Wie vooruit wil kijken naar zijn nageslacht, moet ook achteruitkijken naar zijn voorgeslacht.
Edmund Burke
Over mijzelf
Ik ben Ida
Ik ben een vrouw en woon in Beringen. Mijn geboorte-dorp is Lummen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Stamboom maken van de familie, bidprentjes verzamelen en reizen..
Ik ben gehuwd met André in 1965. Samen hebben we 2 lieve dochters en schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen. (2 meisjes Lieze en Marie en 3 jongens Jannes, Jesse en Nico) Ik hou van gezellig samenzijn met familie en vrienden.
Een zwakke hand, een laatste blik geen woord, 'n verdoken traan en na je heengaan, ongrijpbaar stil...
Schoonbroer Victor echtgenoot van onze oudste zus Rosa
Landbouwer
Hij werd geboren te Linkhout op 30 november 1932 en is onverwacht overleden in het A.Z. te Diest op 03 juli 2012.
Zondag was zo'n fijne dag. Kermis bij ma en pa. Onze pa had zoals altijd weer zelf een mooie grote gateau en hele lekkere taarten gebakken. Hij genoot er echt van zijn klein mannen te zien smullen. Maar enkele uren later werd alles anders. We werden opgeschrikt door een telefoontje van ons ma. Daarna werd het stil. Alleen z'n ogen zochten rond bij het herkennen van een stem. Maar toch ging het licht langzaam uit. We zullen je missen pa, als bompa, als luisterend oor, als raadgever. Je was er altijd voor ons. We zijn heel dankbaar voor onze lieve pa. Zoveel mooie herinneringen, maar nu zoveel pijn. We zullen goed voor ons ma zorgen. Pa, we hopen dat het je goed gaat op deze onbekende reis.
Ma, de kinderen, kleinkinderen en Liam
(Tekst bidprentje)
Wij hebben afscheid genomen van onze schoonbroer Victor op 7 juli 2012 te Linkhout-Lummen
Het liefhebben van een kind is als een spiraal : hoe meer je geeft, des te meer krijg je ervoor terug ; en hoe meer je krijgt, des te meer je weer geeft !
Toen de eerste rimpels kwamen, was ik nogal in paniek. Ik heb toen mijn face laten liften in een prijzige kliniek. Nou, mijn man vond het fantastisch, mijn gezicht was weer elastisch. Niks geen rimpel, niks geen vouwen! Net zo glad als bij ons trouwen. Tot mijn vriendin zei: "het is gek.... maar jouw kop past niet meer bij jouw nek". Ach, het was een kleine ingreep, want ze trekken dit dus strak en ze geven hier een sneetje, anders krijg je een zak. Nou, mijn man was heel tevreden over wat ze met me deden. Maar de plastische chirurg zat nog met mijn borsten in z'n maag, want die zaten volgens hem veel te laag. Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein, maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn. Nou, ik zag mijn man ontvlammen, want ik had dus zulke brammen. Toen op een avond na het vrijen, keek hij peinzend naar mijn dijen en al had hij geen duidelijke kritiek, ik ging toch weer terug naar de kliniek. Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overlegliet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg, om tergelijkertijd mijn billen minstens zoooo'n stuk op te tillen. Ik was op ieder feestje weer in tel, maar zat onderhand wel heel strak in mijn vel. Mijn man voelde zich naast mij niet meer op zijn gemak, want op straten riepen jongens: "ga je lekker ouwe zak". Nou toen kocht ie een toupetje en een veel te strak korsetje. Hij ging wandelen en trimmen en in een fitnesscentrum gymmen. En maandenlang deed hij een rigoureus dieet, tot hij zomaar in de sauna overleed. Nou, daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf.
Ik laat nu de kwabben zwellen en ik zal u wat vertellen.... Dames, laat je niet verlakken, laat de boel toch rustig zakken. Want met gladgestreken nekken, valt het leven niet te rekken! Koester buik en onderkin, want uw schoonheid zit binnenin!
Vertel dat maar aan uw man, anders komen er maar ongelukken van.
Het geheugen werkt vaak fotografisch Een beeld van vroeger is er plots weer. Niets beweegt erin, alsof de tijd besliste om even een korte rustpauze te houden. Moeder zit nog steeds op dezelfde stoel.
Haar gezicht kun je dichterbij halen. Dan zie je hoe over haar ogen een dun laagje vocht ligt en trilt, geen echte tranen, maar toch, iets als een pril begin van verdriet.
Haar handen liggen in haar schoot, lichtbruin, als gevallen bladeren, wegzakkend in een wolk van weemoed. En ik, nog een kind, leg het hoofd met de rode schram over de wang op de harde rondingen van haar knieën. Jaren later laat zij mij los en leer ik de eenzaamheid van de volwassenen.
Gisteren nog, was ik twintig jaar. Ik amuseerder me in het leven Ik dacht al de tijd te hebben Ik wist nog niet dat het leven soms tussen onze vingers verdwijnt, even snel als een greep zand.
Gisteren nog, was ik dertig jaar. En gans mijn tijd was ik in beslag genomen door de kinderen, ons huis, het werk... De dagen gingen voorbij zonder dat ik tijd had om ervan te profiteren. Het was steeds een koers tegen de klok.
Gisteren nog, was ik veertig jaar. Ik heb soms niet genoeg tijd gehad om mijn kinderen te zien opgroeien... Het werk en de zorgen van alle dagen het huishouden, de boodchappen... Wat gaat de tijd toch snel... maar waar brengt hij me ???
