Het doen van zaken in en met Suriname heeft nog te veel burocratie. De overheid heeft te veel beheersdaden en onze wetten zijn in de performance enkel pre-historische fossielen.
Er schijnt hier en daar wat licht in de zo bekende tunnel maar zaken doen, waarbij onze concurrentiepositie versterkt wordt is een ander verhaal.
Het lijstje met ergenissen ziet er alsvolgt uit:
1.Opstarten van een onderneming:
Te veel instanties houden zich bezig met indenthieke handelingen te plegen door ondernemers.
2.Bescherming van eigendomsrechten:
De drempel van wetgeving staat nog ver van het publiek, dat niet in alle geledingen binnen het eigendomsrecht het surinaamsrecht voorziet.
3.Financieringsfaciliteiten:
Er bestaat geen specifieke bankinstelling voor ondernemers (Ondernemersbank), ondernemingen zijn direct aangewezen op particuliere bankinstellingen en / of overige instituten die niet ondernemersvriendelijk zijn.
4.Bescherming van investeerders:
Er is geen ombudsinstituut of ombudsman die investeerders kan beschermen tegen oneigen verlies van haven en goed.
5.Belastingzaken:
Te grote verschillen in de schijven die lopen tussen inkomsten en uitgaven per capita in de verschillende sectoren.
6.Exportfasciliteiten:
Het ontbreken van een exportinstituut, een gedigitaliseerde standaardenbureau alsmede havens die voldoen aan de minimale internationale voorwaarden voor het hebben van een haven en aanmeerplaats voor schepen enz.
Het duivelslijstje bij het ondernemen en / of investeren in Suriname heb ik dan met u afgelopen en dan belanden wij op een teneur in het gestel van Suriname: De KRABBENMENTALITEIT (Het elkaar niet gunnen van dingen en / of zaken). Deze mentaliteit gaat hand in hand met afgunst. En afgunst exporteer je nergens naar toe en niemand zal dit product ook willen kopen van u. Dan maar blijven klagen en nimmer dragen. Is ook een investering: KLAGEN…!
Om deze producten in de schappen buiten Suirname te krijgen is mij een hele redevoering. Veelal voldoen wij niet aan de basisvoorwaarden voor de export van producten.
|