Een paar dagen van tevoren heb ik het voelen aankomen .Wij waren net terug van Belek , Turkije.

Mijn man had de laatste dagen van onze vakantie al last van hoofdpijn en van niezen en snuiten .

Op dat gebied ben ik van hem wel wat gewoon , maar niet in die mate .

Thuis werd het alsmaar erger en tegen het weekend lag hij met griep in bed .

Dinsdag was het mijn verjaardag en uitgerekend die dag had ik het ook te pakken.

Het was die dag mijn zestigste verjaardag en ik voelde me rotslecht .

Dochters en plusdochters , allemaal kwamen ze binnenwippen om me een gelukkige verjaardag te wensen.

Heel lief bedoeld ,maar wat was ik blij toen ik in mijn bed kon kruipen , overgeleverd aan zweetbuien en koude rillingen . Welkom in de club , zei mijn man ironisch .

Bedoelde hij de club van zestigers of die van de zieken ?

Dit is helemaal geen goed begin . al een paar maanden tracht ik mezelf moed in te spreken.

-Zestig is het nieuwe veertig.

-Verleden jaar is een klasgenoot veel te vroeg gestorven.

-Wees dus blij dat je er nog bent .

-Een neef die het nooit zal worden , de liefste mens die ik kende, of toch een er van .

Dus ben ik heel blij met die zes , mijn leven zag er nog nooit zo rooskleurig uit .

Ik ben blij met mijn man , mijn kinderen , mijn schattige kleinkinderen.

Daarbij : ik voel me vanbinnen nog lang geen zestig !