Gisteren nog, was ik vijtig jaar. De kinderen gingen het huis uit om hun eigen leven te leiden... en toen, werd ik grootmoeder. Ik trachtte te vertragen om mijn tijd een beetje op mijn eigen manier te beleven. ... maar nog steeds het huis en het werk, de winkel... Ik was vlugger moe, en het leven duwde me soms voort zodat de morgen aan de avond als het ware vast hing.
Op zestig jaar neem ik de tijd om mijn leven te aanschouwen. Ik neem de tijd niettegenstaande ik nog werk. Eindelijk vind ik soms wat tijd om aan mijn kleine geneugten te voldoen. Ik weet dat het nu het belanrijkste ogenblik is... want morgen blijft onzeker !
Eindelijk heb ik geleerd om soms een pauze in te lassen... Dat kleine dingetje dat ik vroeger zo vaak vergeten was. Hoe mooi is de tijd als men deze kan zien als men deze kan voelen, als men deze kan knufflen, ook als we er oud door worden. We kunnen er niet zonder. Ja, gisteren nog, was ik twintig jaar...
Maar nu weet ik dat mijn tijd nog slechts een uitstel is. Dat ik nu de tijd moet beleven die mij nog geleend is.
Gisteren was ik twintig jaar. En nu pas begrijp ik wat tijd betekent !!!
Een man en een vrouw kijken televisie, wanneer de vrouw plots zegt: 'Ik ben moe en het wordt laat, ik denk dat ik maar eens ga slapen.' Ze gaat naar de keuken om het ontbijt voor morgenvroeg voor te bereiden, spoelt alle popcorn-schaaltjes uit, neemt vlees uit de diepvries voor het avondeten morgen, controleert of er nog cornflakes zijn, vult de suikerpot, legt lepels en zet schaaltjes op de tafel en zet de koffie klaar voor morgenvroeg.
Dan stopt ze de was in de droger, een nieuwe was in de machine, strijkt een hemd en naait er een knoop aan. Ze ruimt de kranten en het kaartenspel dat nog op tafel ligt op en legt het telefoonboek op zijn plaats. Ze maakt de wasmanden leeg en legt de handdoeken gespreid om te drogen. Ze geeuwt, rekt zich uit, en wanneer ze richting badkamer gaat, stopt ze bij het bureau, schrijft een briefje voor de leraar van haar zoon, legt er geld bij en neemt een boek mee dat op een stoel lag. Ze tekent een feestkaartje voor een vriend, schrijft er het adres op en plakt er een postzegel op. Daarnaast maakt ze ook nog haar boodschappenlijstje. Ze legt de kaart en het briefje naast haar tas en schrijft nog 3 dingenop het briefje die ze morgen nog moet doen. Ze gaat naar de badkamer, brengt een nachtcrème op haar gezicht aan, poetst haar tanden en doet haar nagels. Haar man zegt: 'Ik dacht dat je ging slapen!' 'Ja ga ik ook.'antwoordt ze. Ze vult de schaal met water voor de hond en zet de kat buiten, dan controleert ze of alle deuren dicht zijn. Ze loopt nog eens langs de kamers van de kinderen, geeft een hoestpastille aan het kind dat hoest, vervangt een lamp, legt de sokken in de wasmand en praat nog even met een van de grotere kinderen dat nog zijn huiswerk maakt. Eenmaal in de slaapkamer stelt ze de wekker in en legt haar kleding voor morgen klaar. Terwijl ze dit doet, zet haar man de televisie af en zegt doodleuk: 'Ik ga ook slapen'. Hij gaat naar de slaapkamer, stapt in bed en gaat slapen.
Doet dit alles je denken aan iemand die je kent??? Bovendien moet ze altijd mooi en sexy zijn, altijd lachen en goedgezind zijn en zeker niet chagrijnig!
Zo zie je maar wat voor een SUPERRAS wij vrouwen zijn!
Er leefde eens heel lang geleden een boertje werkzaam en tevreden, aan weelde was hij niet gewend, een spiegel had hij nooit gekend .
En eens toen hij aan het spitten was vond hij een stukje spiegelglas. Hij nam't in zijn vereelte hand 't zat onder't vuil en onder't zand.
Hij veegde't aan zijn broekspijp af en keek er in, en stond toen paf. Mijn vader zei hij, sapperloot, die is al vele jaren dood .
Mijn vader, och die goeie man, hij is het en hij kijkt me an . Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak, en bekeek het thuis op zijn gemak.
En hij begon te overleggen, wat zijn vrouw ervan zou zeggen. Ze was wat bazig zijn Katrien en zou er wel om lachen misschien .
En omdat hij daar zo bang voor was, verborg hij 't onder zijn matras. Maar telkens ging hij er weer heen. "Mijn vader," zei hij dan tevreên.
Dat wekte argwaan bij z'n vrouw die t hare er van weten wou, en zodra hij weer de deur uit was, zocht en vond zij 't spiegelglas.
Wat moet hij daarmee, peinsde zij, er moet iets niet in orde zijn! Zij wantrouwde zo haar goede Hein, dat ze 't omkeerde en keek, doch raakte toen geheel van streek.
Daar heb je 't nou, ik dacht het wel, er is een andere vrouw in 't spel. Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf, waarom houdt hij van zo'n lelijk wijf ???