Soms, om niet te zeggen meestal, lees je hier grappige “historische” waarheden zoals “De RTBF was op dat gebied veel vooruitstrevender dan de BRT want op dat ogenblik zwaaiden enkel de Vlaamse artiesten de plak op die zender samen met zeer commerciële popnummers uit de Angelsaksische wereld”. Waar de Wikipedia al niet goed voor is. :-)
Jaja, dat zal wel: “Tussen tien en twintig” of “ Schudden voor gebruik” (1963 – 65) rings a bell? Ik vermoed dat ene Guy Mortier nu schuddebuikend nog ligt te bekomen met een dekentje op z'n niet meer zo kraakvrije knieën. Wat een onzin toch! Mortier draaide van in het begin pure R'n roll die je alleen maar bij radio Luxemburg opgediend kreeg, bv The Cliff Richard Show, die laatste had zelfs een eigen live*show om kwart voor negen op zondagavond. De immens popularaire zondagse hitparade op de Nederlandstalige Radio Luxemburg na het nieuws van 1 uur met “Reddy teddy” van Cliff Richard als begintune gepresenteerd door een Ollandse wauwelaar, ene Guus Janssen junior (“tag tag tag, teenager frienden en friendinnen”) was 's anderendaags op de speelplaats oorzaak van menige controverse.
Dat er al eind 1964 – zij het illegale maar perfect te beluisteren – popzenders actief waren op de MW (Radio London, Radio Caroline, Swinging Radio England e.a.) is blijkbaar niet tot bij zijn muzikale herinneringen geraakt. Die piratenzenders hadden meer luisteraars dan de slaapverwekkende BBC die dagen. Tony Blackburn, (ex Radio London en Caroline) en later de bekendste “alternatieve” DJ John Peel mochten het mooie weer maken bij de pas opgerichte Radio 1 (1967) die een antwoord moesten bieden voor de piraten die één voor één uit de lucht geplukt werden door stringente wetgeving.
Om af te sluiten een stukje geschiedenis met ene James Patrick Page:
