Het begon allemaal op 7 mei 2008. Nou ja, mischien wel eerder. Wanneer verloor ik de intresse in Rowan? Niet. Toen nog niet. Ik kreeg alleen wat meer ruimte voor intresse in andere mannen. Waarom? Geen idee. Door de miskraam van 2 maand geleden? Door het rustige voorspelbare leventje wat ik leidde?? Doordat ik wat minder intressant werd voor Rowan?? Geen idee, echt niet. Ik had al een relatie achter de rug van een aantal jaren, en had nu met Rowan een aantal jaar een relatie en we hadden samen een zoon, Luca. Bijna 2 jaar oud. We leken het perfecte stelletje te zijn. Een leuk eigen huis, een geweldige zoon, allebij een leuke baan, oma´s die oppasten op de kleine, leuke vrienden, een goed leven samen. Zo dachten wij er zelf ook over...Nou ja, ik wist dat Rowan stiekem wel eens dagdroomde over Shannon, een vriendin van mij, die heimelijk verliefd was op hem, al vanaf haar 14e. En stiekem droomde ik wel eens over een romance met één van de buurmannen, poolse werklui. Ik vergeet nooit weer toen ik ze zag voor de eerste keer, oktober 2007...een stelletje hooligans met gemilimeterd haar, joggingbroeken en cappucons....engerds!! Maar oh zo stoer!! Ging het toen al mis?? In oktober?? Of in 2006 al, toen Luca geboren werd?? In die tijd las ik nogal wat van die perverse romatische boeken, waarin ik wenste dat Rowan ook zo was...ik werd zelfs wel eens verliefd op zo´n hoofdrolspeler uit zo´n boek...hallooooo hoe kun je verliefd worden op een fictief persoon?? Nou ja, een dagdromer was ik altijd al, dus accepteerde van mezelf dat ik dat ook deed over fictieve personages of stoere ruwe mannen uit het oostblok. Mischien miste ik wel een stukje romantiek, of wat spanning, want dat was hier best wel ver te zoeken. Maar dat is toch normaal na een aantal jaren samen te zijn?? Het bleef bij dagdromen...en het groeten van de oostblokkers naast ons. Het ging niet mis op 7 mei 2008, het ging al veel eerder mis, alleen ik had het niet zien aankomen dat 7 mei voor een echte ommekeer in mijn leven zou leiden....maar het werd de grootste ommekeer, de beste ommekeer, en de heftigste ommekeer...
A woman's heart is filled with passion, A woman's heart is filled with lust, If you don't believe that these things happen, Could be the biggest mistake that a man can make;
A woman's night is filled with dreaming, Of the perfect man who may not be you, If we don't see what she's been missing, Could be the biggest mistake that a man can make
Ik had al vaak over hem gedagdroomd, dat jonge nieuwe oostblokkertje naast ons. In april waren ze hier komen wonen, bij die andere jongen in die hier al woonde sinds het begin. Twee nieuwe werkmensen, een oude stevige man, en een jong ventje. Het was 20 april 2008. De witte auto met pools kenteken kwam aanrijden. Er stapten drie mannen uit, twee wat ouder, en ééntje waarvan ik verwachte dat hij rond de achtien was, zo van een afstand in te schatten. Ik was bezig met Rowan de tuin te voorzien van nieuw vers zwartzand. Ik was zwart, vies en had oude werk kleding aan. Ik stond op de aanhanger met de schop in de handen als een kerel. En gluurde ondertussen of er wat intressants te zien was. Ik werd gespot, door de jongste. hij stond naar mij te kijken, en ik naar hem. Dat moment...die ogen, die blik, ze hielden mijn blik vast, daar waar ik zijn blik vast hield, dat was het meest magische moment in heel mijn leven, wat een chemie!! We stonden allebij als aan de grond genageld, doodstil, en keken elkaar veel te lang aan. hij was degene die de betovering verbrak door de mooiste glimlach op te zetten die ik ook had gezien. Heel