|
Even voorstellen: ik ben Mari Oerlemans uit Sint-Oedenrode
Ik had nooit gedacht dat ik zou gaan schrijven. De dictees die ik op de lagere school schreef met de kroontjespen, en inkt uit het potje, daar kreeg ik altijd het hoogste cijfer voor het verhaal dan, want die waren om van te smullen. Soms krioelde het van de fouten. Maar die werden verbeterd door meester Van Eijndhoven. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />
Mijn fantasie ging zover, dat ik dacht dat het echt was. Meestel waren mijn verhalen geïllustreerd met tekeningen, die ik erbij maakte. Tekenen had ik van Meester Wim van Eijndhoven op de school in Nijnsel geleerd. Ik kreeg meestal, tien plus een griffel. Ik schreef geen hanenpoten, zoals de meesten jongens en meisjes deden.
Wat ik schreef was duidelijk leesbaar. Maar er zaten meestal storende fouten in. Van Mies Van de Laar, kreeg ik bijles, na een tijd kon ik het beter dan zij, overdreven natuurlijk! maar een stuk beter Het mooi schrijven kwam mij later goed van pas.
In 1955 ging ik naar de avond Mavo bij Wim Van de Wetering, de vader van Nico Van de Wetering de troubadour uit Rooi.
Drieënveertig jaar lang dreef mijn moeder haar kruideniers winkel aan de Nijnselseweg. Toen ik ook bij mijn moeder in de winkel ging werken, ging ik de boer op, om de boodschappen op te schrijven, ik kende een litanie uit mijn hoofd. Koffie, thee, vermicelli, soepblokjes enz. Zo kon ik wel een tijdje doorgaan
Op mijn blog ga ik in de loop van de tijd u vertellen over verhalen en verhalen die in boekvorm zijn verschenen of zullen verschijnen
Ik wens u veel plezier bij het lezen.
hartelijke groet
Mari Oerlemans
Sint-Oedenrode
|
