord was niet veel te merken, de laaghangende bewolking ontnam elke zicht.
In Eidsora kwamen we aan de Tilvolfjorden en reden we erlangs in zuidoostelijke richting via de 62. Het regende nu continu. In Sudall volgden we de wilde rivier de Driva via de 70.  Patrick was intussen al een paar keer vooraan komen rijden omdat het toch wat sneller mocht. Het moest wat wennen in dit weer en wat vertrouwen en durf om wat sneller te rijden, want de weg was nog lang.

Ergens langs de weg hielden we halt bij een soort wachthuisje langs de weg. Tijd om wat te schuilen en te checken waar er her en der water was binnengedrongen in onze kledij. Een de overkant van de weg was een weide met een huisje middenin; een huisje bewoond door een kudde geiten die ons gadesloegen. Ze bekeken ons aandachtig en vroegen zich af wat we zo leuk vonden om in dat weer te met de motor op pad te gaan.

We vervolgden onze weg en kwamen rond 11u aan in het stadje Opdall. Daar gingen we een koffie drinken. Mijn handschoenen waren doorweekt en mijn handen sloegen blauw uit van de stof.
We stonden aan de ingang van een soort kantoor, waar we wat heen en weer liepen onder de uitlaat van het ventilatiesysteem.
We gingen weer op pad en volgden nu terug de E6 in zuidelijke richting tot in Hierkin. Dat was me het weertje in een onherbergzaam gebied; Dovrenjell Sunndalstjella nasjonalpark. Daar namen we de 29 tot in Folldal en daarna de 27 richting Hundorp door Dovre nasjonalspark en Rondane nasjonalspark; dezelfde route in de heenries tussen Lillehammer en Trondheim.
De regen hutste nu met bakken uit de lucht. We hielden ergens halt, vonden geen koffiehuis en aten wat broodjes. De ene stond er met een handdoek op het hoofd, de ander wat anders wat te drogen.
Temidden een bos, al een eind in de namiddag, hielden we halt aan een toeristische stopplaats. We konden er schuilen want het bleef maar regenen. We namen wat foto's van een supergroot hert als attractie. In Hundorp kwamen we terug op de E6. We konden wat meer snelheid maken, want het regende minder. Het lage wolken trokken wat op en misschien zouden we nog droog rijden.
Eindelijk naderden we Hamar. Ik stopte om te tanken, terwijl de rest op me wachtte. De hele reis moest ik altijd wat vroeger tanken; het gevolg van een groter verbruik door mijn groter windscherm, dachten we. Whatever, mijn windscherm had zijn diensten bewezen.
En eindelijk was het gestopt met regenen en zagen we warempel de eerste zonnestralen.
Wat zalig om de laatste 20km in de zon te rijden. Ik had mijn handschoenen uitgedaan en met de tippen tussen mijn tanden, kon ik al iets laten drogen.
We arriveerden in Scandic Ringsaker hotel en waren uitgeregend tot en met.
We parkeerden er vlak aan de ingang van het hotel. Na de incheck bekwamen we van de vermoeiende dag. Het voelde ook aan als onze laatste dag van de reis, want zondag gingen we terug naar Goteborg, het begin van onze fantastiche reis in Scandinavië.
Aan de lobby van het hotel was het behoorlijk druk met een hele groep Aziaten die er waren neergestreken. Sommigen hadden aandacht voor de 4 uitgeregende motards en een vriendelijke Aziaat wou enkele foto's met ons maken.
We genoten van een welverdiend avondmaal en bespraken onze trip voor de volgende dag; een goede 400km tot de ferry in Goteborg, waar we in de vroege nammiddag wilden aankomen.
Slaapwel