twijfelend stak hij zijn hand op en ik glimlachte terug en stak ook mijn hand op. Daarna verdween hij naar binnen. Ik vroeg mezelf hardop af wat er nou gebeurd was, hij stond veel te ver van mij af, met veel bomen ertussen om een goed beeld te hebben, maar hij stond in mijn geheugen gegrift met zoveel kracht, dat dat beeld nooit weer zou verdwijnen...en dat beeld is inderdaad nooit weer verdwenen, en dat zal ook nooit gebeuren. Ik heb die middag heel langzaam doorgewerkt, om maar zoveel mogelijk op te vangen van het huis naast ons. Ze haalden hun spullen uit de auto, en de chauffeur vertrok. de oudere jongen ging een grote sateliet ophangen, en de jongste moest binnen zitten om signaal sterkte te roepen. De oudste probeerde steeds contact te maken met mij, maar ik was niet geintresserd, ik was er helemaal niet bij met mijn gedachten...die waren al gestolen door de jongste. Af en toe liep hij naar buiten, om ook even te gluren naar mij. De volgende dagen werd het een spelletje, elkaar spotten. In no-time wist ik hoelaat hij vertrok naar zijn werk, hoe laat hij terug was, en in welke shifts hij werkte. Maar het bleef alleen bij oogcontact zoeken, groeten en weer afdruipen. In de eerste week van mei was ik veel bij de paarden te vinden. Mijn paard stond op springen, ze kon elk moment bevallen van haar veulen. Mijn vriendin Nina kwam op 5 mei een nachtje slapen, samen waken bij Brasil. Maar Brasil was nog niet van plan te bevallen. We vermaakten ons prima samen, steeds op de scooter naar de paarden, en weer terug, en natuurlijk op de tijden waarvan ik stiekem wist wanneer we hem zouden onderscheppen. En dat gebeurde...6 mei. Nina riep meteen enthousiast: Wat een lekker ding!! Want ja, dat was dat jonge oostblokkertje echt. Nina zou Nina niet zijn om niet meteen contact te maken. Dus ze schreeuwde van alles naar hem, heel luidruchtig, om maar in de spotlights te staan. Nina, ik ben je nog steeds zo dankbaar...het heeft hem de drempel over getrokken. nina ging s´avonds naar huis, ik moest de volgende ag namelijk werken, en Brasil had nog steeds geen haast. Toen ik de volgende ochtend, 7 mei, jaja DE datum, naar buiten keek, zag ik iets heel kleins naast Brasil lopen!! De muts!!! Toen de oppas arriveerde ben ik er heen gegaan, er liep een prachtig veulentje naast haar. Het was 7 uur in de ochtend. Het was heel bijzonder, er hing een laagje mist, en de zon scheen vanuit het oosten, heel laag, over de velden, het was een soort mistery. Mijn paard glansde in de rode ochtendzon, het gras kleurde rood, en het nieuwe leven was duidelijk voelbaar, een magische ochtend. Ik was echt heel blij. Ik noemde haar Happyness...want zo voelde ik me echt, heel happy. Na de boel gecontroleerd te hebben, de nodige foto´s gemaakt te hebben, ben ik naar mijn werk gegaan. Na twee uurtjes werken hield ik het niet meer, ik wilde naar Happyness. En ik mocht gaan van mijn baas!! Ik heb bijna de hele dag in de wei gelegen, genoten van mijn nieuwe kleine baby, genoten van hoe mama Brasil de kleine de wereld liet zien, een geweldige dag, een warme dag, 7 mei 2008. Toen ik tussendoor even naar huis ging om wat te eten, natuurlijk rond de tijd dat hij thuis kwam, werd ik weer gespot. Hij raapte al zijn moed bij elkaar en riep: hey my neighbour, do You have a moment?? Hij liep naar het hek waar onze tuinen zich scheiden, en ik stond op en liep er ook heen. Toen stonden we ineens op een meter van elkaar af. Wauw, van dichtbij was hij heel anders, maar ook veel mooier, super gewoon.¨do You speak english?