Voor jou ben ik nog virtueel,
maar met mijn zinnen kan ik je toch raken,
Ja, ik ben je onzichtbare minnaar,

Samen fantaseren we over de mooiste dingen,
Het kan ons niet gek genoeg zijn,
We doen daarom ook geen water bij de wijn.

Voor mij ben je ook nog slechts virtueel,
Maar o, wat wil ik je graag in mijn armen sluiten,                  
Zou zo graag willen dat je uit het donker komt,
en gaat staan in het licht,
Ja dan word je voor mij zichtbaar.

Kan je aanraken en strelen,
zonder dat ik hoef te denken aan het virtuele.
Ja, dat zou ik willen,

Maar het is nog zo pril,
Het is misschien beter dat we nog maar even in het donker blijven,
en ik je onzichtbare minnaar blijf,

Maar als jij de tijd rijp vind,
Geef je me dan een virtuele gil,
Dan kom ik uit het donker,
en jij in het licht,
Maar tot die tijd doen we het nog maar met onze ogen dicht.