In 1942 verscheen het boek "Man the mechanical misfit" van professor George Hoben Estabrooks, psycholoog en antropoloog, waarin hij beweerde dat de mens door de evolutie zo weinig is aangepast, dat hij tot verdwijning gedoemd is. Volgens hem is Homo sapiens uitstekend geëvolueerd om in een wilde omgeving te overleven, maar is hij ongeschikt voor een beschaafde samenleving. (In een later bericht zal ik nog dieper ingaan op alle wilde trekjes in de mens). Intussen heeft Estabrooks wel gelijk met zijn bewering dat de 'constructie' mens, op veel niveaus niet deugt. - Voorlopig wil ik alleen het klassieke voorbeeld geven van onze keelvorming. Langs één en hetzelfde kanaal moeten wij onze voeding inslikken èn ademen. Komt de voeding verkeerd terecht, dan 'verslikken' wij ons, of we stikken. Deze slechte aanpassing is begonnen bij de longvis, die moest ademen en een doorgang kreeg die via de slokdarm liep. - Dit is natuurlijk pure Darwiniaanse evolutie want die vis 'zocht' geen opening om te ademen, maar kreeg die omdat daar per toeval een opening ontstond naar de longen. Met die 'oplossing' (die geen enkele goede loodgieter zou begaan) zijn al de nakomelingen - ook de zoogdieren - opgezadeld tijdens de volgende miljoenen jaren.