¨ vroeg hij mij, met zijn schitterende glimlach. Ik knikte en zei:¨ah a little bit¨ En dat was inderdaad maar een beetje, ik had al zo lang geen engels meer gesproken, en ik moest echt nadenken. Hij vertelde dat hij het aanstaande weekend naar polen zou gaan, en goedkoop sigaretten en wodka mee kon nemen. Of ik geinteresseerd erin was. Ik zei dat hij vrijdag even terug moest komen, dat ik het dan wel wist, ik wilde het even met Rowan overleggen. Daarna vertelde ik natuurlijk direct over Happyness, en liet hem foto´s zien op mijn mobiele telefoon. Hij vertelde op zijn beurt weer dat hij met paarden had gewerkt bij zijn vorige baas, en voor we het wisten, stonden we al een half uur engels te kletsen tegen elkaar. We raakten niet uitgepraat, en ik had het gevoel deze jongen al heel lang te kennen, het voelde zo vetrouwd, en het ging zo makkelijk. Hij gaf mij het gevoel het ook zo te ervaren. Ik wilde niet stoppen met praten, en hij blijkbaar ook niet, maar die oudere jongen riep iets tegen hem en toen zei hij dat hij naar binnen ging. Toen kon mijn dag echt niet meer stuk, hij had gepraat tegen mij!!! Ik danste zowat weer terug naar Happyness. Om voor de rest van de dag heerlijk te liggen dagdromen in de wei. 7 mei, ja, dat was het moment, de mistery in de ochtend, de warmte, de geboorte, de vrijheid van het spreken, puzzeltje compleet.
Die vrijdag was ik vrij. Het was in de middag, ik zag hem buiten zitten, dus ik liep ook naar buiten. Hij riep me weer en ik liep naar het hek. Hij vroeg direct naar de paarden, hoe het was met mij, en we kletsten weer honderd uit. Ik bestelde een slof sigaretten bij hem, en zei met nadruk dat ik dinsdagochtend thuis was. Want ik wist dat hij maandagavond terug zou komen, maar dan was Rowan thuis, en ik wilde graag alleen met hem zijn. Het engels praten ging nu als vanzelf, hoe kun je zoiets als taal weer makkelijk aanleren als je het jaren lang niet gesproken hebt. Lang leve het lange termijn geheugen. Die avond ben ik naar het centrum gegaan om te winkelen, dat was lang geleden. Ik winkelde alleen maar voor Luca, niet voor mezelf. Maar nu wel. Ik kocht een goed zittende BH en twee leuke hempjes, sexy hempjes, want die dingen had ik niet eens meer. Het hele weekend dacht ik aan dinsdagochtend, dan zou ik hem weer zien, ik zou mijn hempje aandoen en lekkere parfum op doen. De oudere jongen bleef het weekend wel in nederland, en had mij zien praten met de jongere. Hij deed zaterdag een poging. Maar hij sprak geen engels en geen duits. Het enige wat hij duidelijk kon maken was dat hij geen vrouw had, maar wel twee kindjes. Hij kon zichzelf echt niet verstaanbaar maken. Het enige wat ik nog meer begreep was dat de jongste brat heette ofzo....kijk, dat was nou goede info.
Toen was het dinsdagochtend 13 mei, en ik zat helemaal in de stress. Ik had het mooie witte hempje aangedaan, en lekkere parfum, zoals ik van plan was. En toen ben ik buiten gaan zitten, wachten, wachten, wachten. Daar was hij, hij liep zonder shirt in de tuin, wauw, wat een body had dat jochie. Hij zag me zitten en liep vlug naar binnen om iets aan te doen. Met shirt en plastic tas met sigaretten kwam hij weer naar buiten. Hij overhandigde me het, en ik gaf hem geld, en toen liep ik weg!!!!! Op van de zenuwen, ik trilde over mijn hele lijf. Ik vluchtte gewoon weg, naar binnen. Daar aangekomen begon ik op mezelf te mopperen. Wat voor stomme koe ik was....hoe idioot etc. Na een kwartiertje toch maar weer naar buiten gegaan, en na even wachten kwam hij ook weer naar buiten. Toen riep ik tegem hem hoe zijn weekend was geweest. Hij kwam weer naar het hek en ik had mijn spanning nu onder controle.
