|
Mijn passie voor huisdieren.
Thuis hebben we éénmaal een hondje gehad en dat moest weg omdat het teveel kapot deed, dus op een dag kwamen we thuis uit school en de hond was weg. Ik heb er veel verdriet om gehad, maar het mocht niet baten er kwam geen hond meer in huis, te veel werk en veel vijven en zessen.
We waren nog geen week getrouwd toen onze eerste hond er kwam. Het was een poedel 'Pucky'. Schat van een beest, luisterde ongelooflijk, wist wanneer ik van mijn werk ging thuiskomen, wist wanneer het weekend was en hij ons langer liet slapen. Hij ging overal met ons mee, en mochten we ergens niet binnen met de hond, pech dan, dan gingen wij ook niet. Hij kwam voor ons op de eerste plaats. Ook daar ik een tijdje op kinderen moest wachten vulde hij daardoor veel in.
Toen we verhuisden, hij was ondertussen 11 jaar en zo goed als blind, kwam hij op een dag van zijn wandeling niet meer terug. Ja, hij maakte altijd een wandelingetje op zijn eentje, was in een rustige doodlopende wijk, waar hij ondanks alles goed zijn weg wist. Hoe we ook gezocht hebben, Pucky was weg. Jaren later toen we nogmaals verhuist waren dacht ik hem terug te zien, maar dit kon onmogelijk want het was zoveel jaren later, maar heb er niet echt afscheid kunnen van nemen, en dat knaagt toch altijd nog een beetje.
Toen is er een tijdje geen hond meer geweest, het verdriet, de drukte met de kinderen ondertussen, dus vonden we het beter om even geen hond meer te nemen.
De kinderen brachten toch regelmatig wat mee, van vissen tot vogels, van kippen tot konijnen, van hamsters tot ratten, jaja , heel de revue is hier gepasseerd. Het enige wat ze niet mee mochten brengen waren reptielen en toen dat wel gebeurde was het hek van de dam en konden ze verhuizen, genoeg is genoeg.
Maar ondertussen waren we weer verhuisd, zoals ik hierboven al had gezegd en kwam de hunkering naar een hond weer boven en na lang wikken en wegen kozen we voor een Dalmatiër, Phantom. Braaf beest, maar o zo zenuwachtig en ik ook. Ja, waarschijnlijk toch te vroeg genomen, Iboyka was zelf nog een peuter en de jongens kwamen in hun tienerjaren, nee echt wel verkeerde keuze geweest.
Maar al bij al, heeft hij wel veel liefde en vriendschap gegeven en gekregen, want luisteren deed hij perfect. Toen hij epilepsie kreeg en verkalking hebben we hem op 11 jarige leeftijd laten inslapen. Hier hebben we wel samen afscheid van kunnen nemen, uitgezonderd Iboyka, zij kon het op dat moment niet.
Het laatste jaar dat Phantom er was zijn er twee katten in huis gekomen, alhoewel mijn man altijd had gezegd, nooit geen katten in huis. Dus ik heb heel lang die boot kunnen afhouden, tot ons jongens waren apart gaan wonen en ze elk een katje in huis hadden genomen, waarvan er van Iboyka eentje bij. Op een dag nam ik het mee naar huis, wilde eens proberen of het lukte met Phantom en blijkbaar ging dat, dus beestje in huis gelaten en ja hoor, toen mijn man uit zijn bed kwam was zijn enige reactie, wat loopt dat hier te doen, en sindsdien is hij ook best gek van katten. Nu hebben we er dus twee en zou ze niet meer kunnen missen, onze Magic en Pruts.
Vorig jaar zijn we weer op zoek gegaan naar een hond, maar nu hadden we er bewuster over nagedacht en waren er een paar voorwaarden bij, niet ruiven, rustige hond, maar toch met wat pit, niet te klein, maar ook weer niet te groot. Toen mijn man zei dat hij een Airedale Terriër wel zag zitten, was mijn reactie : o nee, zo een lelijk beest, maar hoe langer ik op zoek ging naar de eigenschappen van een Airedale, hoe liever ik het begon te zien. Dan maar op zoek naar een goede fokker en kwamen we terecht bij "Van 't Asbroeck" in Zoutleeuw. We hebben een tijdje moeten wachten tot er een nestje geboren werd en eindelijk op 22 september 2004 werd ons "Diva" geboren.
Dan kwam het lange wachten tot ze oud genoeg was om haar mee naar huis te nemen. Ondertussen ben ik ook op zoek gegaan naar een klein hondje voor Iboyka want zij voelde zich de laatste tijd niet wel in haar vel, en vonden we een West Highland Terriër bij mensen die hem wegdeden. En zo is Ruphus bij ons gekomen een week voor we Diva mochten gaan halen en zaten we ineens met twee honden.
|
