Schroomvol - of schromeloos, dat is de vraag bij blogs. Kan ik vrijuit spreken over mijn kwaaltjes of zal ik een fiere houding aannemen en meesterlijk geconstrueerde zinnen aanbieden die het visitekaartje moeten zijn van mijn excellente aard. Terwijl het toch echt allemaal foezel is en kommer en kwel die mijn leven regeert. Depressie - vertel mij erover. Couch potatoe.:shock: Mijn kwaal is van geen ophouden weten daar waar het gaat om argumenten te verzinnen waarom ik vandaag alweer de handen niet uit de mouwen zal steken. Het is ooit wel anders geweest. En ik had veel voldoening over mijn werk. Nu lijkt dit alles passe defini. Dat is dus schromeloos. What the heck, de mensen lezen toch geen lange paragrafen die over niks concreets gaan dan eindeloos gezaag. Een psychiater misschien - heel, heel misschien. Maar ik heb al een psychiater. 3 differente pillen van hem en nog eens 5 van de gewone arts, en nog niet tevreden. Ah nee, ze kloppen al het geld uit mijn zakken. Als ik in Patagonie zou wonen zou ik ermee dienen te volstaan met dauwtrappen, diep in- en uitademen en bronwater drinken. Bovendien is mijn huisgenoot ook al depressief. Mijn broer vergelijkt ons huis met een ziekenhuis. Af en toe komt er ziekenbezoek, heel af en toe. Zo hard gewerkt als ik heb hier in huis om de bovenverdieping leefbaar te maken. Niet om er altijd alleen te zitten hee. Een blog is gelijk een dagboek dat jan en alleman kan lezen. Een beetje exhibitionist moet je wel zijn om hier je zieleroerselen in kwijt te willen. Er zijn zeker onderwerpen die ik hier niet zal bespreken. Hoeveel geld/schulden ik heb bijvoorbeeld. Hoe het eraan toegaat als ik sexuele bevrediging nodig acht. Hoe gek mijn buurman is (het had gekund). In het algemeen zal ik afzien van het belachelijk maken van mensen want ik ben zo dom geweest om als gebruikersnaam van mijn blog mijn volledige naam op te geven. En mijn ziektebeelden zijn ook prive - until further notice. Dus: toch een beetje schroomvol. Laat ik het hebben over wat leuk is, of wat leuk wordt als je een min of meer dagelijkse ervaring overgiet met wat ironie.
